Realizacja zada ń ustawowych przez samorz ą d lekarski w latach 1989 – 2009
1. Sprawowanie pieczy i nadzoru nad nale ż ytym i sumiennym wykonywaniem zawodu lekarza
1.3 Organizacja i nadzór nad doskonaleniem zawodowym lekarzy
Art. 2 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. zakładał, iż samorząd swoje zadania wykonywać będzie między innymi poprzez współdziałanie w sprawach doskonalenia zawodowego lekarzy. Aktywność ta mieści się w ramach sprawowania pieczy i nadzoru nad należytym wykonywaniem zawodu lekarza, bowiem żeby dobrze leczyć pacjentów lekarz musi bezustannie aktualizować i poszerzać swoją wiedzę i umiejętności. Doskonalenie zawodowe może być rozpatrywane w trzech płaszczyznach:
477 § 7 ust. 5 uchwały Naczelnej Rady Lekarskiej nr 087/04/IV dnia 18 czerwca 2004 r. – (http://www.nil.org.pl/doc/1241/ru087-04-IV.rtf).
478
~ 151 ~
odbywania przez lekarzy i lekarzy dentystów stażu podyplomowego, zdobywania tytułu lekarza specjalisty oraz jako proces podnoszenia kwalifikacji zawodowych w celu maksymalizacji możliwości wykonywania zawodu. Izby lekarskie miały swój udział w każdej z nich.
Ustawa z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. 2008r., nr 136, poz. 857) w art. 15 ust. 5 przewidywała, iż Minister Zdrowia w drodze rozporządzenia, uzgodnionego z Naczelną Rada Lekarską, ureguluje odbywanie stażu podyplomowego przez lekarzy i lekarzy dentystów. Zostało ono wydane 24 maja 1999 r.479. Zgodnie z §7 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 24 maja 1999 r. w sprawie stażu podyplomowego lekarza, lekarza stomatologa okręgowe rady lekarskie wskazywały lekarzom i lekarzom dentystom, którym przyznały ograniczone prawo wykonywania zawodu na swoim terenie, miejsce odbywania stażu podyplomowego a także wydawały kartę stażu podyplomowego. Okręgowe izby lekarskie były również odpowiedzialne za szkolenie stażystów w zakresie prawa medycznego i bioetyki480, a także delegowały swoich przedstawicieli do komisji egzaminacyjnych przeprowadzających państwowy egzamin kończący staż lekarza lub lekarza stomatologa481. W 2004 r. Minister Zdrowia wydał nowe rozporządzenie regulujące odbywanie stażu przez lekarzy i lekarzy dentystów482, które nie zmieniło roli samorządu lekarskiego w procesie stażowym lekarzy i lekarzy dentystów.
Znacznie skromniej wyglądał udział samorządu lekarskiego w procesie specjalizacji, czyli uzyskiwania uprawnień do posługiwania się tytułem lekarza specjalisty. Naczelna Rada Lekarska opiniowała programy specjalizacji483, delegowała swojego przedstawiciela do Rady Naukowej Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego, które odpowiadało za koordynację specjalizacji lekarskich i opracowanie programów szkolenia specjalizacyjnego484 oraz do Krajowej Rady Specjalizacji Lekarskich – organu pomocniczego Ministra Zdrowia w sprawach
479
Rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 24 maja 1999 r. w sprawie stażu podyplomowego lekarza, lekarza stomatologa (Dz. U. 1999 r., nr 54, poz. 571).
480 § 2 ust. 7 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 24 maja 1999 r. w sprawie stażu podyplomowego lekarza, lekarza stomatologa (Dz. U. 1999 r., nr 54, poz. 571).
481
§ 19 ust 3 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 24 maja 1999 r. w sprawie stażu podyplomowego lekarza, lekarza stomatologa (Dz. U. 1999 r., nr 54, poz. 571).
482 Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 24 marca 2004 r. w sprawie stażu podyplomowego lekarza i lekarza stomatologa (Dz. U. 2004 r., nr 57, poz. 553).
483
§ 9 ust. 1 rozporządzenia ministra zdrowia z dnia 20 października 2005 r. w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy dentystów (Dz. U. 2005 r., nr 213, poz. 1779).
484 § 6 ust 1 Statutu Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego – załącznik do zarządzenia Ministra Zdrowia z dnia 24 listopada 2006 r. w sprawie nadania statutu Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego (Dz. Urz. MZ 2006 r., nr 17, poz. 86).
