Kampania wyborcza do Parlamentu Europejskiego w 2004 roku

1 maja 2004 roku stanowił moment przełomowy w procesie dalszej integracji Unii Europejskiej. Liczba państw członkowskich została zwiększona o dziesięć nowych krajów, natomiast łączna liczba elektorów wzrosła osiągając poziom 360 milionów wyborców.

Zmieniła się również liczba miejsc w Parlamencie Europejskim - 732 wobec 626 w 1999 roku. Ponadto należało zwrócić uwagę na fakt, iż 151 miejsc w Europarlamencie przypadło

f QA

deputowanym z państw Europy Środkowej i Wschodniej.

89 R. Wiszniowski, Europejska..., op.cit., s.261, A. Antoszewski (red.), Wybory do Parlamentu Europejskiego w 2004 roku na Dolnym Śląsku i Opolszczyźnie, Wydawnictwo Profil, Wrocław 2006, s. 13 — 17(zobacz szerzej).

90 Obecnie we wszystkich państwach członkowskich wybory do PE odbywają się według zasady proporcjonalności. Przez wiele lat postulat ustanowienia jednolitej zasady wzbudzał wiele kontrowersji, a Wielka Brytania sprzeciwiała się wprowadzeniu zasady proporcjonalności obowiązującej wszystkie państwa członkowskie UE. Do 1998 r. wybory do PE w Wielkiej Brytanii odbywały się według zasady większościowej (z wyjątkiem Irlandii Północnej, gdzie obowiązywała zasada proporcjonalności).

W wyborach do PE dopuszcza się stosowanie systemu list wyborczych zamkniętych lub z głosem preferencyjnym, bądź systemu STV (Single Transferable Vote - system pojedynczego głosu przenoszonego) oraz metody głosów podzielonych. Listy zamknięte obowiązują w: Grecji, Hiszpanii, Portugalii i Wielkiej Brytanii (bez Irlandii Północnej), a listy z głosem preferencyjnym - w Austrii, Danii, Belgii, Holandii, Szwecji i Włoszech. System STV stosowany jest w Irlandii i Irlandii Północnej. Jedynie w Luksemburgu członkowie PE wybierani są według metody głosów podzielonych. Możliwe jest zastosowanie progu wyborczego, jednak nie wyższego niż 5% ważnie oddanych głosów w skali danego państwa. Obecnie tylko w pięciu państwach stosuje się klauzulę zaporową. Próg 5% wprowadzono we Francji i Niemczech, 4% w Austrii i Szwecji, a 3%

-Wybory w 2004 roku charakteryzowały się bardzo niskim poziomem frekwencji wyborczej, nie przekraczającym 50% dla Wspólnoty oraz udziałem w procesie wyborczym nowego elektoratu wyborczego. W nowo przyjętych krajach członkowskich w wyborach do Parlamentu Europejskiego oddał głos jedynie co czwarty zarejestrowany i uprawniony do głosowania obywatel, w porównaniu z wyborcami państw zachodnich, w których glosował co drugi zarejestrowany i uprawniony do głosowania obywatel.

W Polsce jedynie 21% uprawnionych wyborców skorzystało z przywileju udziału w wyborach do Europarlamentu, którego termin zbiegł się z przedłużonym czterodniowym, słonecznym, czerwcowym weekendem. Spośród grupy nowoprzyjętych krajów członkowskich pewne widoczne różnice pojawiły wśród danych statystycznych podsumowujących partycypację w wyborach do Parlamentu Europejskiego na Cyprze i Malcie, gdzie odnotowano wysoki (odpowiednio: 71,19% oraz 82,37%) poziom aktywności wyborczej.91

Analiza wyborów do Parlamentu Europejskiego z 2004 roku wykazała zarysowującą się tendencję spadkową frekwencji wyborczej w krajach członkowskich Europy Zachodniej.

