Tydzień I: Co robią zwierzęta jesienią?
Dzień 5. Fantastyczne zwierzaki
Cele ogólne:
− rozwijanie mowy,
− łączenie ze sobą różnorodnych materiałów w pracy plastycznej.
Cele operacyjne:
Dziecko
− wypowiada się na temat opowiadania,
− wykonuje zwierzątko fantastyczne z materiału przyrodniczego.
Środki dydaktyczne: opowiadanie D. Głośnickiej Zapasy wiewiórki, wiersz T. Fiutowskiej Kasz-tanowy świat, obrazki: leśnych zwierząt (całe i pocięte na trzy części), przedmiotów, zapasów wiewiórki, części ciała wybranych zwierząt, białe, czerwone i niebieskie nakrywki, zdania do rymowania, tasiemki w trzech kolorach, trzy krążki, żołędzie, klocki w kształcie figur geometrycz-nych, sylwety postaci do wiersza, tworzywo przyrodnicze, koszyk, plastelina, nagranie muzyki o zmiennym tempie, karta pracy, cz. 1, s. 48.
Przebieg dnia
1. Dzielenie nazw wybranych zwierząt na sylaby i głoski, układanie schematów i modeli tych I nazw pod obrazkami zwierząt.
2. Zabawa Śpiewaj tak, jak pokazuje moja ręka.
Śpiewanie nazw kolejnych zwierząt przedstawionych na obrazkach na coraz wyższych dźwiękach, a potem na coraz niższych, zgodnie ze wskazaniem ręki nauczyciela (wznosi ją lub opuszcza).
Ćwiczenia poranne – zestaw V (przewodnik, s. 72–73).
Słuchanie opowiadania D. Głośnickiej Zapasy wiewiórki. II
1. Układanie nazw leśnych zwierząt z pierwszych głosek nazw przedmiotów (roślin, zwierząt) przedstawionych na obrazkach.
Nauczyciel rozkłada przed dziećmi serie obrazków. Dzieci różnicują pierwszą głoskę w nazwie każdego z nich i układają z głosek nazwę zwierzęcia żyjącego w lesie, np.: sanki, orzech, wagon, arbuz – sowa; waga, igła, las, klocki – wilk; bułka, okulary, rower, sok, ul, kapelusz – borsuk;
samolot, ananas, ryba, nora, agrafka – sarna.
2. Kończenie zdań wypowiedzianych przez nauczyciela poprzez dopowiadanie rymujących się słów.
Sowa – mądra głowa – do snu już jest... (gotowa).
Małe zajączki skaczą przez pola i... (łączki).
Rudy lis w kurniku narobił wiele... (krzyku).
Wilk wygiął szyję i głośno... (wyje).
Z gałęzi na gałąź wiewióreczka skacze.
Kiedy będę cicho, pewnie ją... (zobaczę).
W swojej norce borsuk śpi, coś smacznego mu się... (śni).
Sarna się spłoszyła, za drzewem się... (skryła).
Kukułeczka... (kuka), dzięcioł w korę... (stuka).
Jeż pod liść się skrył, nie będzie się... (mył).
3. Słuchanie opowiadania.
Wiewiórka Martynka przygotowuje się do zimy. Właśnie wsypuje orzechy leszczyny i buczynę do ostatniej dziupli. Teraz mróz i śnieg nie będą straszne. Martynka jest dumna ze swojej pracy – Tyle zapasów! Tylko zaraz, zaraz... Gdzie ja je pochowałam? – zastanawia się. Może w dziupli tego starego dębu? Nie. Może w jamce, na górce, koło buka? Też nie. Ojej, co ja teraz zrobię?
Wiewiórka stoi pod drzewem i rozgląda się.
– Chyba poproszę o pomoc dzięcioła.
– Nie martw się, Martynko, coś poradzimy – ptak chętnie się zgadza.
Fruwa od drzewa do drzewa i zagląda do dziupli. Swoim mocnym dziobem wystukuje dziurki na drzewach z zapasami. Wiewiórka wtyka w nie sosnowe szyszki – to znak, że tu są orzechy.
– Dziękuję ci, dzięciole! Dzięki tobie znam dobrze swoją spiżarnię.
4. Rozmowa na temat opowiadania.
– Co robiła wiewiórka? Dlaczego była dumna ze swojej pracy?
– Co zmartwiło wiewiórkę? Kogo poprosiła o pomoc?
– Jak dzięcioł szukał zapasów wiewiórki?
– Jak dzięcioł i wiewiórka oznaczyli drzewa z zapasami?
– Czy wiewiórka będzie miała trudności w odszukaniu zapasów? Dlaczego?
5. Ćwiczenie koordynacji wzrokowo-ruchowej Szukamy drogi do dziupli wiewiórki.
Nauczyciel układa z tasiemek w trzech kolorach poplątane drogi prowadzące do trzech dziupli (krążki). Dzieci wybierają kolor ścieżki, po której chodzą. Ostrożnie stawiają stopę za stopą, przechodzą. Kiedy dojdą do dziupli, odwracają obrazek przedstawiający zapasy, które się w niej znajdują, np.: kasztany, orzechy, grzyby. Układają słowo rozpoczynające się taką samą głoską jak nazwa obrazka, a następnie wracają na swoje miejsce i układają schemat tego słowa z wykorzystaniem żołędzi.
