Ekomuzea w Polsce

znajduje się stała ekspozycja poświęcona prezentacji etapów produkcji chleba (www.maestrazgo.

org i inne).

Także i w powyższych wypadkach idea parków kulturowych jawi się jako pomysł oparty na ba-zie doświadczeń ekomuzealnych, w którym istotna jest przestrzeń jako miejsce eksploracji turystycz-nej, złożona z poszczególnych punktowych elementów. Dziedzictwo kulturowe środowiska wiejskiego nie stanowi, co oczywiste, najistotniejszego z nich, jednak jest na tyle integralną częścią regionu, że funkcjonowanie projektu poza nim jest skazane raczej na niepowodzenie, z drugiej strony bogactwo tegoż dziedzictwa jest w stanie przy odpowiednim podejściu zwiększyć popularność turystyczną oferty.

Zależy to oczywiście od samego sposobu interpretacji waloru, a także od umiejętnej promocji, także z wykorzystaniem tych walorów.

4.2. Ekomuzea i skanseny w Polsce

Wśród podmiotów o charakterze ekomuzealnym, przy uwzględnieniu aspektu interpretacji dziedzictwa kulturowego, dwa główne zajmują niemal całe miejsce na polskim rynku turystycznym. Są to ekomuzea, choć w znacznie bardziej ograniczonym zakresie niż wiodące prym muzea etnograficzne na wolnym po-wietrzu, które na potrzeby opracowania w skrócie określa się mianem skansenów z całą świadomością uproszczenia, które za tym idzie z jednej strony, z drugiej zaś – całym bagażem znaczenia, które posiada w obiegowej nomenklaturze.

4.2.1. Ekomuzea w Polsce

W polskich doświadczeniach wskazuje się na środowisko, w którym jest tworzone ekomuzeum. Jakkol-wiek nie jest to zasadą, jednak większość tego rodzaju instytucji wpisana jest w środowisko wiejskie i je-żeli nawet temat główny ekomuzeum nie nawiązuje bezpośrednio do dziedzictwa kulturowego

środowi-ska wiejskiego, to kontekst, w którym funkcjonuje i z którego czerpie, jest kontekstem środowiskowym, w tym kulturowym. U podstaw tworzenia ekomuzeów leżą różne motywacje, różna jest ich struktura, zasada funkcjonowania. Twórcy projektu ekomuzeów w Polsce, podobnie jak i w innych wypadkach, podkreślają istotność ekomuzeum jako czynnika wpływającego na rozwój obszarów wiejskich. Nie jest to wprawdzie rozwiązanie wszystkich problemów, ale może się przyczynić do poprawy społecznego i ekonomicznego bytu uczestników projektu na wielu płaszczyznach, jak dodatkowe źródło zarobków poprzez bezpośrednią sprzedaż produktów regionalnych, traktowanych jako składowa oferty komplek-sowej, odwiedzającym region gościom, lub też świadczenie usług, począwszy od podstawowych dla ru-chu turystycznego, jak nocleg czy wyżywienie, po ofertę komplementarną, jak na przykład prowadzenie warsztatów tematycznych dla zainteresowanych czy pokazów.

Jednym z regionów, w którym w ostatniej dekadzie rozwija się projekt ekomuzeów, jest Dolny Śląsk. Nie jest to jedyny obszar, jednak intensywność i spójność działań w nim zwraca uwagę.

Dolnośląskie ekomuzea w większości swój produkt turystyczny proponują w następujących sche-macie:

zabytki znajdujące się na obszarze oddziaływania ekomuzeum,

▪

obiekty i obszary cenne przyrodniczo,

▪

produkt regionalny,

▪

imprezy,

▪

oferta edukacyjna,

▪

oferta komercyjna.

▪

Trzeba jednak stwierdzić, że spośród ośmiu inicjatyw ekomuzealnych nie wszystkie realizują schemat w pełni.

Ryc. 9. Ekomuzea na Dolnym Śląsku

Źródło: oprac. własne

Ekomuzeum Cysterskie w Lubiążu

Motywem przewodnim ekomuzeum jest wielowiekowe dziedzictwo kulturowe cystersów. Elementy wcho-dzące w skład projektu w grupie zabytków to pocysterski kompleks klasztorny z kościołem NMP z XIII wieku, kościół parafialny św. Walentego z XVIII wieku, kaplica św. Jana Nepomucena, figura „Ecce Homo”, zabytkowy kompleks szpitala, drewniany wiatrak z XVIII wieku oraz zagroda łużycka z XIX wieku.

