WOLNE OD OPŁATY SKARBOWEJ
W piśm ie okólnym M inisterstw a Sprawiedliwości z dnia 8 lipca 1947 r. L. dz. G. S. 3902/47, ogłoszonym w D zienniku Urzędowym M inisterstw a Sprawiedliwości N r 7 (str. 73) w sp ra
w ie opłaty skarbow ej za legalizacje i poświadczenia auten
tyczności podpisów, w ystosowanym do w szystkich sądów i urzę
dów w ym iaru sprawiedliwości — M inisterstw o Spraw ie
dliwości wyjaśniło, że: „poświadczenia autentyczności podpi
sów (legalizacje) w rozum ieniu przepisów dekretu z dnia 3 lu tego 1947 r. (Dz. U. R. P. N r 27, poz. 107) są świadectwem urzędu i: opłaty skarbow e pow inny być w ym ierzane zgodnie z poz. 2 lit. b Tabeli O płat Skarbow ych N r 1 w wysokości złotych 50.“*)
Wobec tego nasunęły się notariuszom i niektórym Radom N otarialnym wątpliwości, czy również notariusze pow inni po
bierać opłatę skarbow ą za legalizacje?
Należy w yrazić pogląd, że legalizacja i poświadczenie au
tentyczności podpisów przez notariuszów n i e podlega obowią
zkowi uiszczenia opłaty skarbowej.
Pogląd powyższy opiera się n a następujących prze
słankach:
Wedle art. 1 dek retu o opłacie skarbowej podlegają jej po
dania i pism a w ym ienione w „Tabeli O płat Skarbow ych", sta
nowiącej załącznik do dekretu. Znaczy to, że podania i pisma nie w ym ienione w załączniku nie podlegają opłacie skarbowej.
Żadna in terp retacja rozszerzająca nie jest dopuszczalna. W de
krecie o opłacie skarbowej brak przepisu analogicznego do art.
139 u. o. s. ,
Poz. 2 lit. b „Tabeli O płat Skarbow ych" przew iduje opłatę skarbow ą w wysokości 50 zł od świadectw w ydaw anych przez urzędy państwowe w każdym przypadku.
Na pytanie, czy notariusz jest urzędnikiem państw ow ym wzgl. urzędem państw ow ym naieży udzielić odpowiedzi nega
tyw nej.
*) R zeczone pism o okólne odtw orzone zostało w w y d aw n ic tw ie M i
n iste rstw a S p raw ied liw o ści: „ K o s z t y s ą d o w e oraz ta k sy , opłaty, o k ólniki — w ed łu g sta n u n a dzień 1. IX . 1947 r .“ — n a str. 215 (Dop. Red.)
Notariusz nie jest ani urzędnikiem państwowym, ani urzę
dem państwowym s e n s u s t r i c t o, bowiem w myśl art. 1 praw a o notariacie jest jedynie „funkcjonariuszem publicznym".
W ydaw ane przez notariusza świadectwa, jako przez osobę za
ufania publicznego, nie można uznać za „świadectwa w ydaw ane przez urzędy państwowe".
Za trafnością powyższej argum entacji przem aw ia również konstrukcja lit. c) i e) poz. 2 Tabeli O płat Skarbowych i po
rów nanie z konstrukcją lit. b) poz. 2, która w yraźnie wyodrę
bnia poświadczenia przez urzędy państwowe i sądy oraz przez notariuszy, z czego w ynika w drodze a r g u m e n t u m a c o n - t r a r i o, że ustaw odaw ca w poz. 2 lit. a) m iał na myśli tylko świadectwa w ydaw ane przez urzędy państw ow e s e n s u s t r i c t o, a nie rów nież przez notariuszy.