~ 152 ~
związanych z realizacją zadań w zakresie kształcenia podyplomowego lekarzy485. Samorząd lekarski delegował również swoich członków do komisji przeprowadzających egzaminy specjalizacyjne486.
Największą rolę izby lekarskie odgrywały jednak w procesie podnoszenia kwalifikacji zawodowych w celu maksymalizacji możliwości wykonywania zawodu. Od momentu wejścia w życie ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. 1997 r., nr 28, poz. 152) lekarze mieli prawo ale i obowiązek doskonalenia zawodowego, w szczególności w różnych formach kształcenia podyplomowego487. Ze względu na opóźnienia w wydaniu aktów wykonawczych regulujących dopełnianie obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy Naczelna Rada Lekarska uchwałą nr 013/97/00/III z dnia 14 kwietnia 2000 r. sama określiła sposoby, w jakie lekarze mogli się z niego wywiązać. Lekarze mogli robić to poprzez:
1) udział (czynny, bierny) w szkoleniu wewnętrznym,
2) odbycie szkolenia podyplomowego organizowanego przez podmiot uprawniony do prowadzenia kształcenia podyplomowego lekarzy, 3) odbycie stażu klinicznego krajowego lub zagranicznego, 4) uzyskanie tytułu specjalisty w określonej dziedzinie medycyny, 5) uzyskanie świadectwa potwierdzającego posiadanie umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny,
6) indywidualną prenumeratę roczną czasopisma lub zakup książki fachowej,
7) korzystanie z biblioteki lekarskiej lub Internetu, 8) uzyskanie tytułu profesora,
9) uzyskanie stopnia doktora habilitowanego, 10) uzyskanie stopnia doktora,
11) opublikowanie książki, artykułu, recenzji lub komunikatu z badań o charakterze naukowym,
12) opublikowanie książki lub artykułu o charakterze
485
§ 2 ust. 1 pkt 2 Zarządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia z dnia 23 marca 1999 r. w sprawie powołania Krajowej Rady Specjalizacji Lekarskich do realizacji zadań w zakresie kształcenia podyplomowego lekarzy, lekarzy stomatologów (Dz. Urz. MZ 1999 r., nr 1, poz. 1).
486 § 20 ust. 4 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki społecznej z dnia 25 marca 1999 r. w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy stomatologów (Dz. U. 1999 r., nr 31, poz. 302), § 23 ust. 4 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 sierpnia 2001 r. w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy stomatologów ( Dz. U. 2001 r., nr 83, poz. 905), § 33 ust. 4 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 20 października 2005 w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy dentystów (Dz. U. 2005 r., nr 213, poz. 1779).
487
~ 153 ~
popularnonaukowym,
13) przetłumaczenie książki, artykułu i innej pracy naukowej lub popularnonaukowej,
14) udział (czynny, bierny) w konferencji naukowej, zjeździe naukowym, sympozjum,
15) kierowanie specjalizacją lekarzy,
16) prowadzenie szkolenia lekarzy stażystów,
17) udział w komisjach egzaminów specjalizacyjnych488.
Osiągnięcia na polu doskonalenia zawodowego lekarze mogli ewidencjonować na dostarczanych im przez okręgowe izby lekarskie formularzach. NRL określiła też liczbę punktów edukacyjnych za każdy rodzaj doskonalenia zawodowego489. W 2003 r. Naczelna Rada Lekarska wprowadziła nieznaczne zmiany w zakresie sposobu dopełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez lekarzy uchwałą nr 38/03/IV490.
Dopiero w październiku 2004 r. Minister Zdrowia wydał rozporządzenie w sprawie sposobów dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów491. Blisko 8 lat zajęło administracji rządowej wydanie aktu wykonawczego regulującego tak istotną, z punktu widzenia zarówno lekarzy jak i pacjentów, sprawę. Minister Zdrowia zdefiniował doskonalenie zawodowe lekarzy i lekarzy dentystów jako „aktywność zawodową w ramach samokształcenia lub w zorganizowanych formach kształcenia podyplomowego poprzez odbywanie szkolenia specjalizacyjnego (...), nabywanie umiejętności zawodowych z zakresu węższych dziedzin medycyny lub udzielania określonych świadczeń zdrowotnych oraz doskonalenie w innych formach kształcenia”492. Za podstawę dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego przez lekarzy uznano zdobycie w okresie rozliczeniowym tj. 48 miesięcy minimum 200 punktów edukacyjnych, przyznawanych na podstawie załącznika nr 3 do rozporządzenia, zawierającego m.in. przelicznik punktowy wydarzeń o charakterze
488 § 1 uchwały Naczelnej Rady Lekarskiej nr 013/97/00/III z dnia 14 kwietnia 2000 r. - (http://www.nil.org.pl/__data/assets/pdf_file/0004/9652/Nrl3u00114.pdf).
