Identyfikacja luki złożoności gospodarczych

3. Luka złożoności społeczno-gospodarczych w układzie regionalnym Polski

3.2. Identyfikacja luki złożoności gospodarczych

3.2. Identyfikacja luki złożoności gospodarczych

Do opisu subsystemu gospodarczego wybrano cechy, które używane są powszechnie przez badaczy w analizach rozwoju gospodarczego [Wojtasiewicz 1995, Klasik 1996, Chojnicki 2000, Gorzelak 2000, Kudłacz 2002, Gawlikowska-Hueckel 2003, Korenik 2003, Smętkowski 2003, Woś 2005, Churski 2008, Budner 2010, Gaczek 2010, Komorowski 2010]. W momencie ich gromadzenia starano się, aby wybrane charakterystyki możliwie jak najwierniej oddawały kondycję gospodarek regionalnych. Spośród danych udostępnionych przez Główny Urząd Statystyczny wybrano następujące: 1. Nakłady inwestycyjne na 1 mieszkańca,

77 2. Sprzedaż detaliczna na 1 mieszkańca, 3. Nakłady na B+R na 1 mieszkańca,

4. Dochody własne samorządów wojewódzkich na 1 mieszkańca,

5. Liczba podmiotów gospodarczych zarejestrowanych w REGON na 10 tys. mieszkańców,

6. Wartość brutto środków trwałych na 1 mieszkańca,

7. Wydajność pracy (wartość dodana brutto na 1 pracującego), 8. Liczba spółek z kapitałem zagranicznym na 1 mieszkańca, 9. Powierzchnia użytkowa mieszkań w m² na 1 mieszkańca, 10. Produkcja sprzedana przemysłu na 1 mieszkańca,

11. Nakłady na działalność innowacyjną w przemyśle na 1 mieszkańca, 12. Plony najważniejszych zbóż podstawowych z 1 ha,

13. Stopa bezrobocia rejestrowanego,

14. Wydatki budżetów gmin na 1 mieszkańca,

15. Odsetek ludności korzystającej z oczyszczalni ścieków, 16. Liczba podmiotów gospodarczych na 10 tys. mieszkańców.

W wyniku przeprowadzonej analizy zebranych mierników kierując się doborem logicznym odrzucono część mierników wybierając do opisu subsystemu gospodarczego następujące cechy:

1. Wartość brutto środków trwałych na 1 mieszkańca, 2. Nakłady inwestycyjne na 1 mieszkańca,

3. Dochody własne samorządów wojewódzkich na 1 mieszkańca, 4. Powierzchnia użytkowa mieszkań w m² na 1 mieszkańca,

5. Ludność korzystająca z oczyszczalni ścieków do ludności ogółem, 6. Nakłady na B+R na 1 mieszkańca,

7. Nakłady na działalność innowacyjną w przemyśle na 1 mieszkańca, 8. Liczba podmiotów gospodarczych na 10 tys. mieszkańców,

9. Sprzedaż detaliczna na 1 mieszkańca.

Dobór logiczny polegał na wybraniu takich cech, które odzwierciedlałyby główne elementy funkcji produkcji wyodrębniane w najprostszych modelach wzrostu gospodarczego [Solow 1956, Romer 1990, Wojtyna 1995, Baldwin 1999, Welfe 2000,

