Dróga krzyżowa Męki Jezusowey
X- Kłaniamyć się Panie Jezu Chryste i błogosła- Wiemy Ciebie 1
Ześ przez Krzyż i Mękę Twoię odkupił świat!
Rozmyflanie.
Uważaj, zawziętość żydowską/ którzy przy
prowadziwszy drugi raz niewinnego Jezusa nanv , tusz, gdy usłyszeli od sędziego Piłata, że w nim źa- dney nie znayduie przyczyny śmierci, biorąc nie
winną Śmierć i krew Jego na zgubę i przeklęstwO swoie ustawicznie wołali: ukrzyżuj, ukrzyżuj, krew Jego na nas i na syny nasze niech przyjdzie, ieżeli Go wypuścisz, nie iesteś przyjacielem Ce
sarskim! — Tę zawziętość żydowską chcąc uspo
koić Piłat, okrutnie u pręgierza biczować rozkazuie Jezusa, i tak ubiczowanego, poszarpanego, ciernie«1 ukoronowanego stawia w oczach ludu wszystkiego wołaiąc: oto człowiek! Widząc iednak, że to nic nie pomogło, daiąo go na ieych wolą, skazał go na śmierć okrutną. Wlepże teraz oczytwoie w Jezusa, grzeszniku! i przestań więcej grzeszyć, aby cię niewinna krew Jezusowa tak nie pobiła, iakśmierci Jego pragnących żydów, których i do tych czas W pokoleniu ich biie, i dla zawziętości ich od wiecz-, nego oddala zbawienia. ' ;
jMódlmy się!
Panie Jezu Chryste! któryś dla nas w domu Pi
łatowym chciał bydź okrutnie ubiczowany, cier
niem ukoronowany i na śmierć zelżywą dekreto
wany, prosiemy Cię pokornie, abyś' nas od dekretu wieczney śmierci zachować raczył, który źyiesz 1 i królujesz z Oycem i z Duchem Świętym na wieki wieków. Amen.
Ojcze nasz etc. — Zdrowaś IVJarya etc. —- Chwała Oycu etc. — Któryś ucierpiał za nas, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami! Tak si{
każda Stacy a kończy.
( 137 )
• , I
Inne rozmyJlanie i modlitwa.
> Do śmierci krzy żowey byłeś skazany, niewinny
“ifzusie! niczegoś nie czynił, iak tylko dobre, a Pfzecię Cię, za złoczyńcę naygorszego, oskarżono.
Sędzia Piłat uznał niewinność Twoię, a przę
dę Cię, z boiaźni ludzkiey, na śmierć dekretował.
Jyś się też poddał dekretowi niesprawiedliwemu;
z miłości do nas chciałeśumierać, abyśmy na wieki żyli. O Zbawicielu naymilszy! iakżeś iest łaskaw!
a iak ślepemi — iak złośliwemi — a słabemi
&mgą bydź ludzie, gdy maią ludzi sądzić albo nimi rozkazować! — Nie byłem ianigdy takim? — Nio
^yśliłem nigdy złego o lepszym bliźnim moim? — Hie sądziłem fałszywie?"— nie mówiłem naprze
ciw sumieniu moiemu — albo nie czyniłem, abym 8lę ludziom podobał, albo żebym sobie przed lu
dźmi nie uszkodził? —
Ach, Boże! odpuść azachoway mig od tak be-
*ecnego grzechu! — wigeey go nie chcę popełnić.
A gdybym kiedykolwiek niewinnie był oskarżony
"^Ibo znieważany, chcę sobie Jezusa brać na przy- Jego cierpliwości a cichości chcę naśladować
? też za tych się modlić, którzy mię nienawidzaią łpotępieią. Amen.
S tacy a II.
Jezus bierze krzyż na ramiona swoie.
Rozmyślanie.
Uwaź, z iak wielką ochotą przyimuie Krzyż na Obolałe ramiona swoie kochany Jezus, znosi cier- Pliwie od pospólstwa żydowskiego rożne zniewag’,
®2arjpania, popychania, bicia i niewymowne krzyw
ic A ty dusze z iaką też ochotą i cierpliwością
przyimuiesz krzyżyki i utrapienia, które Bóg do- syć dyskretnie na ciebie kładzie? podobno zwid' kim utyskaniem, szemraniem i narzekaniem. Za
wstydź się tak wielkiey niecierpliwości twoiey, 3 upadniy do nóg Jezusowi, Krzyż ciężki grzechów twoich niosącemu, a idź ochotnie za nim dróg4 krzyżową, ieźeli chcesz trafić do Nieba.
