Warzywne odbijanki

Cele ogólne:

− rozwijanie poczucia rytmu muzycznego,

− zapoznanie ze sposobem wykonania stempli z warzyw oraz odbitek z ich wykorzystaniem.

Cele operacyjne:

Dziecko

− reaguje ruchem na zmiany tempa muzyki,

− wykonuje odbitki z wykorzystaniem przygotowanych matryc.

Środki dydaktyczne: piosenka Sałatka, sylwety do zabawy dydaktycznej Czego jest więcej? Czego jest mniej?, drewniane klocki, nagranie muzyki o zmiennym tempie, tekst do improwizacji wokal-nych, opaski z sylwetami: ogórka, pomidora, cebuli, obrazek z nałożonymi na siebie konturami warzyw, kartoniki: z obrazkami warzyw i ich cieni, z napisami, pasujące do nich obrazki, bębenek, warzywa pocięte na kawałki, warzywa do wykonania stempli, farba, kartki, kontury sukni wycięte z kartonu, opaska do zasłonięcia oczu, warzywa do zagadek dotykowych i smakowych, wyrazy do czytania całościowego, tace, nakrywki, karta pracy, cz. 1, s. 73.

Przebieg dnia 1. Zabawa dydaktyczna Czego jest więcej? Czego jest mniej?I

Nauczyciel układa przed dziećmi sylwety koszy, na których narysowana jest różna liczba kropek (1–6).

Dzieci układają na sylwetach koszy sylwety marchewek tak, aby ich liczba była równa liczbie kropek na koszu.

Określają, na której sylwecie kosza znajduje się najmniej sylwet marchewek, a na której naj-więcej.

Układają sylwety koszy w kolejności od tej z najmniejszą liczbą marchewek do tej z największą ich liczbą.

Określają, o ile więcej jest sylwet marchewek w każdym kolejnym koszu. (0 1).

Układają sylwety koszy, zaczynając od tej z największą liczbą kropek na nim do tej z najmniejszą liczbą kropek.

Uzupełniają do 6 zawartość koszy, umieszczając sylwety buraków (część sylwet przypina nauczyciel).

Indywidualnie układają kompozycję pasową z trzech sylwet marchewek i trzech sylwet bura-ków.

Odtwarzają kompozycję ruchem: klaszczą, gdy pokazywana jest sylweta marchewki, uderzają o uda, gdy pokazywana jest sylweta buraka, równocześnie powtarzając nazwy warzyw podczas wykonywania ruchów.

Odgadują ułożenie warzyw w innych kompozycjach po wykonywanych ruchach.

Ćwiczenia poranne – zestaw VII (przewodnik, s. 101–102).

Zabawy przy piosence Sałatka (utwór pochodzi z repertuaru Wydawnictwa Akord Śpiewające II Brzdące).

1. Słuchanie piosenki.

Gdy o - gó - rek we -so - ło śmie-je się, a po - mi- dor wciąż na mnie pa-trzy tak, to do

gło wy przycho dzi je dna myśl, że sa łat kę zro bić chcę. Sa

-łat-ka, sa - łat-ka ja - rzy - no-wa bar-dzo sma-czna, tak sma-czna jest i zdro-wa, a

jeś - li, ko - le - go, o tym nie wiesz, to mo-żesz kło-po - ty mieć.

I. Gdy ogórek wesoło śmieje się, a pomidor wciąż na mnie patrzy tak, to do głowy przychodzi jedna myśl, że sałatkę zrobić chcę.

Ref.: Sałatka, sałatka jarzynowa

bardzo smaczna, tak smaczna jest i zdrowa,

a jeśli, kolego, o tym nie wiesz, to możesz kłopoty mieć.

II. I cebuli troszeczkę jeszcze dam,

choć zgryźliwie, zgryźliwie szczypie w nos.

No bo o tym to chyba każdy wie, że cebule zdrowe są.

Ref.: Sałatka, sałatka jarzynowa…

III. Teraz wszystko wymieszam mocno tak, trochę pieprzu i soli jeszcze dam, i spróbować ją teraz szybko chcę, bo wygląda pysznie tak.

Ref.: Sałatka, sałatka jarzynowa...

2. Rozmowa na temat piosenki.

• Określanie jej budowy, tempa, nastroju, omówienie treści; wyjaśnienie, dlaczego sałatki ja-rzynowe są zdrowe (zawierają witaminy).

3. Zabawa Uderz raz – zaznaczanie pierwszej miary taktu.

Nauczyciel ponownie śpiewa piosenkę. Na pierwszą miarę w takcie dzieci uderzają drewnianym klockiem o podłogę.

4. Zabawa Rozpoznaj melodię.

Dzieci spacerują po sali. Kiedy usłyszą melodię zwrotki piosenki, zatrzymują się i naśladują śmiech: cha, cha, cha, chi, chi, chi, che, che, che. Kiedy usłyszą melodię refrenu, tworzą dwa współśrodkowe koła – chłopców i dziewczynek, poruszając się w przeciwnych kierunkach.

6. Rytmizowanie tekstu.

Sałatka jarzynowa Jeśli zdrowym dziś być chcesz, bardzo smaczna jest i zdrowa. to warzywa musisz jeść.

• Realizacja ruchowa według pomysłów dzieci (klaskanie, tupanie, podskoki, obroty, kroki do przodu, do tyłu, na boki...).

7. Zabawa Muzyczne impulsy.

Dzieci poruszają się swobodnie przy muzyce w tempie umiarkowanym. Kiedy usłyszą muzykę wolną – poruszają się tyłem, kiedy szybką – obracają się wokół własnej osi.