Jones 2002, Lucas 2002, Barro i Sala-i-Martin 2004] czyli pracę, kapitał i technologię¹¹. Za kluczowe elementy uznano kapitał: rzeczowy, finansowy i intelektualny oraz technologię. Ze względu na rozbicie systemu społeczno-gospodarczego na dwa subsystemy, czynnik pracy w badaniu został uwzględniony w charakterystyce subsystemu społecznego. Uwzględniając dostępność danych statystycznych i ciągłość szeregów czasowych cechą którą reprezentuje kapitał finansowy jest wartość brutto środków trwałych na 1 mieszkańca, który powiększony jest przez inwestycje czyli cechę opisaną wielkością nakładów inwestycyjnych na 1 mieszkańca. Dodatkową, trzecią cechą odzwierciedlającą kapitał finansowy jest wielkość dochodów własnych uzyskanych przez województwa w przeliczeniu na 1 mieszkańca¹². Bardziej rozwinięte postacie funkcji produkcji zwracają uwagę na kapitał rzeczowy, który reprezentowany jest tutaj przez infrastrukturę techniczną jako istotny czynnik rozwoju regionu. Z uwagi na dostępność danych zainwestowanie infrastrukturalne odzwierciedlają cechy określające powierzchnię użytkową mieszkań (m²) na 1 mieszkańca oraz procent ludności korzystającej z oczyszczalni ścieków. Kolejne komplikacje modelu wzrostu i funkcji produkcji zwracają uwagę na kapitał ludzki, innowację i wyniki działalności badawczej, a także technologię. Te elementy zawierają się w trzech kolejnych miernikach. Dwa z nich opisują nakłady na działalność badawczo-rozwojową i innowacyjność w przemyśle w przeliczeniu na 1 mieszkańca. Natomiast za miernik poziomu przedsiębiorczości przyjęto liczbę podmiotów gospodarczych na 10 tys. mieszkańców. Stronę podażową gospodarki reprezentuje miernik wskazujący na wielkość sprzedaży detalicznej na 1 mieszkańca.

Wszystkie zgromadzone cechy są stymulantami. W przypadku mierników wyrażonych w jednostce pieniężnej, dokonano stosownych przeliczeń cen bieżących na

Do klasycznych czynników produkcji, oprócz tych wymienionych w tekście, zalicza się także ziemię, a szerzej określając zasoby naturalne. Współcześnie w dyskusjach dotyczących równowagi ogólnej ziemi nie uwzględnia się jako osobnego, trzeciego czynnika produkcji. „W długookresowej równowadze

stacjonarnej całkowity produkt roztapia się w płacach i procencie jako wynagrodzeniu pracy i kapitału”

[Blaug 1994, s. 102]. Ziemia jako zasób produkcyjny nie jest również szczególnie eksponowana w neoklasycznych teoriach wzrostu gospodarczego [Zaucha 2007, s. 27-28]

Na dochody własne województwa składają się m. in. dochody uzyskiwane przez wojewódzkie jednostki budżetowe oraz wpłaty od wojewódzkich zakładów budżetowych; dochody z majątku województwa; 5,0 % dochodów uzyskiwanych na rzecz budżetu państwa w związku z realizacją zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych ustawami; dochody z kar pieniężnych i grzywien określonych wodrębnych przepisach; wpływy z podatku dochodowego od osób fizycznych i od osób prawnych, od podatników tego podatku zamieszkałych na obszarze województwa (odpowiednio 1, 6% i 14,75%). Kwestię tę reguluje pkt. 6 Ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz.U.2010.80.526)

ceny stałe. Tak przygotowane dane zastosowano w zaadaptowanej metodzie genewskiej, otrzymując wartości charakteryzujące lukę złożoności gospodarczych dla poszczególnych regionów.

Luka złożoności gospodarczych może przyjmować wartości od 0% (maksymalne zharmonizowanie) do 100% (brak zharmonizowania). Wartości luki złożoności gospodarczych w latach 1999-2011 zamykały się w przedziale od zaledwie 3,69% do aż 59,32% (tabela 2). Najmniejsze wartości luki gospodarczej przez cały badany okres charakteryzowały województwo mazowieckie i nie przekraczały wartości 10% (najsłabszy wynik odnotowano w 2002 r. – 9,6%). Najsłabiej wypadły województwa podkarpackie i lubelskie, które przez cały trzynastoletni okres zajmowały ostatnią lokatę. Mazowieckie cechowało się więc największym poziomem zharmonizowania gospodarczego.