Za nieobciążaniem opłatą skarbow ą poświadczenia w łasno
ręczności podpisów dokonanego przez notariuszy przem aw iają względy natury społecznej. Szereg osób z grona najbiedniej
szych zgłasza się do notariuszy celem uzyskania zaświadczeń, bądź zapewnień w m iejsce przysięgi, co do faktów koniecznych im do przyznania im zaopatrzeń em erytalnych, ren t itp. Doku
m enty te w okresie pożogi w ojennej zaginęły i trzeba je obec
n ie masowo otwarzać. Osoby te przeważnie z ty tu łu ubóstw a w w ielu przypadkach korzystają z bezpłatnego dokonania czyn
ności notarialnych, trudno więc przyjąć, aby ustaw odaw ca za
m ierzał obciążyć je opłatą skarbową.
Należy przypomnąć, iż również w świetle przepisów u. o. s.
odrębnie zostało uregulow ane zagadnienie „św iadectw w yda
w anych przez urzędy państwowe, nie wyłączając notariuszów "
(art. 154 u. o. s.) oraz odrębnie „poświadczanie podpisów lub znaków ręcznych" (art. 158 u. o. s.). Poświadczenie własno
ręczności podpisów dokonane przez notariuszów zwolniono od obowiązku uiszczenia opłat stem plowych (ust. 2 art. 158 u. o. s.).
Celem usunięcia nieporozum ień M inisterstwo Skarbu przy
gotowało w tej m aterii specjalny okólnik w yjaśniający w du
chu wyżej podanym.*) Jerzy 0pydo
*) O kólnik te n p o d ajem y n a str. 76. ( R e d .)
S Y S T E M F I N A N S O W Y P O L S K I
(n) Naukowe opracowanie zasad polskiego system u finan
sowego jest oczywiście zadaniem n ie łatw ym , które podjął i z powodzeniem w ykonał W icem inister S karbu D r Tadeusz D i e t r i c h w pracy, któ ra ukazała się jako N r 1 Biblioteki Zakładu Skarbowości U niw ersytetu M ikołaja K opernika w To
ru n iu — pod redakcją Prof. D ra Leona K u r o w s k i e g o . * ) P raca podzielona jest na trzy części (rozdziały): I — Plano
w anie finansowe, II — O rganizacja kredytu, III — System po
datkow y (w załącznikach — dokum entacja w postaci odpowied
nich uchw ał Rady M inistrów i K om itetu Ekonomicznego R. M.).
Autor, jako przewodniczący Komisji dla opracowania za
sad system u finansowego i jeden ze sterników polityki gospo
darczo-finansowej Państw a, był bardziej niż kto inny powo
łany do podjęcia próby naukowego ujęcia założeń przewodnich u stro ju społeczno-gospodarczego Polski współczesnej. W w y
niku otrzym aliśm y bardzo cenną pracę, pozwalającą na w nik
nięcie w dokonyw ujące się na naszych oczach głębokie prze
obrażenia w stru k tu rze ekonomicznej i gospodarce finansowej kraju.
Myśl przewodnia, jaką A utor się kierował, podejm ując tak tru d n e zadanie, znalazła w yraz w następujących słowach, słu
sznie podkreślonych w przedm ow ie przez Prof. D ra Leona K u- r o w s k i e g o , W icem inistra Skarbu:
W ł a ś c i w a , tzn. o dpow iednia d la d an y c h w a ru n k ó w ustro jo w y ch , s p r a w n a , tzn. w y z w a la ją c a siły ekonom iczne n a ro d u i d e m o k r a t y c z n a , tzn. d a ją c a w efekcie w y ró w n y w an ie p rze ro stó w w podziale dochodu społecznego — o rg a n iz a c ja a p a r a tu p ro d u k cji, w y m ia n y i po
d ziału d ó b r je s t naczelnym zadaniem naszego pokolenia (p o d k re śle n ia — Red. P. N.).
P racę W icem inistra D ra D i e t r i c h a , z k tó rą w inni się zapoznać i p raktykujący praw nicy, przedstaw im y w następ
n ym num erze w obszernym streszczeniu.
