• Nie Znaleziono Wyników

Plan innowacyjnego rozwoju w praktyce

Michał Flieger

5. Plan innowacyjnego rozwoju w praktyce

Pierwsze doświadczenia z PIR pozwalają na pod-sumowanie tych priorytetów programowych, które cieszą się największym zainteresowaniem ze strony podmiotów aplikujących. Poniżej przedstawiono powyższe priorytety wraz z ich udziałem procentowym w przyznanym przez instytucje pośredniczące dofi- nansowaniu.

10 Jabłoński A., Anglosaska koncepcja nowej administracji pu-blicznej [w:] red. A. Ferens, I. Macek, Administracja i polityka:

administracja publiczna w procesie przemian, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2002, s. 33.

TYKUŁ Y

Tabela 1. Typy udzielonego dofinansowania

Lp. Typ dofinansowania Udział procen-towy (%) 1 Wsparcie dla działalności R&D 44 2 Wsparcie dla otoczenia oraz zdolności organizacji dla działań R&D 12 3 Wsparcie innowacji w organizacjach 26 4 Wzrost potencjału badawczego 14

5 Wsparcie techniczne 3

Źródło: Opracowanie własne na podstawie danych Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości

Jak pokazują dane zawarte w tabeli 1., największym zainteresowaniem cieszą się działania z zakresu wsparcia dla badań i rozwoju w organizacjach (44%). Na drugim miejscu znalazło się dofinansowanie wdrażania konkret-nych innowacji (26%), natomiast relatywnie niskim zain-teresowaniem cieszą się działania z zakresu wsparcia tech-nicznego (3%).

Ciekawie przedstawia się także podział wanych projektów na branże, które otrzymały dofinanso-wanie. Podział ten przedstawiony został w tabeli 2.

Tabela 2: Podział branżowy dofinansowanych projektów

Lp. Branża Liczba projektów

1 IT/ICT 78

2 Budownictwo 53

3 Przemysł odzieżowy 49

4 Przemysł samochodowy 40

5 Przemysł spożywczy 39

6 Przemysł kosmetyczny 33

7 Przemysł meblowy 25

8 Przemysł medyczny 22

9 Przemysł maszynowy 18

10 inne 15

Źródło: Opracowanie własne na podstawie danych PARP

Jak wynika z danych przedstawionych w tabeli 2., zakres branżowy organizacji aplikujących o środki jest znaczny. Najwięcej wniosków uzyskało dofinanso-wanie w sektorze IT/ICT (78), co potwierdza najwięk-szą innowacyjność tej właśnie branży. Pewnym zasko-czeniem może być wysokie drugie miejsce rozwiązań dla branży budowlanej (53). Charakterystyczny jest też brak reprezentacji sektora usług, poza projektami IT/ICT. Ogólnie należy stwierdzić, że liczba projek-tów, które uzyskały dofinansowanie przekroczyła 300,

co należy uznać za wynik zadowalający. Potwierdza to wzrost zainteresowania rozwiązaniami innowacyjnymi w organizacjach.

Podsumowanie

We współczesnych realiach funkcjonowania organiza-cji innowacyjność jawi się jako element podstawowy wykreowania skutecznych przewag konkurencyjnych, które zapewnia organizacji popyt na jej produkty w dłu-gim okresie czasu. Przewagi innowacyjne są zwykle trudnokopiowalne, co powoduje, że tak istotne jest ich zdobycie przy jednocześnie wysokim stopniu trudności procesu ich osiągania11. Co ciekawe innowacyjność jest zjawiskiem obejmującym coraz większą liczbę branż.

Coraz częściej mówi się również o innowacyjności orga-nizacji publicznych, które jeszcze niedawno koncentro-wały się jedynie na sprawnym i powtarzalnym procesie obsługi klientów.

Zagadnienie innowacyjności organizacyjnej jest zło-żone oraz wielopłaszczyznowe. Rozpoczyna się zmianami wewnątrzorganizacyjnymi, przede wszystkim w aspekcie odpowiednich struktur organizacyjnych, jak i dopaso-wania do nich mechanizmów oraz zasobów organiza-cyjnych. Zgodnie z koncepcją spójności organizacyjnej konieczne jest zadbanie o harmonizację różnych obsza-rów funkcjonowania organizacji, przy czym koncepcja spójności pozwala na częściową operacjonalizację dzia-łań zmierzających do pełnej harmonizacji. Dużą rolę odgrywa w tym przypadku świadomość spójności wśród kierownictwa firmy oraz ich kreatywność w identyfikacji płaszczyzn spójności.