Zachowania elektoratu wyborczego były bezpośrednio związane z antyrządowymi nastrojami (z wyjątkiem Grecji, Luksemburgu i Hiszpanii). Raczej wysoki poziom zaangażowania wyborczego odnotowany został w Grecji, gdzie czołowe ugrupowania polityczne zawarły przedwyborczy układ tzw. gentelman agrement, polegający na „odłożeniu na później

w Grecji. W dziewięciu państwach (Austrii, Danii, Hiszpanii, Holandii, Francji, Grecji, Luksemburgu, Portugalii i Szwecji) tworzony jest jeden okręg wyborczy obejmujący całość terytorium państwa. W pozostałych (Belgii, Finlandii, Irlandii, RFN, Włoszech i Wielkiej Brytanii) terytorium podzielone jest na wiele (4-12) okręgów wyborczych.

Podział mandatów dokonywany jest przy zastosowaniu różnych metod. Metoda d’Hondta - korzystna dla dużych partii - stosowana jest w czternastu państwach: Austrii, Belgii, Czechach, Danii, Estonii, Finlandii, Francji, Hiszpanii, Holandii, Portugalii, Rumunii, Słowenii, Węgrzech i Wielkiej Brytanii (z wyjątkiem Irlandii Północnej). W Polsce metoda ta wykorzystywana jest do przydzielania mandatów na szczeblu krajowym.

Metody kwotowe stosowane są w Bułgarii, Grecji, Irlandii Północnej, Luksemburgu, Słowacji, Malcie i Cyprze. Wśród metod kwotowych największa popularnością cieszyła się metoda Hagenbacha-Bischoffa lub podobna do niej metoda Droopa. Wykorzystywana była również metoda Hare-Niemeyera oraz Hare’a.

W RFN obowiązuje metoda Hare-Niemeyera (nie faworyzuje żadnych ugrupowań i najwierniej oddaje rozkład głosów), a w Luksemburgu metoda Hagenbacha-Bischoffa (będąca odmianą metody d’Hondta). Zmodyfikowana metoda Saint-Lague’a (korzystna dla małych partii) używana jest w Szwecji, metoda ilorazu wyborczego i największych resztek - we Włoszech, a system STV - w Irlandii i Irlandii Północnej. W Grecji obowiązuje metoda ważenia głosów ,Jźniskhimeni Analogiki”.

Powyższe rozwiązania pomimo pewnego zróżnicowania zmierzają do unifikacji ogólnoeuropejskiej reprezentacji proporcjonalnej poprzez wprowadzenie jednego okręgu wyborczego w danym kraju (ewentualnie jednego okręgu wyborczego na 20 milionów obywateli).

U. Kurczewska, System ..., op.cit., http://www.pism.pl/index/?id=e49b8b4053df9505elf48c3a701c0682, aktualizacja z dnia 10 stycznia 2013 roku, W. Sokół, Systemy..., op.cit., s.20-21, J. W. Hołubiec, J. W. Mercik, Techniki i tajniki glosowania, Warszawa 1992, s.79-98, J. M Colomer, Handbook o f Electoral System Choice, New York and London, 2004, s.44-45, http://www.demos.citizensincome.ca/colomer.pdf, aktualizacja z dnia

10 stycznia 2013 roku.

91 Należało ponadto zauważyć, iż wybory na Cyprze według prawodawstwa krajowego miały charakter obligatoryjny; natomiast na Malcie były rezultatem systemu wyborczego - partyjnego oraz ideologiczno- programowej polaryzacji politycznej społeczeństwa, R. Wiszniowski, Europejska..., op.cit., s.261.

wszelkich kwestii o konfrontacyjnym znaczeniu ze względu na zbliżające się Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atenach”. Zdaniem ekspertów niski poziom aktywności wyborczej był ponadto przyczyną wstąpieniem do Unii Europejskiej nowych państw członkowskich.