*) T a d e u s z D i e t r i c h : Zasady System u Finansow ego Polski Powojennej. N ak ła d em Z ak ład u S karbow ości U. M. K. T o ru ń — 1947.
S tr. 160.
P R Z Y C Z Y N K I I W S K A Z A N I A ZMIANY W K. P. C. - OD 1. I. 1948 r.
N a p o d sta w ie d e k re tu z 22. X . 1947 r. (Dz. U st. N r 65, poz. 391) z d n ie m 1 sty czn ia 1948 r. w p ro w ad zo n e zostały w k odeksie postępow a
n ia cyw ilnego zm iany, k tó re w u ję ciu ogólnym p rz e d sta w ia ją się, ja k n a s tę p u je :
Właściwość rzeczowa sądów grodzkich w zakresie spraw m ajątkow ych rozszerzona została do spraw, w których w artość przedm iotu sporu nie przewyższa 100.000 zł (art. 10, pkt. 1).
Protokół posiedzenia sądowego może być stenografow any n ie tylko na w niosek strony, jak dotychczas (art. 176), ale i z urzędu. Zmienione zostało postępowanie przy powoływaniu stenografa n a w niosek strony, jak i przy podpisyw aniu pro
tokółu.
W zakresie środków odwoławczych podwyższone zostały dw ie dolne granice, w yrażone w jednostkach pieniężnych, a mianowicie:
apelacja od w yroku sądu grodzkiego jest dopuszczalna ty l
ko z przyczyn nieważności (art. 418 pkt. 3) w sprawach, w któ
ry ch w artość przedm iotu sporu n ie przewyższa 2.500 zł (do
tychczas — 100 zł);
kasacja służy tylko wówczas (art. 425 § 1), gdy wartość przedm iotu zaskarżenia przenosi 25.000 zł (dotychczas —•
1.500 zł.).
Postępowanie upominawcze (art. 469) dopuszczalne jest w spraw ach w artości do 10.000 zł (dotychczas — 1.000 zł.).
Ograniczenie egzekucji do uposażenia, zaopatrzenia, w y nagrodzenia itp (art. 575) uległo zmianie o tyle, że przy pobo
rach do 10.000 zł miesięcznie (dotychczas — 1.200 zł) egzekucją
można objąć tylko Vs część ( + ewent. dalszą Vs część w razie dochodzenia należności alim entarnych), przy czym suma 3.000 zł (dotychczas — 100 zł) zawsze (z w yjątkiem , gdy chodzi o ali
menty) wolna jest od egzekucji. W dalszych postanowieniach art. 575 dolna granica została wszędzie podwyższona z 1.200 do 10.000 zł.
Obwieszczenie o licytacji ruchomości (art. 604) w ym agane jest, jeżeli w artość w ystaw ionych n a sprzedaż ruchomości oznaczona została n a sum ę wyższą niż 50.000 zł (dotychczas — 500 zł).
Dalsze zażalenie do sądu apelacyjnego n a postanowienie sądu okręgowego ze skargi n a udzielone przybicie ruchomości (art. 611 § 2) dopuszczalne je st tylko, gdy oena nabycia p rze
wyższa 500.000 zł (dotychczas — 50.000 zł).
Minimum wpłaty, jaką nabywca ruchomości z licytacji do
konać m usi natychm iast po udzieleniu mu przybicia (art. 612
§ 1 i 613) oznaczona zostaje n a 100.000 zł (dotychczas — 5.000 zł).
Przeniesienie licytacji nieruchomości do innego sądu (art.
676 § 2) dopuszczalne jest, gdy w artość nieruchomości przew yż
sza 500.000 zł (dotychczas — 50.000 zł).
Nie ogłasza się w dziennikach (art. 683) o licytacji nieru
chomości, oszacowanej nie wyżej niż n a 100.000 zł (dotychczas
— 5.000 zł).