Módlmy się. Panie Jezu Chryste! któryś do
browolnie i ochotnie przyiął ciężkie drzewo krzy
żowe na zbolałe ramionaTwoie; prosiemy Cię po
kornie, day nam tę łaskę, abyśmy dla miłości Two
iey wszystkie krzyże i utrapienia za grzechy nasz®
ochotnie przyimowali a cierpliwie znosili, który żyiesz i kroluiesz etc. Amen.
Inne roimy lianie i modlitwa.
Cierpliwie i ochotnie przyjąłeś krzyż na ramion3 Twoie, o Jezu! az nim poszedłeś milczącna miey-:
ece kary na złoczyńców. — O iak wiele przyiąłe»
na się z miłości do mnie ? Nie miałbym i ia chęt
nie brać na siebie nieco prac i trudności, aby#
się tobie podobał — a Ciebie naśladował na drodz6 cnoty, która prawda iest trudna, ale do Nieb3 prowadząca? — Ach zapewnie iest dla mnie do- , brze, gdy niekiedy bywam upokorzony, a czyn#
lub cierpieć muszę, co iest przeciwne zmyślnoś#
moiey. Przez to mnie iakby mocno do sieb#
pociągasz, gdy nie chcę dobrowolnie Tobie byd^
posłusznym.
Dzięk i Chwała więc Tobie, o Boże! za każ
dy uciski i utrapienie, udziel mi ieno siły i chę#’
abym z nich pozyskał. — Kto krzyża swoiego 0#
nosi, a ciebie nie naśladuie, nie iest Ciebie g°z dzień, — nie iest uczniem Twoim. — Ja ale ni#
bydź chcg i pozostać na wieki. Amen.
( »39 )
Stacya III.
Jezus pierwszy raz upada pod krzyżem.
.< Rozmyślanie.
U waż, iako iest ciężki grzechów naszych cig-
*ar’ za które Chrystus Oycu Niebieskiemu cier
ne wypłaca, gdyż nie tak pod ciężarem krzyża, labo grzechów naszych upada. A czemuż się ich Cztowiecze tak śmiele dopuszczasz? Czemu zem
dlonemu Jezusowi ciężaru dodaiesz ? Lękay się, aby ten twóy upadek był ostatni, który cię do sa-
*%ego wtrąci ognia piekielnego. Powstań raczey Wcześnie z upadków twoich a zawołay skruszonym Sercem: podnieś mię Panie! abym iuż więcey w błoto nieprawości nie padał, ale statecznie trwał
^ służbie Twoiey.
Módlmy się! Panie Jezu Chryste, naypotęż- tiieyszy Nieba i ziemi mocarzu! przez ten pierw- 8zy Twóy pod krzyżem upadek, nie day nam wig- Cey upadać w grzechy nasze, ale nas łaską Twoią
^spieray, abyśmy statecznie w dobrym przedsię
wzięciu trwali aż do końca, który żyiesz i krolu-iesz etc. Amen.
Inne rozmyflanie i modlitwa.
t Chociaż Pismo święte wyraźnie o tym nie mówi, o Jezu! upadł na drodze krzyżowcy ~ prze- Clf zapewne ciężar krzyża dla ciała Twego srodze Ganionego i oślabionego był dosyć wielki, iie Cię
ziemi przycisnął.
Ale i a — ach! iak małe przeciwności niekiedy lla mnie przychodzą, a mam ie ponosić, a iaich nie Ponoszę? — Jako dziecię — iako słaba trzcina w
*%echu mdleię, upadam w zwątpienie. Płakać, kruczeć, narzekać a klnąc często iest wszystkoj co
poradzę a co czynię. Racz mi, o Boże! tęźe sła' bóść wybaczyć, racz mię podnieść z tak liańbioii' cego upadku! Będę s'ę mieć na baczności, aby#
więcey nie upadł sposobem podobnym. —Jezusie1 nauka Twoi a, —przykład Twóy,— ałaskaTwoi#
maią bydź podporą nicią. Amen.
S tacy a IV.
Jezus potyka się z naySw. Panną Matką swoią ' bolesną.
Rozmy/lanie.