Frekwencja wyborcza w państwach Europy Środkowej i Wschodniej w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004 roku okazała się relatywnie nikła i nie przekroczyła 31%

głosów. Jedynie wynik wyborczy na Łotwie (48,4% ) znacznie przekraczał średnią unijną, osiągającą 47,8% głosów. Rozszerzenie Unii Europejskiej na Wschód i przyjęcie do grona państw członkowskich dziesięciu nowych krajów pociągało za sobą szereg obaw i falę ogólnego niezadowolenia, połączonych z tendencjami eurosceptycznymi , które znalazły swe Al

odzwierciedlenie w programach wyborczych większości, krajowych partii politycznych.94 Rok 2004 stanowił również okres kontrowersyjnej debaty wokół przyszłego kształtu Konstytucji Europejskiej, zapowiadającej diametralne zmiany w strukturze instytucjonalno- prawnej Unii Europejskiej. Kwestią sporną ponadto pozostawała absorpcja środków finansowych (funduszy strukturalnych). W państwach Europy Środkowej i Wschodniej tematyka wyborcza była skoncentrowana głównie wokół problematyki krajowej, z akcentami europejskimi wskazującymi na bezpośrednią korelacje polityki krajowej z sektorowymi politykami Unii Europejskiej.

Zróżnicowana tematyka kampanijna zarysowała się w państwach Europy Zachodniej, gdzie kwestie wewnętrzne i europejskie rozpatrywane były jednocześnie i wspólnie.95 Analiza wyborów do Parlamentu Europejskiego w 2004 roku wykazała, iż partie rządzące w Europie środkowoeuropejskiej, w owym czasie znacznie straciły na znaczeniu podczas euroelekcji.96

92 W wyborach w 2004 roku elektorat wyborczy ujawnił sympatie wobec nowych partii lewicowych lub popierał partie ultraprawicowe, przede wszystkim z eurosceptycznym apelem wyborczym, M. Adshead, J. Hill, Elections to the European Parliament. June 2004. The 15 Established Member States, Electoral Studies 24, 2005, s. 537, R. Wiszniowski, Europejska..., op.cit., s.262.

93 Nurt eurosceptyczny organizował kampanie wyborcze do Parlamentu Europejskiego, skutecznie wiążąc elektorat wyborczy. Najsilniej oddziaływał w Wielkiej Brytanii oraz w Holandii, w konsekwencji zyskując pożądane miejsca w Europarlamencie, R. Wiszniowski, Europejska..., op.cit., s.263.

94 Paradoksalnie debata opinii publicznej nad przyszłością Unii Europejskiej oraz dalszym poziomem rozwoju gospodarczo-ekonomicznego częściej dotykała nowe, niż stare państwa członkowskie.

95 W Wielkiej Brytanii ze względu na konflikt iracki, a także wzmożony bilans anglo-amerykański obywatele wyrazili w wyborach europejskich swoje stanowisko w powyższych kwestiach, wskazując na quasi-referendalny charakter tej kampanii. W Danii i Niemczech rywalizacja wyborcza związana została ze sprawami stricte krajowymi tj. bieżącymi politykami rządu i aktualnym układem sił partyjnych, R. Wiszniowski, Europejska..., op.cit., s.262.

96 Powyższe stwierdzenie uwierzytelniło się w przypadku Węgierskiej Partii Socjalistycznej na Węgrzech, która znacznie osłabiła swą pozycję, natomiast opozycyjna konserwatywna Węgierska Partia Obywatelska (F1DESZ) wiodła prym w Parlamencie Europejskimi szóstej kadencji. Podobna sytuacja zarysowała się w Czechach, gdzie Czeska Partia Socjaldemokratyczna straciła na rzecz konserwatywno-chadeckiej. W Polsce oraz na Litwie istotne miejsce zajęły partie o antyeuropejskim stanowisku, D. Aures, European Elections In Eight New EU Member States, Electoral Studies 24, 2005, s. 751-753, R. Wiszniowski, Europejska..., op.cit., s.262 - 263.

