Porządek egzaminów ścisłych na wydziale filozoficznym
II. Egzamin ścisły
(Rigorosum). §. 17.
Kandydat, który chce zdać egzamin ścisły, winien zgłosić się do dziekana wydziału medycznego a względnie do krajowego referenta spraw zdrowia i złożyć zarazem dokumenta, tyczące się jego nauk przygotowaw czych a nadto udowodnić
a) że egzamina próbne zdał z dobrym skutkiem,
b) że uczęszczał pilnie na kolegia drugiego roku nauk farmaceutycznych, c) że uczestniczył pilnie w przepisanych ćwiczeniach praktycznych w la
boratoryum cbemicznem od początku letniego półrocza pierwszego roku nauk farmaceutycznych, aż do chwili złożenia egzaminów prak tycznych,
d) że oddawał się pilnie ćwiczeniom w instytucie farmakognostycznym.
Pracowanie w laboratoryum chemicznćm a względnie w instytucie far makognostycznym winien właściwy profesor potwierdzić odpowiednią notą w arkuszu legitymacyjnym.
§. 18.
Egzamin ścisły składa się najprzód z dwóch egzaminów praktycz nych, z chemii analitycznćj i farmaceutycznćj, i z farmakognozyi z użyciem mikroskopu a następnie z egzaminu teoretycznego ogólnego.
Przedmiotami tego ostatniego egzaminu są: 1. Chemia ogólna i farmaceutyczna, 2. Farmakognozya.
§• 19.
Komisya egzaminacyjna składa się z dziekana wydziału medycznego lub jego zastępcy, z profesorów chemii i farmakognozyi, których wyznacza Minister ośwdecenia, z komisarza rządowego , którego wyznacza Minister oświecenia w porozumieniu z Ministrem spraw wewnętrznych a dla egza minu teoretycznego ogólnego nadto z aptekarza , w podobny sposób prze znaczonego, który funkcyonuje jako gość egzaminujący.
Jeżeli na egzaminie ścisłym przewodniczy referent krajowy spraw zdrowia (§. 5, ustęp 3), nie wyznacza się komisarza rządowego.
§ 2 0.
Egzamina praktyczne odbywają się w ostatnim miesiącu drugiego roku nauk farmaceutycznych w laboratoryum chemicznem a względnie w instytucie iarmakognostycznym pod dozorem właściwych profesorów jako egzaminatorów a przez pewien czas także pod dozorem przewodniczącego i komisarza rządowego.
Na egzaminie praktycznym z chemii analitycznćj i farmaceutycznój wykonać ma kandydat alb> jakościową analizę pewnćj mięszaniny lub związku skomplikowanego, albo proste ilościowe oznaczenie bądź przez wydzielenie i zważenie, bądź też drogą objętościową i nadto pewien wy twór apteczny, chemiczny lub farmaceutyczny , zbadać pod względem toż samości i jakości odnośnie do postanowień farmakopei austryackićj.
Na egzaminie praktycznym z farmakognozyi winien kandydat udo wodnić na okazanych mu środkach lekarskich organizmowych, że posiada biegłość w obchodzeniu się z mikroskopem, że jest doskonale obeznany z metodą badań mikroskopijnych i że zdoła okazane mu przedmioty zba dać tą drogą jako tćż ocenić ich dobroć i czystość.
Przy końcu a według okoliczności także podczas każdego badania winni kandydaci zdawać sprawę profesorom egzaminującym z toku badań, z użytych środków pomocniczych, reakcyj charakterystycznych, oznak itp.
§• 21.
Egzamin teoretyczny ogólny zdać należy po złożeniu z dobrym skut kiem egzaminów praktycznych a to najwcześnićj po skończeniu drugiego roku nauk farmaceutycznych , najpóźnićj zaś aż do końca najbliższego ro ku szkolnego.
Na dalsze odłożenie tego egzaminu i w ogóle egzaminu ścisłego far maceutycznego może pozwolić Minister oświecenia tylko w wypadkach zasługujących na szczególne względy.
