Kontakt z ziomkostwem lubelskim w Paryżu - Alexandre Messer - fragment relacji świadka historii [TEKST]

(1)

ALEXANDRE MESSER

ur. 1938; Grabowiec

Miejsce i czas wydarzeń Paryż, współczesność

Słowa kluczowe projekt W poszukiwaniu Lubliniaków, projekt W

poszukiwaniu Lubliniaków. Francja 2011, życie codzienne, ziomkostwo lubelskie w Paryżu

Kontakt z ziomkostwem lubelskim w Paryżu

Pierwszy raz kiedy wszedłem w kontakt z rzeczywistością ziomkostw, to było dopiero po 95 roku, kiedy byłem na uniwersytecie, robiłem taki dyplom studiów judaistycznych i w ramach mojego programu uniwersyteckiego, w antropologii, miałem zrobić pracę nad różnymi stowarzyszeniami żydowskimi we Francji. Dopiero wtedy wszedłem w kontakt z różnymi ziomkostwami, bo to są pierwsze organizacje żydowskie. I dopiero wtedy dowiedziałem się, to znaczy wiedziałem, że one istniały, nie mogę powiedzieć, że nie wiedziałem, ale mnie to specjalnie nie interesowało.

Niestety, to wszystko już jakoś upada. Jest coraz mniej członków. Członkowie wymierają. Młodsze pokolenie tym się nie interesuje. Tak że zostają grobowce.

Muszę powiedzieć, że pierwszy raz kiedy zetknąłem się z ziomkostwem lubelskim, to było po śmierci ojca. Bo trzeba było go pochować, wtedy właśnie szukaliśmy jakiegoś grobowca i wtedy pomyślałem o ziomkostwie lubelskim. Ziomkostwo lubelskie należy do takiej federacji różnych ziomkostw lewicowych i prezesem tej federacji był dobry przyjaciel ojca. I właśnie to on zaproponował, żebyśmy go pochowali w grobowcu ziomkostwa lubelskiego, bo to było najbliższe od naszego miejsca urodzenia.

Data i miejsce nagrania 2011-04-11, Paryż

Rozmawiał/a Tomasz Czajkowski, Agnieszka Zachariewicz

Transkrypcja Marta Tylus

Redakcja Maria Radek