Do obiektów i obszarów cennych przyrodniczo zaliczono dwa: rezerwat florystyczny „Odrzyska”

oraz lasek św. Jadwigi.

Produktem regionalnym w tym ekomuzeum jest grzaniec cysterski, micha mnicha, uwzględnia-jące aspekt lokalnej gastronomii, a także ścieżki i szlaki tematyczne skupione wokół historii i poten-cjału przyrodniczego regionu. Są to: ścieżka przyrodniczo-historyczna, Szlak Cysterski, Szlak Odry oraz ścieżka przyrodnicza wokół rezerwatu „Odrzyska”. Produkt regionalny może być interpretowany na różne sposoby. Proponowany przez organizatorów ekomuzeum obejmuje trzy podstawowe oferty:

ognisko z grzańcem cysterskim,

▪

przejazd wozem cysterskim,

▪

zwiedzanie klasztoru z przewodnikiem.

▪

Bardzo interesującym sposobem interpretacji jest stosunkowo nowa metoda, rzadko proponowa-na w polskich ekomuzeach zwaproponowa-na quest, czyli poszukiwanie. Lubiąski quest, jedproponowa-na z trzech propozycji na Dolnym Śląsku, jest metodą odkrywania dziedzictwa regionu poprzez tworzenie nieoznakowanych tras, po których poruszanie się jest możliwe dzięki wierszowanym instrukcjom, w których zawarte są informacje krajoznawcze, ukryte zagadki oraz wskazówki stanowiące podpowiedź dotyczącą marszru-ty (www.lubiaz.pl). Istotną składową funkcjonowania ekomuzeum są imprezy kulturalne proponowane w większości w sezonie letnim między lipcem a wrześniem. Jedna z pięciu imprez odbywa się poza sezonem – w listopadzie.

W ramach oferty edukacyjnej ekomuzeum proponuje przeprowadzenie lekcji w przyrodzie w oparciu o zasoby znajdujące się w rezerwacie „Odrzyska”. Składnikami zaś oferty komercyjnej są:

pole biwakowe, na którym istnieje możliwość rozpalenia ogniska oraz infrastruktura turystyczna, na która składa się hotel, trzy gospodarstwa agroturystyczne stanowiące podstawę bazy noclegowej oraz Karczma Cysterska – najistotniejszy obiekt w ramach oferty gastronomicznej.

Należy podkreślić, że ekomuzeum cysterskie w większości opiera się na dziedzictwie historycz-nym regionu, wpisahistorycz-nym wprawdzie w krajobraz wiejski, jednak trudno zaliczyć to do dziedzictwa śro-dowiska wiejskiego rozumianego jako zbioru artefaktów związanych z tradycyjną kulturą ludową. Ten rodzaj dziedzictwa, w tym wypadku, jest obecny raczej w formie komplementarnej jako wiatrak i za-groda łużycka, za to stanowiący istotny składnik projektu quest łączącego świat wirtualny z realnym.

Ekomuzeum wchodzi w skład Krainy Łęgów Odrzańskich wraz z Ekomuzeum Dymarki w Tar-chalicach, które powstało w 2005 roku. Celem projektu jest prezentacja walorów archeologicznych i przyrodniczych okolicy – pozostałości po starożytnej, wandalskiej osadzie hutniczej. W ramach eko-muzeum utworzono Centrum Edukacji Ekologicznej pod Dębnem oraz Centrum Edukacji Archeolo-gicznej w Tarchalicach. W obu prowadzone są zajęcia w formie warsztatów.

Ekomuzeum Dziadoszan w Wietszycach

Głównym motywem tego ekomuzeum jest słowiańskie plemię zamieszkujące okolicę. W skład projektu wchodzą zabytki, jak brama wjazdowa do grodu, palisada oraz krzyże pokutne w Wietszycach. Regio-nem cennym przyrodniczo jest cały obszar w okolicy, który podlega ochronie w ramach Natury 2000.