8. Improwizacje wokalne.

Dzieci śpiewają podany tekst na wymyślone przez siebie melodie.

Stara babcia siadywała i jarzyny sprzedawała:

buraki, marchew, kalafiory i kartofli pełen worek.

9. Zabawa inscenizacyjna przy piosence.

Nauczyciel wybiera troje dzieci, które wcielą się w postacie: ogórka, pomidora i cebuli. Rozdaje im opaski z sylwetami tych warzyw.

I. Dzieci stoją w półkolu, warzywa

kucają przed nimi w pewnej

łości.

Gdy ogórek Ogórek wstaje, dzieci pokazują na

wesoło śmieje się, niego, a on naśladuje śmiech.

a pomidor wciąż na mnie patrzy tak, Wstaje pomidor, mruga okiem, dzieci

z półkola wskazują na niego,

to do głowy przychodzi jedna myśl, trzymają głowę rękami, poruszają nią

na boki,

że sałatkę zrobić chcę. klaszczą w ręce, Ref:

Sałatka, sałatka jarzynowa tworzą pary i tańczą,

bardzo smaczna, zatrzymują się, odwracają buziami

do siebie,

tak smaczna jest i zdrowa, głaszczą się po brzuszkach, a jeśli, kolego, o tym nie wiesz, kiwają palcem wskazującym przed

sobą,

to możesz kłopoty mieć. uderzają w dłonie partnera.

Ogórek i pomidor podczas refrenu

cały czas tańczą w kółeczko.

II. Dzieci ponownie tworzą półkole.

I cebuli troszeczkę jeszcze dam, Wstaje cebula, dzieci wskazują na

nią,

choć zgryźliwie, zgryźliwie szczypie w nos. cebula robi zgryźliwe miny, dzieci

pokazują na swoje nosy,

No bo o tym to chyba każdy wie, kreślą prawą ręką półkola przed sobą,

że cebule zdrowe są. klaszczą w ręce.

Podczas refrenu wykonują takie same ruchy jak poprzednio, tylko do ogórka i pomidora dołącza jeszcze cebula i tańczą w trójkę.

III.

Podczas śpiewu trzeciej zwrotki dzieci podają sobie ręce, otaczają warzywa kołem – imitują-cym miskę, w której mieszają warzywa. Podczas refrenu dzieci podskakują w prawą stronę, a warzywa w lewą.

Odbijamy warzywa – wykonanie odbitek z matryc wykonanych z warzyw.

1. Oglądanie obrazka, na którym znajdują się nałożone na siebie kontury kilku warzyw – wodzenie palcem po kolejnych konturach, rozpoznawanie, jakie to warzywa, nazywanie ich, liczenie.

2. Zabawa dydaktyczna Warzywa i ich cienie.

Dzieci losują kartoniki, na których znajdują się obrazki warzyw lub ich cieni. Poruszają się w rytmie wystukiwanym na bębenku. Podczas przerwy w grze dobierają się w pary: warzywo i jego cień.

3. Składanie pociętych warzyw w całość.

Nauczyciel układa przed dziećmi połówki wybranych warzyw. Dzieci łączą pasujące połówki i układają całe warzywa obok siebie.

4. Cudaki z warzyw – układanie w zespołach na tacach wymyślonych przez dzieci cudaków z pociętych na części warzyw. Nadawanie im imion, określanie, jakie warzywa zostały użyte do ich powstania.

5. Zapoznanie ze sposobem wykonywania prostych stempli z warzyw oraz tworzenia z nich odbi-tek (maczanie matryc z warzyw, np.: przekrojona na pół cebula, burak, ziemniak, marchewka, pietruszka, seler, liść kapusty, w rozrobionej farbie i odbijanie ich na kartce).

6. Wykonywanie odbitek na konturach sukni pani Jesieni (praca w zespołach).

• Prezentacja powstałych prac.

1. Rozpoznawanie wybranych warzyw poprzez dotyk, po zapachu, smaku.III

Nauczyciel zasłania oczy kolejnym dzieciom. Powtarza rymowankę i prosi chętne dziecko, aby podało zgadującemu do ręki warzywo, mówiąc za nim słowa: Zaraz każdy cię pochwali, gdy odgadniesz, co ci dali. Dziecko z zawiązanymi oczami za pomocą dotyku i zapachu określa, jakie warzywo trzyma w ręce.

Druga część zabawy polega na rozpoznawaniu warzyw po smaku. Dzieci kolejno wybierają z tacy kawałki warzyw i określają, co jedzą (oczy mają zasłonięte), słuchając rymowanki: Czy rozpoznasz to, co jesz? Spróbuj. Smak to ważna rzecz. (Proponowane warzywa: ogórek, mar-chewka, seler, szczypiorek, natka pietruszki, pomidor, rzodkiewka, cebula, czosnek, kalafior, kapusta).

2. Czytanie całościowe nazw warzyw: kapusta, por, cebula, pomidor, kalafior.

• Analiza słuchowa – układanie schematów i modeli poznanych nazw.

• Wspólne układanie podpisów pod odpowiednimi obrazkami.

Zabawa ruchowa Napis do obrazka.

Dzieci losują kartoniki z napisami – odczytanymi wcześniej nazwami warzyw. Nauczyciel umieszcza w różnych miejscach sali obrazki warzyw pasujące do napisów. Dzieci poruszają się przy muzyce. Podczas przerwy ustawiają się przy obrazku warzywa, którego nazwę mają na kartoniku. (Przy powtórzeniach zabawy dzieci zamieniają się napisami).

3. Karta pracy, cz. 1, s. 73.

Łączenie liniami w pary takich samych wyrazów – nazw warzyw.

Kończenie rysowania szlaczków.