Lepimy warzywa

Cele ogólne:

− rozwijanie mowy,

− zapoznanie ze sposobem lepienia warzyw z masy solnej.

Cele operacyjne:

Dziecko

− wypowiada się na temat zachowania warzyw z utworu,

− lepi różne kształty z masy solnej.

Środki dydaktyczne: wiersz J. Koczanowskiej W jesiennym ogrodzie, warzywa do jego inscenizacji, materiały do wykonania kukiełek, tamburyn, kolorowe sznurki, kostka z kolorowymi kółkami, kartoniki: z kombinacjami cyfr: 1, 2, 3, cyframi: 1, 2, 3, pasek ciemnej bibuły, sylwety warzyw, obrazki warzyw, warzywa z masy solnej, składniki do wykonania masy solnej, natka z bibuły, farby, pędzle, karta pracy, cz. 1, s. 79.

Przebieg dnia

1. Wspólne wykonywanie kukiełek z warzyw, do kącika przyrody. Łączenie warzyw z patykami, I osadzanie ich na podstawkach z połówek ziemniaków, wykonywanie ubranek z bibuły, twarzy z papieru kolorowego.

2. Karta pracy, cz. 1, s. 79.

Nazywanie warzyw na pierwszej tacy. Porównywanie warzyw na innych tacach z tymi, które znajdują się na tacy głównej. Nazywanie brakujących warzyw i naklejanie ich obrazków od-szukanych wśród naklejek. Kończenie rysowania szlaczka.

Zabawa ruchowa Układamy warzywa.

Dzieci poruszają się przy dźwiękach tamburynu. Podczas przerwy układają z kolorowych sznurków kształty wybranych przez siebie warzyw. Nauczyciel sprawdza wykonanie zadania.

3. Zabawy językowe.

• Kolory.

Dzieci rzucają kostką, na której bokach naklejone są kółeczka w jednym z sześciu kolorów:

żółtym, jasnozielonym, ciemnozielonym, czerwonym, brązowym i pomarańczowym. Podają

w tym kolorze, jednocześnie podając skojarzenie tego koloru z innym przedmiotem, rośliną, która również ma ten kolor. Np.: Pomidor jest czerwony jak światło sygnalizatora na skrzyżo-waniu. Ogórek jest ciemnozielony jak kredka w moim piórniku.

• Zgadnij, gdzie się pomyliłam.

Dzieci wskazują nieprawidłowości w wypowiedziach nauczyciela (wymieszane rodzaje, źle użyte zaimki), podają prawidłowe formy, np.:

Mama kupiła w sklepu marchewkami i buraki.

Na stole leży kalafiorem, fasola i grochu.

Ania lubi kanapki z pomidor, ogórek i sałatą.

Tomek pomaga mama obierać ziemniak do zupa.

Tata przyniósł na koszyku kapusta, cebulę i burak itp.

Ćwiczenia poranne – zestaw VII (przewodnik, s. 101–102).

Słuchanie wiersza J. Koczanowskiej W jesiennym ogrodzie.II 1. Zabawa Znajdź swoje miejsce.

Nauczyciel zaprasza dzieci do teatru. Przypomina, jak należy się tam zachować. Proponuje zakup biletów na przedstawienie. Aby je uzyskać, dzieci kolejno podają nazwę dowolnego warzywa z podziałem na sylaby. Jeśli wykonają zadanie prawidłowo, otrzymują bilet, na którym za pomocą poznanych cyfr zaznaczone jest miejsce, np.: 1, 2, 3, 11, 12, 13, 21, 22, 23, 111, 112, 113, 211, 311 itd. Dzieci odszukują na krzesełkach taki sam zapis i zajmują miejsca.

2. Słuchanie wiersza inscenizowanego sylwetami warzyw.

Dojrzałe, kolorowe, słońcem malowane witaminek pełne i najzdrowszych soków, dorodne warzywa śmieją się, żartują,

bo jesień jest na działce najpiękniejsza w roku.

Marchewki i pietruszki plotkują cichutko, buraczki i ziemniaki kłócą się zawzięcie, gdyż ogromna, ruda i pękata dynia zasłoniła im słońce, i zajęła miejsce.

Czerwone pomidory, ogórki zielone rozmawiają z fasolką, co weszła wysoko, by spojrzeć na cały ogród kolorowy i pomachać płynącym po niebie obłokom.

3. Wypowiedzi dzieci na temat zachowania warzyw prezentowanych w utworze. Układanie ich sylwet zgodnie z kolejnością występowania. Śpiewanie ich nazw na melodie wymyślone przez dzieci, zgodnie ze wskazaniem pałeczki nauczyciela. (Najpierw nauczyciel pokazuje dzieciom, jak można zaśpiewać nazwy warzyw tak, jakby były różnymi dźwiękami).

