Repetytorium z matematyki elementarnej
Anna Szczepkowska October 17, 2019
1 Mini repetytorium z logiki i teorii mnogo´sci
1.1 Zdanie w logice
Zdanie w logice
Definicja 1. Zdaniem (w sensie logicznym) nazywamy stwierdzenie, kt´oremu mo˙zna (na gruncie pewnej wiedzy, teorii) przypisa´c w spos´ob jednoznaczny jedn¸a z dw´och ocen: prawda lub fa lsz.
Przyk lad 1.
1. 4 jest liczb¸a pierwsz¸a. Zdanie fa lszywe.
2. 2 jest r´owne 3. Zdanie fa lszywe.
3. Niech x b¸edzie liczb¸a ca lkowit¸a. Nie jest to zdanie.
4. Wszystkie liczby pierwsze s¸a liczbami parzystymi. Zdanie fa lszywe.
5. 2400+ 1 jest wielk¸a liczb¸a. Nie jest to zdanie.
6. Liczby pierwsze istniej¸a. Zdanie prawdziwe.
7. Podstaw do wzoru liczb¸e naturaln¸a i oblicz! Nie jest to zdanie.
8. To zdanie jest prawdziwe. Nie jest to zdanie.
9. Wszystkie k¸aty wewn¸etrzne tr´ojk¸ata r´ownobocznego maj¸a miar¸a 60◦. Zdanie prawdziwe.
1.2 Podstawowe operacje na zdaniach
Podstawowe operacje na zdaniach
Zdania mo˙zna l¸aczy´c w struktury bardziej z lo˙zone stosuj¸ac tzw. sp´ojniki logiczne, do kt´orych nale˙z¸a:
• nie (¬),
• lub (∨),
• i (∧),
• implikuje (⇒),
• jest r´ownowa˙zne (⇔).
Niech p i q b¸ed¸a zdaniami. Poni˙zej przedstawiamy tzw. tablic¸e prawdy dla podstawowych operacji logicznych:
p q ¬p p ∧ q p ∨ q p ⇒ q p ⇔ q
P P F P P P P
P F F F P F F
F P P F P P F
F F P F F P P
Przyk lad 2. Rozwa˙zmy zdania p i q nast¸epuj¸acej tre´sci p: 2|5 (czyt. ”2 dzieli 5”), q: 2|6 (czyt. ”2 dzieli 6”) Zdanie p jest fa lszywe, zdanie q prawdziwe.
Ponadto, pos luguj¸ac si¸e tablic¸a orzekamy, ˙ze p ∧ q jest zdaniem fa lszywym; p ∨ q jest zdaniem prawdziwym; p ⇒ q jest zdaniem prawdziwym; p ⇔ q jest zdaniem fa lszywym.
Uwaga 1. Je˙zeli twierdzenie matematyczne jest sformu lowane w postaci imp- likacji p ⇒ q, to p nazywamy za lo˙zeniem tego twierdzenia, a q jego tez¸a.
Uwaga 2. Przy dowodzeniu twierdze´n matematycznych cz¸esto stosuje si¸e tzw.
tautologie logiczne, czyli wyra˙zenia, kt´ore staj¸a si¸e zdaniami prawdziwymi, niezale˙znie od warto´sci logicznych zda´n p i q.
Przyk lad 3. Prawo kontrapozycji
(p ⇒ q) ⇔ ((¬q) ⇒ (¬p)).
1.3 Kwantyfikatory
Kwantyfikatory
∃ - ”istnieje”;
∀ - ”dla ka˙zdego”;
Przyk lad 4. Stwierdzenie: istnieje liczba naturalna wi¸eksza ni˙z 5 mo˙zemy za- pisa´c kr´otko
∃n∈N n > 5
Stwierdzenie: ka˙zda liczba naturalna jest podzielna przez 3 mo˙zemy zapisa´c kr´otko
∀n∈N 3|n.
Przyk lad 5. Negacja wyra˙ze´n z kwantyfikatorem
¬(∃x∈X p) ⇔ ∀x∈X ¬p
¬(∀x∈X p) ⇔ ∃x∈X ¬p Uwaga 3. Porz¸adek kwantyfikator´ow jest bardzo wa˙zny!
Przyk lad 6.
