Zmiany infrastrukturalne i spoáeczne na wsi w okresie realizacji w Polsce PROW 2004-2006 oraz 2007-2013

Pierwszym, wspóáfinansowanym przez UE programem rozwoju polskiego rol-nictwa i obszarów wiejskich byá SAPARD, realizowany w ramach pomocy przedakce-syjnej. SAPARD miaá za zadanie pomóc rolnikom w przygotowaniu siĊ do wejĞcia w strukturĊ unijnego rolnictwa, dostosowaü siĊ do jego wymagaĔ. „W wyniku Pro-gramu SAPARD zakoĔczono realizacjĊ ponad 22,7 tys. projektów, a ARiMR wypáaci-áa beneficjentom 4,5 mld zá, z czego niemal 3,24 mld zá juĪ po akcesji Polski do UE.

Nabyte w trakcie wdraĪania tego programu doĞwiadczenia i umiejĊtnoĞci prawno-finansowe okazaáy siĊ niezwykle cenne w okresie integracji z UE” [Efekty… 2015].

Po akcesji, polskie rolnictwo i obszary wiejskie zostaáy objĊte Wspólną Polityką Rolną (WPR) i otrzymaáy wsparcie, gáównie w ramach PROW 2004-2006, Sektorowego Programu Operacyjnego „Restrukturyzacja i modernizacja sektora ĪywnoĞciowego i rozwój obszarów wiejskich 2004-2006” oraz PROW 2007-2014. Podstawowym in-strumentem dofinansowania dochodów rolników staáy siĊ páatnoĞci bezpoĞrednie. Od 2004 r. o takie dopáaty co roku ubiega siĊ 1,3-1,4 mln rolników. „Z roku na rok rosáa áączna kwota tych páatnoĞci – od prawie 7 mld zá w 2005 r. (kiedy po raz pierwszy doty-czyáy one caáego roku) do ponad 14 mld zá w 2013 r. Do poáowy 2014 roku ARiMR wypáaciáa z tego tytuáu ponad 103 mld zá” [Efekty… 2015]. Gáównie dziĊki dopáatom dochody rolników zwiĊkszyáy siĊ prawie dwukrotnie w porównaniu z okresem sprzed akcesji. Dochody z czynników produkcji na peánozatrudnionego w rolnictwie zwiĊkszy-áy siĊ w latach 2005-2013 realnie o 92,5%; natomiast dochód rozporządzalny gospo-darstw domowych rolników wzrósá w latach 2004-2013 nominalnie o 113,7%, a realnie o 69,6%, podczas gdy w przeciĊtnym gospodarstwie domowym w Polsce byá to wzrost analogicznie o 76,6% oraz o 34,3%. [Dochody… 2014]. Nadal utrzymaáa siĊ przewaga dochodów ludnoĞci zamieszkaáej w mieĞcie w porównaniu z zamieszkaáą na wsi – w 2014 r. byáo to 42% [BudĪety… 2014].

Drugim, równie waĪnym instrumentem WPR jest wsparcie udzielane z tzw. dru-giego filaru, bĊdącego podstawowym Ĩródáem finansowania modernizacji gospodarstw rolnych oraz rozwoju obszarów wiejskich. Fundusze europejskie zostaáy wykorzystane,

