Więzienie na Zamku - Natalia Stachura - fragment relacji świadka historii [TEKST]

(1)

NATALIA STACHURA

ur. 1925; Świdnik

Miejsce i czas wydarzeń Lublin, II wojna światowa

Słowa kluczowe Lublin, II wojna światowa, okupacja niemiecka, egzekucja na więźniach, zamek lubelski, roztrzelanie więźniów, ocalona koleżanka, kuzyn, śmierć kuzyna

Więzienie na Zamku

Miałam koleżankę, z którą się spotkałam zaraz po wojnie, która przeżyła Zamek. Do niej strzelali, bo [Niemcy] szli od [celi] do celi i strzelali. Ona została wśród tych rannych, [bo] jedni byli ranni, jedni zabici. Przecież korytarzami to krew płynęła. Oni zabijali tak 22 lipca [1944 roku], a później uciekli i to zostawili. Tam zginął też mój kuzyn bliski, mój równolatek, znaliśmy się, tylko jego rodzice mieszkali w Lublinie, jego ojciec był przed wojną wojskowym, wyrzucili ich z Krakowskiego [Przedmieścia]

z mieszkania, Niemcy [je] zajęli, a oni na Probostwie mieszkali. Ten Zbyszek miał dziewiętnaście lat, w '44 roku przyszli go aresztować, przez pomyłkę chyba, zabrali go na Zamek. Rodzice chcieli wykupić go, na wszystkie strony [starali się], żeby jakoś wydostać. [Ale], niestety, aresztowali go chyba przy końcu czerwca, a 22 [lipca] była ta [wielka egzekucja], tak że on dwa tygodnie tylko siedział i zginął. [Wtedy] już ludzie widzieli, że Niemcy się wycofują, i była już plotka, że Niemcy zabijają więźniów, wszyscy zaczęli lecieć do tego [Zamku] – i [ci rodzice] znaleźli tego Zbyszka jeszcze ciepłego, ale już nie żył. Początkowo miał oddzielny grób na Lipowej, ale później, jak te katakumby zrobili, to [został] przeniesiony do katakumb. Zbigniew Szuchta się nazywał.

Data i miejsce nagrania 2011-17-02, Świdnik

Rozmawiał/a Wioletta Wejman

Transkrypcja Piotr Krotofil

Redakcja Piotr Krotofil