Produkty regionalne to wyroby związane z rzemiosłem lub lokalną gastronomią, jak Czapla z Wietszyc (drewniana), pierożki Bożenki czy dżem z marchewki. Do ścieżek i szlaków tematycznych ekomuzeum

zalicza się ścieżkę kulturową Wietszyce Krajobrazy Nadodrzańskie oraz rowerowy Szlak Odry, którego fragment przebiega w okolicy ekomuzeum. Do głównych imprez proponowanych w ramach projektu należą: Flis Odrzański, nawiązujący tematycznie do tradycji pienińskich oraz Biesiada Dziadoszan.

W ramach oferty edukacyjnej proponowane są Nadodrzańskie spotkania z historią i przyrodą, które mają formę zajęć terenowych – pieszych lub rowerowych. Ponadto organizowane są turystyczne biegi na orientację, a także warsztaty z wykorzystaniem zasobów Ekomuzeum Dziadoszan. Głównym punktem oferty edukacyjnej wydaje się cykliczna impreza Biesiada Dziadoszan, proponowana w połą-czeniu z prezentacją dawnych rzemiosł: garncarstwa, skórnictwa i kowalstwa.

Jakkolwiek po raz kolejny w prezentowanej problematyce głównym motywem nie jest dziedzictwo kulturowe środowiska wiejskiego w rozumieniu tradycyjnej kultury ludowej, to jednak jego elementy stanowią istotny składnik kompleksowego produktu. Wśród produktów proponowanych w ekomuzeum są związane z artystycznym rzemiosłem ludowym oraz lokalną gastronomią. Podobnie w wypadku oferty edukacyjnej – jednej z istotniejszych w ofercie imprez – Biesiada Dziadoszan oparta jest na pro-duktach i daniach regionalnych, a uzupełnieniem są interaktywne pokazy rzemiosł związanych ściśle ze środowiskiem wiejskim.

Ekomuzeum Rzemiosła w Dobkowie

Jest to muzeum oparte na bazie ośrodków tradycyjnego rzemiosła i sztuki ludowej regionu i jako takie w pełni stara się wykorzystać zasoby dziedzictwa kulturowego środowiska wiejskiego regionu. Jest to czy-telne w niemal każdym z elementów składowych schematu. W grupie zabytków proponowany jest stary układ przestrzenny wsi łańcuchowej, trzydzieści sześć zabytkowych kapliczek, krzyży i figur świętych, ponadto szachulcowe domy, barokowy kościół św. Idziego, duża rzadkość, jaką stanowi leśna szubienica znajdująca się między Wojcieszowem a Dobkowem, pochodząca z XVI wieku, w końcu także pałace i zabytkowe wille w Wojcieszowie. Do obiektów i obszarów przyrodniczych zalicza się Park Krajobrazo-wy „Chełmy”, rezerwat przyrody Wąwóz Lipa, Siedmica, rezerwat Buki Sudeckie i rezerwat Miłek.

Stosunkowo bogaty jest produkt lokalny, który stanowi trzon oferty, w pełni realizując główny temat ekomuzeum jako projektu. Są to zawody wykonywane przez artystów rzemieślników oraz ich produkty. Stanowią je zarówno produkty rzemiosła, jak i gastronomii. W tej grupie znajduje się:

czterech rękodzielników ceramików,

▪

dwóch pszczelarzy specjalizujących się w produkcji miodów kaczawskich,

▪

dwie kolejne osoby zajmujące się, obok produkcji miodu, także produkcją produktów

po-▪

chodnych, jak pyłek, świece, miody pitne oraz soki malinowe, jedna osoba zajmująca się produkcją twarogu w serowarni,

▪

stolarz zajmujący się stolarstwem ozdobnym, oferuje różne wyroby z drewna,

▪

osoba zajmująca się produkcją orkiszu oraz wyrobów na jego bazie, jak chleb czy ciasta,

▪

Piwnica Kaczawska proponująca wyroby z winogron – wina gronowe, różane, jabłeczniki.