∀x∈Z ∃y∈Z x < y (prawda);
∃y∈Z ∀x∈Z x < y (fa lsz);
1.4 Zbiory
Zbiory
Zbiory b¸edziemy zwyczajowo oznacza´c wielkimi literami A, B, . . . , X, Y, . . ., a ich elementy - ma lymi: a, b, . . . , x, y, . . .. Niekt´ore zbiory s¸a tak wa˙zne, ˙ze maj¸a zarezerwowane dla siebie w lasne symbole. I tak
1. N = {0, 1, 2, 3, 4, . . .} - zbi´or liczb naturalnych;
2. Z = {. . . , −4, −3, −2, −1, 0, 1, 2, 3, 4, . . .} - zbi´or liczb ca lkowitych;
3. Q - zbi´or liczb wymiernych, czyli takich, kt´ore daj¸a si¸e zapisa´c w postaci u lamka pq, gdzie p, q ∈ Z, q 6= 0;
4. R - zbi´or liczb rzeczywistych;
5. C - zbi´or liczb zespolonych.
Liczba wymierna a niewymierna
• liczby wymierne maj¸a sko´nczone, b¸ad´z okresowe rozwini¸ecie dziesi¸etne;
• liczby niewymierne maj¸a niesko´nczone i nieokresowe rozwini¸ecie dziesi¸etne;
Przyk ladowo, liczby 1, 436; 0, 12; 1, 7(33) s¸e wymierne, a liczba 8, 36739581432 . . . jest niewymierna. Przynale˙zno´s´c do zbioru zapisujemy nast¸epuj¸aco:
• a ∈ A, co czytamy ”a jest elementem zbioru A” (albo ”a nale˙zy do A”);
• a /∈ A, co czytamy ”a nie jest elementem zbioru A” (”a nie nale˙zy do A”).
Symbolem ∅ oznaczamy zbi´or pusty, czyli taki, kt´ory nie ma ˙zadnych element´ow.
Zbi´or mo˙zemy opisa´c wymieniaj¸ac w klamrowym nawiasie jego elementy (kole- jno´s´c nie ma znaczenia), np. A = {1, 2, 3, 4, 5}. Inny spos´ob opisywania zbior´ow
{x ∈ X|φ(x)},
co czytamy ”zbi´or tych element´ow x ∈ X, dla kt´orych spe lniony jest warunek φ(x)”. Przyk ladowo zbi´or B = {x ∈ R|x2+ x − 6 = 0} sk lada si¸e ze wszystkich tych liczb rzeczywistych, kt´ore spe lniaj¸a r´ownanie x2+ x − 6 = 0. Dok ladniej, B = {−3, 2} M´owimy, ˙ze zbi´or A jest podzbiorem zbioru B, je˙zeli ka˙zdy el- ement zbioru A jest r´ownie˙z elementem zbioru B. Piszemy wtedy A ⊂ B.
Przyk ladowo, zbi´or {7, 2} ⊂ {−10, 2, π, 7, 15}.
Operacje na zbiorach
Podstawowe operacje na zbiorach:
1. suma mnogo´sciowa zbior´ow A i B,
A ∪ B = {x | (x ∈ A) ∨ (x ∈ B)}, 2. iloczyn mnogo´sciowy zbior´ow A i B,
A ∩ B = {x | (x ∈ A) ∧ (x ∈ B)}
3. r´o˙znica mnogo´sciowa zbior´ow A i B,
A \ B = {x | (x ∈ A) ∧ ¬(x ∈ B)}.
Definicja 2. Produktem (iloczynem) kartezja´nskim zbior´ow A i B nazy- wamy zbi´or wszystkich par uporz¸adkowanych (a, b), takich, ˙ze a ∈ A, b ∈ B, piszemy wtedy A × B.
Przyk lad 7. Dany s¸a liczby 74; −0, 75; -88; 17;
√7
√
21; π ; √ 6;
4, 121121121 . . .; 5, 1234567891011 . . . . Wska˙z, kt´ore z powy˙zszych liczb s¸a 1. naturalne: 17;
2. ca lkowite: 17; -88;
3. wymierne: 74; −0, 75; -88; 17; 4, 121121121 . . .;
4. niewymierne:
√
√7
21; π; √
6; 5, 1234567891011 . . . . Uwaga: π = 3, 141592653 . . .;
Przyk lad 8. Wska˙z najwi¸eksz¸a spo´sr´od liczb 0, (27); 0, 2(7); 0, 2(27); 0, 2(727).