poza wsparciem dochodów rolników, na róĪnokierunkowe inwestycje, budowĊ poten-cjaáu przemysáu przetwórczego, tworzenie miejsc pracy, organizacjĊ grup producentów rolnych, przedsiĊwziĊcia chroniące Ğrodowisko naturalne, poprawĊ infrastruktury w gminach, wspieranie lokalnej aktywnoĞci na wsi oraz w maáych miasteczkach. Wzro-sáa konkurencyjnoĞü gospodarcza terenów wiejskich, na którą skáadają siĊ, poza produk-cją rolną, turystyka, sektor usáug, handel, rzemiosáo i maáe przedsiĊbiorstwa. DziĊki udzielonemu rolnikom i przedsiĊbiorcom wsparciu (gáównie w ramach dziaáaĔ: „Two-rzenie i rozwój mikroprzedsiĊbiorstw” oraz „RóĪnicowanie w kierunku dziaáalnoĞci nie-rolniczej”) powstaáy lub rozwinĊáy siĊ m.in. przedszkola, salony fryzjerskie, restauracje, placówki handlowe, warsztaty samochodowe, maáe zakáady produkcji mebli, a takĪe firmy Ğwiadczące usáugi informatyczne czy ksiĊgowe. WieĞ, obok swej tradycyjnej roli producenta ĪywnoĞci, zyskaáa takĪe na znaczeniu, jako przestrzeĔ dziaáalnoĞci gospo-darczej niezwiązanej z rolnictwem. „(…) w ciągu ostatnich 10 lat powstaáo na wsi okoáo 53 tys. nowych miejsc pracy, nie związanych z rolnictwem” [ Efekty…2015]. W struktu-rze dochodów ludnoĞci wiejskiej udziaá dochodów z pracy najemnej oraz na wáasny ra-chunek wzrósá z 45,5 do 57,0% [BudĪety… 2006, BudĪety… 2014].

DziĊki funduszom przeznaczonym na modernizacjĊ gospodarstw oraz uáatwie-nie startu máodym rolnikom, a takĪe programowi rent strukturalnych nastąpiáa na wsi znaczna zmiana pokoleniowa. ĝredni wiek polskiego rolnika jest najniĪszy w UE (Wykres 2.1).

Wykres 2.1. Udziaá (%) gospodarstw rolnych wedáug wieku uĪytkownika w Polsce i UE w latach 2003-2010

ħródáo: opracowanie wáasne na podstawie: [Gospodarstwa rolne… 2013].

ARiMR podaáa, Īe: „.w efekcie powstaáo 37 tys. nowych gospodarstw prowa-dzonych przez máodych, dobrze wyksztaáconych i przygotowanych do zawodu rolników (…). Na polach pracuje nowoczesny sprzĊt, a w gospodarstwach stoją nowe budynki.

Za unijne pieniądze w ciągu ostatnich 10 lat rolnicy kupili ok. 388 tys. ciągników, ma-szyn czy urządzeĔ rolniczych, zrealizowali ponad 8 tys. inwestycji budowlanych, w tym

0 5 10 15 20 25 30 35 40

Polska UE-27 UE-15 UE-12 Polska UE-27 UE-15 UE-12 Polska UE-27 UE-15 UE-12 Polska UE-27 UE-15 UE-12 Polska UE-27 UE-15 UE-12

do 35 lat 35-44 lata 45-54 lata 55-64 lata 65 i wiħcej lat 2003

2010

silosy zboĪowe. Nie jest to bilans ostateczny, bo ten poznamy w 2015 r., gdy ARiMR zakoĔczy rozliczanie PROW 2007-2013” [Efekty… 2015].

Jednak juĪ teraz moĪna, analizując Sprawozdania z dziaáalnoĞci Agencji Re-strukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa za kolejne lata podkreĞliü duĪą aktywnoĞü polskich rolników w siĊganiu po unijne fundusze na poszczególne cele. Wskazuje na to m.in. znaczna rozbieĪnoĞü miĊdzy iloĞcią skáadanych wniosków a iloĞcią zawartych umów. Do koĔca 2014 r., w Īadnym z wymienionych dziaáaĔ nie zrealizowano wnio-sków w 100 procentach (Tabela 2.1).

