Lemszczyzna - Elżbieta Kowalik-Sposób - fragment relacji świadka historii [TEKST]

(1)

ELŻBIETA KOWALIK-SPOSÓB

ur. 1958; Lublin

Miejsce i czas wydarzeń Lublin, PRL

Słowa kluczowe Lublin, PRL, ulica Probostwo, ulica Lubartowska, Lemszczyzna, ulica Probostwo 7

Lemszczyzna

Jak się przeprowadziłam na [ulicę] Probostwo – zaraz [obok była] ulica Lubartowska, dzisiejszy sklep LSS „Bazar” – tam najpierw była hala sportowa, było też i kino swego czasu, przez krótki okres. Wyżej, na Lubartowską jak się szło, był szpital stomatologiczny, a vis-a-vis była „Pafawag”, czyli Lubelska Fabryka Wag. Rogatka w tej chwili się zmieniła. Zupełnie tam [jest] inaczej. Szpital Jaczewskiego powstał na łąkach. To są już tereny tak zwanej „Lemszczyzny”, czyli majątku Lemskich.

Majątek Lemskich sięgał do Choin i do obecnego „Olimpu” przy Alei Spółdzielczości, który stoi właśnie na byłych terenach Lemszczyzny. Tam jeszcze chyba powinny być ogródki, tak zwane „lemskie”. Nie orientuję się, czy one jeszcze w dalszym ciągu są, czy nie. Przy ulicy Probostwo, idąc w górę, ku ulicy Prusa, mieści się w głębi bloków taki dworeczek. Tam dawno temu mieszkał rządca Lemskich. A później, jak już te majątki upadły, ten pałacyk zajął proboszcz. Dlatego ulica nazywała się ulicą Probostwo. W tej chwili mieszkają tam prywatni lokatorzy. Natomiast ta kamienica, w której my żeśmy mieszkali – Probostwo 7, usytuowana była naprzeciwko składów mleczarnianych. Te składy wcześniej, jako że to był majątek Lemskich, stanowiły część browaru. Tam wytwarzali piwo. Browar był własnością Lemskich, tych ziemian.

W tej chwili nie wiem, co się tam mieści. Pewnie jakieś magazyny pod wynajęcie. Jak byłam dzieckiem, to był skład mleczarniany, przywozili mleko, sery żółte.

Data i miejsce nagrania 2017-09-28, Lublin

Rozmawiał/a Tomasz Czajkowski