489
§§ 3-13 uchwały Naczelnej Rady Lekarskiej nr 013/97/00/III z dnia 14 kwietnia 2000 r.
490 Uchwała Naczelnej Rady Lekarskiej nr 38/03/IV z dnia 24 stycznia 2003 r. – (http://www.nil.org.pl/__data/assets/rtf_file/0005/8825/ru038-03-IV.rtf).
491
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2004 r. w sprawie sposobów dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów (Dz. U. 2004 r., nr 231, poz. 2326).
492 § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2004 r. w sprawie sposobów dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów (Dz. U. 2004 r., nr 231, poz. 2326).
~ 154 ~
edukacyjnym493. Zgodnie z § 3 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2004 r. w sprawie sposobów dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów (Dz. U. 2004 r., nr 231, poz. 2326) lekarz mógł realizować obowiązek doskonalenia zawodowego poprzez:
1) realizowanie programu specjalizacji lub umiejętności;
2) udział w kursie medycznym nieobjętym programem odbywanej specjalizacji lub nabywanej umiejętności lub w kursie medycznym, realizowanym za pośrednictwem środków przekazu telewizyjnego i sieci internetowej z ograniczonym dostępem, który uzyskał akceptację Naczelnej Rady Lekarskiej;
3) odbycie praktyki klinicznej w krajowym lub zagranicznym ośrodku specjalistycznym;
4) udział w krajowym lub zagranicznym kongresie, zjeździe, konferencji lub sympozjum naukowym;
5) udział w posiedzeniu oddziału stowarzyszenia działającego jako „kolegium specjalistów” albo „lekarskie towarzystwo naukowe”, zwane dalej „towarzystwem naukowym”;
6) udział w szkoleniu wewnętrznym organizowanym przez zakład opieki zdrowotnej, w którym lekarz udziela świadczeń zdrowotnych, lub przez grupę lekarzy;
7) wykłady lub doniesienia w formie ustnej lub plakatowej na kongresie, zjeździe, konferencji lub sympozjum naukowym;
8) udział w programie edukacyjnym opartym o zadania testowe, akredytowanym przez towarzystwo naukowe lub kolegium specjalistów lub w programie edukacyjnym, realizowanym za pośrednictwem środków przekazu telewizyjnego i sieci internetowej z ograniczonym dostępem, który uzyskał akceptację Naczelnej Rady Lekarskiej;
9) uzyskanie stopnia naukowego doktora, doktora habilitowanego lub tytułu profesora - w zakresie nauk medycznych;
493 §§ 5-7 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2004 r. w sprawie sposobów dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów (Dz. U. 2004 r., nr 231, poz. 2326).
~ 155 ~
10)napisanie i opublikowanie fachowej książki medycznej, artykułu w fachowym, recenzowanym czasopiśmie lub edukacyjnego programu multimedialnego;
11)napisanie i opublikowanie książki, artykułu lub programu multimedialnego o charakterze popularnonaukowym;
12)przetłumaczenie i opublikowanie fachowej książki medycznej, rozdziału w książce, artykułu w fachowym czasopiśmie medycznym lub edukacyjnego programu multimedialnego;
13)kierowanie specjalizacją lekarzy lub nabywaniem przez lekarzy umiejętności;
14)prowadzenie szkolenia lekarzy stażystów;
15)indywidualną prenumeratę fachowego czasopisma medycznego indeksowanego przez filadelfijski Instytut Informacji Naukowej lub Index Copernicus;
16)przynależność do kolegium specjalistów lub towarzystwa naukowego. Obowiązek doskonalenia zawodowego był rejestrowany za pomocą wpisów do ewidencji punktów doskonalenia zawodowego – książeczki otrzymywanej przez lekarza od okręgowej izby lekarskiej, której był członkiem. Po zakończeniu okresu rozliczeniowego lekarz przedkładał ewidencję do właściwej izby lekarskiej, której zadaniem był jej weryfikacja i wpis do dokumentu Prawo wykonywania zawodu o dopełnieniu obowiązku doskonalenia zawodowego494 lub odnotowanie jego niedopełnienia w okręgowym rejestrze lekarzy495.
