• Nie Znaleziono Wyników

Restauracja Na klinie - Elżbieta Kowalik-Sposób - fragment relacji świadka historii [TEKST]

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "Restauracja Na klinie - Elżbieta Kowalik-Sposób - fragment relacji świadka historii [TEKST]"

Copied!
1
0
0

Pełen tekst

(1)

ELŻBIETA KOWALIK-SPOSÓB

ur. 1958; Lublin

Miejsce i czas wydarzeń Lublin, PRL

Słowa kluczowe Lublin, PRL, restauracja Na klinie, ulica 1 Maja,

samobójstwo z miłosci, zakład szewski przy ulicy 1 Maja

Restauracja Na klinie

Restauracja Na klinie to była restauracja na 1 Maja, czyli na Fabrycznej. W tej chwili tam stoją pawilony handlowe, rondo jest zrobione, więc nie ma nawet tej kamienicy.

Tam na parterze była restauracja. Orkiestra sobie podgrywała, ludzie sobie przychodzili zjeść, wypić. Swego czasu tragedia tam się stała. Student zakochany w jednej z kelnerek, odrzucony przez nią, przyszedł do restauracji, zamówił obiad.

Zamówił do obiadu popitkę, kazał orkiestrze zagrać „Ostatnią niedzielę” i popełnił samobójstwo z miłości, z nieszczęśliwej miłości, bo kobieta go nie chciała, odrzuciła go. Także to była tragedia. Ale restauracja była bardzo długo. Dopiero jak zaczęli przebudowę ulicy 1 Maja, to została zlikwidowana. A zaraz za restauracją, w kamienicy, na parterze był szewc. Dlaczego on wzbudzał takie zainteresowanie? Bo mało gdzie w mieście na oknie wystawowym było coś ceramicznego. A u szewca był ceramiczny wilczur, który leżał w typowy dla psa sposób i był miniaturowy pantofelek ceramiczny. I one tak wzbudzały zainteresowanie. Kto przechodził tamtędy, musiał przystanąć i popatrzeć na wystawę. Oczywiście, tego szewca też już dawno nie ma.

To wszystko było na 1 Maja, jak się szło w stronę dworca.

Data i miejsce nagrania 2017-10-20, Lublin

Rozmawiał/a Tomasz Czajkowski

Prawa Copyright © Ośrodek "Brama Grodzka - Teatr NN"

Cytaty

Powiązane dokumenty

Laboratoria do dzisiaj mieszczą się przy ulicy Uniwersyteckiej, natomiast cała administracja i inne działy mieszczą się pod adresem 3

Ja z bardzo wielkim sentymentem wracam do Lublina, pomimo że w tej chwili mieszkam w zupełnie innym województwie, ale Lublin to moje rodzinne miasto, ukochane miasto.

Jak wkroczyło wojsko radzieckie [do Lublina], zajęli też nasze mieszkanie [przy ulicy Parkowej], to znaczy moich dziadków wtedy, mojej mamy. Według opowieści dziadka zachowywali

A oprócz tego, doprawił się jeszcze jedną rzeczą, bo mój dziadek uwielbiał grać i grał, niestety, na instrumencie zwanym waltornią, gdzie też trzeba

A że ona mieszkała w tym baraku służbowym, więc trudno było nie zauważyć, chociażby nawet przez okno, co się dzieje na podwórku.. Jak wykopywana była glina, jak

Przy ulicy Bronowickiej, teraz bodajże jest tam hotel Lwów, kiedyś była łaźnia.. Ludzie nie mieli przecież łazienek w domu, więc chodziło się

Lublina – ale to jednak wieś, gdzie się pasły krowy na łąkach, gdzie można było w trawie poleżeć sobie, gdzie chodziły kury, gęsi, kaczki, wszelkiego rodzaju drób, gdzie

Jak był żużel, to koniecznie tam szliśmy, więc ja od małego dziecka – pomimo że byłam dziewczynką – byłam brana na żużel. Tak mnie dziadek tym zaraził, że już