▪

W ramach szlaków i ścieżek tematycznych proponuje się ścieżkę spacerową – Aleja Lipowa w Dobkowie, pięć różnych szlaków rowerowych oraz szlak pieszy. Wśród imprez wskazuje się na dwie:

Święto Radzimowic i Warsztaty Rzemiosła w Dobkowie. Ekomuzeum proponuje pięć różnych standar-dowych programów zwiedzania:

Wizyta w pracowni ceramicznej – Galerii Ceramiki Rodziny Rudnickich, zwiedzanie 1.

warsztatu, możliwość zakupu ceramiki i udziału w warsztatach.

Spacer przez Dobków z obserwacją wiejskiej zabudowy wsi łańcuchowej, szachulcowe domy, 2.

kościół.

Wizyta w gospodarstwie agroturystycznym Villa Greta, zapoznanie z historią regionu, de-3.

gustacja wyrabianych w gospodarstwie win, nalewek i innych, wizyta w sklepie produktu lokalnego.

Spacer przez wieś – najcenniejsze kapliczki i figura św. Jana Nepomucena.

4.

Wizyta w gospodarstwie pasiecznym oraz pracowni ceramicznej, zwiedzanie pasieki w ka-5.

peluszach ochronnych, degustacja miodu, miodów pitnych, soków, z możliwością zakupu.

W ramach oferty dydaktycznej i komercyjnej proponowane są warsztaty pszczelarskie w gospo-darstwie pasiecznym dla dorosłych i dzieci, a także warsztaty lepienia z gliny dla dorosłych i dzieci, turystów indywidualnych i grup.

Ekomuzeum tworzy 13 różnych podmiotów wpisujących się w główny temat. Najwięcej – pięć – jest pasiek: U Mietka, Leśny Smak, Na Malinowym Wzgórzu, Marysia i Spółka oraz Pasieka Gibalscy.

Ponadto są 4 pracownie ceramiki artystycznej: Świat Gliny wraz z pasieką, która można zwiedzać, Pracownia Ceramiki Artystycznej i Użytkowej, Pracownia i Galeria Ceramiki Szamotowej Ręcznie Formowanej Artystycznej i Użytkowej i Galeria pod Aniołem – oferująca ceramikę artystyczną i użyt-kową. Ostatnią ofertą wśród pracowni jest pracownia hafciarska. Obok oferty tworzącej trzon lokalnego produktu są 3 jednostki współtworzące bazę noclegową regionu: dwa gospodarstwa agroturystyczne:

gospodarstwo spa Zorza Polarna i Villa Greta, pełniąca także rolę punktu informacyjnego i wypoży-czalni rowerów, oraz Wiejski Dom Kultury oferujący miejsca noclegowe i będący jednocześnie kolej-nym punktem informacyjkolej-nym.

Obok tej oferty w wielu gospodarstwach można bezpośrednio u producentów zakupić miody i produkty pszczelarskie, a także produkty małego rolnictwa, takie jak: jaja, twarogi, mleko, śmietanę, masło i ziemniaki.

Ekomuzeum Wsi Dolnośląskiej, Szkółkarstwa i Sadownictwa w Mściwojowie

Głównym motywem powołania do życia tego ekomuzeum jest wieloletnia tradycja rolnicza i sadowni-cza w regionie.

Wśród zabytków organizatorzy projektu wskazują na osiem głównych. Należą do nich: zespół pałacowo-parkowy w Targoszynie, kościół św. Jadwigi w Targoszynie, kompleks pałacowo-parkowy w Luboradzu, założenie pałacowo-parkowe oraz minimuzeum wiejskie w Mściwojowie, kościół NMP w Mściwojowie, dzwonnica w Zimniku, dwór i pawilon parkowy w Drzymałowicach oraz cmentarz ofiar pierwszej wojny światowej w Snowidzy.

Do obiektów przyrodniczych zalicza się: staw nad groblą, zbiornik retencyjny „Mściwojów”, kom-pleks parkowy w Targoszynie, a także mściwojowski ogród ze stawem.

O charakterze ekomuzeum decyduje przede wszystkim produkt lokalny. Mściwojski można po-dzielić na dwie grupy:

produkt związany z lokalną gastronomią – w tej grupie znalazły się: produkowany tutaj

▪

miód pszczeli wielokwiatowy, wędliny i mięsa wieprzowe, miód pszczeli oraz nalewki i wina produkowane na bazie miejscowych winogron i owoców,

produkt związany z lokalnym rzemiosłem, jak: haft, bibułkarstwo i robótki ręczne,

rzeź-▪

biarstwo, ikony i obrazy olejne, stroiki okazjonalne, ozdoby choinkowe, wielkanocne w końcu także rzeźbiarstwo w drewnie i w kamieniu, grafiki.