Tabela 2. Wartość luki złożoności gospodarczych w województwach w latach 1999-2011 w %

Województwo 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 Dolnośląskie 39,03 38,15 38,33 34,93 35,42 40,13 37,36 37,08 37,09 34,53 35,55 35,33 34,34 Kujawsko-pomorskie 50,65 49,03 42,19 46,30 48,15 50,76 48,66 47,81 50,11 43,55 47,06 49,08 53,71 Lubelskie 46,90 51,14 54,90 52,97 54,81 56,45 54,53 51,86 56,55 54,00 55,12 55,43 59,32 Lubuskie 44,80 43,09 45,45 43,46 41,31 45,78 48,64 45,31 48,79 49,12 48,81 45,27 48,21 Łódzkie 44,21 44,28 44,69 44,42 44,26 46,44 46,03 43,46 41,00 38,36 40,36 40,78 39,02 Małopolskie 45,31 44,00 46,30 43,00 39,12 43,95 44,29 40,74 44,48 43,57 45,00 44,73 45,32 Mazowieckie 8,91 6,61 8,82 9,60 5,24 4,89 4,90 4,72 7,98 4,44 4,30 3,69 6,74 Opolskie 39,32 44,50 49,71 48,21 46,67 49,71 48,32 44,73 49,97 49,93 48,57 49,50 54,24 Podkarpackie 56,21 55,80 56,62 53,85 52,07 55,26 55,05 54,74 55,81 53,21 52,75 51,15 49,56 Podlaskie 51,54 51,72 49,32 50,58 45,51 51,91 50,63 52,76 53,86 51,01 52,98 53,29 56,26 Pomorskie 38,58 36,63 41,03 36,47 37,12 39,80 38,67 36,22 39,90 31,43 29,81 36,31 40,29 Śląskie 32,24 35,79 36,77 33,28 34,04 39,38 38,63 39,42 36,63 37,62 38,24 37,86 37,89 Świętokrzyskie 50,65 53,4 50,5 47,4 49,6 55,8 54,6 51,9 55,6 51,9 53,2 53 56,9 Warmińsko-mazurskie 53,1 53,00 54,21 51,38 51,61 54,59 52,75 52,33 53,62 53,36 54,66 54,23 56,24 Wielkopolskie 35,82 37,05 39,13 36,84 30,77 37,55 36,61 34,39 39,53 38,00 39,39 37,93 36,08 Zachodniopomorskie 46,39 47,63 48,08 46,73 46,77 49,33 49,42 48,57 49,12 48,43 46,55 45,78 49,00

Źródło: opracowanie własne na podstawie danych GUS

Kolejne województwa z czołówki osiągały wyniki prawie cztery razy gorsze od mazowieckiego. Oprócz mazowieckiego za najbardziej zharmonizowane można uznać województwa: śląskie, które osiągnęło najniższe wartości w latach 1999-2002 oraz w 2007 r., wielkopolskie – najbardziej zharmonizowane w latach 2003-2006, a także pomorskie, które miało najmniejszą wartość luki gospodarczej w 2008 i 2009 r., oraz lidera dwóch ostatnich lat – dolnośląskie. Województwa, które osiągały najmniejsze

wartości luki charakteryzowały się wysokim poziomem rozwoju gospodarczego i zajmowały czołowe lokaty w rankingach badających zjawiska gospodarcze [Kudełko 2004, Kawa i Szopa 2006, Musiał-Malagó 2006, Warzecka i Grzega 2011]. Relacja ta dotyczy także województw o niskim poziomie rozwoju. Województwa uznane za najmniej rozwinięte gospodarczo osiągały większe wartości luki. Regiony o najwyższych wartościach luki, oprócz świętokrzyskiego to województwa wschodniej Polski: warmińsko-mazurskie, podkarpackie, podlaskie i lubelskie. Do grupy województw, których wartość luki gospodarczej wahała się między 40% a 50% należą: lubuskie, łódzkie, opolskie, zachodniopomorskie i małopolskie. Województwo kujawsko-pomorskie w czterech spośród badanych lat miało lukę złożoności większą niż 50%.

Analizując zmienność wartości luki gospodarczej w czasie, prawie w każdym województwie można było zauważyć następujące naprzemiennie wzrosty i spadki (rysunek 4). Porównując pierwszy i ostatni rok w większości województw luka gospodarcza wzrosła. Jedynie w województwach: dolnośląskim, mazowieckim oraz łódzkim i podkarpackim dało się zauważyć spadek wielkości luki. Największym ubytek zaobserwowano w województwie podkarpackim, w którym zanotowano zmianę o 6,64 punkty procentowe (p.p.). Prawie bez zmian została sytuacja w wielkopolskim i małopolskim. Największy wzrost niezharmonizowania osiągnęło województwo opolskie i lubelskie. Taki stan – powiększającego się stopnia niezharmonizowania – należy odczytać jako zjawisko niepokojące.