Rozporządzenie w sprawie sposobów dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów nie przewidywała żadnej sankcji za nie zgromadzenie przez lekarza wymaganej liczby punktów edukacyjnych. Aby zmobilizować członków samorządu lekarskiego do podnoszenia swoich kwalifikacji Naczelna Rada Lekarska uznała, że właściwe okręgowe rady lekarskie powinny wynagradzać lekarzy, którzy wykazali się szczególnym talentem w kształceniu ustawicznym i otrzymali co najmniej 400 punktów w jednym okresie
494 § 4 ust. 3-4 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2004 r. w sprawie sposobów dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów (Dz. U. 2004 r., nr 231, poz. 2326).
495 § 8 ust 3 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2004 r. w sprawie sposobów dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów (Dz. U. 2004 r., nr 231, poz. 2326).
~ 156 ~
rozliczeniowym496. Dodatkowo NRL wskazała, że każdy kandydat na stanowiska kierownicze lub inne stanowisko w zakładach systemu opieki zdrowotnej, czy też występujący o zatrudnienie jako nauczyciel akademicki, występujący o uzyskanie środków finansowych na kształcenie podyplomowe lub pracę naukową, występujący o zmianę warunków zatrudnienia czy występujący o zawarcie umowy na udzielenia świadczeń zdrowotnych musiał przedstawić dokument Prawo wykonywania zawodu lekarza zawierający wpis o dopełnieniu obowiązku doskonalenia zawodowego wraz z liczbą uzyskanych punktów edukacyjnych497.
Naczelna Rada Lekarska starała się również ułatwić członkom samorządu lekarskiego dostęp do kursów i szkoleń, które pozwalały dopełnić obowiązek doskonalenia zawodowego. Uchwałą Naczelnej Rady Lekarskiej nr 15/08/V utworzony został Ośrodek Doskonalenia Zawodowego Lekarzy i Lekarzy Dentystów Naczelnej Izby Lekarskiej, którego zadaniami były m. in.: organizacja darmowego doskonalenia zawodowego dla lekarzy regularnie opłacających składki na rzecz samorządu czy prowadzenie bazy informacyjnej o akredytowanych zdarzeniach edukacyjnych i udostępnianie jej lekarzom498. Aby zmotywować okręgowe izby lekarskie do organizacji bezpłatnych szkoleń dwa razy do roku organizowane są konkursy na dotacje na cele szkoleniowe. Okręgowe izby lekarskie składały do Ośrodka Doskonalenia przy NIL wnioski z propozycjami szkoleń i tematyką, które były następnie oceniane, a dzięki którym uzyskać można było wsparcie finansowe realizowanych przedsięwzięć do 50 % koniecznych nakładów499.
Jak widać z powyższego, prowadzenie działalności szkoleniowej spoczęło przede wszystkim na okręgowych izbach lekarskich. Aby lepiej radzić sobie z tym zadaniem okręgowe izby lekarskie (choć nie wszystkie), idąc za przykładem NIL, wyodrębniły spośród swoich biur specjalne jednostki organizacyjne – ośrodki doskonalenia zawodowego – których zadaniem jest organizacja szkoleń czy współpraca z firmami szkoleniowymi. W Wielkopolskiej Izbie Lekarskiej taka jednostka powołana została uchwałą Okręgowej Rady Lekarskiej przy okazji przyjęcia regulaminu
496 § 3 ust. 2 uchwały Naczelnej Rady Lekarskiej nr 98/04/IV z dnia 17 grudnia 2004 r. – (http://www.nil.org.pl/__data/assets/rtf_file/0010/8884/ru098-04-IV.rtf).
497 § 3 ust. 1 Uchwały nr 98/04/IV Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 17 grudnia 2004 r. w sprawie doskonalenia zawodowego lekarzy I lekarzy dentystów.
498 § 2 ust. 1 pkt 2 i § 3 ust. 1 uchwały Naczelnej Rady Lekarskiej nr 15/08/V z dnia 19 września 2008 r. – (http://www.nil.org.pl/__data/assets/pdf_file/0013/4054/ru0015-08-V.pdf).