6. Układanie w parach krótkich dialogów inspirowanych opowiadaniem (rozmowa dzięcioła z wiewiórką), prezentowanie ich kolegom z grupy.
7. Ćwiczenie relaksacyjne Leśne masaże.
Dzieci w parach powtarzają za nauczycielem tekst i wykonują odpowiednie ruchy na plecach
Dzieci:
Przez las idzie jeż, naprzemiennie układają złączone palce
od dołu pleców ku górze,
ten kłujący zwierz. szybko, naprzemiennie stukają palcami
wskazującymi od góry pleców, do dołu,
Wiewióreczka skacze, skaczą całymi dłońmi po powierzchni
pleców w różnych kierunkach, zakreś-
chomik w norce płacze, ślają dwoma rękami kółka: najpierw małe,
a potem większe w prawą stronę,
rybki w wodzie się pluskają, rysują obiema rękami fale (raz w prawo,
raz w lewo) od dołu do góry pleców,
a zajączki uciekają. klepią równocześnie całymi dłońmi
z góry do dołu,
Maszeruje gruby miś, naprzemiennie układają piąstki od dołu
ku górze pleców,
płynie leśny strumień. prawą ręką rysują falę od góry do dołu,
Borsuk w norce spaceruje, rysują palcami wskazującymi
kowe spirale,
zapasy szykuje. delikatnie ugniatają palcami plecy
z góry na dół.
Zabawa ruchowo-naśladowcza Zmęczone wiewiórki.
Naśladowanie sposobu poruszania się wiewiórek wypoczętych i zmęczonych.
Wykonanie fantastycznych leśnych zwierząt z różnego materiału przyrodniczego.
1. Układanie wymyślonych przez dzieci zwierząt z wykorzystaniem klocków w kształcie figur geometrycznych, nazywanie użytych figur, liczenie.
2. Rozpoznawanie zwierząt po fragmentach przedstawionych na obrazkach. Określanie, do jakiego zwierzęcia należą poszczególne części; układanie z nich nieistniejących zwierząt; nadawanie im nowych nazw uwzględniających nazwy zwierząt, z których powstały, np.: głowa zająca, tułów lisa, nogi sowy – sowolisozając.
3. Słuchanie wiersza T. Fiutowskiej Kasztanowy świat, ilustrowanego sylwetami postaci, o których jest mowa w utworze.
Przyniósł Tomek z parku kasztany w koszyku.
Kasztanowych stworków zrobił z nich bez liku.
Kasztanowe mają głowy, kasztanowe brzuszki, a z patyków i drucików szyje, dzioby, nóżki.
– Dodam trochę wełny, włożę różne piórka.
Tak powstają dziwne ptaki, pies, kot i wiewiórka.
Gdy patyki włożę w kasztanowy grzbiet, to za chwilę drogą jeżyk będzie szedł.
A ten jeżyk spotkał innego zwierzaka, bo zrobiłem także winniczka – ślimaka.
Ma z patyczków rogi, ogon też z patyka.
– Dokąd idziesz, jeżu? – ślimak go zapytał.
Ze spotkania z nimi każdy stworek rad.
Ja się także cieszę,
bo stworzyłem własny, kasztanowy świat.
4. Rozmowa na temat wiersza.
• Wypowiedzi dzieci na temat stworków wykonanych przez Tomka, materiału, jakiego użył do ich zrobienia.
5. Wyjmowanie przez dzieci różnych materiałów przyrodniczych (kasztanów, żołędzi, gałązek sosny, jarzębiny, mchu, patyczków, szyszek, piórek, „nosków” klonu...) z koszyka, określanie, jak się nazywają i gdzie można je znaleźć.
6. Zaproponowanie wykonania wymyślonych przez dzieci zwierząt, które mogłyby mieszkać w bajkowym lesie, z wykorzystaniem zgromadzonego tworzywa przyrodniczego i plasteliny.
• Pokaz sposobu łączenia różnych materiałów za pomocą plasteliny.
7. Samodzielne działania dzieci.
• Prezentacja gotowych prac, wypowiedzi autorów na ich temat.
• Zorganizowanie wystawy Fantastyczne zwierzaki z bajkowego lasu w kąciku dla rodziców.
Spacer – obserwacja jesiennej przyrody.
1. Zagadki pantomimiczne Naśladujemy zwierzęta. III
Przedstawianie przez chętne dzieci wybranych zwierząt leśnych za pomocą ruchu, gestu, głosu.
Odgadywanie przez pozostałe dzieci, co to za zwierzę.
2. Karta pracy, cz. 1, s. 48.
Naklejanie zdjęć – rozwiązań zagadek (dzik, wiewiórka, dziecioł, lis). Naśladowanie ruchów, głosu wybranego zwierzęcia.
Zabawa muzyczno-ruchowa Taniec wiewiórek.
Dzieci poruszają się w rozsypce przy dźwiękach muzyki marszowej. Muzyka skoczna zaprasza je do dobierania się w pary i swobodnego tańca w małych kółkach. Przy kolejnych zmianach muzyki nauczyciel mówi, z ilu dzieci mają się składać kółka.