Projekty o charakterze innowacyjnym
Jednym z pierwszych projektów stworzonych i zrealizowanych w Uczelni Korczaka ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego był: pro-jekt „Przedsiębiorcza Uczelnia” (kwota dofinansowania – 27 mln zł).
Celem projektu była modernizacja i podniesienie jakości w zakresie działalności dydaktyczno-naukowej Uczelni, a tym samym podniesienie konkurencyjności i zdol-ności adaptacyjnych WSP im. Janusza Korczaka w Warszawie. Założenia te zostały osiągnięte poprzez wiele różnorodnych komplementarnych działań rozwojowych. Najbardziej innowacyjnym rezultatem projektu była jednak przede wszystkim platforma e-learningowa wraz z 6 tysiącami kontentów elektronicznych zawierających ciekawe i aktualne materiały dydaktyczne z różnych obszarów wiedzy, z których ko-rzystali (i nadal korzystają) studenci i słuchacze w dowolnie wybranym przez siebie miejscu i czasie.
Projekt wspomagał również proces wyrównywania szans osób niepełnospraw-nych w dostępie do edukacji, poprzez dostosowanie infrastruktury uczelni oraz sta-nowisk do nauki dla ich potrzeb. W ramach projektu zostały przeprowadzone także kursy Europejskiego Certyfikatu Umiejętności Komputerowych ECDL dla osób niepeł-nosprawnych.
Projekt Przedsiębiorcza Uczelnia kierował również swoją ofertę dla osób związa-nych ze światem biznesu. Szczególną rolę w ofercie edukacyjnej dla ludzi biznesu, twórcy projektu wyznaczyli kursom Gender Mainstreaming, których celem było prze-kazanie uczestnikom wiedzy z zakresu równouprawnienia płci na rynku pracy. Kolejnym dużym, innowacyjnym projektem realizowanym przez WSP im. J. Kor-czaka w Warszawie był projekt „Społecznie Odpowiedzialna Uczelnia” (kwota dofinan-sowania – 3,7 mln zł). Był to projekt naukowy, który miał na celu tworzenie większej integracji i spójności społecznej poprzez rozwój czterech dyscyplin nauk społecznych: polityki społecznej, gospodarki społecznej, pedagogiki społecznej, społecznie odpo-wiedzialnego biznesu.
W ramach projektu powołane zostały cztery interdyscyplinarne grupy robocze reprezentujące wyżej wymienione subdyscypliny nauk społecznych, a które składały się z naukowców, przedstawicieli sektora publicznego, pozarządowego biznesowego oraz studentów. Łącznie odbyło się 16 sesji spotkań grup roboczych, podczas których prowadzone były dyskusje naukowe na aktualne i ważne tematy m.in. dotyczące per-spektyw rozwoju poszczególnych subdyscyplin. Wspólnym elementem tych debat było analizowanie poszczególnych subdyscyplin przez pryzmat usług społecznych. Przeanalizowano czynniki determinujące rozwój usług społecznych: finansowanie,
aspekty prawne, produkcja i dostarczanie usług, pluralizm usługodawców, efektyw-ność i skuteczefektyw-ność, jakość i różnorodefektyw-ność usług. Pracę grup roboczych podsumowano podczas czterech regionalnych paneli naukowych.
Zadania realizowane przez interdyscyplinarne grupy robocze oraz członków ze-społu projektowego zakończyły się wymiernymi rezultatami w postaci:
4 publikacji książkowych wydanych w serii „Nowa polityka społeczna”, każda po 2 000 szt. (łącznie 8 000 egzemplarzy);
11 książek z zakresu nauk społecznych przetłumaczonych i wydanych w serii „Współczesna polityka społeczna” (łącznie 11 000 egz.).
Działaniem innowacyjnym projektu było przede wszystkim udostępnienie polskim czytelnikom kompletnego zbioru aktualnych informacji ze świata na temat nowych paradygmatów polityki społecznej poprzez tłumaczenie współczesnych prac zachod-nich ekspertów oraz stworzenie czterech publikacji polskich na tematy związane z usługami społecznymi w obszarach: zabezpieczenia społecznego, ekonomii spo-łecznej, pracy socjalnej i środowiskowej oraz społecznej odpowiedzialności przedsię-biorstw. Uruchomiono również portal edukacyjny popularyzujący wiedzę z zakresu nauk społecznych: www.społecznieodpowiedzialni.pl
Tabela 1. Zestawienie opublikowanych książek naukowych w projekcie SOU i po nim w ramach dwóch serii wydawniczych
Seria Współczesna Polityka Społeczna Seria Nowa Polityka Społeczna
1. Społeczne podstawy gospodarki
postindu-strialnej, autor G. Esping-Andersen 1.