499 § 8 uchwały Naczelnej Rady Lekarskiej nr 15/08/V z dnia 19 września 2008 r. – (http://www.nil.org.pl/__data/assets/pdf_file/0013/4054/ru0015-08-V.pdf).
~ 157 ~
organizacyjnego biura Wielkopolskiej Izby Lekarskiej we wrześniu 2007 r.500 Jednak zanim to nastąpiło Okręgowa Rada Lekarska Wielkopolskiej Izby Lekarskiej zdecydowała już w I kadencji o powołaniu Komisji Szkolenia Medycznego, która zajęła się sprawami związanymi z doskonaleniem zawodowym lekarzy. Jej pierwszym przewodniczącym został dr hab. Andrzej Cieśliński501.
Komisja Szkolenia Medycznego, choć miała umocowanie samorządowe, musiała stanąć przed koniecznością umiejscowienia swojej roli w procesach decyzyjnych dotyczących kształcenia lekarzy i to nie tylko w prawie korporacyjnym. Dotyczyło to także poziomu ustaw i rozporządzeń wydawanych na szczeblu krajowym. Łatwiej było budować relacje lokalne i branżowe, gdzie w toku negocjacji udawało się wypracować uczestnictwo przedstawicieli izby z głosem doradczym w sprawach związanych ze specjalizacjami, programami studiów medycznych, organizacją stażu podyplomowego czy kształcenia ustawicznego. Udało się również stosunkowo szybko uczestniczyć w egzaminach I˚ i II˚ specjalizacji, tworzyć struktury i programy szkolenia przed i podyplomowego oraz programy specjalizacji. Współpracowano z towarzystwami naukowymi a także uczestniczono w tworzenie Wydziału Szkolenia Podyplomowego Akademii Medycznej502. Działalność przedstawicieli Komisji obejmowała również członkostwo i aktywność w strukturach Komisji Szkolenia Medycznego Naczelnej Rady Lekarskiej, do której należało 3 członków komisji z izby Wielkopolskiej.
W roku 1991 Komisja Szkolenia Medycznego Wielkopolskiej Izby Lekarskiej podjęła bardzo istotną decyzję kierunkową, która skutkuje swoim oddziaływaniem na następne kadencje. Chodzi mianowicie o rozpoczęcie prac nad stworzeniem regulaminu udzielania pomocy finansowej na cele szkoleniowe lub naukowe. Decyzja ta doprowadziła, w późniejszym okresie, do przyjęcia stosownego aktu ale jednocześnie do wydzielenia środków budżetowych na ten cel, co formalnie miało miejsce podczas obrad III Okręgowego Zjazdu Lekarzy Wielkopolskiej Izby Lekarskiej w dniu 26 kwietnia 1991 r. poprzez podjęcie uchwały nr 5 w sprawie wydzielenia części budżetu Izby na finansowanie wydatków na szkolenie medyczne. Uchwała ta przeznaczała kwotę ówczesnych 30 milionów złotych z przeznaczeniem na szkolenie podyplomowe. Ustalono, że środki te będą rozdysponowywane 2 razy do roku w drodze konkursu przeprowadzanego przez komisję powołaną przez Okręgową Radę Lekarską. Kryteria
500 Uchwała Okręgowej Rady Lekarskiej Wielkopolskiej Izby Lekarskiej nr 46/2007 z dnia 21 września 2007 r. – Archiwum WIL.
