Realizowana formacja intelektualna w Małym Gościu Niedzielnym
3.4. Nauczanie o Kościele
Wychowanie intelektualne zawiera w sobie także wymiar eklezjologiczny. W Małym Gościu Niedzielnym jest on bardzo widoczny, bo obejmuje ponad 43 artykuły poruszjące ten aspekt. W scenie opisującej Zesłanie Ducha Świętego Apostołowie trwający z Maryją na modlitwie w Wieczerniku otrzymują moc głoszenia Jezusa Zmartywchwstałego. Ten moment
nazywany jest w teologii narodzinami Kościoła122 i pojawia się w publikowanych homiliach
przy okazji święta Zesłania Ducha Świętego. W napisanej homilii W. Oszajaca dokonał opisu tego wydarzenia, w którym Trzecia Osoba Trójcy – pod postacią języków ognia – spłynęła na uczniów, dając im siłę do pokonania lęku i wyjścia z ciasnych domów, by głosić całemu światu Dobrą Nowinę o zbawieniu. Dzisiaj chrześcijanin, zdaniem W. Oszajcy, jeśli się ma czegoś bać to tylko tego, aby nie zamknąć się w świecie Ewangelii, w którym jest milutko, w którym „nie
widzi się więźniów, narkomanów, AIDS, zaniedbanych i głodnych”123. Dla E. Poloczka to, że
należmy do Kościoła, powinno być źródłem naszej otwartości i radości ze stałego doświadczania
miłości Boga124. Mały Gość Niedzielny poświęca dużo miejsca historii Kościoła, ale ukazuje go
także jako wspólnotę ludzi realizująca powołanie do świętości. Czytelnicy mogą dowiedzieć się, że Jezus Chrystus przygotowywał Jego założenie od początku rozpoczęcia swoje misji na ziemi.
Pierwszym krokiem było powołanie Dwunastu Uczniów, najbliższych słuchaczy
i współpracowników. L. Warzybok mówi o budowaniu przez Jezusa domu na mocnym jak skała fundamencie, którym jest On sam. Po zmartwychwstaniu Jezus jest stale obecny w sposób niewidzialny w Kościele. Ale miał świadomość, że potrzebny jest widzialny zastępca na
ziemi125, dlatego wybrał Piotra dając „mu władzę nad ludźmi, aby ich bezpiecznie prowadzić do
Boga”126. Jego rolą było, podobnie jak obecnych papieży, mówienie o życiu Pana Jezusa, o Jego
męce i zmartwychwstaniu, zachęcaniu do przepraszania za grzechy i miłości do Chrystusa, który otworzył ludziom niebo. Powołanie Piotra rozpoczęło się od zmiany imienia z Szymon na Kefas, co w języku aramejskim oznacza skałę (po grecku skała to petros stąd Piotr). Zmiana imienia – zwyczaj stosowany w zakonach – jest wymowanym znakiem rozpoczęcia nowego życia. Człowiek jest słaby i jak tłumaczy redaktor Keks „cała siła pochodzi tylko od Boga i nie jest
naszą zasługą (…) z nim możesz być skałą”127. Święty Piotr za swoja wierność Mistrzowi został
ukrzyżowany w 67 roku głową do dołu, jak sam pragnął. Inny filar wczesnego Kościoła, święty Paweł, uwielbił Boga śmiercią przez ścięcie mieczem. W Małym Gościu nie mogło zabraknąć
122 Słowo Kościół ma dwa znaczenia: dom Boży, świątynia z wieżami dzwonem. Drugie: rodzina grzeszników, która chce być świętymi. Por. J. Twardowski. b.t. „Mały Gość Niedzielny” 1997 nr 10 s. 10-11.
123 W. Oszajca. Ogień z wieczernika. „Mały Gość Niedzielny” 1992 nr 6 s. 2.
124 E. Poloczek. Cennik. „Mały Gość Niedzielny” 1993 nr 9 s. 4.
125 L. Warzybok. 266 Piotrów. „Mały Gość Niedzielny” 1993 nr 8 s. 7.
126 b.a. Pomyśl. „Mały Gość Niedzielny” 1992 nr 10 s. 8.