Egzaminu teoretycznego ogólnego słuchają wyznaczeni egzaminatoro- wie w ciagłćj obecności przewodniczącego i komisarza rządowego.
Na egzaminie tym egzamiuatorowie obu przedmiotów egzaminu i gość egzaminujący, egzaminują kandydata każdy przez kwadrans.
Gość egzaminujący ma prawo zadawać kandydatowi pytania z je dnego z dwóch przedmiotów egzaminu ze względem na praktyczne potrze by farmacyi (farmakopei).
83
Na egzaminie ścisłym daje się te same stopnie co na egzaminach próbnych i zaciąga się je w sposób podany w §. 12 do osobnego proto kółu , który spisuje dziekan wydziału medycznego a względnie krajowy referent spraw zdrowia i podaje w nim rodowód kandydata, zakład nau kowy, w którym odbył nauki przygotowawcze i stopień ogólny, który uzy skał na egzaminach próbnych.
§• 22.
§• 23.
Jeżeli kandydat otrzyma na jednym z egzaminów praktycznych sto pień „niedostateczny“ , zobowiązać go należy, żeby egzamin ten ponowił według uznania komisyi egzaminacyjnej po trzech lub po sześciu miesią cach. Można także polecić mu, żeby przez j e d n o półrocze przed przy puszczeniem do ponowienia egzaminu pracował powtórnie wr laboratoryum chemicznem a względnie w instytucie farmakognostycznym.
Jeżeli kandydat otrzyma także na tym ponownym egzaminie stopień „niedostateczny“ , może być przypuszczony pod temi samemi warunkami do drugiego ponowienia egzaminu; na trzecie ponowienie egzaminu po zwolić może tylko Minister oświecenia na wniosek komisyi egzaminacyjnej
§. 24.
Egzamin teoretyczny ogólny nie może być uważany za złożony z d o lnym skutkiem, jeżeli kandydat otrzymał choćby tylko od jednego egza minatora stopień „niedostateczny“. W przypadku tym kandydat może być przypuszczony po trzech miesiącach do ponowienia egzaminu szczegóło wego niepomyślnie złożonego. Jeżeliby na tym ponownym egzaminie otrzy mał powtórnie stopień „niedostateczny“ , może być przypuszczony do po nowienia jeszcze raz tego egzaminu po następnych trzech miesiącach.
Pod względem trzeciego ponowienia egzaminu stosują się postano wienia §. 23.
Każdy taki ponawiany egzamin szczegółowy teoretyczny odbywać się ma w ciągłćj obecności przewodniczącego i komisarza rządowego.
§. 25.
Jeżeli kandydat otrzymał na egzaminie teoretycznym ogólnym sto pień „niedostateczny“ z obu przedmiotów, może być przypuszczony do ponowienia całego egzaminu teoretycznego ogólnego dopiero po sześciu miesiącach.
Toż samo tyczy się drugiego ponowienia, jeżeli kandydat otrzymał z obu przedmiotów stopień „niedostateczny“.
Jeżeli na egzaminie ponownym kandydat otrzymał ten stopień tylko z jednego przedmiotu, w przypadku takim stosują się postanowienia §. 24.
Pod względem trzeciego ponowienia egzaminu teoretycznego ogólne go stosują się postanowienia §. 23.
Jeżeli kandydat nie uzyskał wzmiankowanego tam pozwolenia od Ministra oświecenia, lub, jeżeli trzecie ponowienie tego, lub któregokolwiek innego egzaminu, było znowu bezskuteczne, pozbawia się kandydata na zawsze prawa starania się o dyplom magistra farmacyi w którymkolwiek uniwersytecie królestw i krajów w Radzie państwa reprezentowanych.