Postąpienie przy przetargu nieruchomości (art. 704) jest wystarczające, gdy w ynosi 1.000 zł (dotychczas — 100 zł).
Dalsze zażalenie do sądu apelacyjnego na postanow ienie sądu okręgowego z zażalenia co do planu podziału sumy uzy
skanej z egzekucji, a to w w yniku zarzutów przeciwko planowi sporządzonem u przez kom ornika (art. 792 § 3) służy tylko w te
dy, jeżeli sum a ta przewyższa 500.000 zł (dotychczas — 50.000 zł).
P rzy podziale sumy uzyskanej przez egzekucję z nierucho
mości należności pracowników (art. 800 § 1 pkt. 2), przewyższa
jące kw otę 10.000 zł miesięcznie (dotychczas — 500 zł), korzy
stają z pierw szeństw a do wysokości tej sumy.
Podane powyżej nowe kw oty pieniężne mogą być na przy
szłość zm ieniane w trybie rozporządzenia M inistra Spraw iedli
wości w porozumieniu z M inistrem Skarbu.
Spraw y wszczęte przed dniem 1 stycznia 1948 r. w sądzie w edług now ych przepisów rzeczowo niewłaściw ym toczą się w dalszym ciągu. W sprawach, w których przed dniem 1 stycz
n ia 1948 r. zapadły już orzeczenia w sądach a q u o, m iarodajne są kw oty pieniężne, przew idziane w art. 418 pkt. 3, 425 § 1, 611 § 2 i 792 § 3 k. p. c. — w wysokości dotychczasowej, tj.
obowiązującej do dnia 31 grudnia 1947 r.
W przepisach w prow adzających k. p. c. w pro w ad zo n e zostały n a s tę p u ją c e zm iany (podajem y ty lk o b ard z iej istotne):
Form alnie skreślony został cały § 1 art. XVII (w szeregu punktów już poprzednio uchylony, w innych już bezprzedmio
towy) co do zachowania w mocy resztek u. p. c. z 1864 r. (na obszarze daw nej mocy obowiązującej kod. Nap. i X Tomu) — z wyjątkiem pkt 7 (a więc art. 1316, 1318 oraz 1331—1336 u. p. c.
co do dochodzenia odszkodowania od urzędników i sędziów nadal jeszcze obowiązują);
skreślony został art. XXV, a ty m sam ym odpadły dotąd obowiązujące niektóre postanowienia austriackich ustaw pro
cesowych (normy jurysdykcyjnej i procedury cywilnej z 1895 roku);
skreślony został form alnie dotąd obowiązujący dla obszaru ziem zachodnich art. XXXI § 3, dotyczący postępowania n ie
spornego, k tó ry stał się bezprzedmiotowy wobec części ogólnej k. p. n.;
z poniemieckiej ustaw y o postępowaniu cyw ilnym spośród artykułów 977—1024 o postępow aniu wywoławczym pozostaje w mocy (art. XXXI § 2) tylko art. 1002.
W przepisach wprow adzających prawo o sądowym postępowaniu eg zek u cy jn y m w pro w ad zo n e zostały n a s tę p u ją c e zm iany:
przez skreślenie art. LII i LIII form alnie uchylone zostały wyszczególnione w nich pozaborcze przepisy proceduralne i eg
zekucyjne dla ziem zachodnich;
w edług zmienionego art. LIV n a obszarze ziem zachodnich z w ym ienionych w nim artykułów będzie odpowiednio stoso
w any tylko art. X LII przep. wprow. praw o o sąd. post. egzek.
S Ą D Y N I E U P R A W N I O N E DO PROWADZENIA KSIĄG WIECZYSTYCH
W naw iązaniu do notatki, dotyczącej rozporządzenia Dz.