174
miejsca dla tego wielkiego Apostoła. Z okazji 2000 lat od jego urodzin w Kościele rok 2008 ogłoszono Rokiem świętego Pawła. F. Kucharczak poświęcił mu w wakacyjnym numerze artykuł Dobry zawodnik, nawiazując do słów Apostoła „w dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem” (2 Tm 4,7). Święty Paweł, otrzymawszy od Boga moc, jest Mu posłuszny. Odbywa 3 wielkie podróże trwające po kilka lat i jedną ostatnią do Rzymu po męczeńską śmierć. Do numeru dołączono mapę tych podróży, aby każdy czytelnik mógł prześledzić kolejne miejsca pobytu świętego. Na szlaku podróży Apostoła narodów rozrastały się gminy wyznawców Chrsytusa. Ale, jak zaznacza redaktor, tę „moc ma każdy, kto uwierzył
Jezusowi i oddał Mu swoje życie”128 Święty Paweł jest najpłodniejszym autorem pism
nowotestamentowych – napisał 13 listów do różnych gmin chrześcijańskich i biskupów, które znalazały się w kanonie ksiąg obajwionych. Wszystkie listy dotyczą karalności i wiary. Właśnie ten obszar apostołowania poruszał w rozmowie Waldemar Chrostowski – przewodniczący Stowarzyszenia Biblistów Polskich. Zdradza on, że Paweł dyktowawał listy swojemu sekretarzowi, a tylko podpisywał własnoręcznie. Ówczesnym językiem kultury, nauki, handlu i ulicy był język grecki, dlatego listy napisane zostały w tym języku. Pisano je na „papirusie lub pergaminie”, podaje rozmówca i miały „kształt zwojów”, które wkładano do skórzanych
futerałów129. Listy były zabezpieczane pieczęcią wskazująca także na nadawcę i spełniąca
zarazem rolę zabezpieczenia listu przed podrobieniem. Były też pieczołowicie przepisywane130.
Lektura katolickiego miesięcznika daje odbiorcom obraz rozwoju chrześcijaństwa i Kościola od jego założenia po dzień dzisiejszy. Od początku chrześcijaństwo posługiwało się znakami i symbolami, które świadczyły o przynależności do danej wspólnoty. Pierwszym znakiem chrześcijan nie był, jak to powszechnie się uważa krzyż, ale znak ryby, który otoczony był przez nich wielkim szacunkiem. T. Jaklewiczowi znak ten przypomina o naszej tożsamości, dlatego starał się młodym chrześcijaninom katolickiego pisma przypomnieć o trzech znaczeniach znaku ryby. Pierwszy odnosi się do metafory chrześcijan jako „złowionych ryb
przez sieć Kościoła, uratowanych od grzechu i śmierci”131. Drugi znaczenie związane jest
z wyrazem ryba w języku greckim, który brzmiał Ichtys. Cały Nowy Testament był napisany po grecku i większość ówczesnych ludzi mówiła w tym języku. W słowie tym chrzescijanie dostrzegli zaszyfrowane imię, a konkretnie akronim: Jezus Chrystus Syn Boży Zbawiciel. Stąd od początku ryba była symbolem samego Chrystusa i służyła do rozpoznawania się swoich braci i sióstr w okresie prześladowań, jak to pięknie opisał Henryk Sienkiewicz w powieści Qvo vadis.
128 F. Kucharczak. Dobry zawodnik. „Mały Gość Niedzielny” 2008 nr 7-8 s. 8-9.
129 K. Błażyca. Listy bardzo polecone. „Mały Gość Niedzielny” 2008 nr 12 s. 6.
130 Tamże.
175
Symbol ten dopiero w IV wieku stał się znakiem chrześcijan132. Trzecie znaczenie powiązane
jest ze współczesnością i dominkaninem o. Janem Górą. Stworzył on Rybę – bramę jako symboliczne przejście do trzeciego tysiąclecia wiary. W 2003 roku Mały Gość Niedzielny przeprowadził akcje zarybianie czyli naklejenie naklejki z rybą na samochód, dołączając do wakcyjnych numerów naklejkę. Stało się to okazją do tłumaczenia „ciekawskim”, że ryba nie oznacza przynależności do klubu wędkarskiego ale do wspólnoty ludzi ochrzczonych. Chrześcijanie to wszyscy, którzy wierzą w Chrystusa, Syna Bożego, który dla naszego zbawienia stał się prawdziwym człowiekiem.