Tabela 2.1. StopieĔ realizacji wybranych dziaáaĔ PROW 2007-2013 wg stanu na 31.12.2014 r. (w liczbach bezwzglĊdnych)

Nazwa dziaáania ZáoĪone wnioski Uáatwianie startu máodym rolnikom 52 683 31 024 58,9

Renty strukturalne 28 534 19 946 69,9

Modernizacja gospodarstw rolnych 96 259 66 077 68,6 ZwiĊkszanie wartoĞci dodanej podstawowej

pro-dukcji rolnej i leĞnej 3 518 1 781 50,6

Grupy producentów rolnych 1 434 1 387 96,7

RóĪnicowanie w kierunku dziaáalnoĞci rolniczej 28 999 15 827 54,6 Tworzenie i rozwój mikroprzedsiĊbiorstw 45 454 15 796 34,8 Podstawowe usáugi dla gospodarki i ludnoĞci

wiejskiej

6 252 4 949 79,2

Odnowa i rozwój wsi 9 112 6 712 73,7

ħródáo: ukáad tabeli i obliczenia wáasne na podstawie: [Sprawozdanie… 2015].

Najbardziej korzystna byáaby sytuacja, gdyby wszystkie przedsiĊwziĊcia mogáy byü realizowane, gáównie te, które najbardziej przyczyniają siĊ do poprawy sytuacji ekonomicznej i spoáecznej, a nawet demograficznej mieszkaĔców wsi⁵. Dotyczy to w pierwszej kolejnoĞci tworzenia i rozwoju mikroprzedsiĊbiorstw, w przypadku któ-rych dofinansowanie otrzymaáo zaledwie 1/3 wniosków, zwiĊkszenia wartoĞci dodanej podstawowej produkcji rolnej i leĞnej, a takĪe róĪnicowania w kierunku dziaáalnoĞci nierolniczej oraz uáatwiania startu máodym rolnikom, dla których zrealizowano zaled-wie poáowĊ lub niezaled-wiele ponad poáowĊ „zapotrzebowania” w tym zakresie.

Wobec duĪego rozdrobnienia agrarnego w Polsce i nadmiaru zasobów pracy w rolnictwie, tworzenie pozarolniczych miejsc pracy, czy pomoc máodym mieszkaĔcom wsi w starcie zawodowym moĪe mieü kluczowe znaczenie dla zachowania ĪywotnoĞci na obszarach wiejskich. WiĊksze zapotrzebowanie (záoĪone wnioski) na poszczególne cele i stopieĔ ich realizacji (zawarte umowy) wskazują obszary problemowe, a tym

5 Przyczyna rozbieĪnoĞci miĊdzy liczbą záoĪonych wniosków a liczbą podpisanych umów moĪe wynikaü takĪe z tego, Īe czĊĞü wniosków zostaáa niewáaĞciwie przygotowana. Nie umniejsza to jednak chĊci do dziaáania i poszukiwania róĪnych rozwiązaĔ przez rolników.

mym cele, które powinny byü priorytetowe dla polityki wobec wsi i rolnictwa. Jedno-czeĞnie naleĪy podkreĞliü duĪą aktywnoĞci gospodarstw w róĪnicowaniu Ĩródeá docho-dów. NajwyĪsza dynamika cechowaáa gospodarstwa o najmniejszym obszarze, a wiĊc te, które ze wzglĊdu na niską skalĊ produkcji rolniczej i niskie dochody z uprawy roli najbardziej byáy zainteresowane szukaniem dodatkowych Ĩródeá zarobkowania. SpoĞród wszystkich rodzajów dziaáalnoĞci innych niĪ rolnicza bezpoĞrednio związanych z go-spodarstwem rolnym, najwiĊcej gospodarstw podjĊáo dziaáalnoĞü w zakresie agrotury-styki i wynajmu pokoi, wykorzystując posiadane zasoby infrastrukturalne (gáównie bu-dynki) i zasoby pracy wáasnej (Tabela 2.2).

