mjr krzysztoF kacPerek 10 Brygada Kawalerii Pancernej
NR 2/2013
S Z K O L e n I e
W ośrodku szkoleni są również dowódcy załóg. Są to zazwyczaj absolwenci szkół oficer-skich. Podoficerów – dowódców załóg rekrutuje się zazwyczaj spośród działonowych. Wynika to ze specyfiki funkcji dowódcy czołgu, który może tak jak działonowy operować uzbrojeniem wozu ze swojego stanowiska.
Działonowi rozpoczynają cykl przygotowań od szkolenia teoretycznego, a następnie ćwiczą praktycznie na trenażerach AAT i ASPT. Drugi z nich służy do nauki współdziałania z dowódcą w prowadzeniu pojedynków ogniowych.
Ostatnim etapem szkolenia załogi są strzela-nia z czołgu na strzelnicy. Prowadzone są z wy-korzystaniem symulatorów AGDUS, a następnie amunicją bojową. Zaliczenie ich jest warunkiem otrzymania certyfikatu dopuszczającego do dal-szego szkolenia w składzie załogi w macierzy-stym pododdziale.
Kolejny krok to szkolenie taktyczno-ogniowe realizowane na symulatorze AGPT. Plutony czołgów doskonalą umiejętności organizowania walki, współdziałania oraz prowadzenia ognia
w czasie ćwiczeń, w których kadra Ośrodka Szkolenia Leopard pełni funkcje doradcze.
Podczas zajęć dwustronnych plutonów i kom-panii z użyciem symulatorów AGDUS personel Ośrodka odgrywa rolę rozjemców taktycznych.
Wyposażony w specjalną lornetkę sędziego roz-jemca na bieżąco monitoruje stan gotowości po-szczególnych symulatorów. Może również, zgodnie ze scenariuszem działania przeciwnika, zaplanować uszkodzenie lub zniszczenie czołgu na polu minowym.
Drugim obszarem działalności Ośrodka jest szkolenie specjalistów logistyki. Prowadzi on kursy dla kierowców wozów bojowych rodziny Leopard oraz innych pojazdów pozyskanych od Bundeswehry. Ponadto przygotowywani są tutaj operatorzy oraz personel techniczny zajmujący się obsługą i naprawą czołgów. Na potrzeby pod-oddziałów remontowych brygady oraz plutonów remontowych batalionów Ośrodek szkoli me-chaników podwozia i uzbrojenia czołgu, kierow-ców-operatorów wozów zabezpieczenia tech-nicznego BPz 2 i mostów towarzyszących Biber, wizytówka ośrodka szkolenia leopard
jArosłAW WiśnieWsKi
przegląd wojsk lądowych
83
a także kierowców transporterów opancerzonych M113 i M577.
Baza szkoleniowa
Do dyspozycji szkolonych są trenażery wieży czołgu Leopard 2A4 (AAT), symulatory ASPT, AGPT i STEND kierowcy oraz symulatory poje-dynku ogniowego załóg czołgu (AGDUS).
Symulator wieży czołgu Leopard 2A4 typu AAT jest przeznaczony do kompleksowego szko-lenia ogniowego załóg: od zajęcia miejsca w tre-nażerze, aż do dania strzału. Urządzenie to wier-nie odzwierciedla wnętrze przedziału bojowego.
Każdy czołgista poznaje rozmieszczenie oraz za-sady wykorzystania podzespołów znajdujących się na jego stanowisku bojowym. Symulator umożliwia opanowanie indywidualnych umiejęt-ności przez poszczególnych funkcyjnych załogi czołgu, jak również ułatwia proces ich zgrywania w czasie pracy bojowej z użyciem sprzętu.