Ust. N r 69, poz,. 429, 1947 r. o wyznaczeniu sądów grodzkich do prowadzenia i zakładania ksiąg wieczystych i zbiorów do- kumentów (P. N. tom II — 1947 r., str. 522) podajemy w y k a z s ą d ó w g r o d z k i c h , p o z b a w i o n y c h u p r a w n i e n i a w rzeczonym zakresie, a przez to samo p o ł ą c z o n y c h w tym względzie z innym i sądam i (w nawiasach podane sądy grodzkie, które prow adzą księgi w ieczyste dla w ym ienionych okręgów sądów nie uprawnionych):
I. A p ela cja G d a ń s k a :
o k ręg S. O. w Szczecinie — Dębie i Gryfin (Szczecin);
okręg S. O. w W ałczu — Lipiany (M yślibórz) i Jastrów (Wałcz).
II. A p ela cja K a t o w i c k a:
o kręg S. O. w Sosnow cu — Czeladź (Będzin), P ilica i Wolbrom (Olkusz).
III. A p ela cja K r a k o w s k a :
o kręg S. O. w Ja ś le — Baligród (Biecz), Dukla (R ym anów ), B u kowsko (Sanok);
o kręg S. O. w K ra k o w ie — K azim iera W ielka, Proszowice i S łom niki (M iechów);
o kręg S. O. w P rz e m y ślu — Bircza (D ubiecko), Cieszanów (L u b a
czów);
o kręg S. O. w Rzeszow ie — U lanów (Nisko), Sokołów (Rzeszów);
o kręg S. O. w T arn o w ie — Brzostek (Pilzno).
IV. A p ela cja L u b e l s k a :
okręg: S. O. w K ielcach — Busk Zdrój i Stopnica (C hm ielnik), B o dzentyn (Kielce), Szczekociny (Włoszczowa);
okręg S. O. w L u b lin ie — Kraśnik (Janów Lub.), Turobin (K rasn y staw ), Opole (Puław y), Parczew (W odawa);
o k ręg S. O. w R adom iu — Lipsk i W ierzbnik (Iłża), Przedbórz (Końskie), Zw oleń (Kozienice), Białobrzegi (Radom ), Staszów (Sando
m ierz);
o kręg S. O. w Z am ościu — Szczebrzeszyn (Zamość).
V. A p ela cja O l s z t y ń s k a :
o kręg S. O. w G iżycku — B iała (Pisz);
o kręg S. O. w O lsztynie — Dobre Miasto (L idzbark W arm.).
VI. A p ela cja P o z n a ń s k a :
o k ręg S. O. w G orzow ie W lkp. — Słubice (Rzepin);
o k ręg S. O. w K aliszu — K leczew (Konin).
VTI. A p ela cja T o r u ń s k a :
o k ręg S. O. w T o ru n iu — Brześć Kuj., Chodecz i Radziejów (Włoc
ław ek).
VIII. A p ela cja W a r s z a w s k a :
o k ręg S. O. w B iały m sto k u — K nyszyn (B iałystok), Ciechanowiec, H ajnówka i Siem iatycze (B ielsk Podl.);
o k ręg S. O. w C zęstochow ie — Kłobuck i Krzepice (Częstochowa), P ław no i Brzeźnica (Radom sko), W ieruszów (W ieluń), K oziegłow y i Żarki (Z aw iercie),
o k ręg S. O. w Łodzi — W idawa (Łask), Ozorków (Łęczyca), Tuszyn i Zgierz (Łódź);
o k ręg S. O. w Ł om ży — Kolno, Staw iska i Zam brów (Łomża), M y
szyniec (O strołęka), Czyżew (dla części o k ręg u w pow iecie o strow skim
— O stro w ia Maz., d la części o k ręg u w pow iecie w ysoko-m azow ieckim
— W ysokie Maz.)*), Sokoły (W ysokie Maz.);
o k ręg S. O. w P io trk o w ie — B ełchatów (Piotrków ), N ow e Miasto (R aw a Maz.);
o kręg S. O. w P ło ck u — Gąbin (Gostynin), Wyszogród (Płock);
o k ręg S. O. w S iedlcach — Kock (Łuków), Łosice (Siedlce), Janów Podl. i Piszczac (B iała Podl.);
o k ręg S. O. w W arszaw ie — Sobolew i Żelechów (G arw olin), Góra K alw aria i M ogielnica (Grójec), N asielsk i W yszków (P ułtusk), Nowy D wór i Piaseczno (W arszaw a).