Charakterystyka profilu socjodemograficznego elektoratu europejskiego w wyborach europejskich z 2004 roku wykazała, podobnie jak w wyborach z 1999 roku, że mężczyźni pozostali grupą wyborczą aktywniejszą w stosunku do kobiet (46% do 45%), a najstarsza grupa wiekowa okazała się ponownie najbardziej zdeterminowana wyborczo.

W opisywanej elekcji wybrano 222 kobiety, które stanowiły ponad 30% wszystkich parlamentarzystów. Najwyższy odsetek kobiet odnotowano ponownie w Szwecji (58%), Luksemburgu (50%), Holandii (44%), Francji (43,6%) oraz Słowenii (42,8%). Najmniej europosłanek wywodziło się z Polski (13%), Włoch (19,3%), Czech (20,8%), Łotwy (22,2%), Wielkiej Brytanii (24,3%) oraz Portugalii (25%). Spośród 14 670 kandydatów do Parlamentu Europejskiego kobiety zajęły ponad 1/3 dostępnych miejsc. 07 Wzmożona aktywność wyborcza kobiet spowodowała zniwelowanie różnicy pomiędzy odsetkiem głosujących kobiet i mężczyzn. Wzrost aktywności wyborczej wśród żeńskiej części elektoratu w większości związany był z reorientacją pozycji kobiet na rynku zawodowym, które w zbliżonym procencie brały udział w rynku pracy, czy dostępie do edukacji. Znamienne okazało się ponadto zachowanie elektoratu osób bezrobotnych, wskazując na wysoką mobilizację wyborczą (48%). Zwiększone zaangażowanie w wybory do Parlamentu Europejskiego powyższej grupy okazało się prawdopodobnie wynikiem oczekiwań zmian w obszarze ekonomiczno-społecznym. Istotnym czynnikiem determinującym aktywność wyborczą wśród ankietowanych był wybór miejsca zamieszkania. Osoby zamieszkujące tereny zurbanizowane pozostawały grupą najaktywniejszą spośród badanych sektorów, aczkolwiek różnice były

• Q O

niewielkie.

Ocena kampanii przedwyborczej do Parlamentu Europejskiego w 2004 roku wykazała, iż obywatele nowo przyjętych państw członkowskich nie zauważyli kampanii wyborczej w środkach masowego przekazu. W większości przypadków negatywna ocena wiązała się z brakiem doświadczenia nowych członków w europejskiej przestrzeni wyborczej, oznaczając iż mimo zabiegów informacyjnych elektorat wyborczy obszaru Europy Środkowej i Wschodniej pozostawał wobec niej bierny (zobacz tabela nr 21). Wśród krajów Unii Europejskiej w negatywnej ocenie multimedialności kampanii wyborczej prym wiodły: Cypr (24%), Łotwa (18%), Litwa i Wielka Brytania (po 15%), a także Estonia i Węgry (po 13%)."

Pomimo ogólnie przyjętej relatywnie negatywnej opinii na temat zaangażowania mass mediów w kampanię informacyjną, należało zwrócić szczególną uwagę na porównanie

97 A. Pacześniak, Kobiety..., op.cit., s. 118-119, R. Wiszniowski, Europejska..., op.cit., s. 263.

98 Flash Eurobarometru 162 Annexes 2004, s .l, [w:] R. Wiszniowski, Europejska..., op.cit., s.264.

99 W grupie państw negatywnie oceniających zaangażowanie mass mediów w kampanię wyborczą znalazły się kraje starej i nowej Unii Europejskiej, uniemożliwiając dedukcję pewnej prawidłowości w ramach oceny wyborów do Parlamentu Europejskiego, uwzględniający podział na kraje członkowskie i państwa nowo przyjęte.

66

intensywności multimedialnej kampanii wyborczej z roku 1999 oraz 2004. Statystyka określające działania informacyjne jako niezauważalne zmniejszyła się z 34% w 1999 roku do 9% w 2004 roku; natomiast pozytywna ocena wzrosła z 66% w poprzednich wyborach do aż 91% w 2004 roku (zobacz tabela nr 19 i 21).

