Funkcja pierwotna. Całka
nieoznaczona. Podstawowe
wzory
Autorzy:
Konrad Nosek
2019
Funkcja pierwotna. Całka nieoznaczona. Podstawowe wzory
Funkcja pierwotna. Całka nieoznaczona. Podstawowe wzory
Autor: Konrad Nosek
DEFINICJA
Definicja 1: Funkcja pierwotna
Definicja 1: Funkcja pierwotna
Rozważmy przedział zawarty w zbiorze liczb rzeczywistych ( ). Funkcję rzeczywistą mającą pochodną w każdym punkcie przedziału nazywamy funkcją pierwotną funkcji funkcją pierwotną funkcji w przedziale w przedziale , jeżeli w każdym punkcie zachodzi
(tj. gdy w każdym punkcie z przedziału pochodna funkcji równa się wartości funkcji ).
PRZYKŁAD
Przykład 1:
Przykład 1:
Rozważmy wielomian . Wówczas wielomian określony wzorem jest funkcją
pierwotną funkcji na przedziale , gdyż . Istnieją też inne funkcje pierwotne funkcji , np.:
, , , ...
UWAGA
Uwaga 1:
Uwaga 1:
Z powyższego przykładu wynika, że funkcja pierwotna danej funkcji nie jest wyznaczona jednoznacznie, a jednak mając jedną funkcję pierwotną łatwo wyznaczyć wszystkie pozostałe.
Spostrzeżenie to precyzuje następujące twierdzenie:
TWIERDZENIE
Twierdzenie 1:
Twierdzenie 1: O funkcji pierwotnej
O funkcji pierwotnej
Dwie dowolne funkcje pierwotne tej samej funkcji różnią się o stałą tzn.
Jeśli i są funkcjami pierwotnymi na przedziale do funkcji , to .
I
I ⊂ R
I
f
I
x ∈ I
(x) = f(x)
F
′I
F
f
f(x) =
x
3− 3
x
2F(x) =
1− + 2016
4x
4x
3f
(−∞, ∞)
F
′= f(x) ∀ x ∈ R
f
(x) =
− + 2
F
1 14x
4x
3F
2(x) =
14x
4− −
x
32
10F
3(x) =
14x
4−
x
3f
F G
I
f
∃ c ∈ R ∀ x ∈ I : F(x) = G(x) + c
UWAGA
Uwaga 2:
Uwaga 2:
Prawdziwość powyższego twierdzenia wynika z własności pochodnych, tj. wzoru na pochodną sumy oraz z faktu, iż pochodna ze stałej wynosi zero.
DEFINICJA
Definicja 2: Całka nieoznaczona
Definicja 2: Całka nieoznaczona
Rodzinę wszystkich funkcji pierwotnych funkcji w przedziale nazywamy całką nieoznaczoną funkcji całką nieoznaczoną funkcji w przedziale w przedziale i oznaczamy ją symbolem . Zatem
UWAGA
Uwaga 3:
Uwaga 3:
Wprost z powyższej definicji wynika ważna własność całki nieoznaczonej, że pochodna całki jest równa funkcji podcałkowej, czyli
PRZYKŁAD
Przykład 2:
Przykład 2:
PRZYKŁAD
Przykład 3:
Przykład 3:
c
f
I
f
I
∫ f(x) dx
∫ f(x) dx = F(x) + c ⇔ (x) = f(x) .
F
′= f(x) .
(∫ f(x) dx)
′∫ sin xdx = − cos x + c ,
bo
(− cos x)
′= sin x.
∫
1dx = arctgx + c ,
bo
=
.
TWIERDZENIE
Twierdzenie 2:
Twierdzenie 2: Wzory podstawowe
Wzory podstawowe
1. , gdy (całka z funkcji potęgowej) ;
2. ;
3. , gdy i (całka z funkcji wykładniczej) ;
4. ; 5. ; 6. ; 7. ; 8. ; 9. .