84
Jeżeli kandydat otrzymał od każdego egzaminatora stopień najmnićj „dostateczny“ , przewodniczący bezpośrednio po skończeniu się egzaminu teoretycznego ogólnego a względnie po ponowieniu z dobrym skutkiem egzaminu szczegółowego, oznacza na podstawie stopni otrzymanych na egzaminach praktycznych i na egzaminie teoretycznym ogólnym, stopień ogólny dla całego rigorosum.
Stopień ogólny zapisuje się niezwłocznie w protokóle egzaminu ści słego i przewodniczący tudzież komisarz rządowy podpisują go, poczćm przewodniczący oznajmia go publicznie kandydatowi.
§. 27.
Od kandydata, który egzamin ścisły zdał pomyślnie, odbiera dzie kan wydziału medycznego a względnie krajowy referent spraw zdrowia, w obecności na przemian profesora chemii dla farmaceutów i profesora farmakognozyi, ślubowanie według przepisanój formuły, poczćm wręcza mu dyplom magistra farmacyi, podpisany przez dziekana a względnie przez krajowego referenta spraw zdrowia, jako tćż przez tego profesora, który był ślubowaniu obecny.
§• 28.
Za egzamina próbne winien kandydat zapłacić taksę w kwocie 30 zł. Z niój otrzymują za każdy egzamin próbny przewodniczący i egzaminator każdy po 5 zł.
Taksa za egzamin ścisły wynosi 70 zł., w tych zaś uniwersytetach, w których niema wydziału medycznego, 60 zł.
Z nićj otrzymują przewodniczący i komisarz rządowy za uczestnictwo w dwóch egzaminach praktycznych i również za uczestnictwo w egzaminie teoretycznym ogólnym po pięć złotych; tę sarnę kwotę dostaje każdy egza minator za egzamin praktyczny. Nadto dostają obadwaj egzaminatorowie i gość egzaminujący za uczestnictwo w egzaminie teoretycznym ogóiuym każdy po 5 zł., uakoniec po 5 zł. ci, którzy byli obecni ślubowaniu. Po zostałość wpływa do funduszu kancelaryjnego uniwersyteckiego, z którego pokrywają się koszta wygotowania dyplomu.
Za każdy egzamin poprawczy otrzymuje każdy członek komisyi egza- minacyjnćj, który miał w nim udział, połowę ustanowionój kwoty 5 zł.
§- 29.
Uchyla się uzyskiwanie w sposób dotychczas używany doktoratu far macyi (chemii).
Tym magistrom farmacyi, którzy uzyskali stopień doktorski na wy dziale filozoficznym, pozwala się używać tytułu „doktor farmacyi.“
§. 30.
Niniejszy porządek naukowy i egzaminacyjny nabywa mocy obowią zującej od początku roku szkolnego 1890/91.
Jednakże nie stosuje się go do tych kandydatów, którzy nauki far maceutyczne w uniwersytecie rozpoczęli przed tym rokiem szkolnym; ow- szem, postępować się będzie z nimi według tego porządku naukowego i egzaminacyjnego, który dotychczas obowiązywał.
Do kandydatów, którzy wtedy, gdy niniejszy porządek naukowy i egzaminacyjny zaczął obowiązywać, rozpoczęli już przepisany czas służby w przymiocie asystentów, ma tenże wprawdzie być w zupełności stoso wany; jednakowoż dowód, że skończyli czwartą klasę gimnazyalną, uwa żany być ma za dostateczny do przyjęcia ich na nauki uniwersyteckie. Atoli uczniowie ci winni uczęszczać w pierwszym roku prócz na powyższe przed mioty obowiązkowe także jeszcze na kolegia mineralogii i zoologii po pięć godzin tygodniowo i odbyć kollokwia z tych kolegiów.
Gautsch
r. w.85
b)
ROZPORZĄDZENIE
Ministra W y z n a ń i O św ia ty z d. i i sty c z n ia 1 8 9 0 L . 2 5 2 4 8 z r. i8 8g do dekanatów wydziałów lekarskiego i filozoficznego
wszystkich Uniwersytetów,
mocą którego wydają się uwagi wyjaśniające do nowych przepisów o egzaminach farmaceutycznych, ogłoszonych dla królestw i krajów w Kadzie państwa reprezento wanych, na podstawie Najwyższego postanowienia z d. 8 grudnia 1889 [rozporządze
niem ministeryalnóm z d. 16 grudnia 1889 L. 25248].