Spośród czterech proponowanych imprez wszystkie bezpośrednio lub pośrednio nawiązują do kulturowego dziedzictwa regionu. Są to Dzień Szkółkarza i Sadownika, Mściwojowskie Wianki, Wigilia Pokoleń i Kiermasz Świąteczny.

W ramach oferty edukacyjnej proponowane są plenerowe lekcje przyrodnicze na trasie ścieżki oraz warsztaty w minimuzeum, na potrzeby komercyjne przygotowano budynek Wodomistrzówki w Mściwo-jowie, w którym można zorganizować konferencje, warsztaty lub szkolenia dla grup do 50 osób.

Ważnym elementem ekomuzeum jest minimuzeum – Mściwojowska oranżeria przygotowana w ramach programu Działaj Lokalnie IV. W jego ramach wspólnymi siłami mieszkańców Mściwojowa przygotowano obiekt, w którym zgromadzono eksponaty związane z codziennym życiem i pracą prze-szłych pokoleń. Interesująca szczególnie jest ekspozycja zabytkowych sprzętów używanych w gospo-darstwie domowym i na roli. Muzeum zawiera także zbiór zdjęć dokumentujący wydarzenia w gminie.

Muzeum jest także centrum spotkań lokalnej społeczności – od wigilii pokoleń, przez Koło Gospodyń Wiejskich po lekcje bibułkarstwa.

Inicjatywa Ekomuzealna Ostrzyca

Interesującą inicjatywą jest powołana do życia w listopadzie 2010 r. idea, którą tworzą podmioty, jak:

gospodarstwo agroturystyczne „Zaczarowany Ogród” w Proboszczowie, oferujące także

▪

degustację wina owocowego,

winnica „Jaspis” w Dłużcu proponująca zwiedzanie winnicy połączone z degustacją wina,

▪

pensjonat „Agat” w Sokołowcu połączony wraz z winnicą i Muzeum Kaczawskim

prezen-▪

tującym okazy lokalnych minerałów,

Stary Młyn w Sokołowcu, w którym planuje się utworzenie muzeum młynarstwa,

▪

gospodarstwo organizujące psie zaprzęgi w Bełczynie, ponadto warsztaty gry na bębnach

▪

oraz pokazy ogni,

Rancho pod Strusiem w Wojcieszynie zajmujące się między innymi produkcją kozich serów,

▪

pracownia dydaktyczna w Bystrzycy proponująca zajęcia z prehistorii i średniowiecza.

▪

Jakkolwiek inicjatywa ta dopiero przybiera realnych kształtów, wchodząc w swój pierwszy sezon, warto wskazać główny powód do stworzenia produktu ekomuzealnego. Jest to działalność ściśle związa-na ze środowiskiem i krajobrazem, w którym rozwija się kulturowe dziedzictwo środowiska wiejskiego, a mianowicie z winem. Wprawdzie polskie warunki klimatyczne, ekonomiczne, także prawne w znaczący sposób hamują rozwój tego typu oferty, to jednak enoturystyka toruje sobie drogę także na bazie inicja-tywy ekomuzealnej, w ramach której trzy różne podmioty prezentują się przez pryzmat lokalnych win.

Uzupełnieniem dziedzictwa gastronomicznego jest propozycja wytwarzania serów kozich, dziedzictwa materialnego zaś – Stary Młyn w Sokołowcu oraz idea przekształcenia go w obiekt muzealny.

Ekomuzeum Wrzosowej Krainy

Warto dokładniej przyjrzeć się inicjatywie, funkcjonującej najprężniej i możliwie wiernie stosującej ideę ekomuzeum w praktyce. Powstało ono w 2006 roku, a bazę dla stworzenia oferty stanowią zasoby wschodniej części Borów Dolnośląskich – runo leśne, tradycje pszczelarskie, różnorodność przyrodni-cza oraz wielokulturowość.