UWAGA
Uwaga 4:
Uwaga 4:
Powyższe wzory łatwo sprawdzić - wystarczy pokazać, że pochodna wyniku jest równa funkcji podcałkowej. Przykładowo
PRZYKŁAD
Przykład 4:
Przykład 4:
Obliczmy całkę .
Korzystając z działań na potęgach oraz ze wzoru 1. powyższego twierdzenia otrzymujemy
PRZYKŁAD
Przykład 5:
Przykład 5:
Obliczmy całkę .
Korzystając ze wzoru na całkę nieoznaczoną dla funkcji wykładniczej (por. twierdzenie - wzory podstawowe ) otrzymujemy
gdyż .
∫
x
αdx =
xα+1+ c
α+1α ≠ −1
∫
dx= ln |x| + c
x∫ dx =
a
x ax+ c
ln aa > 0 a ≠ 1
∫ sin xdx = − cos x + c
∫ cos xdx = sin x + c
∫
dx= tg x + c
x cos2∫
dx= −ctg x + c
x sin2∫
dx= arcsinx + c
1−x2 √∫
dx= arctgx + c
1+x2=
=
⋅ ln a ⋅
= .
( )
ax ln a ′ ln a1( )
a
x ′ ln a1a
xa
x∫
dx x3 √∫
dx= ∫
dx =
+ c = −
+ c .
x3 √x
− 3 2 x − 12 −1 2 2 x √∫ dx
e
x∫ dx =
e
x ex+ c = + c ,
ln ee
xln e = 1
{OPENAGHCONCLUSION (name="Z twierdzenia Wzory podstawowe")} W szczególności prawdziwe są wzory:
1. ;
2. , gdy , więc tym samym np. ;
3. ;
{OPENAGHCONCLUSION}
TWIERDZENIE
Twierdzenie 3:
Twierdzenie 3: O całce sumy
O całce sumy
Jeżeli funkcje oraz mają funkcje pierwotne w przedziale , to suma ma również funkcję pierwotną w przedziale . Ponadto zachodzi równość:
PRZYKŁAD
Przykład 6:
Przykład 6:
Obliczmy całkę z funkcji .
Skorzystamy tu z twierdzenia o całce sumy oraz ze wzoru podstawowego na całkę z funkcji potęgowej.
PRZYKŁAD
Przykład 7:
Przykład 7:
Obliczmy całkę .
Stosując proste dopełnienie algebraiczne, otrzymujemy
TWIERDZENIE
Twierdzenie 4:
Twierdzenie 4: o wyciąganiu stałej przed znak całki
o wyciąganiu stałej przed znak całki
Jeżeli funkcja ma funkcję pierwotną w przedziale , to dla dowolnej stałej iloczyn ma również funkcję pierwotną w przedziale .
Ponadto dla dowolnej stałej prawdziwa jest równość:
∫
1dx = 2
+ c
x √√
x
∫
1dx = −
+ c
xα (α−1)x1 α−1α ≠ 1
∫ dx = − + c
x12 x1∫ dx = + c
e
xe
xf
g
I
f + g
I
∫ (f(x) + g(x)) dx = ∫ f(x) dx + ∫ g(x) dx.
f(x) =
x
5+
x+1+
x5 √ x15∫ ( +
x
5 x+1+ ) dx = ∫ ( +
+
+
) dx = ∫ dx + ∫
dx + ∫
dx + ∫
dx
x5 √ x15x
5x
1− 5 2x
−52x
−5x
5x
−32x
−52x
−5=
x6− 2
−
−
+ c .
6x
− 1 2 23x
−32 x−44∫
x2+2dx
+1 x2∫
x2+2dx = ∫ (
+
) dx = ∫ 1 dx + ∫
dx = x + arctgx + c .
+1 x2 x+1 2 +1 x2 x21+1 1+x12f
I
a
a ⋅ f
I
a
∫ a ⋅ f(x) dx = a ⋅ ∫ f(x) dx.
Należy przy tym pamiętać, że przed całkę można wyciągnąć stałą, ale nie zmienną (czyli nic z -em, jeśli całkujemy funkcję od ).