Ważnym elementem innowacyjności organiza-cyjnej jest zdolność organizacji do wykorzystania moż-liwości w zakresie wspierania działań innowacyjnych przy wykorzystaniu dostępnych programów. Programy te wykorzystują zarówno środki UE, jak i rządowe, a ich lokalizacją oraz rozliczeniem zajmują się odpowiednie instytucje pośredniczące. Co ważne podmiotami apliku-jącymi o wsparcie mogą być nie tylko podmioty sektora prywatnego, ale również ośrodki naukowe chcące sprzedać swoje osiągnięcia poprzez transfer wiedzy do organizacji biznesowych. Otwiera to przed tymi organizacjami nowe możliwości i wymaga od nich profesjonalnego podejścia do zarządzania.

11 K. Perechuda, Organizacja wirtualna, Wrocław 1997, s. 7.

Bibliografia

van Aken J., Hop L., Post G.J.J., The Virtual Organi-zation: a special mode of strong interorganizational cooperation [w:] red. Hitt M.A., Ricart J.E., Nixon D., Managing Strategically in an Interconnected World, Chicester 1998.

Anthony W., Perrewe P., Kacmar M., Human Resource Management. A Strategic Approach, ForthWorth 1999.

Brzozowski M., Istota organizacji wirtualnej, „Przegląd Organizacji” 2007, nr 2.

Brzozowski M., Organizacja wirtualna, Warszawa 2010.

Byrne J.A., The virtual corporation, Business Week, 08.02.1993, s. 98

103.

Chomiak-Orsa I., Flieger M., Inżynieria procesów zarzą-dzania na przykładzie wybranych gmin w Wielkopolsce [w:] red. J. Gołuchowski , „Zeszyty Naukowe Uniwer-sytetu Ekonomicznego w Katowicach”, seria Studia Eko-nomiczne, Katowice 2011.

Cyfert S., Wirtualna organizacja przedsiębiorstwa, w: Zmiana warunkiem sukcesu, red. J. Skalik, Wrocław 1998.

Dawidow W.H., Malone M.S., The virtual corporation, Structuring and Revitalizing the Corporation for the 21th Century, New York 1993.

Jabłoński A., Anglosaska koncepcja nowej administracji publicznej [w:] red. A. Ferens, I. Macek, Administra-cja i polityka: administraAdministra-cja publiczna w procesie prze-mian, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2002.

Najda-Janoszka M., Organizacjawirtualna. Teoria i prak-tyka, Warszawa 2009.

Niemczyk J., Olejczyk K., Organizacja wirtualna, [w:]

red. R.Krupski, Zarządzanie przedsiębiorstwem w tur-bulentnym otoczeniu. ku superelastycznej organizacji, Warszawa 2005.

Perechuda K., Organizacja wirtualna, Wrocław 1997.

Sankowska A., Organizacja wirtualna. Koncepcja i jej wpływ na innowacyjność, Warszawa 2009.

Sankowska A., Wańtuchowicz M., Koncepcja organizacji wirtualnej jako formy współpracy między stwami i jej praktyczne implikacje w polskich przedsiębior-stwach, „Organizacja i Kierowanie” 2007, nr 3.

Skyrme D.J., The realities of virtuality, Organizational Vir-tualness, Proceedings of the VoNet – Workshop, April 27−28, 1998.

Warner M., Witzel M., Zarządzanie organizacja wirtualną, Kraków 2005, s. 183.

Venkatraman N., Henderson J.C., Real strategies for vir-tual organizing, „Sloan Management Review” 1998, Vol. 40, No. 1.

Dr hab. Michał Flieger − profesor w Katedrze Nauk Eko-nomicznych Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

TYKUŁ Y

Wstęp

W

niniejszym artykule1 podjęto próbę przed-stawienia teorii filozoficznych, które są podstawą zasad etyki mającej zastosowanie w rachunkowości oraz sprawozdawczości przedsiębiorstw.

Ponadto dokonano prezentacji kodeksów etyki propagowa-nych na świecie i w Polsce. Artykuł przygotowano na pod-stawie literatury przedmiotu, a także kodeksów etycznych o charakterze regulacji środowiskowych.