Poznajemy przepisy ruchu drogowego

Cele ogólne:

− zapoznanie z podstawowymi zasadami pieszego i kołowego ruchu drogowego,

− umuzykalnianie dzieci.

Cele operacyjne:

Dziecko

− rozpoznaje pasy i znak przejścia dla pieszych,

− powtarza usłyszany rytm; ilustruje piosenkę ruchem.

Środki dydaktyczne: opowiadanie Przygoda Januszka, wiersz A. Widzowskiej Bezpieczne przedszkolaki, piosenka Będę kierowcą, obrazki: przedstawiające różne sytuacje na drodze, znaku przejścia dla pieszych, sygnalizatora świetlnego, różnych środków lokomocji, krążki: czerwony

i zielony, sylwety: dziecka i samochodu, teksty do zabawy Prawda czy fałsz?, bębenek, opaski z obrazkami samochodów w różnych kolorach, obrazki samochodów w tych samych kolorach do oznaczenia garaży, szarfy, karta pracy, cz. 1, s. 11.

Przebieg dnia

1. Ćwiczenia narządów artykulacyjnych (szczęki dolnej i podniebienia miękkiego) w zabawie I Przygoda Januszka.

Dzieci naśladują czynności wykonywane przez bohatera opowiadania nauczyciela, który je demonstruje, a następnie sprawdza poprawność wykonania poszczególnych ćwiczeń przez dzieci.

Januszek obudził się rano. Przeciągnął się i szeroko ziewnął. Nic mu się nie chciało. Ziewnął jeszcze raz, a potem drugi i zamknął oczy. Promienie słonka zaglądające przez okno zaczęły łaskotać go w nos. Zmarszczył go, wykrzywił, aż w końcu niespodziewanie kichnął – najpierw cicho, a potem głośno. Umył zęby, wypłukał gardło i zjadł smaczne śniadanie. Skórki od chleba były dość twarde, więc gryzł je starannie, popijając małymi łykami ciepłego mleka. Zza okna dochodziło muczenie krowy: muu, muu, muu, która pasła się na trawie. Januszek postanowił przyjrzeć jej się z bliska. Krasula dokładnie przeżuwała każdy kęs trawy. Chłopcu bardzo się to spodobało, zaczął ją naśladować. Pachnące kwiaty i trawa podrażniły mu gardło i zaczął pokasływać, aż w końcu rozkasłał się na dobre. Usiadł więc w cieniu drzewa i – nawet nie wiedząc kiedy – zasnął. Pochrapywał najpierw cicho, a potem coraz głośniej, co zaciekawiło pasącą się krowę. Podeszła bliżej i polizała śpiącego chłopca swoim wielkim językiem. Skoczył Januszek na równe nogi, wciągnął głęboko powietrze i krzycząc: „Łaaaaaa...”, pobiegł do domu. Nawet nie wiedział, jak szybko się tam znalazł. A potem serdecznie śmiał się ze swojej przygody.

2. Karta pracy, cz. 1, s. 11.

Tworzenie słów (pasy, zebra) przez łączenie pierwszych sylab nazw obrazków, rysowanie tego, czego nazwa powstała. Potem łączenie wybranych sylab z nazw obrazków (znaki drogowe).

Ćwiczenia poranne – zestaw II (przewodnik, s. 33).

Słuchanie wiersza A. Widzowskiej Bezpieczne przedszkolaki.II

1. Zapoznanie z zasadami ruchu drogowego z wykorzystaniem obrazków.

• Opowiadanie przez dzieci o sytuacjach przedstawionych na obrazkach. Zwrócenie uwagi na oznakowanie przejścia dla pieszych (znak przejścia dla pieszych, pasy).

• Odgadnięcie przez dzieci, co przedstawia obrazek, poprzez stopniowe odkrywanie kolejnych jego fragmentów (sygnalizator świetlny).

• Omówienie znaczenia kolorów sygnalizatora dla pieszych i dla samochodów. Zwrócenie uwagi na przeciwne zachowania pieszych i kierowców podczas świecenia się światła w tym samym kolorze.

• Umieszczenie sylwety dziecka pod obrazkiem z zielonym światłem, a samochodu pod obrazkiem z czerwonym światłem (zamiana ustawienia w zależności od koloru prezentowanego światła).

Uświadamianie konsekwencji nieznajomości przepisów ruchu drogowego.

Zabawa ruchowa Kolor czerwony każe stać.

Dzieci poruszają się swobodnie po sali, kiedy nauczyciel trzyma w dłoni zielony krążek. Wy-ciągnięty w górę czerwony krążek jest sygnałem do zaprzestania ruchu.

2. Zabawa Prawda czy fałsz?

Dzieci po wysłuchaniu rymowanek określają, które z nich są zgodne z prawdą, a które nie i podają propozycje, co należy w nich zmienić.

Światło zielone Światło czerwone Szybkie samochody jak młode listki, jak mak, jak ogień, jeżdżą po chodnikach, przejść na drugą stronę wszystkim przechodniom piesi pomalutku zabrania wszystkim. otwiera drogę. chodzą po ulicach.