501 Wielkopolska Izba Lekarska. Tradycja …, op. cit., s. 67-68.
502
~ 158 ~
przyznawania pomocy finansowej przygotować miała Komisja Szkolenia Medycznego, która rekomendowała go do zatwierdzenia Okręgowej Radzie Lekarskiej Wielkopolskiej Izby Lekarskiej503. Regulamin przyznawania lekarzom pomocy finansowej na cele szkoleniowe został przyjęty w dniu 16 listopada 1991 r. Efektem tej uchwały było przyznanie pomocy finansowej na udział w szkoleniu oraz zjazdy 15 lekarzom na łączną sumę ponad 24 mln zł504. Drugą uchwałą w materii doskonalenia zawodowego było wyasygnowanie przez III Okręgowy Zjazd Lekarzy Wielkopolskiej Izby Lekarskiej kolejnej kwoty 30 mln zł na zakup subskrypcji materiałów szkoleniowych prezentowanych na taśmach wideo i magnetofonowych oraz czasopisma New England Journal of Medicine505. Zakupiono i użyczano członkom Wielkopolskiej Izby Lekarskiej taśmy magnetowidowe z zakresu ultrasonografii oraz problemów klinicznych związanych z zagrożeniem życia, taśmy magnetofonowe prezentujące aktualne problemy w kardiologii i taśmy video z zakresu stomatologii. Zakupy te dotyczyły także materiałów anglojęzycznych, co było przejawem wysokiego poziomu świadomości członków Komisji Szkolenia Medycznego o różnicach w poziomie wiedzy medycznej w Polsce okresu transformacji i krajach rozwiniętych. Pozytywne doświadczenia z realizacji pierwszych uchwał dotyczących finansowania doskonalenia zawodowego z budżetu Wielkopolskiej Izby Lekarskiej spowodowały coroczny wzrost tych środków i większe zainteresowanie środowiska i jednostek ochrony zdrowia powiększającą się wideoteką.
W II kadencji nastąpiła zmiana przewodniczącego Komisji Szkolenia Medycznego, którym został dr n. med. Michał Rólski. Dostrzegana jest również zmiana koncepcji funkcjonowania samej komisji. Poza dotychczasowymi działaniami na rzecz refundacji kosztów udziału w kursach i sympozjach naukowych czy pracach badawczych, Komisja Szkolenia Medycznego Wielkopolskiej Izby Lekarskiej, podjęła współpracę z instytucjami akademickimi na rzecz organizacji wspólnych przedsięwzięć szkoleniowych w formie podyplomowej. I tak w 1994 r. odbyły się kursy poświęcone m.in. „Doraźnej pomocy w stanach zagrożenia życia” czy „Terapii nadciśnienia
503
Uchwała nr 5 III Okręgowego Zjazdu Lekarzy Wielkopolskiej Izby Lekarskiej z dnia 26 kwietnia 1991 r. w sprawie wydzielenia części budżetu Izby na finansowanie wydatków na szkolenie medyczne – Archiwum WIL.
504
Sprawozdanie Komisji Szkolenia Medycznego na IV Okręgowy Zjazd Lekarzy Wielkopolskiej Izby Lekarskie - Archiwum WIL.
505 Uchwała nr 6 III Okręgowego Zjazdu Lekarzy Wielkopolskiej Izby Lekarskiej z dnia 26 kwietnia 1991 r. w sprawie wydzielenia części budżetu Izby na finansowanie wydatków na szkolenie medyczne – Archiwum WIL.
~ 159 ~
tętniczego”.506 Jednocześnie rozpoczęto prace nad wykorzystaniem nowych narzędzi elektronicznych do celów szkoleniowych. Komisja Szkolenia Medycznego dofinansowywała również szkolenia organizowane przez delegatury Wielkopolskiej Izby Lekarskiej m.in. w Śremie, Koninie i Gnieźnie. Efektem działań na szeroką skalę było niemal 100 % wykonanie przyznanego budżetu, który wynosić miał 80 tys. zł. Wzrost ilości szkoleń i zakres ich dofinansowywania z budżetu izby spowodował odsunięcie od realizacji kontynuacji zakupu wideoteki do celów szkoleniowych. Skupiono się jednak na wykorzystaniu Internetu i sprzętu komputerowego do celów szkoleniowych. Właśnie ten cel był obecny w dążeniach członków Komisji Szkolenia Medycznego. Jednak sztywny poziom budżetu na cele kształcenia w ramach budżetu komisji oraz koncepcja kierunkowa, która mówiła o konieczności redystrybucji środków finansowych bezpośrednio do środowiska spowodował odłożenie w czasie działań inwestycyjnych i twardych na rzecz miękkich, takich jak refundacje i dofinansowywanie poszczególnych imprez o charakterze naukowym i dydaktycznym, które realizowane były na podstawie Uchwały nr 11/95 VIII Okręgowego Zjazdu Lekarzy Wielkopolskiej Izby Lekarskiej w Poznaniu z dnia 21 kwietnia 1995 r. w sprawie zasad przyznawania lekarzom pomocy na cele szkoleniowe. Zasady te umożliwiały refundację kosztów udziału do kwoty 150 zł w kursach i szkoleniach i do kwoty 500 zł za udział w obowiązkowych kursach atestacyjnych w trakcie specjalizacji. Umożliwiała również dopłatę w kwocie do 300 zł do stażu specjalizacyjnego507.Taka pomoc przysługiwała lekarzom raz do roku, a warunkiem było dostarczenie rachunków potwierdzających uczestnictwo w kursach i szkoleniach.