U waż duszo pobożna, z iakim serca swego źa"
lem zaszła ukochanemu Jezusowi, Panu nasienni 1 Synowi swemu Matkanayświętsza Marya. Ktoreg®
widząc łańcuchami, powrozami i krzyżem obcią"
żonego, ledwie nie umarła. I tu cud wielki Bóg * nią uczynił, aby to cierpiała na sercu, co cierpią!
Syn icy na ciele. A ty duszo widząc, iak Pana ci er-' piąccgo tak Matkę spoinie bolejącą, wzruszaszźetiś sercem twoim do politowania nad oboygiem ? Roz' sądź się, a do tych boleści, ieźeli rlie z serca krwa' wą, to przynaymniey z oęzn kroplę przy clay ser' deczną pokutney żałości zu grzechy twoie, a do<
znasz w godzinę śmierci, ze ci się stanie pocieszyć i cielką Marya z Jezusem.
Módlmy sie! Panie Jezu Chryste! prawdziwy Synu Boski i przeczystcy Maryi Panny, prosie m/
Cię pokornie przez bolesne serce nayświętszey Ro' dzicielki Twoiey, które ostrym mieczem przy pot' kaniu się z Tobą na tym mieyscu przerażone zo' stało, nacz nas uczynić uczęstnikami miłości i ser' dcczney boleści Matki Twoiey, abyśmy serdeczni®
opłakiwali Mgkę Twoię, a po Śmierci z nią wesel#
Niebieskiego zażywali, który żyicsz i kroluieszet#
Amen.
( i3i )
Inne rozmyślanie i modlitwa.
Mary a stała z Janem S. pod krzyżem Syna swego,
”!Sc zaist.o też była między ludem, a widziała Je- Zllsa między mordercami i bluźniercami, krzyżem obciążonego, na drodze męki. Panno nays’wigtsza!
lakoż ci wtedy na sercu było ? — Cóż ucierpiała jbiszatwoia przy tym widowisku? Ach, cóż za miecz bolesny ią przenikał! — a przecigś na umyśle nie bPadła! -»-Zapewnieś sobie przypominała na Słowa . °że i Syna twego : iżcć to raz iest postanowieniem 1 Wolą Naywyższego, iż Jezus miał cierpieć, a tak sWoie zesłanie wykonać — owszerp nic inaczey iak P^ez mgkę do swoiey weyisć wspaniałości, — a te
*byśli były pocieszeniem — były posileniem twoim.
O żebym też pod czas utrapienia, smutku ibo- ,e®ci zawsze sobie pomyślał, że to iest wolą Boską, nie iestem lepszym nad JezusaPanai Zbawiciela btoiego, — a iż i dla mnie nie masz drogi inney do
^ioba, iak tylko droga krzyża. Amen.
Stacya V.
Szymon Cyreneyski Jezusowi krzyż ciężki nieść pomaga.
Rozmyślanie.
- Tu uważay nie tak politowanie, iako zawzię
te żydowską na Jezusa, którzy, obawiaiąc się, by im w drodze na siłach osłabiony i zemdlony nie btiarł, a tym samym haniebney śmierci krzyżowcy, Ilu którą naydobrotliwszegó Pana prowadzili, nie b^zedł, przymusili Cyreneusza do pomocy i ulżenia . rzyża sromotnie nieznośnego. Takim Cyreneuszem festeś ty człowiecze, który nic a nic pracować nie Wesz dla zbawienia duszy twoiey. Więc przynay-
‘tiiey teraz nie day się przemuszać do dźwigania
krzyża Jezusowego, ale ochotnie przyimny i noS krzyż za Chrystusem, gdyż dobrowolnego naśla
dowcę swego Jezus wigcey kocha niż przemussjo- nego.
Módlmy się! Panie Jezu Chryste, miłośniku zbawienia ludzkiego ! któryś będąc zemdlony i spra
cowany chciał mieć pomocnika do noszenia ciężaru krzyża, uczyń nas, prosimy, godnemi sługami twe- mi, abyśmy iarzmo Twoie, które iest słodkie, i cię
żar Twóy, który iest lekki, dzwigaiąc a według woU Twoiey postępuiąc, krzyża Twego zostali miłośni-' kami, który żyiesz i kroluiesz etc. Amen.
Inne rozniy lianie i modlitwa.