Teza ukazującą rzekomą ignorancję kampanii wyborczej przez środki masowego przekazu, okazała się nieprawdziwą, porównując badania przeprowadzone przez Europejski Ośrodek Badań Opinii Publicznej. Pozytywna ocena działań kampanijnych wzrosła aż o 25%, biorąc pod uwagę znaczące powiększenie elektoratu społecznego o dziesięć nowych krajów członkowskich.

Tabela nr 21. Multimedialna intensywność kampanii wyborczej do Parlamentu Europejskiego w 2004 roku

Źródło: Opracowanie na podstawie Eurobarometru nr 61 z 2004 roku. Wartości procentowe zostały oszacowane w oparciu o wyniki badań sondażowych przeprowadzonych przez Europejski Ośrodek Badań Opinii Publicznej.

Public opinion in the European Community, No 61, Commission o f the European Communities, Rue de la Loi 200 - 1049 Brussels, Annexes 2004, s.T 49-50.

Badania przeprowadzone przez Europejski Ośrodek Badań Opinii Publicznej przed elekcją w 2004 roku jednoznacznie potwierdziły wzrost znaczenia podmiotu w europejskiej

67

przestrzeni politycznej. Pomimo rozszerzenia elektoratu wyborczego o dziesięć nowych państw członkowskich ocena wskazanej instytucji w oczach wyborców okazała się relatywnie wyższa w porównaniu z wynikami uzyskanymi podczas eurowyborów w 1999 roku.

Znaczenie elekcji do Parlamentu Europejskiego oraz zakres kompetencji tejże instytucji zostały uznane za istotne przez 80% elektoratu Wspólnot, uzyskując tym samym wynik o 18% lepszy niż w wyborach z 1999 roku. Tylko 7% społeczeństwa oceniło działania PE w 2004 roku jako bez znaczenia zmniejszając swe stanowisko w powyższej sprawie o 10% w porównaniu z rokiem 1999 (zobacz tabela nr 20 i 22).

Przychylna ewaluacja organu Parlamentu okazała się wyższa w krajach starej Unii Europejskiej niż w nowo przyjętych krajach członkowskich, aczkolwiek dysproporcje okazały się stosunkowo niskie sięgające zaledwie kilku procent. Interesujące pozostawały wyniki głosowania w sferze oceniającej instytucję Parlamentu jako bez znaczenia, gdzie odsetek oddanych głosów okazał się wyższy dla państw członkowskich Europy Zachodniej (zobacz tabela nr 22).

Tabela nr 22. Znaczenie Parlamentu Europejskiej w europejskiej przestrzeni politycznej przed wyborami do PE w 2004 roku

Wspólnoty Europejskie 80% 7% 13%

Źródło: Opracowanie na podstawie Eurobarometru nr 61 z 2004 roku. Wartości procentowe zostały oszacowane w oparciu o wyniki badań sondażowych przeprowadzonych przez Europejski Ośrodek Badań Opinii Publicznej.

Public opinion in the European Community, Commission o f the European Communities, No 61, Rue de la Loi 200 - 1049 Brussels 2004, s. T 53-55.

Kampania wyborcza do Parlamentu Europejskiego w 2004 roku okazała się przełomowym momentem dla dalszego rozwoju instytucji Parlamentu Europejskiego, potwierdzając jego pozycję w systemie politycznym Unii Europejskiej. Jednocześnie wyniki badań sondażowych podkreśliły wysokie poparcie społeczeństwa europejskiego dla dalszego rozwoju kompetencji prawodawczych i ewolucji jedynego organu demokratycznego o charakterze ponadnarodowym, wybieranego w wyborach powszechnych i bezpośrednich.

Pozytywna ocena kampanii wyborczej do Parlamentu Europejskiego począwszy od wyborów w 1999 roku zaczęła wzrastać, potwierdzając jednocześnie chęć udziału społeczeństwa europejskiego w dalszym procesie integracji kontynentu.