IX. A p e la c ja W r o c ł a w s k a :
o k ręg S. O. w K łodzku — N ow a Ruda (Kłodzko).
W edług okręgów apelacyjnych jest przeto nie uprawnio
nych do prow adzenia i zakładania ksiąg wieczystych i zbiorów dokum entów — sądów grodzkich:
Gdańsk — 4, Katowice — 3, K raków — 11, Lublin — 15, Olsztyn — 2, Poznań — 2, Toruń — 3, W arszawa — 37, W ro
cław — 1, łącznie w całym Państw ie — 78.
*) J e s t to je d y n y w y p ad e k podziału o k ręg u są d u grodzkiego m iędzy d w a in n e są d y dla celów z a k ła d a n ia i p ro w a d ze n ia k sią g w ieczystych i zbiorów dokum entów .
Sądów grodzkich uprawnionych w rzeczonym zakresie dla kilku okręgów jest:
Gdańsk — 3, Katowice — 2, K raków — 9, Lublin — 13, O lsztyn — 2, Poznań — 2, Toruń — 1, W arszawa — 24, Wroc
ław — 1, łącznie w całym Państw ie — 57.
M IE N IE N IER U C H O M E OSÓB PR ZESIED LO N Y C H DO Z. S. R. R.
D la p o rzą d k u historycznego o d tw arz am y o k ó l n i k N r S pr. 2490/44, w ydany w L u b lin ie d n ia 27 p a ź d ziern ik a 1944 r. przez K iero w n ik a R e
so rtu S p raw ied liw o ści — do P rezesó w S ądów A p ela cy jn y ch i O kręgo
w ych oraz N otariuszów :
Z tre śc i układów , z a w a rty c h m iędzy P o lsk im K o m ite te m W yzw o
le n ia N arodow ego a R ząd am i B iało ru sk ie j, U k ra iń sk ie j i L ite w sk iej So
cjalisty czn ej R ep u b lik i R a d w przedm iocie ew a k u ac ji o b y w ateli polskich z te ry to riu m w y m ien io n y ch R e p u b lik i lud n o ści u k ra iń sk ie j, b ia ło ru sk iej, litew sk ie j, ro sy jsk ie j i ru siń sk ie j z te ry to riu m P olski w yn ik a, że poza m a ją tk ie m , k tó ry w m yśl ty c h u k ła d ó w m oże być w yw ieziony, reszta m a ją tk u osób w ym ien io n y ch narodow ości, a zw łaszcza m a ją te k n ie ru chom y w in ie n pozostać n a obszarze R zeczypospolitej, p rz y czym p rz e w id u je się, że w n a s tę p stw ie pozostaw iony w Polsce m a ją te k zużyty będ zie n a za o p atrz en ie przesied lo n y ch o b y w ate li polskich.
Z ostało stw ierd zo n e, że osoby, podleg ające n a zasadzie pow yższych u k ła d ó w e w a k u a c ji z P olski, z b y w a ją sw e m a ją tk i nieruchom e, co w przyszłości u niem ożliw i zrealizo w an ie zam ierzonego zaopatrzenia, o k tó ry m w yżej m ow a.