Ciężar krzyża był dla Ciebie, Zbawicielu drogi tak srogi a droga na śmierć tak przykra, iże Ci po
mocy sprawić musieli, gdyś nie miał cale na drodz6 umrzeć. Szymona, wieśniakazatrzymano i przemu- szono, Tobie tęże przysługę uczynić. Ach ! Tyś niegdyś tak wielu żydom i poganom ulżył w ieych krzyżach— wszystkich do Ciebie przychodzących obdarowałeś tak hoynie "dobrodzieystwami, — @ teraz nie ma ani iednego człowieka, któryby Tobi6 dobrowolnie uczynił tęże przysługę, iżby Ciebie był podparł zesłabionego w noszeniu krzyża Two' iego.
Naymilszy Zbawicielu! Ty sam prawda te rot nie potrzebujesz więcey pomocy ludzkiey, ale T1 żądasz, żebyśmy się zmiłowali nad bratami Twer»'»
nad Ubogiemi i Utrapionemi. Owszem, co nay' mnieyszOmU z nich czynimy, to tak przyimuiesZł iak gdyby Tobie samemu było uczyniono Więc>
gdy lakiemti człowiekowi ciężaru iego ulżyć — 'e^
mu przysługę iaką uczynić, lub Jakąkolwiek po' mocą, radą a pocieszeniem służyć mogę, ma
( i55 )
phętnie stać! — a to się ma stać z taką żarliwością
* miłością, — iak gdyby się Tobie Jezu, móy Zba
wicielu ! samemu stało. Amen.
Stacya VI.
Jezusowi twarz skrwawioną ociera S. JVeronika.
Rozmyślanie.
Przy tey stacyi, człowiecze! zdobądź się na serdeczny a Afekt z Weroniką świętą, która litością zdięta nad twarzą, Jezusa od żydowstwa brzydkiemi plwocinami zaszpeconą, okrutnie zbitą, od policz
ków i pięści krwią nayśyv'ftszą zalaną, zastąpiwszy drogę pod ciężarem krzyżowym Jezusowi czystą ohustą twarz Jego nayślicznieyszą otarła. Za tę Pezynność Weroniki pobożney wyraził Jezus do
brotliwy twarz swoię nayświętszą, w iakiey posturze na ten czas była. Proś i ty zbolałego Jezusa, aby obraz swóy Boski, w duszy twoiey przez rożne grze-
°by zaszpecony, krwią swoią nayświętszą obmyć i odnowić raczył, a w pamięci i sercu twoim Obec
ność swoię wyraził.
- Módlmy się! Panie Jezu Chryste! któryś ra- Czył na tu wal ni Weroniki pobożney zostawić wy- ętszey twarzy Twoiey na znak go- nam miłości, prosiemy Cię po- odnowić w pamięci i w sercach naszych twarz Twoię, abyśmy ią zawsze łaskawą Oglądali, i obecność Twoię w wszystkich sprawach naszych pilnie uważali, który źyiesz i kfoluiesz clc. Amen.
Inne rozmyilanie i modlitwa.
. Jest powieść starodawna, iźe Zbawicielowi krwią 1 potem oblanemu na drodze iego krzyżowcy
po-1 i '
06
Obrażenie nayświ rącey przeciwko kornie: racz też
bożna niewiasta i litościwa iey chustę z głowy <1°
otarcia podała, a że Jezus twarz swoię nayświętszą w niey wyraził. — Jest to powieścią, ale prawdą, szczegulną prawdą iest to, żeś Ty, Jezusie ! obraz Twóy nayślicznieyszy — Twoie nauki i sprawy, Twoie przykłady i cnoty-— w Ewangeliach świę
tych nam pozostawił, a niczego z nas więcey nie żądasz, iak żebyśmy tenże obraz zawsze przed oczami mieli, a się podług niego kształtowali. O! Twoie cnoty, Zbawicielu najłaskawszy! pobożność i mi
łość Twoia do P. Boga, Twoie się oddanie do woli Oyca, Twoie posłuszeństwo — Twoia miłość do ludzi, owszem do nieprzyiaźnych łudzi, — Twoia cichość i cierpliwość! — o te cnoty racz nam wpo- iać! — abyśmy się stali iednego serca, iednego umy
słu z Tobą.
A gdy na końcu i mnie umierać przyjdzie, niech
że będzie ostatnie poyźrzenie na Ciebie ! — A i Ty wtedy racz łaskawie na mnie pogłądać, abym szczę
śliwie skonał, a z oblicza Twego w niebie się wiecz
nie mógł weselić. Amen.