PRZYKŁAD
Przykład 8:
Przykład 8:
Obliczmy całkę .
Korzystając z działań na potęgach oraz z twierdzenia o wyciąganiu stałej przed znak całki mamy
PRZYKŁAD
Przykład 9:
Przykład 9:
Obliczmy całkę .
Dlaczego pisząc symbol całki należy zawsze pisać człon , oznaczający że całkujemy po tłumaczą następujące przykłady.
PRZYKŁAD
Przykład 10:
Przykład 10:
, gdyż .
, gdyż .
Całkę nieoznaczoną, a potem oznaczoną stosujemy głównie w fizyce, gdzie rzadko kiedy argumenty funkcji są oznaczane jako , np. — funkcja drogi od czasu (t — time).
W pierwszym przytoczonym przykładzie dopisek oznacza, że poszukujemy funkcji pierwotnej od funkcji o argumencie . Czyli widzimy, że całkujemy funkcję względem .
W drugim zaś przykładzie jest stałą, którą wolno wziąć przed całkę. Wówczas całkujemy funkcję względem . {OPENAGHCONCLUSION (name="Z twierdzenia ((Automatycznie|#thr:NieoznaczonaKN-SumaCalek|o całce sumy i z twierdzenia o wyciąganiu stałej przed znak całki")} Jeżeli funkcje oraz mają funkcje pierwotne w przedziale , to różnica ma również funkcję pierwotną w przedziale . Ponadto zachodzi równość
{OPENAGHCONCLUSION}
x
x
∫
2
x−2dx
∫
2
x−2dx = ∫ dx = ∫ dx = ⋅
2x+ c =
+ c .
22 142
x 14 2 x ln 2 2 x ln 16∫
sin 2xdx
cos x∫
sin 2xdx = ∫
dx = 2 ∫ sin xdx = −2 cos x + c .
cos x 2 sin x cos xcos x
dx
dx
∫ xdx =
1+ c
2x
2(
12x
2 ′)
= ⋅ 2x = x
12∫ xdt = x∫ dt = xt + c
(xt)
′= x
(t)
′= x
x
s = s(t)
dx
x
f(x) = x
x
x
f(t) = 1
t
f
g
I
f − g
I
∫ (f(x) − g(x)) dx = ∫ f(x) dx − ∫ g(x) dx.
PRZYKŁAD
Przykład 11:
Przykład 11:
Obliczmy całkę .
{OPENAGHCONCLUSION (name="Z twierdzenia O całce sumy i z twierdzenia o wyciąganiu stałej przed znak całki"
anchor="cl:NieoznaczonaKN-WN3")} Jeżeli funkcje oraz mają funkcje pierwotne w przedziale , to dla dowolnych liczb i funkcja ma również funkcję pierwotną w przedziale oraz
{OPENAGHCONCLUSION}
PRZYKŁAD
Przykład 12:
Przykład 12:
Obliczmy całkę z wielomianu .
PRZYKŁAD
Przykład 13:
Przykład 13:
Obliczmy całkę .
Żeby można było użyć wzorów podstawowych, zastosujemy tutaj proste dopełnienie algebraiczne oraz wykorzystamy powyższy wniosek.
Publikacja udostępniona jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa - Na tych samych warunkach 3.0 Polska. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz autorów i Akademii Górniczo-Hutniczej. Zezwala się na dowolne wykorzystanie treści publikacji pod warunkiem wskazania autorów i Akademii Górniczo-Hutniczej jako autorów oraz podania informacji o licencji tak długo, jak tylko na utwory zależne będzie udzielana taka sama licencja. Pełny tekst licencji dostępny na stronie
http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/pl/.
Data generacji dokumentu: 2019-04-15 10:10:59
Oryginalny dokument dostępny pod adresem: https://epodreczniki.open.agh.edu.pl/openagh-permalink.php? link=5a991cc9d5a978fc5db39a89d6f19353
∫ (cos x − ) dx
1x
∫ (cos x − ) dx = ∫ cos xdx − ∫ dx = sin x − ln |x| + c .
1x x1