Przeobrażenia sfery usług w systemie za-bezpieczenia społecznego w Polsce,
redak-cja M. Grewiński, B. Więckowska
2. Postępy w pracy socjalnej redakcja, autor
J. G. Daley 2.
Środowiskowe usługi społeczne - nowa perspektywa polityki i pedagogiki społecz-nej, redakcja M. Grewiński, B. Skrzypczak
3.
Welfare States w Europie Środkowo - Wschodniej w latach 1919-2004, autor
T. Inglot
3.
Polityka aktywizacji w Polsce. Usługi reinte-gracji w sektorze gospodarki społecznej,
redakcja M. Grewiński, M. Rymsza
4.
Państwo dobrobytu jako skarbonka. In-formacja, ryzyko, niepewność a rola pań-stwa, autor N. Barr
4. Usługi społeczne odpowiedzialnego
bizne-su, redakcja M. Bonikowska, M. Grewiński
5. TBL czy wszystko się zgadza?, redakcja A. Henriques, J. Richardson 5.
Superwizja pracy socjalnej*,redakcja
6.
Definiowanie usług socjalnych w kontek-ście europejskim - od ogółu do szczegółu,
redakcja A. Brandstaetter, P. Herrmann, C. O'Connell
6.
Zagrożenia cyberprzestrzeni. Kompleksowy program dla pracowników służb społecz-nych*, redakcja J. Lizut
7. Przedsiębiorczość społeczna, redakcja J. Mair, J. Robinson, K. Hockerts 7.
Usługi społeczne na rzecz osób niepełno-sprawnych - doświadczenia międzynaro-dowe*, autorzy K. Geletta, M. Grewiński
8. Zrozumieć wielosektorową gospodarkę
dobrobytu, redakcja M. Powell 8.
Polityka rynku pracy - w poszukiwaniu polskiego modelu kontraktacji usług*,
redakcja M. Grewiński
9.
Uwarunkowania polityki rodzinnej we Francji w ujęciu historycznym, prawnym i politycznym, redakcja M. Chauvière,
M. Sassier, B. Bouquet, R. Allard, B. Ribes
10.
Niemiecka polityka społeczna: ekonomi-zacja i przekraczanie barier, redakcja
A. Evers, R. G. Heinze
11. Wielokulturowy Izrael, autor O. Almog
12.
Polityka społeczna w Chinach. Rozwój a dobrostan*, autorzy C. Kwan Chan,
K. L. Ngok, P. Phillips
13. Podręcznik usług społecznych - przykład
Niemiec*, autorzy A. Evers, R. Heinze, T. Olk
14. Rok 2052 Globalna prognoza na następne
czterdzieści lat*, autor J. Randers
15. Polityka społeczna jako inwestycja*,
re-dakcja N. Morel, B. Palier, J. Palme
Źródło: opracowanie własne.
*pozycja wydana w serii w ramach innego projektu lub ze środków Uczelni Korczaka
Projektem realizowanym w Uczelni Korczaka równolegle z wcześniej zaprezento-wanym był projekt „Kreatywny Humanista” (kwota dofinansowania – 4,9 mln zł). Ce-lem projektu była popularyzacja przedsiębiorczości wśród studentów i absolwentów uczelni z wykształceniem humanistycznym oraz osób spoza społeczności akademic-kiej. Projekt został skierowany do studentów i absolwentów szkoły wyższej o profilu humanistycznym właśnie po to, aby umożliwić im aktywne poruszanie się po rynku
pracy. W swoich założeniach miał przygotować studentów i absolwentów WSP im. Janusza Korczaka w Warszawie do zmieniających się warunków i wymogów rynku pracy oraz gospodarki opartej na wiedzy.