Tabela 2.2. Zmiany struktury gospodarstw ogóáem (powyĪej 1 ha) prowadzących zarobkową dziaáalnoĞü inną niĪ rolnicza, bezpoĞrednio związaną z gospodarstwem

rolnym wedáug dziaáalnoĞci oraz obszaru gospodarstwa w Polsce w latach 2005 i 2013

Gospodarstwa ogóáem (powyĪej 1 ha) prowa-dzące zarobkową dziaáalnoĞü inną niĪ rolnicza bezpoĞrednio związaną z gospodarstwem rol-nym w zakresie:

Powierzchnia gospodarstw (UR w ha) 1 do 5 5 do 20 PowyĪej 20 2005 2013 2005 2013 2005 2013

ogóáem = 100 dziaáalnoĞci usáugowej z wykorzystaniem

wáa-snego sprzĊtu 23,7 8,5 26,1 16,3 34,3 35,2

agroturystyki, wynajmu pokoi i innych 7,6 26,1 7,9 20,4 8,3 18,9 przetwórstwa produktów rolnych 3,3 4,9 4,1 8,2 7,9 7,0

przetwarzania drewna 6,4 5,6 6,3 4,3 4,0 3,4

rĊkodzieáa 1,7 10,7 1,6 4,2 1,0 1,1

akwakultury (uprawy i hodowli w Ğrodowisku

wodnym) 7,8 2,8 14,4 4,4 22,7 5,5

wytwarzanie energii odnawialnej na rynek 0,4 0,4 0,1 0,7 0,3 1,3 innych dziaáalnoĞci (w tym zwierzĊta

futerko-we) 52,8 49,2 44,1 49,4 30,6 39,5

Uwaga: Znaczny spadek udziaáu danej dziaáalnoĞci w ogólnej liczbie gospodarstw prowadzą-cych zarobkową dziaáalnoĞü inną niĪ rolnicza bezpoĞrednio związaną z gospodarstwem rol-nym zaznaczono kolorem niebieskim; znaczny wzrost udziaáu – kolorem czerworol-nym.

ħródáo: [Charakterystyka… 2006; Charakterystyka… 2014].

Wedáug szacunków Instytutu Turystyki na polską wieĞ przyjeĪdĪa rocznie od 3,6 do 4,3 mln turystów krajowych i okoáo 350 tys. turystów zagranicznych [BaĔski 2014].

NajwyĪszą aktywnoĞü w tym zakresie wykazywaáy gospodarstwa o najmniejszym ob-szarze. Odsetek gospodarstw mających dodatkowe dochody z wiejskiej turystyki (w ogólnej liczbie gospodarstw (powyĪej 1 ha) prowadzących zarobkową dziaáalnoĞü inną niĪ rolnicza bezpoĞrednio związaną z gospodarstwem rolnym) wzrósá w latach 2005-2013 w gospodarstwach o powierzchni 1-5 ha z 7,6 do 26,1%. W tej grupie obsza-rowej odnotowano takĪe znaczny wzrost udziaáu gospodarstw, dla których Ĩródáem po-zarolniczego zarobkowania byá warsztat rĊkodzielniczy (z 1,7 do 10,7%). W grupie go-spodarstw wiĊkszych obszarowo (5-20 ha) rosáo znaczenie takĪe przetwórstwa

produk-tów rolnych (z 4,1 do 8,2%) oraz innych dziaáalnoĞci, m.in. hodowli zwierząt futerko-wych (grupy: 5-20 oraz powyĪej 20 ha). Dodatkowo gospodarstwa najwiĊksze obsza-rowo uzupeániaáy swoje dochody Ğwiadczeniem usáug wáasnym sprzĊtem.

Fakt, Īe najwiĊcej gospodarstw decydując siĊ na prowadzenie dziaáalnoĞci po-zarolniczej wybraáo dziaáalnoĞü w zakresie turystyki, moĪliwy byá dziĊki rozwojowi infrastruktury technicznej na terenach wiejskich. Ma ona bowiem kluczowy wpáyw nie tylko na poprawĊ jakoĞci Īycia mieszkaĔców wsi i maáych miast, ale przede wszyst-kim daje moĪliwoĞü mieszkaĔcom wsi rozwijania innych, pozarolniczych dziaáalnoĞci.