4. Zabawa Owoce czy warzywa?

Dzieci poruszają się przy dźwiękach tamburynu. Podczas przerwy nauczyciel wypowiada zda-nie: prawdziwe albo fałszywe. Jeśli zdanie jest zgodne z prawdą, dzieci podskakują i klaszczą nad głową, jeśli nie, np. Jabłko to warzywo, przykucają i poprawiają nauczyciela, mówiąc:

Nieprawda. Jabłko to owoc.

5. Zabawa ze śpiewem Cebulka i buraczek (na melodię krakowiaka).

Dzieci:

Cebulka, cebulka podają sobie ręce i chodzą po obwodzie koła, okrągła jak kulka w środku spaceruje wybrane dziecko-cebulka,

buraczka złapała, cebulka zaprasza do tańca buraczka – dziecko potańcować chciała. wybrane spośród dzieci chodzących po kole, Buraczek, buraczek

miał czerwony fraczek,

z cebulką tańcował, cebulka z buraczkiem tańczą podskokami w nóżek nie żałował. łeczku, pozostałe dzieci klaszczą w ręce.

La, la, la, la, la…

Lepienie warzyw z masy solnej.

1. Określanie, które warzywa rosną pod ziemią, a które na jej powierzchni. Zwrócenie uwagi na ich części jadalne.

Nauczyciel przypina do tablicy poziomy pasek ciemnej bibuły (brązowa, czarna) imitujący powierzchnię ziemi. Dzieci przypinają do tablicy sylwety warzyw – w odpowiednich miej-scach, w zależności od tego, gdzie one rosną: na powierzchni ziemi czy pod ziemią (np. na powierzchni: kalafior, ogórek, pomidor, kapusta; pod ziemią: marchew, pietruszka, burak, cebula – a ich liście nad ziemią).

• Omówienie, które części warzyw spożywane są przez człowieka i w jakiej postaci (na surowo lub po ugotowaniu).

2. Zabawa w skojarzenia Co robimy z warzyw?

Dzieci kolejno losują obrazki warzyw i zadają pytania, np. Co można zrobić z kapusty, ogórka...?

Pozostałe podają propozycje wykorzystania tych warzyw, np.: kapuśniak, surówkę, mizerię...

3. Oglądanie, jak powstaje masa solna, z jakich produktów się ją wykonuje. Określanie, jaką ma konsystencję, co czujemy, dotykając jej. Wałkowanie grubych wałków i cienkich wałeczków, zwijanie ich w spiralę, modelowanie z wałeczków dowolnych płaskich kształtów, większych i mniejszych kulek.

4. Pokaz gotowych warzyw (marchewka, cebula, burak, ogórek) wykonanych przez nauczyciela z masy solnej. Oglądanie sposobu ich wykonania. Ozdabianie gotowych natką z bibuły.

5. Samodzielne działania dzieci.

Odstawienie gotowych prac do wysuszenia. Malowanie farbami po wyschnięciu. Prezentacja w kąciku dla rodziców.

1. Zabawy i ćwiczenia z głoskami s i sz. III

• Ćwiczenia narządów mowy: wysuwanie języka do przodu, unoszenie na górną wargę, robienie szerokiego i wąskiego języka, liczenie językiem górnych i dolnych zębów, wysuwanie języka na górne zęby – cofanie w głąb jamy ustnej, kierowanie języka w kąciki ust, oblizywanie warg, wysuwanie warg do przodu (ryjek), rozchylanie warg jak podczas uśmiechu.

2. Pokaz prawidłowej wymowy głosek s i sz.

• Naśladowanie szumu drzew: szszszszszsz (różne natężenie głosu).

• Naśladowanie syku węża: ssssssssssss (różne natężenie głosu).

• Powtarzanie sylab: sza, szo, sze, szu, szy, sa, so, se, su, sy, na przemian – wolno i szybko.

3. Słuchanie zdań wypowiadanych przez nauczyciela.

Kiedy dzieci usłyszą w słowach głoskę sz – klaszczą nad głową, kiedy s – uderzają dłońmi o podłogę. Powtarzają słowa, w których występują te głoski; określają, w jakich miejscach danego słowa się one znajdują.

Na stole stoi słoik.

Na wieszaku wisi szalik.

W szatni stoją wieszaki.

W sklepie sprzedają sałatę.

Na basenie jest wesoło.

Nasza pani pisze na maszynie.

Lis ucieka do lasu.

Mama szyje koszulę.

W stodole są snopki słomy.

W koszyku leży groszek.

Tydzień IV: Dbamy o zdrowie