Dawniej były inne wesela niż są teraz - Kazimiera Iwanicka - fragment relacji świadka historii [TEKST]

(1)

KAZIMIERA IWANICKA

ur. 1925; Zawieprzyce

Miejsce i czas wydarzeń Zawieprzyce, dwudziestolecie międzywojenne

Słowa kluczowe Zawieprzyce, dwudziestolecie międzywojenne, dawne wesela, wesele, potrawy weselne, tańce, śpiew, przyśpiewki weselne, zbieranie na czepek,

Dawniej były inne wesela niż są teraz

Wesela nie były takie jak dzisiaj, inaczej się bawili. Dzisiaj [jak jest] wesele, to tylko jedzenie [nastawione] na stołach. Kiedyś, to była galareta, bigos i pączki, i tyle było na weselach. Orkiestra i granie i śpiewanie, i to było wesele, ale wesołe takie, walczyki, polki, oberki.

[Kiedy] sąsiadka wychodziła za mąż, to wszystkie sąsiadki się składały, każda kurę dała, tam [co innego]. Jak szli na wesele, każdy wódki butelkę zaniósł i wesele zrobili.

Na drugi dzień, jak jeszcze w zimie było, bo przeważnie w zimie były wesela, nie w lecie, to pamiętam, takie sanki wyciągali. Kobiety na sankach, chłopi ich wozili na tych sankach. Kiedyś, to wszystkie [wesela] w domach [organizowano], moje wesele też jeszcze w domu [było], w [19]50 roku.

Kiedyś to panna młoda, starsza druhna, starościna była. Jak oczepiny były [to]

chodziła starościna trzymała talerz nakryty serwetką jakąś czy tam czymś i zbierali, każdy tam pod to kładł co tam miał. Przecież nie tak było jak dzisiaj, że po ślubie każdy idzie życzenia składa i co ma dać, to tam da, tylko to już na weselu dawali.

Śpiewali: „Dajcie, dajcie na wrzecionko, żeby była dobrą żonką. Trzeba jej dać, nie żałować, na czepeczek podarować. Dali, dali za mało, niech jeszcze dołożą. Trzeba jej dać, nie żałować, na czepeczek podarować.”.

Data i miejsce nagrania 2015-06-29, Radzic Stary

Rozmawiał/a Agata Turczyn

Transkrypcja Marta Tylus

Redakcja Weronika Prokopczuk