Pogrzeb siostry w przedwojennym Lublinie - Z. P. J. - fragment relacji świadka historii [TEKST]

Chodzi o to, że jak ktoś nie zjadł - bo to były kawiarnie-restauracje, to nie było tak, że tylko kawiarnia, tylko tam można było i zjeść - ktoś nie dokończył jedzenia, to

Chociaż pamiętam szewca jednego, żeby było śmiesznie nazywał się Schumacher - to znaczy szewc po prostu, on miał bardzo mało roboty, ale siedział sobie przed tym warsztatem

Ten podrabin mieszkał od podwórka, miał czworo dzieci, najstarszy był syn, Abram, był też takim chasydem z pejsami; była córka, która została nauczycielką i

Na Króla Leszczyńskiego, już jak się dochodziło do Wieniawskiej ulicy, mieszkał rabin, ten rabin miał syna, syn był elegancki, zawsze chodził w takim kapelusiku, wysoki

Jak się szło w stronę Wieniawskiej, to po lewej stronie była łąka, ogromna łąka i jeziorko, tam się chodziło, tam się dzieci bawiły, ta łąka była piękna.. Od tej łąki

U nas w kościele jest takie naczynie, gdzie jest woda święcona, jak się wchodzi do kościoła, to się rękę macza i żegna się, a u Żydów na ścianie jest przypięta ośla skóra

Słowa kluczowe Lublin, dwudziestolecie międzywojenne, dzielnica Wieniawa, Żydzi, stosunki polsko-żydowskie, piekarnie żydowskie, pieczywo, chleb razowy.. Piekarnie żydowskie

Ciężko mu było mówić po polsku, więc ten Żyd, wychowawca, mówi tak: „Tutaj jest chłopak i będziesz do niego przychodził, to on będzie z tobą rozmawiał po