Wczesne chrześcijaństwo od początu swojego istnienia związane było
z prześladowaniami i szkalowaniem. „Ówczesnym hejtem”, zdaniem F. Kucharczaka, można nazwać zrzucenie na chrześcijan winy za pożar Rzymu, co doprowadziło do ogromnych
prześladowań w całym imperium133. W ciągu 2,5 wieku jeszcze 20 razy miały miejsce okrutne
prześladowania. Redaktor przywołał jedno z najbardziej znanych - męczenników acylitańskich z roku 180. Z akt wynika: że nie zaparli się swojej wiary, ale dali jej świadectwo. Zostali skzani na ścięcie, ponieważ odrzucili możliwość powrotu do obyczajów rzymskich i uparcie trwali na
swym stanowisku. Jeszcze przed śmiercią wyznali radość, dziekując Bogu za łaskę śmierci134.
Po każdorazowym okresie okrutnego meczęństwa wyznawców Jezusa, jeszcze żywiej wybuchła wiara i wzrastała liczba wiernych. Dlatego wczesnochrześcijański pisarz Tertulian pisał o krwi męczenników, która staje się zasiewem nowych chrześcijan. W 313 roku cesarz Konstantyn Wielki porzucił pogaństwo, a w wydanym edykcie mediolańskim religią państwową uczynił
chrześcijaństwo135. Przeniósł się do Konstantynopola, co wzmocniło tamtejszy Kościół, choć jak
zaznacza F. Kucharczak, pierwszeństwo Rzymu było bezsprzeczne136. W 756 roku na wzór
świecki powstało Państwo Kościelne ze stolicą w Rzymie, które istaniało do 1870. W 2004 i w 2009 na stronach Małego Gościa Niedzielnego pojawiły się artykuły na ten temat. Pierwszy opisywał krótko historię do upadku Państwa Kościelnego. Zwracał uwagę, że głową Kościoła i ziemskim władcą Państwa Kościelnego był papież, który miał licznych poddanych, armie, ministerstwa, policję, podatki i więzienia. Średniowieczni władcy musieli się liczyć
z papieżem137. W kolejnych wiekach rola papieża jako świeckiego monarchy słabła. Przez 1100
132 b.a. b.t. „Mały Gość Niedzielny” 2008 nr 9 s. 3. Rybę jako symbol chrześcijanstwa odnajdujemy w katakumbach.
133 Zob. F. Kucharczak. Zginiemy? Bogu niech będą dzięki. „Mały Gość Niedzielny” 2017 nr 9 s. 10-13. Historia głosi, że sam Neron podpalił Rzym, prawdopodobnie jednak nie było to jego dzieło. Cezar odbudowując stolicę wydał szereg nakazów dotyczących ogniotrwałości budynków.
134 Tamże.
135 Zob. A. Śliwa. Historyczne decyzje. Wybory, które zmieniły świat. „Mały Gość Niedzielny” 2010 nr 11 s. 4-5. Wydając w 313 roku edykt mediolański cesarz rzymski Konstantyn Wielki zapewnił wolność wyzania. Dało to początek chrześcijańskiemu obliczu Europy, a religia zjednoczyła wszystkich.