A. 0, (27) B. 0, 2(7) C. 0, 2(27) D. 0, 2(727) Odp. B
2 Co robimy z liczbami?
Dzia lania arytmetyczne
Liczby mo˙zemy dodawa´c, odejmowa´c, mno˙zy´c i dzieli´c, czyli wykonywa´c na nich tzw. dzia lania arytmetyczne. W jakiej kolejno´sci? To zale˙zy, czy w wyra˙zeniu s¸a nawiasy, czy nie. I tak:
• je˙zeli wyra˙zenie nie zawiera nawias´ow, to najpierw wykonujemy mno˙zenia i dzielenia w kolejno´sci ich wyst¸epowania, potem dodawania i odejmowania w kolejno´sci ich wyst¸epowania.
• je˙zeli wyra˙zenie zawiera nawiasy, to najpierw wykonujemy dzia lania w nawiasach, wewn¸atrz kt´orych nie ma ju˙z innych nawias´ow.
Przyk lad 9. Oblicz
• 312 : 134· 116−13 : 2
Odp. 136
• (−4(−137−3148)·413 4)+212
Odp. −2609
Przyk lad 10. Oblicz sum¸e liczb a i b, je˙zeli
a = (635− 3143) · 556 (21 − 1, 25) : 2, 5, b−1=(4, 5 − 13) : 312
(517+13) ·237 . Odp. a = 2, 5; b = 1, 4, czyli a + b = 3, 9
3 Przedzia ly liczbowe
a, b ∈ R, a < b
Przedzia ly ograniczone
• przedzia l otwarty (a, b) (a, b) = {x | x ∈ R i a < x < b};
• przedzia l domkni¸ety ha, bi ha, bi = {x | x ∈ R i a ≤ x ≤ b};
• przedzia l lewostronnie otwarty (prawostronnie domkni¸ety) (a, bi (a, bi = {x | x ∈ R i a < x ≤ b};
• przedzia l prawostronnie otwarty (lewostronnie domkni¸ety) ha, b) ha, b) = {x | x ∈ R i a ≤ x < b};
Przedzia ly nieograniczone
• otwarty (−∞, a) (−∞, a) = {x | x ∈ R i x < a};
• otwarty (a, +∞) (a, +∞) = {x | x ∈ R i x > a};
• prawostronnie domkni¸ety (−∞, ai (−∞, ai = {x | x ∈ R i x ≤ a};
• lewostronnie domkni¸ety ha, +∞) ha, +∞) = {x | x ∈ R i x ≥ a};
Przyk lad 11. Wykonaj dzia lania. Wynik zapisz w postaci przedzia lu i zaznacz na osi liczbowej
• (−6, 1i ∪ (−7, +∞) = (−7, +∞);
• −612, −145 ∩ (−234, 612) = (−234, −145);
• (−4, −1) − (−2, +∞) =(−4, −2i.
Przyk lad 12. Ile liczb ca lkowitych nale˙zy do zbioru h1, 20) − (−3, 14i?
A. 4 B. 5 C. 6 D. 7 Odp. B
Przyk lad 13. Zapisz rozwi¸azanie nier´owno´sci 1
4(2x + 1)2−1 3
2x −3
2
> 11 3x2−1
3(x − 1)2
w postaci przedzia lu liczbowego. Ile liczb naturalnych nale˙zy do tego przedzia lu?
Odp. (−∞, 314). Do tego przedzia lu nale˙z¸a 4 liczby naturalne.
Przyk lad 14. Zapisz za pomoc¸a przedzia lu lub sumy przedzia l´ow zbi´or:
1. A = {x|x > 3 ∧ x ∈ R};
2. B = {x ∈ R|x ≤ 2};
3. C = {x|x > 0, 1 ∧ x < 5};
4. D = {x ∈ R|x < −2 ∨ x ≥ 4};
5. E = {x ∈ R|x2≥ 1 ∧ x < 0}.
Przyk lad 15. Zaznacz na osi liczbowej zbiory A i B, a nast¸epnie wyznacz zbiory A ∪ B, A ∩ B, A \ B, B \ A, gdy:
1. A = (−1, 2) ∪ (3, 5), B = [−3, 0] ∪ [4, 8];
2. A = [3, +∞), B = (−∞, −2] ∪ [7, +∞);
3. A = (−∞, −3] ∪ [10, +∞), B = (−3, 0) ∪ (5, 10).
Przyk lad 16. Dane s¸a dwa zbiory punkt´ow p laszczyzny: A = {(x, y)|x2≤ 2y}
i B = {(x, y)|x2+ y − 2x ≤ 1}. Znale´z´c zbiory: A \ B, B \ A, A ∩ B, A ∪ B.
Przyk lad 17. Sprawd´z, czy liczba 3
√ 3−7
4 nale˙zy do przedzia lu (−1, 0).