Jego C. i K. Apostolska Mość raczył postanowieniem Najwyższćni z d. 8 grudnia 1889 najłaskawićj zatwierdzić nowe przepisy o studyach i egzaminach farmaceutycznych dla królestw i krajów w Radzie państwa reprezentowanych.
Przesyłając dziekanatowi w załączeniu egzemplarz tych przepisów, ogłoszonych w Dzienniku Praw Państwa, które wejdą w życie z rokiem szkolnym 1890/91, uważam za stosowne do niektórych paragrafów tychże przepisów dodać następujące wyjaśnienia:
Co się tyczy przepisanego w §. 1 dla uczniów szkół realnych egza- • ininu z języka łacińskiego w zakresie wymagań pierwszych sześciu klas gimnazyalnych, wydane zostaną władzom szkolnym krajowym dodatkowo ogólne wskazówki co do warunków przypuszczania do tego egzaminu i składania takowego.
Na podstawie §. 36 powszechnój ustawy naukowój z dnia 1 paździer nika 1850, oraz w myśl §. 3 przepisów o studyach i egzaminach farma ceutycznych, uczniowie farmacyi należą do kategoryi nieimatrykułowanych słuchaczów nadzwyczajnych, o ile nie zdołają się wykazać złożeniem egza minu dojrzałości; w przeciwnym bowiem razie nic nie przeszkadza ich przyjęciu jako uczniów zwyczajnych.
Wcale to jednak nie wyklucza, iż z uczniami farmacyi można w ró żnych kierunkach postępować analogicznie jak z uczniami zwyczajnymi.
W szczególności zaś nic nie przeszkadza, aby uczniom farmacyi za miast dotychczas używanych arkuszy legitymacyjnych wydawano ksią żeczkę legitymacyjną (index) , jaka się wydaje uczniom zwyczajnym; należy tylko w odpowiedniój formie uwidocznić, że te książeczki legity
macyjne nie są przeznaczone dla uczniów zwyczajnych imatrykułowanych, lecz dla uczniów farmacyi.
W szczególności zastósowane być mają do uczniów farmacyi także obowiązujące uczniów zwyczajnych przepisy o terminach wpisu, o wpisie dodatkowym, o potwierdzaniu uczęszczania na wykłady i t. d. Wreszcie, jak przepisuje §. 3, zastósowane tćż być mają odpowiednio do uczniów farmacyi przepisy dyscyplinarne, oraz przepisy o uwolnieniu od czesnego.
W myśl przedostatniego ustępu § 4 należy się, o ile możności, sta rać o to, aby na uniwersytecie odbywały się osobne, dla uczniów farma cyi przeznaczone odczyty i ćwiczenia z wskazanych przedmiotów*.
Do celu w przepisie tym wskazanego, dążyć należy, jak się samo przez się rozumie, nie od razu. lecz stopniowo, o ile istniejące siły nau czycielskie i rozporządzalne środki na to pozwolą.
Dopóki więc ze względu na okoliczności, przepisowi temu nie stanie się w całćj pełni zadość, należy w tćj mierze pozostać przy obecnych urzą dzeniach; zresztą przy układaniu spisu wykładów nadarzy się sposobuość do rozważenia, o ile przepis odnośny już teraz mógłby być wykonany.
Co się tyczy ustanowienia komisarza rządowego, egzaminatorów przy egzaminach wstępnych, dalój egzaminatorów z chemii przy egzaminie ści słym , wreszcie gości egzaminujących, wydane zostaną w swoim czasie dalsze rozporządzenia.