136 Zob. F. Kucharczak. Potrzebny szew. „Mały Gość Niedzielny” 2004 nr 2 s. 15.
176
lat papieże władali państwem Kościelnym. W następstwem tendencji zjednoczeniowych półwyspu Apenińskiego wojska włoskie wtargnęły do Rzymu i zdobyły go w 1870 roku. Papież ogłosił się więźniem Watykanu i przez 8 lat nie wyszedł na zewnątrz Od tego czasu papiestwo, zamiast stracić, zyskało większy szacunek. 60 lat po upadku Państwa Kościelnego Włochy uznały Watykan suwerennym państwem, a papieża niezależnym od władzy świeckiej. Dokładnie wydarzenia te datuje się na 25 .06. 1929, kiedy to nastąpiła inauguracja Państwa Watykańskiego. Redaktor Kucharczak, w artykule „Najmniejsze, lecz największe” przybliżył czytelnikom to najmniejsze państwo świata obejmujące zaledwie 0,44 km kwadratowych i liczące ponad 560 obywateli (choć zamieszkujących jest około tysiąca). Biorąc pod uwagę chrześcijan jako lud Boży prowadzony na ziemi przez papieża można śmiało powiedzieć, że ludność Watykaniu to
ponad miliard ludzi na całym świecie138. Jego obszar podlega ochronienie jako zabytek
szczególnej wartości kulturalnej, a przestrzeń powietrzna jest zamknięta dla samolotów. Państwo, ma własny ustrój, konstytucje, własne urzędy, hymn i flagę. Ma też własne wojsko, która stanowi 110 gwardzistów szwajcarskich, a ponadto korpus żandarmerii i straż pożarną. Ciekawostką jest, jak podaje autor we wspomnianym artykule, że „nikt się w Watykanie nie
rodził”139. Ustrój w 44 hektarowym państwie Città della Vaticana to monarchia absolutna.
Sprawuje ją papież wybierany dożywotnie140 spośród Kolegium Kardynałów, którzy są
mianowani przez papieża. Funkcja premiera, czyli sekretarza stanu, sprawowana przez wybranego karydynała jest neutralna i nienaruszalna. W rządzeniu tym miniaturowym państwem papieża wspomaga Kuria Rzymska.
Wybór następcy świętego Piotra jest uwidocznieniem sukcesji apostolskiej stanowiącej jeden z przymiotów Kościoła. Jest to zarazem największy temat medialny każdych czasów. W obecnej dobie, dzięki postępowi techniki, przez środki społecznego przekazu możemy na bieżąco śledzić całe to wydarzenie. Mały Gość Niedzielny, jako jedno z narzędzi medialnych, przekazywał swoim czytelnikom informację na temat konklawe i papieży. Uczynił tak w przypadku wyboru Benedykta XVI i Franciszka. Miesiąc po wyborze Ojca Świętego Franciszka zamieścił na swoich łamach dokładny opis tej ceremonii, która ma już swoją
tradycję141 i skutecznie chce się chronić od wpływów władców tego świata”142. Piotr jako
138 Zob. F. Kucharczak. Najmniejsze, lecz największe. „Mały Gość Niedzielny” 2009 nr 6 s. 32-33.
139 Tamże.
140 Do roku 2013 „dożywotnie” oznaczało pełnienie tej godności aż do śmierci. Zmieniło się to po abdykacji i złożeniu urzędu papieża przez Benedykta XVI. Obecnie mamy urzędującego papieża Franciszka i papieża seniora Benedykta XVI [przyp. autora].
