Tradycje żydowskie i święto szabas - Kazimiera Łachacz - fragment relacji świadka historii [TEKST]

(1)

KAZIMIERA ŁACHACZ

ur. 1924; Częstoborowice

Miejsce i czas wydarzeń Częstoborowiece, dwudziestolecie międzywojenne

Słowa kluczowe Częstoborowice, dwudziestolecie międzywojenne, stosunki polsko-żydowskie, Żydzi, sąsiedzi, Żyd Lejb, rozpalanie ognia, szabas, święta żydowskie, potrawy, tradycje żydowskie, ślub

Tradycje żydowskie i święto szabas

[Żydzi mieszkali] obok nas i za mostem. Tutaj [to] Lejba [i pamiętam], że [mówili]: „Idź do Lejby tam po to, idź do Lejby po to.”, bardzo życzliwy [był]. Co sobotę chodziłam im ogień rozpalałam pod kuchnią. Nieraz się poparzyłam, bo to nie było tak jak dzisiaj, tylko te drewka, które się zapaliły, [trzeba było] troszkę papieru, siana, czy drewna, jakieś szczypy takie i podkładało [się]. To był już mój obowiązek, bo ja za to dostawałam albo takie raczuszki, oni to smażyli, czy gotowali w tłuszczu.

Wiem, że ktoś [ z sąsiedztwa] żenił się czy wychodził za mąż i nasza rodzina była na [ślubie]. Pamiętam jak dziś, że ten pan młody czy ta para zgniatali kieliszek, coś wypili chyba z takich srebrnych [kieliszków]. Ja [jako dziecko] przyglądałam się [temu], podbiegałam bliżej. To był ślub, jeszcze przed wojną.

Data i miejsce nagrania 2008-06-20, Lublin

Rozmawiał/a Wioletta Wejman

Transkrypcja Magdalena Kozuch

Redakcja Weronika Prokopczuk