Wśród zabytków wymienia się zespół średniowiecznych umocnień obronnych – Wały Śląskie, murowano-szachulcową zabudowę wsi Ostaszów, murowaną cerkiew z 1989 roku w Michałowie w stylu łemkowskim, kościół graniczny z XVIII wieku w Pogorzeliskach, krzyż pokutny w Przemkowie i ko-ściół Wniebowzięcia NMP w Pogorzeliskach.

Do istotnych obiektów i obszarów przyrodniczych zalicza się pięć tutejszych rezerwatów przyro-dy: Stawy Przemkowskie, Torfowisko Borówki, Buczyna Piotrowicka, Łęgi Źródliskowe okolic Prze-mkowa, Czarne Stawy, cztery użytki ekologiczne, Przemkowski Park Krajobrazowy oraz dąb Chrobry – jeden z najstarszych dębów szypułkowych w Polsce.

Do produktów lokalnych zalicza się zarówno produkty związane z gastronomią, jak i rękodziel-nictwem. W pierwszej grupie znajduje się przede wszystkim miód wrzosowy z Borów Dolnośląskich wpisany na Listę produktów tradycyjnych Unii Europejskiej, miody przemkowskie, a także inne pro-dukty spożywcze, jak: żur, kompot łemkowski, nalewki, sałatki grzybowe, miodowe pierniczki, dżem z pigwy, dżem jagodowy, grzybowy przysmak, dojrzewająca kiełbasa z jelenia, keselica – żur łemkow-ski, juha – kompot z suszonych owoców czy karp przemkowski wędzony. W drugiej grupie znajdują się popularne woreczki zapachowe, gobeliny, hafty, obrazy, świece z wosku pszczelego, łemkowskie pisanki, ceramika artystyczna, rzeźba artystyczna, stroiki świąteczne, koronki.

Wrzosowa Kraina proponuje sześć różnych ścieżek dydaktycznych, które można zwiedzić w ra-mach zajęć edukacyjnych, prowadzonych przez kadrę instruktorów edukacji ekologicznej. Każda ma swój tytuł, który jest hasłowym ujęciem tematu, jak Stawy Przemkowskie – czyli wyprawa do ptasiego raju, Lasy okolic Przemkowa – wędrówka po buczynach, Tropienie śladów zwierząt w Wilkocinie, Czar-ne Stawy oraz Ścieżka zmysłów i torfowisko Borówki.

Zasoby dziedzictwa są najpełniej wykorzystywane podczas pięciu głównych imprez regionu, na-wiązujących do zasobów kulturowych środowiska wiejskiego. Są to:

Dolnośląskie Święto Miodu i Wina w Przemkowie, odbywające się w ostatni weekend

wrze-▪

śnia, głównymi punktami programu imprezy są degustacja, wystawa i sprzedaż produktów regionalnych,

Dzień Jagody w Chocianowie – pierwszy weekend lipca, w trakcie którego prezentuje się

▪

produkty lokalne, zwłaszcza na bazie jagód,

Łemkowska Watra na Obczyźnie w Michałowie to święto Łemków odbywające się na

prze-▪

łomie lipca i sierpnia, jest to impreza o charakterze folklorystycznym, prezentująca kulturę i tradycje łemkowskie,

Święto Wrzosu w Borówkach w sierpniu– podstawą są produkty lokalne, wartością dodaną

▪

jest rajd rowerowy,

Spotkania Czterech Kultur w Gromadce przypadające na czerwiec, głównym motywem jest

▪

wielokulturowość w tradycji i sztuce ludowej.

Oferta komercyjna Wrzosowej Krainy związana jest z trzema obiektami na ekomuzealnym szlaku i jest to propozycja warsztatów odlewania figurek lub świeczek z pszczelego wosku lub oferta apiterapii, z których można skorzystać w Pasiece Maja w Krępie. Kolejną propozycją jest spotkanie ze światem myśliwych – poznanie historii łowiectwa, możliwość degustacji potraw myśliwskich oraz z runa Borów Dolnośląskich. Wszystko to oferuje Dom Leśnika w Duninowie. We Wrzosowej Chacie w Borówkach można wziąć udział w warsztatach zielarskich, w trakcie których jest możliwość tworzenia własnych leczniczych kompozycji kosmetycznych i kulinarnych z darów lasu.