141 Konklawe rozpoczyna poranna msza o wybór papieża. Po mszy w uroczystej procesji śpiewając hymn Veni Creator, uczestnicy konklawe przechodzą do domu Marty, gdzie mieszkają podczas konklawe. Wybór przez kardynałów elektorów, którzy nie ukończyli 80 roku życia w kaplicy sykstyńskiej. Składają ślubowanie, a potem na kartkach wypisują nazwisko tego, który ich zdaniem powinien objąć ten urząd. Codziennie 2. głosowanie przed południem i 2. po południu. Jeśli w ciągu głosowań nie uda się wybrać papieża, powinni zrobić jednodniową przerwę,i następna seria; po niej dłuższa przerwa lub zmiana sposobu głosowania. Jeśli nie jest biskupem,
177
wybrany przez Jezusa był pierwszym, dziś Franciszek jest 266 papieżem w historii Kościoła. Od września 2010 roku redaktorzy A. Grajewski i F. Kucharczak w kolejnych numerach Małego Gościa Niedzielnego wybrali i zaprezentowali czytelnikom papieży stulecia, czyli takich, którzy mieli ogromny wpływ na rozwój Kościoła w danym wieku. Jak łatwo obliczyć było ich dwudziestu, a poprzez krótkie określenia stosowane w tytule przy imionach papieży, można
łatwo skojarzyć postać z jego dokonaniami.143. Dla czytelników Małego Gościa Niedzielnego
była to doskonała okazja do poznania historii i wizerunku najbardziej zasłużonych dla Kościoła
papieży144. Portrety – medaliony mozaikowe wszystkich papieży kościoła – znajdują się
w bocznych nawach bazyliki Świętego Pawła za Murami w Rzymie. Pierwszy medalion w
galerii wizerunków poświęcony jest Wielkiemu Rybakowi.145. W artykule autor ukazuje także
działanie wczesnych gmin chrześcijańskich na przykładzie pierwszej gminy Kościoła jerozolimskiego założonej przez Piotra. Członkowie na co dzień żyli w własnych domach, ale ich obowiązkiem było wspieranie wspólnoty modlitwą i materialnie. Tak rodziła się „wspólnota
miłości”146. O roli świętego Piotra u początku chrześcijaństwa, jego powszechnym autorytecie,
świadczyć mogą wydarzenia z 49 roku, kiedy na Soborze w Jerozolimie, uważanym za pierwszy sobór w historii Kościoła, decydujacy głos przypada właśnie Jemu. Piotr przewodził gminom na całym świecie przez 25 lat, aż do swojej śmierci na arenie cyrku Nerona. Obok takich papieży jak święty Dionizy nazywanego strażnikiem wiary z racji rozstrzygania sporów na temat wiary
natychmiast po wyborze przyjmuje skarę biskupią. Biały dym z pieca – do palenia kartek do głosowania dodaje się słomę i barwnik. Por. b.a. A jak wybiera się papieża? „Mały Gość Niedzielny” 2013 nr 4 s. 18-19.
142 G. Szulik. Papież pokazuje drogę. „Mały Gość Niedzielny” 2005 nr 6 s. 11.
143 Niektórzy papieże od momentu wydania artykułu zostali ogłoszeni przez Kościół świętymi, jak Jan XXIII czy Jan Paweł II. Zob.: A. Grajewski. Wielki Rybak – św. Piotr. „Mały Gość Niedzielny” 2010 nr 9 s. 28-29. A. Grajewski. Św. Soter 166-174 – patron dobrej miłości. „Mały Gość Niedzielny” 2010 nr 10 s. 32-33. F. Kucharczak. Św. Dionizy 259-269 – strażnik wiary. Mały Gość Niedzielny 2010 nr 11 s. 36-37. F. Kucharczak.
Św. Sylwester 314-335 – papież nowej epoki. „Mały Gość Niedzielny” 2010 nr 12 s. 32-33. A. Grajewski. Leon Wielki 440-461. „Mały Gość Niedzielny” 2011 nr 1 s. 34-35. F. Kucharczak. Grzegorz Wielki 590-604 – sługa sług.
„Mały Gość Niedzielny” 2011 nr 2 s. 32-33. A. Grajewski. Marcin I 649-655 – papież wygnaniec. „Mały Gość Niedzielny” 2011 nr 3 s. 34-35. F. Kucharczak. Stefan II 752-757 – założyciel państwa. „Mały Gość Niedzielny” 2011 nr 4 s. 34-35. A. Grajewski. Mikołaj I 858-867 – pierwszy koronowany. „Mały Gość Niedzielny” 2011 nr 5 s. 34-35. A. Grajewski. Benedykt VII 974-867 (983) – światło w mroku. „Mały Gość Niedzielnyˮ 2011 nr 6 s. 32-33. F. Kucharczak. Grzegorz VII 1073-1085 – rycerz wolnego Kościoła. „Mały Gość Niedzielny” 2011 nr 7-8 s. 36-37. F. Kucharczak. Kalikst II 1119-1124 – zręczny negocjator. „Mały Gość Niedzielny” 2011 nr 9 s. 34-35. F. Kucharczak. Innocenty III 1198-1216 – siła władzy. „Mały Gość Niedzielny” 2011 nr 10 s. 34-35. F. Kucharczak.