Metoda wyliczania wielkości luki złożoności gospodarczych, a także jej interpretacja może być wykorzystywana do badania zmian spójności gospodarczej w regionach.

Rysunek 4. Wartość luki złożoności gospodarczych w województwach w latach 1999-2011 (nie uwzględniono na wykresie województwa mazowieckiego)

Śledząc zmiany wartości luki gospodarczej w czasie i analizując powiązania wielkości luki gospodarczej z poziomem rozwoju gospodarczego województw można zadać pytanie czy w związku z tym zmiana luki gospodarczej jest w jakiś sposób powiązana ze zmianami poziomu rozwoju gospodarczego regionów? Obserwując wykres przebiegu cyklu koniunkturalnego w Polsce w latach 1996–2009 ukazujący kształtowanie się PKB, nakładów brutto na środki trwałe, eksportu i importu oraz wykres wskazujący zmiany wielkości luki gospodarczej w regionach można wskazać szereg podobieństw w przebiegu zobrazowanych zjawisk (rysunek 4 i 5).

Rysunek 5.Przebieg cyklu koniunkturalnego w Polsce w latach 1996–2009: PKB, nakłady na środki

trwałe, eksport oraz import

Źródło: Gradzewicz, Growiec, Hagemejer, Popowski, Cykl koniunkturalny w Polsce – wnioski z analizy spektralnej, Bank i Kredyt 41 (5), 2010, s. 41–76

Na obu wykresach wyraźnie widać sinusoidalny charakter zmian. Pierwszy widoczny na obu wykresach punkt wspólny to wzrost zanotowany w 2000 r., który był jednym z dwóch szczytów okresu dobrej koniunktury w latach 1997-2001. Następnie zaznaczyć można dwa punkty umiejscowione w okresie słabej koniunktury przypadającej na lata 2001-2006. Jest to spadek obu wartości w 2002 r. oraz krótkotrwałe ożywienie ze szczytem w pierwszym kwartale 2004 r., które miało miejsce przed wstąpieniem Polski do Unii Europejskiej. Wyodrębnić można także okres dobrej koniunktury w latach 2006-2008, któremu odpowiada wyraźny wzrost wielkości luki w 2007 r. Mimo, iż porównanie wykresów ukazujących regionalną lukę złożoności gospodarczych

i krajowy poziom PKB pozwala na wyodrębnienie podobieństw w kształtowaniu się obu zjawisk w czasie to w analizie korelacji zmienności regionalnej luki złożoności i zmienności regionalnego PKB per capita nie można doszukać się już tak wielu podobieństw (tabela 3). W siedmiu województwach współczynnik korelacji miał ujemny kierunek i umiarkowaną siłę, tzn., że wraz ze wzrostem wartości PKB per capita w czasie luka złożoności w tych województwach malała. W pozostałych dziewięciu województwach zmiany wielkości PKB per capita i luki gospodarczej miały taki sam kierunek, ale wartość współczynnika korelacji pozwala ocenić tę zależność jako umiarkowaną lub słabą.

Analiza korelacji wielkości luki złożoności gospodarczych i wielkośći PKB per capita wykazała, że im większa wartość PKB per capita tym mniejsza wartość luki złożoności gospodarczych (tabela 2).

Tabela 3. Współczynniki korelacji luki złożoności gospodarczych i PKB per capita w regionach w latach 1999-2010 (16 województw) Województwo ^{Współczynnik} korelacji ^Rok Współczynnik korelacji Dolnośląskie _-0,555 ₁₉₉₉ _-0,889 Kujawsko-pomorskie _-0,102 ₂₀₀₀ _-0,879 Lubelskie _0,555 ₂₀₀₁ _-0,919 Lubuskie _0,663 ₂₀₀₂ _-0,925 Łódzkie _-0,776 ₂₀₀₃ _-0,866 Małopolskie _0,062 ₂₀₀₄ _-0,892 Mazowieckie _-0,664 ₂₀₀₅ _-0,912 Opolskie _0,579 ₂₀₀₆ _-0,895 Podkarpackie _-0,637 ₂₀₀₇ _-0,935 Podlaskie _0,489 ₂₀₀₈ _-0,851 Pomorskie _-0,561 ₂₀₀₉ _-0,901 Śląskie _0,619 ₂₀₁₀ _-0,923 Świętokrzyskie _0,381 Warmińsko-mazurskie _0,433 Wielkopolskie _0,401 Zachodniopomorskie _-0,027