Innowacyjnym aspektem projektu było przede wszystkim umożliwienie wszystkim studentom Uczelni Korczaka udziału w 30-godzinnym kursie z zakresu przedsiębior-czości. Dzięki temu osoby studiujące na różnych specjalnościach w zakresie nauk humanistycznych i społecznych nie tylko otrzymały konkretne przygotowanie do założenia i prowadzenia własnych firm, ale również dostały szansę na zmianę spojrze-nia na współczesny rynek pracy, na jego wymagaspojrze-nia, potrzeby i swoje możliwości zrobienia kariery.
Kolejnym projektem, którego realizacja miała znaczący wpływ na rozwój Uczelni Korczaka był projekt „Kuźnia Liderów – Szkoła Mentorów” (kwota dofinansowania – 4,9 mln zł). Projekt ten był innowacyjnym, jak na Polskę, wydarzeniem edukacyjnym, oferującym nowatorski system mentoringu akademickiego, stworzony na kształt me-tody nauczania stosowanej na prestiżowych uczelniach brytyjskich np. w Oxfordzie i Cambridge. W ramach projektu uczelnia oferowała system szkoleń dla kadry akade-mickiej oraz szkolenia liderskie dla osób spoza środowiska akademickiego, a także studia drugiego stopnia na kierunkach pedagogika i politologia, prowadzone metodą mentoringu.
Projekt powstał w odpowiedzi na wyraźną potrzebę zmodernizowania systemu nauczania w polskich wyższych uczelniach humanistycznych oraz istniejącego pro-blemu niskiej aktywności społeczności lokalnych i braku profesjonalnie przygotowa-nych liderów lokalprzygotowa-nych. Wyższe uczelnie humanistyczne kształtują przyszłych liderów lokalnych, którzy mają bardzo duży wpływ na działanie samorządu czy też organizacji pozarządowych, a w dalszej kolejności na rozwój społeczności lokalnych, a w konse-kwencji także na rozwój kraju. Otoczenie rynkowe i zmiany cywilizacyjne wymuszają w chwili obecnej profilowanie kształcenia oraz dostosowanie do potrzeb konkuren-cyjnej i innowakonkuren-cyjnej gospodarki. Z tego względu oprócz zdobywania coraz większej ilości wiedzy z różnych dziedzin, ważnym elementem edukacji na uczelniach wyż-szych jest rozwój potencjału studenta i zwiększenie jego świadomości w zakresie własnych możliwości.
Odpowiedzią na tę potrzebę było wprowadzenie do Uczelni Korczaka metody mentoringu akademickiego i realizacja mentoriali w ramach opisywanego projektu. Podczas studiów, realizowanych w ramach projektu, każdy student miał możliwość dokonać wyboru swojego opiekuna oraz uczestniczyć w 17 godzinach mentoriali. Punktem wyjścia do rozpoczęcia mentoriali było opracowanie przez mentora i stu-denta Indywidualnego Planu Rozwoju. Na zakończenie cyklu student przygotowywał
swoje portfolio obrazujące jego rozwój i postępy, jakich dokonał podczas całego pro-cesu mentoringowego. Wyniki ewaluacji projektu wykazały, iż mentoring wywarł znaczący wpływ na rozmaite sfery życia studentów – naukową, zawodową i osobistą.
Kolejnym projektem będącym odpowiedzią na potrzebę kreowania i wdrażania nowoczesnych metod kształcenia w szkolnictwie wyższym był projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach” (kwota dofinansowania – 4,7 mln zł). Projekt ten zakładał całkowitą zmianę relacji pomiędzy studentem a wykładowcą, poprzez wprowadzenie nowych, innowacyjnych metod kształcenia.
Głównym celem projektu było podniesienie jakości kształcenia oraz wdrożenie nowoczesnych metod nauczania poprzez opracowanie innowacyjnego Systemu Tu-toringu Akademickiego. Ponadto założone w projekcie działania miały za zadanie podwyższenie kompetencji kadry dydaktycznej, a także wzmocnienie praktycznych umiejętności w zakresie tutoringu akademickiego. Założenia te zostały zrealizowane dzięki wprowadzeniu programu szkoleniowo-doradczego przygotowanego przez Kolegium Tutorów oraz organizacji krajowych wizyt studyjnych i zagranicznych staży w znanych ośrodkach akademickich, które dawały możliwość wymiany doświadczeń i obserwacji praktycznego zastosowania metod tutoringu i coachingu akademickiego. Tutoring jako jedna z metod budowania właściwej więzi osobowej pomiędzy naucza-jącym (mistrzem), a nauczanym (studentem) szczególnie sprzyja samoorganizacji pracy studenta i motywuje go do ciągłego rozwoju. Wykładowca wcielający się w rolę tutora jest mistrzem, który służy radą, a ponadto potrafi odpowiednio pokierować talentem podopiecznego.