Bł Benedykt XI 1303-1304 – człowiek pokoju. „Mały Gość Niedzielny” 2011 nr 11 s. 32-33. A. Grajewski. Marcin V 1417-1431. „Mały Gość Niedzielny” 2011 nr 12 s. 34-35. A. Grajewski. Sykstus V 1585-1590 – żelazny papież.
„Mały Gość Niedzielny” 2012 nr 1 s. 34-35. F. Kucharczak. Bł. Innocenty XI 1676-1689 – Turkom Stop. „Mały Gość Niedzielny” 2012 nr 2 s. 36-37. F. Kucharczak. Benedykt XIV 1740-1758 – uczciwy człowiek. „Mały Gość Niedzielny” 2012 nr 3 s. 34-35. F. Kucharczak. Bł. Pius IX 1846-1878 – więzień Watykanu. „Mały Gość Niedzielnyˮ 2012 nr 4 s. 34-35. A. Grajewski. Bł. Jan XXIII 1958-1963 – proboszcz świata. „Mały Gość Niedzielnyˮ 2012 nr 5 s. 32-33. A. Grajewski. F. Kucharczak. Jan Paweł II 1978-2005 – cały Twój. „Mały Gość Niedzielnyˮ 2012 nr 6 s. 32-33.
144 A. Grajewski. F. Kucharczak. Dwudziestu wspaniałych. Papieże stulecia. „Mały Gość Niedzielny” 2010 nr 9 s. 26-27.
145 A. Grajewski. Wielki Rybak. „Mały Gość Niedzielny” 2010 nr 10 s. 28.
178
dotyczących rozumienia Trójcy Świętej czy natury Jezusa 147, czy święty Sylwester, który
zatwierdził postanowienia pierwszego soboru nicejskiego, orzekające, że Jezus jest współistotny
Ojcu148, redaktorzy wymieniają dwóch którym kościół nadał tytuł Wielki. Był nim Leon –
obrońca jedności kościoła i czystość jego wiary w trakcie sporów o naturę Chrystusa149 oraz
Grzegorz – reformator liturgii (nadał mszałowi formę obowiązująco do dzisiaj) i krzewiciel misji w zachodniej Europie. Jest autorem słów: jeśli prawda może spowodować zgorszenie, to lepiej
dopuścić do niego niż wyrzec się prawdy150. W ich galerii nie mogło zabraknąć papieża, któremu
nie Kościół, ale wierni nadali tytuł Wielki - Jana Pawła II. Była to postać bliska wszystkim Polaków bez względu w jakimkolwiek zakątku globu się znajdowali. Trzeci co do długości pontyfikat zmienił Kościół i cały świat. Pod wpływem pielgrzymek Jana Pawła II upadły rządy dyktatorskie Haiti, Filipn Chile i Argentyny. W sposób bezkrwawo upadł komunizm w Europie. Bez niego nie byłoby też wolnej Polski. Osobie papieża Polaka katolicki miesięcznik przez cały czas trwania jego pontyfikatu (1978-2005) poświęcał bardzo dużo miejsca. W 17 rocznicę wyboru Karola Wojtyły na stolicę Piotrową pismo zamieszcza wypowiedź znanego dziennikarza amerykańskiego: „Za tego pontyfikatu stało się możliwe, że bestsellerami stały się nawet encykliki, zaś odmawiana przez Papieża modlitwa różańcowa wydawana jest na płytach
kompaktowych, osiągając kilkusettysięczne nakłady”151. Do tego papieża doskonale pasują
słowa W. Oszjacy o roli i funkcji papieża – „nie chce pouczać, ale chce powiedzieć, co dla niego
samego i wielu w Kościele ważne i daje radość”152. W grudniu 1995 na łamach Małego Gościa
Niedzielnego zamieszczono fragmenty listu Ojca świętego Jana Pawła II do dzieci. Jak zaznacza redakcja, to pierwszy przypadek w dziejach Kościoła, żeby następca Świętego Piotra „zwrócił się do dzieci, skierował do nich słowa pełne ciepła i mądrości, poddał pod rozwagę ważne
problemy szkolnego wieku”153. Dla młodych czytelników katowickiego pisma słowa papieża
o powołaniu, które Bóg daje każdemu człowiekowi, były zachętą do wsłuchania się w Jego głos, obecny w duszy dziecka. Papież prosi także dzieci o modlitwę w celu rozpoznania, do jakiej drogi Bóg powołuje: do życia w małżeństwie czy też do kapłaństwa, do życia zakonnego, do
pracy misyjnej, by „wielkodusznie pójść za jego głosem”154. Ale redaktor B. Moskwa podkreślał
także odpowiedzialność jaka spada na wszystkich wierzących, nie wykluczając dzieci. Pamięć o papieżu w modlitwie, duchowa łaczność podczas odmawiania modlitwy Anioł Pański, poczucie odpowiedzialności za papieża, szczególnie kiedy trzeba stanąć w Jego obronie to