Źródło: opracowanie własne na podstawie danych GUS

W wyniku przeprowadzonej analizy kształtowania się luki złożoności gospodarczych można zadać pytanie o słuszność ujmowania w analizie województwa mazowieckiego, które osiągnęło bardzo wysoki stopień zharmonizowania ze względu na bardzo dobrą sytuację gospodarczą. W dużej liczbie mierników, z których korzystano określając wielkość luki złożoności, województwo mazowieckie osiągało

najkorzystniejsze wyniki, także z uwagi na pełnione funkcje stołeczne. W celu sprawdzenia czy ponadprzeciętne wartości cech identyfikujących lukę złożoności charakteryzujące województwo mazowieckie mają znaczący wpływ na wielkość luki złożoności pozostałych województw powtórzono procedurę wyznaczania luki złożoności gospodarczej, pomijając województwo mazowieckie jako jednostkę odstającą od pozostałych regionów.

Uwzględnienie piętnastu województw spowodowało, że wielkość luki złożoności w regionach zmieniła się. Zaobserwowano, że wielkość luki gospodarczej powiększyła się szczególnie w pierwszych latach badanego okresu (tabela 4). Tendencja do zmniejszania się wielkości luki gospodarczej pojawiała się wraz ze zbliżaniem się do ostatniego roku. Poprawie uległy wartości luki szczególnie w trzech ostatnich latach analizy. W porównaniu z badaniem przeprowadzonym dla 16 województw w przypadku wykluczenia województwa mazowieckiego we wszystkich regionach zanotowano zmniejszenie się wielkość luki gospodarczej. Największym spadkiem wielkości luki charakteryzowały się takie województwa jak: silne gospodarczo dolnośląskie i wielkopolskie (zmiana odpowiednio 29,24 p.p. i 27,92 p.p.), a także podkarpackie, łódzkie, małopolskie i pomorskie – wszystkie z spadkiem powyżej 20 p.p.. Najmniejsze zmiany wielkości luki dotyczyły województwa lubelskiego (8,41 p.p.) i opolskiego (8,52 p.p.).

Tabela 4. Zmiana wartości luki złożoności gospodarczych dla 15 województw w stosunku do wartości dla 16 województw (w p. p.) Województwo 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 Dolnośląskie -7,41 -2,89 0,16 -0,38 -2,61 2,92 4,39 3,69 3,09 3,59 6,69 8,16 17,15 Kujawsko-pomorskie -7,95 -4,34 -3,38 -1,21 -2,62 1,16 1,30 0,96 -0,48 -0,56 3,57 3,05 9,96 Lubelskie -9,93 -4,84 -2,38 -2,43 -2,90 -0,50 0,17 -0,32 -0,64 -0,28 1,63 2,26 10,90 Lubuskie -8,72 -4,72 -2,90 -1,43 -3,55 1,08 1,19 0,26 -0,22 -0,74 1,11 2,37 10,86 Łódzkie -7,31 -2,64 -0,11 0,54 -1,17 1,57 2,08 2,33 0,90 1,22 4,61 6,60 14,26 Małopolskie -6,42 -1,77 0,96 2,07 0,23 4,52 4,53 4,89 3,86 4,79 6,77 7,62 17,66 Opolskie -12,94 -6,70 -3,87 -3,25 -4,67 -0,23 1,43 -0,09 -1,27 -0,78 1,18 1,00 10,50 Podkarpackie -6,98 -4,24 -2,94 -2,21 -3,51 0,05 0,12 -0,15 -1,22 -0,33 1,69 4,70 13,18 Podlaskie -8,50 -5,29 -2,44 -2,30 -3,74 -0,59 0,02 -0,63 -1,37 -0,78 0,53 1,13 10,26 Pomorskie -7,53 -2,73 0,06 0,25 -1,12 4,06 4,35 4,37 3,15 3,00 5,67 7,63 16,32 Śląskie -10,36 -4,04 -1,96 -1,38 -3,24 3,73 3,75 3,12 0,17 1,04 4,94 6,78 14,67 Świętokrzyskie -8,48 -5,90 -5,60 -4,64 -5,45 -1,15 -0,72 -0,44 -0,84 0,20 2,32 2,87 10,43 Warmińsko-mazurskie -7,34 -4,21 -2,26 -1,50 -2,73 -0,09 0,70 0,96 -0,41 0,26 0,85 2,08 10,26 Wielkopolskie -9,91 -3,10 -0,12 0,14 -2,11 4,66 5,30 4,81 3,52 4,21 7,74 8,28 18,26 Zachodniopomorskie -7,52 -3,29 -1,34 -0,40 -2,24 -0,08 0,88 0,63 0,54 1,06 1,57 2,71 11,45

