Charakterystyka zarzutów dyscyplinarnych – przykłady

6.7.1. Przykład 1. Brak należytej staranności

Przykładem zwracającym uwagę jest orzeczenie Sądu Dyscyplinarnego dla za-wodowych kuratorów sądowych z  dnia 14 października 2014 roku (sygn. akt KD3/13), w którym obwinionego K. uznano winnym zarzucanego czynu i wy-mierzono karę nagany z  ostrzeżeniem. W  uzasadnieniu czytamy, że w  dniu 2  września 2013 roku do Sądu Dyscyplinarnego I  Instancji dla zawodowych kuratorów sądowych w  okręgu Sądu Okręgowego Warszawa-Praga wpłynął wniosek Rzecznika Dyscyplinarnego do spraw Kuratorów w okręgu Sądu Okrę-gowego Warszawa-Praga o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego wobec K., kuratora zawodowego Zespołu Kuratorskiego Służby Sądowej Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Północ w związku z niewykazaniem się należytą staranno-ścią w sporządzeniu wniosku o zwolnienie skazanego z dozoru w sprawie VIII D 428/12 do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga. Brak należytej staranności polegał na poświadczeniu nieprawdy, że skazany w okresie próby przestrzegał porządku prawnego i nie było wobec niego prowadzone żadne postępowanie karne; jest to czyn z art. 1 i art. 11 u.k.s. w związku z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwo-ści z dnia 7 czerwca 2002 roku w sprawie zakresu praw i obowiązków podmiotów sprawujących dozór, zasad i trybu wykonywania dozoru oraz trybu wyznaczania przez stowarzyszenia, organizacje i  instytucje swoich przedstawicieli do spra-wowania nadzoru. Obwiniony złożył w sprawie wniosek o umorzenie lub unie-winnienie go od stawianych zarzutów, tłumacząc, że w momencie formułowania swojego wniosku nie miał świadomości, iż dozorowany został ponownie skaza-ny prawomocskaza-nym wyrokiem sądu. Sąd dyscyplinarskaza-ny nie uwzględnił wniosku obwinionego, ponieważ z dyspozycji § 6 pkt 5 wspomnianego rozporządzenia wynika, że kurator ma obowiązek przygotowania odpowiednio uzasadnionych wniosków w sprawie zmiany orzeczenia sądu oraz dołączenia do nich akt dozo-ru i innych stosownych dokumentów. Obwiniony zdaniem sądu nie wykazał się należytą starannością w sporządzeniu wniosku o zwolnienie z dozoru. Sąd wy-mierzając karę nagany, uwzględnił fakt, iż obwiniony nie był dotychczas karany karą porządkową ani dyscyplinarną.

92

6.7.2. Przykład 2. Naruszenie procedur i obowiązków kuratora sądowego

Dnia 22 listopada 2012 roku Sąd Dyscyplinarny I Instancji dla zawodowych ku-ratorów sądowych przy Sądzie Okręgowym w Gorzowie Wielkopolskim nałożył na obwinionego karę nagany z ostrzeżeniem w związku z naruszeniem obowiąz-ków służbowych (sygn. akt 1KD1/11). W trakcie postępowania dyscyplinarnego zostały wykazane zaniedbania pracownicze i służbowe obwinionego. Sąd uznał zasadność zarzutów postawionych we wniosku rzecznika dyscyplinarnego co do naruszenia procedur i obowiązków kuratora sądowego wskazanych w kodeksie karnym wykonawczym oraz we wspominanym rozporządzeniu, jak również co do zaniedbań w postaci bezczynności polegających na całkowitym lub częścio-wym zaniechaniu obowiązków służbowych, na nagminnym i nieuzasadnionym wzywaniu skazanych do osobistego stawiennictwa, na ograniczeniu pracy w te-renie do minimum oraz na niewystarczającej współpracy z innymi instytucja-mi. Obwiniony także nie reagował na informacje zawarte w kartach kuratorów społecznych. W zakresie kontroli okresów próby bez dozoru kuratora obwinio-ny zaniechał częściowo lub całkowicie czynności służbowych. Sąd uznał także obwinionego winnym naruszenia obowiązków pracowniczych w  postaci lek-ceważenia poleceń przełożonych, czyli Prezesa Sądu Rejonowego i Kierownika Zespołu Kuratorskiej Służby Sądowej. Co ciekawe, sąd dyscyplinarny w swoim uzasadnieniu odwołał się także do zasad ogólnych Kodeksu Etyki Kuratora Są-dowego, wskazując, że obwiniony wykorzystywał jedno- lub dwudniowe urlopy wypoczynkowe w dniach swoich dyżurów w sądzie, nie informując o tym Kie-rownika Zespołu, co dezorganizowało jego pracę i innych kuratorów oraz miało również wpływ na sposób, w jaki obwiniony wywiązywał się z nałożonych na niego obowiązków służbowych. Sąd nie zastosował najwyższego wymiaru kary, jakim byłoby usunięcie ze służby, gdyż brał pod uwagę dotychczasowy przebieg służby oraz pozytywną opinię przełożonych.