Ze względu na przepis §. 30 należy się o to postarać, aby w pier wszym roku po wejściu w życie porządku nauk dla farmaceutów, zape wniono uczniom wstępującym na rok pierwszy możność uczęszczania na kolegia według nowego porządku nauk, a uczęszczającym na drugi rok, możność uczęszczania na kolegia według dawnego porządku nauk.
W końcu zauważa się, że kandydaci farmacyi, którzy w chwili ogło szenia nowego porządku nauk i egzaminów dla farmaceutów, byli już uczniami aptekarskimi, mogą być dopuszczeni w swoim czasie do studyum farmaceutycznego na uniwersytecie, na podstawie świadectwa z ukończonej c z w a r t ó j klasy gimnazyalnćj. Zastosować jednak do takich kandydatów należy końcowy przepis §. 30 co do wykładów zoologii i mineralogii, tu dzież złożenia z tych przedmiotów kolokwium.
86
c)
ROZPORZĄDZENIE
m in iste r stw a sp ra w w e w n ę tr z n y c h z dnia g maja 1 8 9 0,
którem przepisy.tyczące się okresu nauki i służby pomocników farmaceutycznych zostają zmienione.
Ze względu na przepisy porządku nauk i egzaminów dla farmaceu tów z dnia 16 grudnia 1889 (Dz. p. p. Nr. 200) rozporządza się na zasa dzie postanowienia §. 2 lit. e ustawy z dnia 30 kwietnia 1870 (Dz. p. p. Nr. 68) co następuje:
1. Na naukę aptekarską przyjmować należy tylko takich kandydatów, którzy świadectwem lekarza urzędowego, Władzy administracyjnćj, miejsca zamieszkania, albo świadectwem lekarskióm przez tegoż lekarza urzędo wego potwierdzonćm udowodnią, że posiadają odpowiednią zdatność fi
zyczną, a świadectwem szkolnćm, ważnćm w państwie, że skończyli z po myślnym skutkiem szóstą klasę gimnazyalną lub szóstą klasę szkoły real- nćj, w którymto ostatnim przypadku winni nadto złożyć świadectwo po twierdzające, że w gimnazyum publicznem zdali z dostatecznym skutkiem egzamin z języka łacińskiego w rozciągłości odpowiedniej wymaganiom sześciu pierwszych klas gimnazyalnych.
2. Okres nauki dla uczniów aptekarskich ustanawia się w ilości lat trzy.
Dla kandydatów, którzy zdali w gimnazyum egzamin dojrzałości, skraca się okres ten do lat dwóch.
3. Egzamin aptekarski zdać należy niezwłocznie po upływie przepi sanego okresu nauki i rozpocząć nauki farmaceutyczne w uniwersytecie od początku tego roku szkolnego, który nastąpi bezpośrednio po złożeniu z po myślnym skutkiem egzaminu aptekarskiego.
4. W takim razie, gdy z powodów na szczególne względy zasługu jących, potrzebne jest odroczenie terminu do złożenia egzaminu aptekar skiego, prośbę o osobne do tego pozwolenie podać należy do ministerstwa spraw wewnętrznych za pośrednictwem Władzy administracyjnćj i dołączyć do nićj metrykę urodzenia, tudzież świadectwa z nauki i praktyki ucznia, uwierzytelnione dowody co do szczególnych okoliczności odroczenie uspra wiedliwiających, a nareszcie opinią lekarza urzędowego Władzy admini stracyjnćj co do zasługiwania na względy i uzdolnienia ucznia.
Nadto Władza administracyjna postarać się ma o opinią zgromadze nia aptekarzy, jeżeli takowe istnieje i w każdym razie uczynić wniosek umotywowany co do załatwienia prośby.
Na wypadek potrzeby odroczenia nauk uniwersyteckich przepisane jest w §. 2 Porządku nauk i egzaminów dla farmaceutów z dnia 16 gru dnia 1889 (Dz. u. p. Nr. 200), że w takim razie podać należy o pozwole nie do ministerstwa wyznań i oświaty.