III kadencja to zmiany organizacyjne w komisji. Zmienia ona nie tylko nazwę na Komisję ds. Kształcenia Medycznego. Zmienia się również jej przewodniczący. Został nim dr med. Marek Popielarz. Dodatkowo XII Okręgowy Zjazd Lekarzy Wielkopolskiej Izby Lekarskiej w Poznaniu w dniu 31.03.1998 r. zmienił zasady udzielania pomocy finansowej na cele kształcenia medycznego. Najważniejszą z nich było umożliwienie otrzymywania zwrotu poniesionych nakładów na doskonalenie zawodowe dla członków Wielkopolskiej Izby Lekarskiej w trakcie specjalizacji. Utrzymano jednorazową refundację, którą ustalono na maksymalnym poziomie 200 zł.
506
Sprawozdanie z działalności Komisji Szkolenia Medycznego ORL WIL za rok 1994 – Archiwum WIL.
507 Art. 2 pkt a) – c) Uchwały nr 11/95 VIII Okręgowego Zjazdu Lekarzy Wielkopolskiej Izby Lekarskiej w Poznaniu z dnia 21 kwietnia 1995 r. w sprawie zasad przyznawania lekarzom pomocy na cele szkoleniowe – Archiwum WIL.
~ 160 ~
Dla zwiększenia przejrzystości procedur wprowadzono również druki, na których składać należało wnioski o refundację. Wprowadzono również możliwość odwołania się do Okręgowej Rady Lekarskiej od negatywnej decyzji Komisji ds. Kształcenia Medycznego w sprawie przyznania refundacji kosztów uczestnictwa w kształceniu ustawicznym508.
W III kadencji zauważyć można lepszą współpracę z Akademią Medyczną w Poznaniu, co skutkowało podpisaniem w dniu 21 maja 1998 r. porozumienia o współpracy pomiędzy Wielkopolską Izbą Lekarską a Akademią Medyczną w Poznaniu. Umowa ta ma zasadnicze znaczenie z uwagi na fakt potwierdzenia w niej przez obu sygnatariuszy wiodącej roli samorządu lekarskiego w procesie kształcenia podyplomowego lekarzy i lekarzy dentystów. Komisja dążyła również do udostępnienia członkom Wielkopolskiej Izby Lekarskiej zasobów bibliotecznych Akademii Medycznej w Poznaniu poprzez Internet. Jednym ze środków do tego celu miało być w tej sytuacji dofinansowanie przez izbę XVII Konferencji Problemowej Bibliotek Medycznych. W 1999 r. zwiększono limit pomocy finansowej do kwoty 300 zł rocznie509. Duże zainteresowanie środowiska lekarskiego możliwością otrzymania zwrotu kosztów uczestnictwa w kursach doskonalących spowodowała powrót w roku 2001 do wcześniejszej koncepcji o refundacji wydatków na medyczne doskonalenie w różnych formach kształcenia podyplomowego. I tak refundacja przysługiwała:
a) specjalizującym się lekarzom odbywających szkolenia i staże specjalizacyjne do wysokości 600 zł,
b) lekarzom w trakcie stażu podyplomowego szkolących się w formach nieobjętych programem stażu do wysokości 100 zł, przyznane jednokrotnie w trakcie stażu,
c) lekarzom po zakończeniu stażu podyplomowego, ale przed rozpoczęciem specjalizacji do wysokości 200 zł,
508 Uchwała nr 8/98 XII Okręgowego Zjazdu Lekarzy Wielkopolskiej Izby Lekarskiej w Poznaniu z dnia 31 marca 1998 r. w sprawie zasad udzielania pomocy finansowej na cele kształcenia medycznego – Archiwum WIL.
509 § 1 Uchwały nr 10/99 XIII Okręgowego Zjazdu Lekarzy Wielkopolskiej Izby Lekarskiej w Poznaniu z dnia 23 marca 1999 r. w sprawie zmiany Uchwały nr 8/99 XII Okręgowego Zjazdu Lekarzy