Drzewa owocowe

Cele ogólne:

− zapoznanie z nazwami drzew owocowych,

− zapoznanie ze sposobem wykonania kompotu jabłkowego.

Cele operacyjne:

Dziecko

− wymienia nazwy drzew owocowych,

− robi kompot.

Środki dydaktyczne: wiersz Danuty Gellnerowej Pod drzewami, kosz z owocami, wyrazy do czytania całościowego, połówki jabłek z kolorowego papieru (w różnych rozmiarach), plastikowe nożyki, zagadki, produkty do wykonania kompotu, kartoniki: z napisami tak, nie, z obrazkami owoców, kartki w kratkę do ćwiczenia, opaska do zawiązania oczu, duży pokratkowany arkusz papieru, karty pracy, cz. 1, s. 55, 56, 57.

Przebieg dnia

1. Ćwiczenia ruchowo-graficzne: kreślenie w powietrzu, każdą ręką osobno i obiema równocze-I śnie, kształtów owoców, których nazwy wypowiedział nauczyciel z podziałem na głoski.

2. Karta pracy, cz. 1, s. 55.

Rysowanie obiema rękami po śladach rysunków gruszki i śliwki. Tworzenie zbiorów na pod-stawie jednej cechy – wielkości (małe i duże owoce); porównanie ich liczebności.

3. Ćwiczenia klasyfikacyjne Pomieszane owoce.

Nauczyciel prezentuje dzieciom kosz z owocami. Dzieci rozpoznają i nazywają owoce, które się w nim znajdują; segregują je według rodzajów, porównują ich wielkość, kształty, kolorystykę;

liczą i umieszczają w kąciku przyrody.

4. Czytanie całościowe wyrazów: owoce, agrest, morele...

Ćwiczenia poranne – zestaw VI (przewodnik, s. 88).

Słuchanie wiersza Danuty Gellnerowej Pod drzewami.II

1. Łączenie w pary połówek jabłek (w różnych rozmiarach, ale w jednym kolorze) wyciętych z kolorowego papieru, układanie jabłek od najmniejszego do największego.

2. Słuchanie wiersza.

Siedzi jesień Siedzi jesień

pod jabłonią, pod drzewami,

jabłka jej sad jej dzwoni

nad głową dzwonią. za uszami,

A gdy gruszą wiatr poruszy, więc zatkała uszy watą.

dzwonią gruszki. Czy to prawda?

Gdzie? Na gruszy. Co wy na to?

3. Rozmowa na temat wiersza.

• Zwrócenie uwagi na nazwy drzew owocowych oraz humor zawarty w utworze.

4. Czytanie całościowe wyrazów: jabłoń, grusza, śliwa.

• Przyporządkowanie obrazków owoców do nazw drzew, z których pochodzą.

5. Omówienie budowy wewnętrznej jabłka, śliwki i gruszki.

Nauczyciel przecina naturalne owoce na połowę, pokazuje dzieciom skórkę, miąższ, nasiona.

• Wypowiedzi dzieci na temat podobieństw i różnic między nimi.

6. Wyjaśnienie znaczenia słów: Niedaleko pada jabłko od jabłoni (podobieństwo rodzinne), Jabłko niezgody (odwołanie się do mitologii greckiej).

7. Ekspresja słowna Jakie może być jabłko?

Dzieci podają sobie jabłko i kończą zdanie: Jabłko może być... podając jak największą liczbę określeń jabłka w formie przymiotnikowej, np.: słodkie, kwaśne, czerwone, twarde.

8. Karta pracy, cz. 1, s. 56.

Oglądanie historyjki obrazkowej, opowiadanie jej. Zwrócenie uwagi na mycie owoców przed spożyciem. Kończenie rysowania szlaczka.

9. Ćwiczenie sprawności manualnej Czyja skórka jest najdłuższa?

Obieranie jabłek ze skórki plastikowymi nożykami. Porównywanie długości skórek, układanie z nich kompozycji według pomysłów dzieci.

Zabawa ruchowo-naśladowcza W sadzie.

Naśladowanie czynności wykonywanych w sadzie: wchodzenie po drabinie na drzewa, zrywa-nie jabłek, zbierazrywa-nie jabłek leżących pod drzewami, przenoszezrywa-nie koszy z jabłkami, grabiezrywa-nie opadłych liści...

Wykonanie kompotu z jabłek.

1. Rozmowa na temat przetworów owocowych – ich rodzajów i tego, co jeszcze można zrobić z owoców (sałatki, ciasto, kompot, mogą być dodatkiem do deserów...).