Tym bardziej Īe „turystyka wiejska, w tym zwáaszcza agroturystyka, nieustannie ewo-luuje i próbuje dostosowaü siĊ do wyzwaĔ wspóáczesnej gospodarki rynkowej. Jest to dostrzegalne przede wszystkim w dziedzinie tworzenia kompleksowej oferty oraz sie-ciowych produktów turystycznych” [JastrzĊbski 2014].

Wykorzystanie funduszy PROW 2007-2013 przeznaczonych na modernizacjĊ i rozbudowĊ istniejącej i budowĊ nowej infrastruktury: drogowej, gazowej oraz wod-no-kanalizacyjnej na terenach pozamiejskich wyraziáo siĊ m.in. znacznie wiĊkszą dy-namiką wzrostu wiejskich inwestycji infrastrukturalnych niĪ w miastach. Najlepszym przykáadem jest poprawa wyposaĪenia wsi w infrastrukturĊ kanalizacyjną. „W ramach PROW 2007-2013 wsparcie uzyskaáo ponad 3,5 tys. operacji dotyczących gospodarki wodno-Ğciekowej na wsi” [Program… 2014a]. W latach 2005-2013 dáugoĞü sieci kana-lizacyjnej na wsi podwoiáa siĊ (wzrost o 104,6%), podczas gdy w miastach odnotowa-no 33,0 procentowy wzrost. Przyáączy kanalizacyjnych do budynków przybyáo na wsi 80,0%, a w miastach 15,2%. Na wsi wprowadzono systemy segregacji odpadów.

Wzrósá odsetek ludnoĞci korzystającej z oczyszczalni Ğcieków na obszarach wiejskich z 20,4% w 2005 r. do 33,1% w 2012 r., ale nadal jest znacznie niĪszy niĪ w miastach (91,7% w 2012 r.) [Obszary wiejskie… 2013].

Znaczący postĊp odnotowano w procesie gazyfikacji wsi, o czym Ğwiadczy wzrost o ponad 1/4 (o 25,5%) liczby odbiorców gazu (w mieĞcie o 1,9%). Nadal jednak zaledwie co piąte mieszkanie na wsi wyposaĪone jest w gaz z sieci [Rocznik Statystycz-ny 2014]. Najmniejsze dysproporcje w dynamice zmian infrastrukturalStatystycz-nych miĊdzy wsią a miastem odnotowano w wyposaĪeniu w sieü wodociągową. W latach 2005-2013 dáugoĞü sieci wodociągowej rozdzielczej wzrosáa na wsi o 17,2%, a w miastach niewiele mniej, gdyĪ o 16,9%. Wskazywaáoby to na stosunkowo dobrą sytuacjĊ na wsi pod wzglĊdem nasycenia w sieü wodociągową, czego potwierdzeniem jest wysokie wyposa-Īenie mieszkaĔ wiejskich w wodociąg (w 2013 r. 91,8% wobec 99,0% w miastach) [Rocznik Statystyczny 2014].

Bardzo waĪną determinantą rozwoju wsi jest infrastruktura drogowa, zarówno ta na terenach wiejskich, jak i poza nimi, bĊdąca „oknem na Ğwiat”. W latach 2005-2013 zwiĊkszyáa siĊ dáugoĞü dróg publicznych (miejskich i zamiejskich) o twardej na-wierzchni z 254 tys. km do 285 tys. km, w tym ulepszonej z 227 tys. km do 263 tys. km (dáugoĞü dróg publicznych zamiejskich o twardej nawierzchni wzrosáa z 64,9 km/100 km² w 2005 r. do 70,0 km/100 km² w 2010 r. [Obszary wiejskie 2013]). Najbardziej dy-namiczny przyrost odnotowano w przypadku dróg ekspresowych (wzrost prawie

piĊcio-krotny) oraz autostrad (wzrost 3-piĊcio-krotny) chociaĪ dróg tej klasy jest jeszcze niewiele⁶ [Rocznik Statystyczny 2014].