5. Ci kandydaci farmacyi, którzy wtedy, gdy rozporządzenie niniejsze wejdzie w wykonanie, zdali już egzamin aptekarski i przyjęli w aptekach obowiązki pomocników (asystentów), rozpocząć mają nauki uniwersyteckie najpóźniój po upływie drugiego roku tej służby.
6. Ażeby nabyć prawa do samodzielnego kierowania apteką publiczną, winien farmaceuta udowodnić, że po uzyskaniu stopnia akademickiego ma gistra farmacyi — o ile nie wchodzi w zastosowanie przepis punktu 7 — najmniej przez lat pięć sprawował w aptece obowiązki asystenta. Z tych pięciu lat służby winien kandydat spędzić najmnićj trzy lata w aptekach publicznych krajowych.
Pod tym warunkiem można w pięcioletni okres służby wliczać czas spędzony w aptekach zagranicznych, jakotćż rok w szkołach głównych, w celu wyższego zawodowego wykształcenia się spędzony, tudzież jedno roczne lub dwuletnie sprawowanie obowiązków w c. k. aptekach wojsko wych przy odsługiwaniu służby ochotniczej jednorocznój.
7. Tym farmaceutom, którzy stósownie do dotychczasowych przepi sów ponad okres służbowy w aptekach przed rozpoczęciem nauk uniwer syteckich w przymiocie asystentów służyli, albo jeszcze służą, wliczać należy ten czas służby w okres pięcioletni, odtąd za prawidło przyjęty, z tem ograniczeniem, że bezwarunkowo dwa lata służby odbyć należy w przymiocie magistra farmacyi.
8. O odbyciu przez farmaceutę przepisanego pięcioletniego okresu służby, winien kierowuik apteki, w którćj tenże sprawuje obowiązki, uwia domić Władzę administracyjną I instancyi, ta zaś po dokładnćm zbadaniu odnośnych dowodów i po wysłuchaniu zgromadzenia aptekarzy, potwier dzić ma to w dyplomie magistra farmacyi następującym dopiskiem urzędo wym i wyciśnięciem pieczęci urzędowćj:
L...
Tenże magister farmacyi N. N. dopełnił z dniem . . . . (data) ... przepisanego obowiązku służby pięcioletniej i przez to nabył kwalifikacyi do samodzielnego kierowania apteką publiczną.
Data
(Pieczęć urzędowa) Podpis
przełożonego urzędu. Bez tego potwierdzenia żaden magister farmacyi nie może być na podstawie swego dyplomu magistra przypuszczony do samoistnego kiero wania apteką publiczną.
9. Rozporządzenie niniejsze nabywa mocy obowiązującej od dnia ogło szenia i od tego dnia tracą moc swoję wszelkie przepisy istniejących po rządków gremialnych z jego postanowieniami niezgodne.
Taaffe r. w.
d) R O Z P O R Z Ą D Z E N IE
Ministra W yznań i Oświaty z 3 1 maja i8go L . 9 5 2 4 (lo wszystkich c. k. władz szkolnych krajowych
co do egzaminu z łaciny, któremu się poddać mają uczniowie szkół realnych, pra gnący wstąpić na studyum farmaceutyczne w myśl §. 1 rozporządzeniem minlste- ryałnóm z d. 16 grudnia 1889 L. 25248 (L. 200 D. P. P.; L. 3 Dz. Rozp. min. W. i 0.
z r. 1890) ogłoszonego porządku nauk i egzaminów dla farmaceutów.
Według §. 1 na zasadzie Najwyższego postanowienia z d. 8 grudnia 1889, rozporządzeniem ministeryalnćm z d. 16 grudnia 1889 L. 25248 (L. 200 D. P. P., L. 3 Dz. Roz. min. W. i O. z r. 1890), ogłoszonego dla królestw i krajów w Radzie państwa reprezentowanych, nowego porządku nauk i egzaminów dla farmaceutów, mogą uczniowie szkół realnych do puszczeni być do studyum farmaceutycznego, jeżeli wykażą się ważnćm w państwie świadectwem, że skończyli szóstą klasę szkoły realnej z po myślnym skutkiem, a nadto świadectwem , że złożyli w jednem z gimna- zyów z pomyślnym skutkiem egzamin z języka łacińskiego w zakresie żą dań, jakie się stawiają uczniom pierwszych sześciu klas gimnazyalnych.