6.7.3. Przykład 3. Naruszenie obowiązków służbowych kuratora zawodowego

Dnia 10 czerwca 2014 roku Sąd Dyscyplinarny I  Instancji dla Kuratorów Za-wodowych do rozpoznawania spraw dyscyplinarnych Kuratorów ZaZa-wodowych Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w  Warszawie wymierzył na podstawie art. 52 ust. 3 pkt 1 u.k.s. karę nagany wobec kurator zawodowej Sądu Rejonowe-go w Wołominie, która w okresie od sierpnia 2007 roku do października 2008 roku dopuściła się rażących zaniedbań ustawowych poprzez prowadzenie

dozo-93

ru w sprawie Kontr D 5/05 wobec zmarłego skazanego, poświadczając przy tym nieprawdę (czyn z art. 1 i art. 11 u.k.s, z par. 12 i 15 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 czerwca 2007 roku).

6.7.4. Przykład 4. Naruszenie obowiązków służbowych kuratora zawodowego

Orzeczenie z dnia 3 grudnia 2014 roku Sądu Dyscyplinarnego I Instancji dla Ku-ratorów Zawodowych do rozpoznawania sprawa dyscyplinarnych KuKu-ratorów Za-wodowych Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie zakończyło się karą dyscyplinarną wydalenia ze służby na podstawie art. 52 pkt 5 u.k.s. Tak surową karę wymierzono kuratorowi zawodowemu Sądu Rejonowego dla Warszawy – Pragi Południe, który w okresie od 6 marca 2011 roku do 6 marca 2012 roku dopuścił się rażących zaniedbań ustawowych w zakresie prowadzonych refera-tów dozoru oraz wykonywanej kontroli kary ograniczenia wolności (czyn z art. 1 i art. 11 u.k.s.), a także sprzeniewierzył się rocie ślubowania oraz Kodeksowi Ety-ki Kuratorów (niestosowanie się do art. 1 i art. 7 Kodeksu).

6.8. Podsumowanie

Postępowania dyscyplinarne w odniesieniu do kuratorów sądowych nie są pro-wadzone z częstotliwością porównywalną do innych zawodów objętych moni-toringiem, co w  zestawieniu z  niewielką liczebnością osób wykonujących ten zawód skutkuje niedużą (w liczbach bezwzględnych) sumą orzeczeń dyscypli-narnych (por. tabela 13.1).

Orzekane kary na tle innych zawodów objętych badaniem jawią się jako stosun-kowo surowe (czterokrotnie orzeczono karę eliminacyjną, a wśród wszystkich orzeczeń objętych kwerendą znalazło się zaledwie 10, w których orzeczono tę karę). Dodać ponadto należy, że nie wychwycono poważniejszych uchybień pro-ceduralnych.

Wątpliwości natomiast budzi sensowność utrzymywania sądu dyscyplinarnego przy każdym sądzie okręgowym, skoro w blisko połowie z nich w okresie obję-tym badaniem nie prowadzono żadnego postępowania dyscyplinarnego.

95