Nadzorujący szkolenie instruktor może wpły-wać na działanie poszczególnych szkolonych, wprowadzając do systemu kierowania ogniem zaprogramowane błędy. Dopiero w sytuacji awa-rii poznaje faktyczny poziom wyszkolenia żoł-nierzy. Czas ustalenia przyczyn niesprawności oraz szybkość, z jaką załoga rozwiąże problem, zadecyduje o końcowym sukcesie.
W praktycznym szkoleniu kierowców czołgu wykorzystuje się STEND kierowcy. Jest to trena-żer, który umożliwia wstępne ich przygotowanie.
Do treningu ogniowego funkcyjnych załogi (działonowych i dowódców) służy kompleksowy symulator ASPT. Dzięki niemu żołnierze uczą się wykrywania, rozpoznawania i identyfikowania celów, określania ich ważności, wyboru środka ogniowego i rodzaju amunicji do ich zniszczenia oraz przygotowania do otwarcia i prowadzenia ognia w różnych warunkach widoczności. To do-skonałe urządzenie, dzięki któremu dowódca wraz z działonowym prowadzą walkę ogniową z wirtualnym przeciwnikiem, pozwala wykryć nawet najmniejszy ich błąd.
Symulator taktyczny plutonu czołgów (AGPT) to kolejny element wspierający proces szkolenia.
Cztery kontenery odwzorowujące wnętrze czoł-gów, połączone w sieć i nadzorowane przez
kie-rownika znajdującego się na stanowisku dowo-dzenia, umożliwiają wirtualną walkę tego podod-działu. Dowódca kompanii wraz z instruktorem monitorują szkolenie. Na bieżąco obserwują współdziałanie w plutonie. W każdej chwili mogą
„podsłuchać” sposób komunikowania się między żołnierzami wybranej załogi, a nawet „podglądać”
obraz, który obserwuje dowolny żołnierz. ULF – wirtualny, niewidzialny awatar przenoszony przez instruktora w dowolne miejsce na polu walki po-zwala w pełni monitorować działanie plutonu.
Umiejscowiony w jego ugrupowaniu pozwala szkolącym (dowódcy kompanii, instruktorowi) na zrozumienie, jaki obraz pola walki tworzy w swo-jej wyobraźni dowódca plutonu podejmujący określone decyzje. Ten sam awatar „działający”
w ugrupowaniu przeciwnika umożliwia racjonal-ne i odpowiednio dobraracjonal-ne do poziomu wyszkole-nia plutonu modelowanie sytuacji taktycznej.
Ostatnim mobilnym systemem szkolno-trenin-gowym będącym w wyposażeniu Ośrodka są sy-mulatory pojedynku ogniowego AGDUS. Urzą-dzenie to montowane na czołgu ułatwia prowa-dzenie dwustronnych ćwiczeń poligonowych. Na każdym etapie szkolenia załogi mogą sprawdzić swoje umiejętności w konfrontacji z kolegami z innych plutonów i kompanii. Dzięki symulato-rowi proces ten nabrał cech realizmu.
korzyści
Użycie symulatorów będących w wyposaże-niu Ośrodka jest podstawą osiągania bardzo do-brych wyników w czasie ćwiczeń i sprawdzia-nów. Umożliwiają one zarówno nauczanie, jak i doskonalenie nabytych wcześniej umiejętności.
Dzięki ograniczeniu czasu eksploatacji sprzętu bojowego oraz zmniejszeniu zużycia amunicji mniejsze są także koszty szkolenia. Najważniej-szą jednak zaletą powszechnego stosowania sy-mulatorów jest możliwość śledzenia bieżących postępów szkolonych oraz eliminowania poja-wiających się błędów.
Autor jest absolwentem Wso im. st. czarnieckiego i Aon.
służbę rozpoczął na stanowisku dowódcy plcz w 10 Brygadzie Kawalerii Pancernej, potem był dowódcą kcz i oficerem sekcji szkoleniowej brygady. od 2012 r. pełni obowiązki komendanta ośrodka szkolenia Leopard.
n
NR 2/2013
L O g I S t y K a