Sierp i koza. Czas żniw - Helena Półtorak - fragment relacji świadka historii [TEKST]

[…] A to, jak daleko było – myśmy mieli takie pola co pięć kilometrów były – to… znaczy się przynosiła ma, mama jeść, albo rano sobie ugotowali tam coś i brali.. To

Straciła całą rodzinę, ale jednak ja tu przyjechałam do kraju, to miałam tutaj zmowę z dziadkiem i z babką, którzy się też w Zielonce uratowali, ale wtedy

powrósło tak, powrósło, kładło się na to zboże i kolanem się przyciskało i się zakręcało i wpychało żeby się nie tego. Tak tak i później się stawiało

A potem przyszli Ruscy, to myśmy zaczynali drugi rok nauki w tym pałacu i nas już wtedy rozpędzili.. Już im się to

Ja tak tego nie przerabiałem tutaj, ale [później] burzono ścianki, robiono salony takie wielkie prawda, gdzie było na styl zachodni, mi się to podoba na przykład, że jest

Jak zwróciłam się do niego po ukraińsku uśmiechnął się, byłam z siebie dumna, to była moja pierwsza rozmowa z obcokrajowcem.. Niestety z czasem stosunki

Pamiętam Żydzi, baraki tu były gdzie teraz Plaza, to tu były baraki i tu tych Żydów trzymali w tych barakach i na Majdanek gonili, to Żyd czy zegarek czy pierścionek czy coś

[…] A jeszcze była taka tradycja przeważnie na wsiach, że w Wigilię no już po obrządku przed zasiadaniem do stołu gospodarz wnosił wiązkę słomy i późnej już po wieczerzy