Biorąc pod uwagę wielkość luki gospodarczej jedną z dobrze widocznych zmian w stosunku do analizy szesnastu województw jest także brak wyraźnej dominacji któregoś z regionów. Pozycję niekwestionowanego lidera – województwa mazowieckiego zajęły w dużej mierze również województwa rozwinięte gospodarczo. W województwie wielkopolskim cztery razy zanotowano najniższy poziom luki gospodarczej (w latach 2003-2006), w województwie pomorskim i dolnośląskim trzy razy (odpowiednio 2000, 2008, 2009 i 2001, 2007, 2010) a w śląskim dwa razy – w 1999 i 2002 roku. Województwami o najniższym poziomie luki gospodarczej pozostały podkarpackie (w latach 1999, 2000-2002 i 2006), lubelskie (w latach 2003, 2007, 2008, 2010) oraz świętokrzyskie (w latach 2004 i 2005).

Zmianie uległ także poziom współzależności pomiędzy wielkością i zmianami regionalnej luki złożoności gospodarczej i regionalnego PKB per capita (tabela 5). W pięciu województwach: dolnośląskim, łódzkim, podkarpackim, pomorskim i zachodniopomorskim zidentyfikowano bardzo silną ujemną zależność pomiędzy zmianami w czasie obu badanych zjawisk. W tych regionach wraz ze wzrostem wielkości PKB per capita malała wielkość luki gospodarczej. Jako silne można także uznać współzależności w województwach kujawsko-pomorskim, małopolskim, śląskim, świętokrzyskim i wielkopolskim. Podobnie jak w przypadku szesnastu regionów, bardzo silny związek korelacyjny o kierunku ujemnym, charakteryzował wielkość obu cech we wszystkich województwach.

Tabela 5. Współczynniki korelacji luki złożoności gospodarczych i PKB per capita w regionach w latach 1999-2010 (15 województw)

Województwo ^{Współczynnik} korelacji ^Rok Współczynnik korelacji Dolnośląskie -0,902 1999 -0,889 Kujawsko-pomorskie _-0,700 ₂₀₀₀ -0,879 Lubelskie _-0,620 ₂₀₀₁ -0,919 Lubuskie -0,268 2002 -0,925 Łódzkie _-0,963 ₂₀₀₃ -0,866 Małopolskie -0,718 2004 -0,892 Opolskie _-0,507 ₂₀₀₅ -0,912 Podkarpackie -0,866 2006 -0,895 Podlaskie _-0,388 ₂₀₀₇ -0,935 Pomorskie _-0,889 ₂₀₀₈ -0,851 Śląskie _-0,784 ₂₀₀₉ -0,901 Świętokrzyskie -0,755 2010 -0,923

Warmińsko-mazurskie _-0,665 Wielkopolskie _-0,721 Zachodniopomorskie -0,839

Źródło: opracowanie własne na podstawie danych GUS

W dokumencie Luka złożoności społeczno-gospodarczych w układzie regionalnym Polski (Stron 76-85)