Z u w ag i n a pow yższy s ta n rzeczy i celem p rze ciw d ziała n ia czyn
nościom , zm ierza ją cy m do obejścia przepisów , z a w a rty c h w om aw ianych u k ła d ac h , p olecam n a zasadzie a rt. 42 p ra w a o n o ta ria c ie — O b y w ate
lom N otariuszom czynnym n a te re n a c h w yzw olonych P a ń stw a , ab y aż do od w ołania nie spo rząd zali um ów , p rzew id zian y ch w a rt. 82 § 1 p ra w a o n o ta riacie, odnośnie m a ją tk ó w n ieru ch o m y ch , będących w łasnością osób n arodow ości u k ra iń sk ie j, b ia ło ru sk iej, litew sk ie j, ro sy jsk ie j i r u sińskiej.
Pow yższe zarząd zen ie u chylone zostało n a s tę p u ją c y m o k ó l n i k i e m M in istra S p raw ied liw o ści N r 32/47 z 4. X I. 1947 r. (D ziennik U rzędow y Min. S p raw . N r 13, 1947 r.) — do O b y w ate li P re ze só w Sądów A pelacyjnych i O kręgow ych:
W obec zakończenia p rze sied len ia do Z. S. R. R. lud n o ści u k r a iń skiej, b ia ło ru sk iej, litew sk ie j, ro sy jsk ie j i ru siń sk ie j oraz w ejścia w życie d e k re tu z d n ia 5 w rz eśn ia 1947 r. o p rze jściu n a w łasność P a ń stw a m ie n ia pozostałego po osobach p rzesiedlonych do Z. S. R. R. (Dz. U.
R. P. N r 59, poz. 318), u c h y lam okólnik K iero w n ik a R e so rtu S p ra w ie d li
w ości z d n ia 27 listo p ad a 1944 r. N r 2490/44 w sp ra w ie zakazu sporzą
d za n ia aż do o d w ołania um ów , p rzew id zian y ch w a rt. 82 § 1 p ra w a o no ta ria c ie odnośnie m a ją tk ó w n ieru ch o m y ch , b ęd ący ch w łasnością osób n aro d o w o ści u k ra iń sk ie j, b ia ło ru sk iej, litew sk ie j, ro sy jsk ie j i ru siń sk ie j.
P ro sz ę O b y w ateli P rezesó w o po d an ie pow yższego okólnika do w ia dom ości no tariu szó w , u rzę d u ją c y c h n a obszarach, z k tó ry c h odbyw ało się p rzesied len ie do Z. S. R. R. ludności u k ra iń sk ie j, b ia ło ru sk iej, lite w sk ie j, ro sy jsk ie j i ru siń sk ie j.
Z A TW IER D ZA N IE A K TU P R Z Y SP O S O B IE N IA P R Z E Z W ŁA DZĘ O PIEK U Ń C ZĄ
W edług art. 77 § 2 praw a rodzinnego a k t przysp o so b ien ia n ie p eł
n o letniego lu b ubezw łasnow olnionego m oże być w b re w zasadzie § 1
tegoż a rty k u łu z a w a rty p o za n o ta ria ln ie , a m ianow icie — p rze d w ładzą opiekuńczą. O tóż czy ta k z a w a rty a k t w ym aga ponadto zatwierdzenia przez w ładzę opiekuńczą, ja k to sta n o w i ogólnie zaznaczony § 1 a rt. 77 p ra w a rodzinnego?
N a p y ta n ie to D e p a r t a m e n t U s t a w o d a w c z y M in. S praw , odp o w iad a (N r 11 r. ub. ,,D PP “) twierdząco, a to z dw óch założeń:
1° że ze w zględu n a w łaściw ość m iejscow ą w g rę w chodzić m ogą d w ie ró żn e w ładze opiekuńcze (różne sąd y grodzkie) i
2° że w ra z ie dopuszczenia istn ie n ia ak tó w p rzysposobienia n ie w y m a g ają cy c h za tw ie rd z en ia , p ra w o do w n iesien ia środków odw oław czych n a p o stan o w ien ie z a tw ie rd z a ją c e przez z a in te re so w an e osoby trzecie (art. 13 § 1 k. p. n.) oraz przez P ro k u ra to rię G e n e ra ln ą (art. 13 § 3 k.
p. n.) n ie m ogłoby być zrealizow ane, co bez w yraźn eg o w ty m w zglę
dzie p rze p isu n ależy uznać za niedopuszczalne.