ROZWIA¸ ZANIE:
1 <√
3 < 2 / · 3 3 < 3√
3 < 6 3 − 7 < 3√
3 − 7 < 6 − 7
−4 < 3√
3 − 7 < −1 / : 4
−1 <3√ 3 − 7
4 < −1 4 Odp. Tak, podana liczba nale˙zy do przedzia lu (−1, 0).
4 Pot¸egi i pierwiastki
Pot¸egi
Pot¸egowanie
an= b
an - n-ta pot¸ega liczby a; n - wyk ladnik pot¸egi; a - podstawa pot¸egi; b - wynik pot¸egowania (pot¸ega);
Pot¸ega o wyk ladniku naturalnym a0= 1, a 6= 0 a1= a, a ∈ R;
an+1= an· a, a ∈ R, n ∈ N+ Je˙zeli a ∈ R, n ∈ N+, to
an= a · a · . . . · a
| {z }
n
Pot¸ega o wyk ladniku ca lkowitym ujemnym a−n= 1
an, gdzie a ∈ R i a 6= 0, n ∈ N+.
Pierwiastki
Pierwiastek arytmetyczny stopnia n > 1 z liczby a ≥ 0
√n
a = b ⇔ (bn= a ∧ b ≥ 0) Pierwiastek nieparzystego stopnia n z liczby ujemnej a
√n
a = b ⇔ bn= a
Pierwiastek parzystego stopnia z liczby ujemnej NIE ISTNIEJE!
Pot¸ega o wyk ladniku wymiernym amn = √n
am, gdzie a ∈ R+∪ {0}, m, n ∈ N+, n 6= 1;
a−mn = 1
√n
am, gdzie a ∈ R+, m, n ∈ N+, n 6= 1.
Dzia lania na pot¸egach o wyk ladniku wymiernym
Niech x, y b¸ed¸a dowolnymi liczbami wymiernymi, a > 0, b > 0.
• ax· ay= ax+y (iloczyn pot¸eg o tej samej podstawie)
• ax: ay= ax−y (iloraz pot¸eg o tej samej podstawie)
• (ax)y= axy (pot¸ega pot¸egi)
• (ab)x= axbx (pot¸ega iloczynu)
• (ab)x= abxx (pot¸ega ilorazu) Dzia lania na pierwiastkach
Nech m, n b¸ed¸a liczbami naturalnymi wi¸ekszymi od 1.
• (√n
a)n = a,√n
an= a, a ≥ 0;
• √n
am= (√n
a)m, a ≥ 0;
• mp√n
a = mn√
a, a ≥ 0;
• √n
a · b = √n a√n
b, a ≥ 0, b ≥ 0.
• pn a b = n
√a
n√
b, a ≥ 0, b > 0.
Kolejno´s´c dzia la´n raz jeszcze
Je˙zeli w wyra˙zeniu algebraicznym nie ma nawias´ow, to kolejno´s´c wykonywa- nia dzia la´n jest nast¸epuj¸aca
• pot¸egowanie i pierwiastkowanie
• mno˙zenie i dzielenie (w kolejno´sci ich wyst¸epowania)
• dodawanie i odejmowanie
Przyk lad 18. Uporz¸adkuj malej¸aco liczby 23, 412, (0, 5)−2, (0, 125)2. Odp. 23, 22, 21, 2−6.
Przyk lad 19. Uzasadnij, ˙ze liczba 318+ 319+ 320 jest liczb¸a podzieln¸a przez 39.
Przyk lad 20. Kt´ora z liczb jest wi¸eksza: 2350 czy 3174? Odp. 2350. Przyk lad 21. Wyka˙z, ˙ze liczba a = 112015+ 32018 jest liczb¸a z lo˙zon¸a.
Przyk lad 22. Przedstaw podane wyra˙zenie w postaci pot¸egi liczby 2:
414 · 815 :
√235 . Odp. 245
Przyk lad 23. Oblicz:
rq
7169 −q
3 −114 −q
49 36 : 213
16
42 · (14−18) Odp. 8
Przyk lad 24. Poka˙z, ˙ze liczba 1
1+√ 2+√ 1
2+√ 3+√1
3+2 jest liczb¸a wymiern¸a.
Przyk lad 25. Liczb¸e a = p 7 − 2√
6 +p 7 + 2√
62
zapisz w postaci sumy dw´och liczb pierwszych.
Odp. 24 = 5 + 19 = 7 + 17 = 11 + 13.