Specyficzny jest zestaw pięciu elementów współtworzących ekomuzeum. Są to trzy obiekty materialne:

Pasieka Maja w Krępie,

▪

Dom Leśnika w Duninowie,

▪

Wrzosowa Chata w Borówkach

▪

oraz dwa walory o charakterze niematerialnym, które łatwiej lub trudniej przypisać konkret-nej, ograniczonej przestrzeni. Wszak o spotkaniach z wielokulturowością można mówić w niejednej miejscowości regionu, złożonego z sześciu gmin, podobnie jak i w wypadku lekcji w przyrodzie, która stanowi istotną atrakcję w całym obszarze, czego przykładem jest powyżej przytoczona oferta ścieżek dydaktycznych.

Warto przyjrzeć się technicznej stronie funkcjonowania jednego z prężniej działających ekomuzeów.

Projekt Wrzosowej Krainy powstał na bazie działań Lokalnej Grupy Działania. Terytorialny za-sięg działania obejmuje sześć gmin dolnośląskich: Gromadkę, Lubin, Bolesławiec, Przemków, Chocianów i Chojnów. Grupa powstała 7 maja 2008 roku, a jej siedzibą jest gmina Chocianów. Instytucje współtwo-rzące LGD, zgodnie z zasadami tworzenia lokalnych grup, wywodzą się z sektorów: publicznego, spo-łecznego i gospodarczego. Sektor publiczny reprezentują: Urząd Miasta i Gminy Chocianów, Przemków, Urząd Gminy Gromadka, Chojnów, Lubin, Gminny Ośrodek Kultury i Sportu Gromadka i Bolesławiec.

Sektor społeczny to Fundacja „Wrzosowa Kraina”, Chocianów, Stowarzyszenie „Tęczowa Do-lina”, Nowa Kuźnia, Stowarzyszenie Wiejskie „Dialog, Rozwój, Ekologia”, Mołoradzice, Ochotnicza Straż Pożarna, Rokitki, Fundacja Partnerstwo Doliny Środkowej Odry, Legnica, Fundacja Ekologiczna

„Zielona Akcja”, Legnica, Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju Wsi Gogołowice, Stowarzyszenie Polska – Afryka, Chocianów, Stowarzyszenie Ochrony Krajobrazu w Borach Dolnośląskich, Związek Pszcze-larzy Ziemi Legnickiej.

Sektor gospodarczy współtworzą natomiast: Tartak Raszówka, Bank Spółdzielczy Wschowa, Bank Spółdzielczy Przemków, PPHU „Pasja” S.C. Chocianów, P.R-U-H „Hodrol” Żabice, Biuro rachun-kowe Chocianów, ARLEG SA Legnica, Gospodarstwo Agroturystyczne „Gajówka Głuszec” Borówki.

Statut Stowarzyszenia Lokalnej Grupa Działania „Wrzosowa Kraina” już w pierwszym rozdziale, w postanowieniach ogólnych w paragrafie 1 p. 5, stwierdza: Stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorząd-nym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych, którego podstawowym celem jest działanie na rzecz rozwoju obszarów wiejskich. Wśród głównych celów, które powinny wspomóc realizację celu nadrzędne-go, wymienia się między innymi: […] Zrównoważony rozwój obszarów wiejskich z uwzględnieniem nale-żytej ochrony oraz promocji środowiska naturalnego, krajobrazu i zasobów historyczno-kulturowych oraz równości szans, zmobilizowanie społeczności lokalnej do wzięcia udziału w procesie zrównoważonego rozwoju obszarów wiejskich położonych na obszarze LGD (Lokalna strategia rozwoju).

W tym samym ustępie podkreśla się potrzebę inicjatyw, mających na celu wykreowanie i rozwój pro-duktów regionalnych, turystyki oraz zachowanie dziedzictwa kulturowego na obszarze działania LGD.

Stowarzyszenie realizuje swoje cele przez organizowanie i finansowanie między innymi imprez kulturalnych, koncertów, festynów, targów, pokazów i wystaw służących promocji regionu i jego

Stowarzyszenie realizuje swoje cele przez organizowanie i finansowanie między innymi imprez kulturalnych, koncertów, festynów, targów, pokazów i wystaw służących promocji regionu i jego

W dokumencie na przykładzie Hiszpanii i Polski (Stron 151-160)