DOCHOD ZENIE ALIM EN TÓ W P R Z E Z D ZIECK O PO ZA M A ŁŻEN SK IE W N r 11 r. ub. „D P P “ (str. 39) zam ieszczona została odpow iedź p ra w n a D e p a r t a m e n t u U s t a w o d a w c z e g o M in. S praw , n a n a stę p u ją c e p y ta n ie:
Czy dziecko pozam ałżeńskie może dochodzić sw ych praw alim en- tarnych przeciwko ojcu bez uprzedniego lub równoczesnego ustalenia w sam ej sentencji w yroku ojcostwa pozam ałżeńskiego pozwanego?
P y ta n ie to zostało ro zstrz y g n ięte przecząco.
W ty m sa m y m n u m e rz e (str. 43) p o d an a została n a s tę p u ją c a teza, u sta lo n a przez S ą d N a j w y ż s z y w w y ro k u z 29. IV. 1947 r. (C. I.
303/47):
Pow ództw o dziecka pozam alżeńskiego przeciwko ojcu o św iadcze
nia alim entarne nie może być uznane za przedwczesne z powodu braku żądania w pozw ie ustalenia ojcostw a pozwanego w yrokiem , gdyż u sta
lenie ojcostwa, jako przesłanki orzeczenia o alim entach, m oże być do
konane w uzasadnieniu tego orzeczenia.
S przeczność sta n o w isk je s t oczyw ista.
O PŁ A T A SKA RB O W A OD P O ŚW IA D C ZEN IA P O D PISÓ W P ow ołany n a str. 67 okólnik M inisterstw a Skarbu z 27. X I. 1947 r.
w spraw ie opłaty skarbowej od poświadczenia podpisów (D ziennik U rz ę
dow y M in. S k a rb u N r 54 ub. r., poz. 385) opiew a, ja k n astęp u je:
W zw iązku z n asu w a ją c y m i się w ątp liw o ściam i p rz y stosow aniu p rzepisów d e k re tu o opłacie sk a rb o w ej, M in isterstw o S k a rb u w y jaśn ia, co n a stę p u je :
1) pośw iadczenia (legitym acje) au ten ty c zn o śc i (w łasnoręczności) podpisów przez n o ta riu szó w n ie p o d le g ają opłacie sk a rb o w ej p rze w id zia
nej w poz. 2 lit. b cz. I T abeli o p ła t sk a rb o w y ch gdyż nie są to św iad ec
tw a w y d a w a n e przez u rzę d y p ań stw o w e;
2) p ośw iadczenia au ten ty czn o ści podpisów d o k o n y w an e przez u rz ę dy p ań stw o w e w p rzy p a d k ach , gdy pośw iadczenie dotyczy d w u lu b w ię
cej podpisów — p o d le g ają opłacie sk arb o w ej w w ysokości po 50 zł od każdego pośw iadczonego podpisu.
P o św iad czen ie bow iem w łasnoręczności p odpisu przez u rz ą d p a ń stw ow y je s t w ro zu m ien iu d e k re tu o opłacie sk a rb o w ej św iadectw em , a p rze to od p ośw iadczenia dotyczącego d w u lu b w ięcej podpisów tj. stw ie rd z ając eg o k ilk a o d ręb n y c h sta n ó w fak ty c zn y c h czyli k ilk a od
rę b n y c h św ia d ec tw — n ależy się o p ła ta sk a rb o w a w ed łu g poz. 2 lit. b T ab eli o p ła t sk a rb o w y ch ty le razy , ile podpisów pośw iadczono.
2ESTAWSENIA
LUDWIK DOMAŃSKI