WieĞ staáa siĊ atrakcyjna turystycznie, zwáaszcza dla turystów zagranicznych.

IloĞü noclegów ogóáem udzielona na obszarach wiejskich wzrosáa w latach 2002-2010 o 5,2%, podczas gdy w przypadku turystów zagranicznych byá to juĪ wzrost o 42,2%.

Liczba osób korzystających z noclegów wzrosáa o 33,5%, w tym turystów zagranicz-nych o 45,6% [Obszary wiejskie 2013]. Pewne tereny wiejskie mogą byü niekorzystne, chociaĪby ze wzglĊdu na poáoĪenie geograficzne (rejony podgórskie) dla produkcji rol-niczej, ale atrakcyjne dla rozwoju turystyki i agroturystyki oraz zachowania i ochrony dziedzictwa kulturowego [Wilkin 2004].

Polityka wobec obszarów wiejskich ewoluuje w kierunku ich wielofunkcyjnego rozwoju. Zgodnie z tym podejĞciem inne sektory, poza rolnictwem, peánią kluczową rolĊ co do konkurencyjnoĞci obszarów wiejskich. W efekcie, miĊdzysektorowe finan-sowanie jest postrzegane jako bardziej efektywne dla rozwoju obszarów wiejskich niĪ dopáaty dla gospodarstw. „Nowy paradygmat polega na zmianie egzogenicznego mo-delu rozwoju obszarów wiejskich, w kierunku rozwoju endogenicznego. Oznacza to, Īe polityka rozwoju ukierunkowana na obszary wiejskie powinna wzmacniaü we-wnĊtrzny potencjaá obszarów wiejskich” [JastrzĊbski 2014]. „Te kwestie wpisują siĊ w nowy nurt wielofunkcyjnoĞci rozwoju obszarów wiejskich, jakim jest odnowa wsi”

[Chmielewska 2009].

Ta idea przyczyniáa siĊ do budowania przewagi konkurencyjnej w oparciu o spe-cyficzne cechy obszarów, przy jednoczesnym zachowaniu walorów kulturowych i przy-rodniczych obszarów wiejskich (powstaáy m.in. wsie tematyczne). Odnowiono takĪe centra wielu wsi oraz maáych miasteczek. Powstaáy setki placów zabaw, wybudowano bądĨ zmodernizowano wiele wiejskich Ğwietlic i domów kultury. W latach 2002-2010 liczba wiejskich Ğwietlic wzrosáa o 15,3%, a domów kultury o 15,9% [Obszary wiejskie 2013]. „Na wsi zdecydowanie dominują Ğwietlice oraz oĞrodki kultury” [Knapik, Ko-walska 2014]. WieĞ staje coraz bardziej atrakcyjnym miejscem do Īycia i m.in. dlatego wielu mieszkaĔców miast zdecydowaáo przeprowadziü siĊ na wieĞ, a wielu mieszkaĔ-ców wsi – jej nie opuszczaü. Notuje siĊ bowiem ujemne saldo migracji w mieĞcie, a do-datnie na wsi. W 2005 r. ksztaátowaáo siĊ ono na poziomie -32,6 tys. osób w mieĞcie wobec 32,6 tys. osób na wsi. W 2013 r. odnotowano pogáĊbienie siĊ migracji ujemnej w mieĞcie (-35,4 tys. osób) oraz zwiĊkszenie siĊ dodatniej na wsi (37,8 tys. osób) [Rocznik Statystyczny Rolnictwa 2014, Wrzochalska 2012, Frenkel 2012].

2.4. Szanse na przemiany na wsi w nowym budĪecie WPR UE na lata 2014-2020