2. Rozwiązywanie zagadek o przetworach z jabłek (M. Przewoźniak).

Ćwiartki jabłek w słój wkładamy, W rondlu wielkim jak parasol wrzątkiem z cukrem zalewamy jabłka pichcą się i smażą.

i będziemy zimą potem Jutro na śniadanie zjem

3. Przygotowanie kompotu z jabłek.

• Wykorzystanie obranych jabłek, krojenie ich na ćwiartki, usuwanie gniazd nasiennych, układanie w słoikach, nalewanie zalewy (woda z cukrem i goździkami), pasteryzacja (wyjaśnienie tego pojęcia). Pozostawienie jednego słoika bez pasteryzacji, oznakowanie go i ustawienie w kąciku przyrody. Prowadzenie obserwacji, co będzie się działo z jego zawartością.

4. Ćwiczenia językowe Jaki może być kompot?

Nauczyciel zapisuje na środku kartki wyraz kompot, dzieci podają swoje propozycje różnych rodzajów kompotów, np.: jabłkowy, gruszkowy, śliwkowy, wieloowocowy. Nauczyciel zapisuje je dookoła wyrazu kompot, a dzieci rysują linie łączące swoje nazwy z tym wyrazem.

5. Zabawa Prawda to czy plotka?

Dzieci otrzymują kartoniki z napisami: tak, nie. Używają ich do oznaczenia prawdy lub fałszu w podanych zdaniach.

Na drzewach rośnie szarlotka.

Jedzenie owoców jest zakazane.

Gruszki należy myć przed obraniem.

Śliwki są jasnoniebieskie, a jabłka kwadratowe.

Z winogron robi się sałatkę.

W kompocie można znaleźć łopatkę.

Owoce są bardzo zdrowe.

6. Układanie przez dzieci prawdziwych i fałszywych zdań.

7. Karta pracy, cz. 1, s. 57.

Ćwiczenia grafomotoryczne: rysowanie po śladach drzew. Rysowanie jabłek na drzewie po lewej stronie, a gruszek na drzewie po prawej stronie, kolorowanie rysunków. Zaznaczanie liter a, o w nazwach owoców.

Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw II (przewodnik, s. 83–84).

1. Zabawa rozwijająca zmysły Jaki to owoc? III

Nauczyciel przygotowuje różne owoce, dzieci rozpoznają je i nazywają. Następnie podchodzą kolejno do nauczyciela, który zawiązuje im oczy i podaje do ręki wybrany owoc. Dzieci po-wtarzają rymowankę: Jaki owoc masz? Powiedz, czy go znasz. Osoba z zawiązanymi oczami za pomocą dotyku i węchu odgaduje, jaki owoc trzyma w dłoni. Kolejna część zabawy to rozpoznawanie owoców po smaku. Nauczyciel obiera wcześniej owoce i kroi je na niewielkie kawałki. Kolejne dzieci z zawiązanymi oczami wybierają z tacy kawałek owocu i próbują go, określają, jaki ma smak, a następnie podają jego nazwę.

Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał Sałatka owocowa.

Dzieci siedzą w kole na krzesełkach. Losują kartoniki z obrazkami owoców (4–5 rodzajów).

Nauczyciel (lub chętne dziecko) mówi, z jakich owoców robi sałatkę, np.: Robię sałatkę z jabłek i gruszek. Dzieci, które mają te owoce na kartonikach, zamieniają się miejscami między sobą.

Hasło Sałatka owocowa jest sygnałem, aby miejscami zamieniły się wszystkie dzieci.

2. Ćwiczenia na powierzchni kartki – rysowanie pod dyktando nauczyciela.

Nauczyciel proponuje, aby dzieci narysowały zgodnie z jego wskazówkami drogę, jaką muszą przejść, by dojść do sadu. Dzieci robią to na początku kolejno, pod kierunkiem nauczyciela, na dużym pokratkowanym arkuszu. Następnie otrzymują kartki w kratkę, na których schema-tycznie narysowane są dziecko (na dole kartki z lewej strony) i drzewo (na górze po prawej stronie). Najpierw dzieci wskazują brzegi kartki: dolny, górny, prawy, lewy (to samo robią wcześniej przy dużym arkuszu). Potem rysują palcem drogę, jaką należałoby przejść, aby do-trzeć do drzewa, biorąc pod uwagę linie kratek. Następnie rysują linie wzdłuż kratek zgodnie ze wskazówkami nauczyciela, tworząc labirynt, np.: Trzy kratki do góry, dwie w prawo, cztery