Pasy na jezdni Nie zwracaj uwagi Pograj w piłkę na ulicy, są dla zabawy, na drogowe znaki, przecież jest tak blisko.

omijaj te miejsca – przecież one tylko Po co iść daleko, to dobre zasady. odstraszają ptaki. na szkolne boisko?

3. Słuchanie wiersza.

– Stop! – krzyknęła zebra w paski.

Zatrzymajcie się, głuptaski!

Przez ulicę mkną potwory:

brumbrum-auta, żżż-motory!

Przy nich każdy jest malutki jak drobinki, krasnoludki, a więc patrzcie, małe brzdące na sygnały migające!

Stop! Gdy neon jest czerwony, wtedy ruch jest zabroniony!

Kiedy światło jest zielone, można przejść na drugą stronę.

Tam, gdzie pasy są dla pieszych, nigdy się nie wolno spieszyć!

Sprawdźcie boczek lewy, prawy, by przejść drogą bez obawy.

Kiedy piłka hop! Wyskoczy, na ulicę się potoczy, to nie gońcie jej w te pędy, wprost pod kola! Stop! Którędy?!

Każda zebra paski nosi, by zasady ruchu głosić, no, bo gdyby była w kwiatki, to wąchałaby bławatki…

4. Rozmowa na temat wiersza.

− Co robimy, gdy świeci się czerwone światło, a co – gdy zielone?

− Co robimy przed wejściem na pasy, gdy nie ma sygnalizacji świetlnej?

Dzieci z nauczycielem demonstrują przejście po pasach przez ulicę, gdy nie ma sygnalizacji świetlnej.

Słuchanie piosenki Będę kierowcą.

1. Ćwiczenia słuchowe – naśladowanie dźwięków wydawanych przez różne środki lokomocji pokazane przez nauczyciela na obrazkach, np.: samochód – brum, brum, brum, rower – dzyń, dzyń, dzyń, motocykl – wrrr, wrrr, wrr, pociąg – puff, puff, puff.

2. Zabawa rytmiczna Poruszaj się tak, jak podpowiada bębenek.

• Poruszanie się zgodnie z rytmem wystukiwanym na instrumencie przez nauczyciela: marsz, bieg, podskoki – w rozsypce i po obwodzie koła ze zmianą kierunku. Realizacja ruchowa wystukanego rytmu: jedno uderzenie w bębenek – tupnięcie, dwa – podskok, trzy – przysiad;

uchwycenie rytmu i kontynuowanie go przez dzieci.

3. Słuchanie piosenki Będę kierowcą (sł. I. Landau, muz, T. Kierski).

Je - dzie au - to co - raz prę - dzej, co za pęd,

co za pęd. Żół - te świat - ło, pas na jez - dni,

te - raz skręt, te - raz skręt. Bar - dzo tru - dno

być kie - row - cą, lecz ja mó - wię wszyst - kim chłop - com,

że kie - ro - wcą, że kie - row - cą mu - szę

kie - dyś być, że kie - row - cą,

że kie - ro - wcą mu - szę kie - dyś być.

I. Jedzie auto coraz prędzej, co za pęd, co za pęd.

Żółte światło, pas na jezdni, teraz skręt, teraz skręt.

Ref.: Bardzo trudno być kierowcą, lecz ja mówię wszystkim chłopcom, że kierowcą, że kierowcą muszę kiedyś być.

II. Szara jezdnia, na tej jezdni aut jest sto, aut jest sto.

Zmiana świateł, tu czerwone, a więc stop, a więc stop.

Ref. Bardzo trudno…

III. Różne światła, różne znaki trzeba znać, trzeba znać.

Muszę wiedzieć, kiedy jechać, kiedy stać, kiedy stać.

Ref. Bardzo trudno…

4. Rozmowa na temat piosenki.

• Zwrócenie uwagi na jej nastrój, tempo, liczbę zwrotek, treść.

• Wypowiedzi dzieci dotyczące konsekwencji nieprawidłowych zachowań na jezdni.

• Nazywanie pojazdów spotykanych na ulicach; wymienianie nazw marek samochodów.

5. Powtarzanie za nauczycielem fragmentów melodii na sylabach: na, na, ta, ta, da, da.

Spacer na pobliskie przejście dla pieszych – praktyczna nauka przechodzenia przez jezdnię z zastosowaniem zasad z wiersza. Zapoznanie ze znakiem Przejście dla pieszych.

1. Liczenie słów w zdaniach. III

Nauczyciel podaje zdania, wyraźnie rozdzielając w nich słowa. Potem liczy w nich słowa.

Np.

To jest ulica. (3 słowa)

Ten samochód jest czerwony. (4 słowa).

Potem w zdaniach słowa liczą dzieci, układając tyle klocków, ile jest słów w danym zdaniu.

Mama ma samochód.

Nasz samochód to mercedes.

Po ulicach jeździ dużo samochodów.

Zabawa ruchowa Samochody i garaże.

Dzieci-samochody (z opaskami na głowach) poruszają się zgodnie z rytmem wystukiwanym na tamburynie. Podczas przerwy muszą dojechać do garażu oznaczonego obrazkiem samocho-du w takim samym kolorze, jak samochód na swojej opasce (nauczyciel zmienia ustawienie garaży).