Co się tyczy tego egzaminu z języka łacińskiego, rozporządzam co następuje:
1. Uczniowie szkół realnych, którzy chcą składać egzamin z języka łacińskiego w tym celu, aby zostali dopuszczeni do studyum farmaceu tycznego , wnieść mają do władzy szkolnej krajowej podanie, do którego dołączone być musi ważne w państwie świadectwo z ukońezonój pomyślnie VI klasy szkoły realnćj.
W podaniu należy przedstawić, w jaki sposób i w jakim czasie nabył proszący wiadomości z języka łacińskiego w zakresie żądań dla pierwszych sześciu klas gimnazyalnych.
2. Władza szkolna krajowa wydaje na to podanie rezolucyą i prze znacza gimnazyum, w którem egzamin ma być złożonym, przyczem o ile tylko można, uwzględnić należy uzasadnione życzenia proszącego co do miejsca i czasu.
Bez osobnego polecenia władzy szkolnćj krajowćj, żadne gimnazyum nie jest uprawnione do podjęcia tego rodzaju egzaminów. Egzamina pod jęte bez upoważnienia władzy szkolnćj krajowćj są nieważne i bez skutku.
3. O rezolucyi swej zawiadomi władza szkolna krajowa także dy- rekcyę odnośnego gimnazyum, upoważniając ją zarazem do wystawienia proszącemu świadectwa o wyniku egzaminu, w którem przytoczyć należy odnośne orzeczenie władzy szkolnej krajowej i szczegółowy cel egzaminu.
4. Za egzamin ten należy opłacić z góry taksę 5 zł., co do po działu którćj zawiera przepisy reskrypt ministeryalny z 29 sierpnia 1851 L. 8778.
e)
ROZPORZĄDZENIE
M in isterstw a W . i O. z d. 2 6 lip ca 1 8 9 0 L . 1 3 8 0 4 do dekanatu wydziału lekarskiego c. k. Uniwersytetu w Krakowie.
Pewien uczeń farmacyi, którego dopuszczono do studyów uniwersy teckich, uwalniając go tymczasowo od pewnćj części okresu służbowego, jaka mu według dawniejszych przepisów do dwóch lat brakowała, a to pod warunkiem, że ją później dopełni, wniósł prośbę, aby mu wydanym został dyplom na magistra. Z powodu tćj prośby powstała kwestya, czy obecnie w takich wypadkach należy wydanie dyplomu magistra czynić jeszcze zawislćm od wykazania się, że kandydat przebył w zupełności dwuletni okres służby, jaki dawniejsza ustawa o studyach farmaceutycznych przepisywała.
W tćj mierze oznajmia się Dziekanatowi w porozumieniu z minister stwem spraw wewnętrznych co następuje:
Według rozporządzenia ministerstwa spraw wewnętrznych z d. 9 maja 1890 L. 81 D. P. P., wydanego z uwzględnieniem przepisów nowej ustawy o studyach i egzaminach farmaceutycznych z d. 16 grudnia 1889 L. 200 D. P. P. a które w myśl punktu 9 już teraz obowiązuje, prawo do samo istnego kierowania apteką publiczną, zależne dotychczas od uzyskania dyplomu magistra, zawislćm jest obecnie prócz tego od dowodu odbycia pięcioletniego okresu służbowego.
W myśl punktu 7 wspomnianego rozporządzenia należy tym farma ceutom , którzy przed rozpoczęciem studyów uniwersyteckich służyli albo
90
też jeszcze służą jako asystenci, wliczać ten czas służby w obecnie prze pisany pięcioletni czas służby z tćm atoli ograniczeniem, że bezwarunkowo