147 Zob. F. Kucharczak. Św. Dionizy – strażnik wiary s. 36.
148 Zob. F. Kucharczak. Św. Sylwester 314-335 – papież nowej epoki s. 32.
149 Zob. A. Grajewski. Leon Wielki 440-461 s. 35.
150 Zob. F. Kucharczak. Grzegorz Wielki 590-604 – sługa sług s. 32.
151 Por. B. Moskwa. Habemus Papam. „Mały Gość Niedzielny” 1995 nr 10 s. 9.
152 W. Oszajca. Ogień z wieczernika. „Mały Gość Niedzielny” 1991 nr 6 s. 3.
153 b.a. Fragmenty listu Ojca świętego Jana Pawła II do dzieci. „Mały Gość Niedzielny” 1995 nr 12 s. 11-12.
179
konkretny wyraz miłości do Ojca Świętego. Tym przejawem jest także znajomość encyklik, listów pasterskich i książek, które Jan Paweł II kieruje do chrześcijan- katolików na całym
świecie155. Wjątkowym znakiem podziękowania małogościowych dzieci dla duchowego
przewodnika były artystyczne prace indywidualne i zbiorowe wysyłane do Watykanu. Miesiąc po śmierci papieża w numerze majowym 2005 roku redakcja przedstawiła wszystkie akcje inicjowane przez Małego Gościa Niedzielnego, będące znakami szczególnej miłości wobec papież Polaka: dywan tkany modlitwą (1997), serdeczne poduszko-rękawice (1999), tona modlitewnego ziarna (2003), zamieszczone listy papieża do babci i dziadka (1999)
i wspomniany już list do rodziców (2005)156.
Po śmierci Jana Pawła II czytelnicy w kolejnych numerach mogli na bieżąco czytać o nowowybranym papieżu, najbliższym współpracowniku poprzedniego, Józefie Ratzingerze,
który przyjął imię Benedykata XVI157, którego przedstawiono jako „człowieka mądrego, bardzo
dobrego, serdecznego, sympatycznego, otwartego”158. Równo 6 lat po tym artykule redakcja
cytuje słowa papieża Benedykta, który zachęca do oddawnia życia Chrystusowi: „Tak! otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi a znajdziecie prawdziwe życie”. Daje też wskazówki do rozpoznania planów Bożych: „Pytać Jezusa codziennie i prosić o pomoc w znalezieniu drogi
jaką masz iść”159. Drogą chrześcijanina jest bez wątpienia bliskość z Jezusem Eucharystycznym.
Jak odpowiada papieża Benedykta XVI dzieciom udział we Mszy świętej i przyjmowanie Komunii jest potrzebne, by człowiek mógł odnaleźć centrum swojego życia czyli Jezusa
Chrystusa. Jego brak może zniszczyć człowieka160. W zamieszczonych odpowiedziach na
pytania dzieci, czytelnik znajduje kompedium nauczania Kościoła w sprawach sakramentów pojednania i pokuty oraz Eucharystii. Redakcja Małego Gościa Niedzielnego, zamieszczając w kolejnych latach artykuły i urzędujących papieżach, świadomie lub mniej świadomie ukazuje