Z kolei idea coachingu opiera się na pomocy i kierowaniu rozwojem umiejętności oraz kompetencji studenta przez trenera (z ang. coach), który ma na celu wsparcie osoby objętej coachingiem w osiągnięciu przez nią uzgodnionych z trenerem celów. Istotnym elementem tej metody jest partnerska relacja i wzajemne zaufanie między trenerem a uczniem/studentem. Coaching jest skutecznym narzędziem wspomagają-cym efektywne uczenie się i wyznaczanie celów rozwojowych, w tym zawodowych.
Coach pracuje ze studentami w różnych sytuacjach: z tymi, którzy mają problemy z zaliczeniem, ale również z tymi osiągającymi najlepsze wyniki. Ci ostatni współpra-cują z coachem, aby poprawić swoją efektywność i sprawność intelektualną. Jest to metoda oparta na wiedzy, ale również na doświadczeniu. Tutoring sprawia, że stu-denci, dzięki pracy z tutorem, stają się świadomymi, otwartymi na wiedzę i nowe do-świadczenia ludźmi, przechodzą swojego rodzaju przemianę [Grewiński (red.) 2012]. Obie metody są ze sobą ściśle związane i doskonale się uzupełniają, stąd połączenie ich w jednym projekcie i w procesie kształcenia. Świadczy to zarówno o innowacyjno-ści projektu, jak również o nowoczesnym podejinnowacyjno-ściu do edukacji, które zwiększa
szan-se na wzmocnienie aktywności naukowej studentów oraz kreatywności i twórczości wśród młodych nauczycieli akademickich.
Kolejny projekt „Kompetencje kluczowe drogą do kariery” (kwota dofinansowania – 10 mln zł) zapewniał wsparcie uczniom, którzy rozpoczynali naukę w szkole średniej, a jego działania były kontynuowane przez kolejne trzy lata nauki. Objął on swoim działaniem cztery województwa: pomorskie, zachodniopomorskie, wielkopolskie i lubuskie.
Założenia programowe projektu umożliwiały:
udział w atrakcyjnych zajęciach, wykładach, prezentacjach z wykorzystaniem no-woczesnych narzędzi dydaktycznych i rozwiązań edukacyjnych;
integrację poprzez pracę zespołową, pikniki, akademie, obozy, prezentacje po-nadregionalne, festiwale nauki;
poszerzanie zainteresowań z tzw. przedmiotów ścisłych pod opieką nauczycieli szkolnych i akademickich;
zastosowanie wiedzy w praktyce, analityczne, logiczne i twórcze myślenie; wzrost zdawalności i wyników na egzaminach maturalnych.
Jednym z bardziej innowacyjnych elementów projektu były Szkolne Projekty Ba-dawcze realizowane podczas zajęć pozalekcyjnych przez kilkuosobowe zespoły ba-dawcze. Działania zespołów nastawione były na swobodne rozwijanie zainteresowań z przedmiotów ścisłych. Rezultaty tych działań miały charakter różnego rodzaju opra-cowań (esejów, wywiadów, rysunków, albumów, gier, itp.).
Innowacyjnym działaniem projektu był również konkurs na uczniowski projekt popularyzujący naukę. Zespoły badawcze wraz z nauczycielami przygotowywały pro-jekt skierowany do uczniów innych szkół, popularyzujący nauki przyrodniczo-matematyczne lub przedsiębiorczość. Oceny projektów dokonała komisja oceniająca, która nagrodziła pięć zespołów badawczych. Autorzy najlepszych prac otrzymali moż-liwość sfinansowania wyjazdu na zagraniczne seminarium, konferencję lub sympo-zjum naukowe – łączna suma nagród wynosiła 50 tysięcy złotych.
Podróże „Innowacyjni globalnie” to jeszcze jeden aspekt innowacyjny projektu. Były to jednodniowe wyjazdy do innowacyjnych firm działających w sektorach bio-technologii, automatyki przemysłowej, hi-techniki, itp. Podczas wizyt praktycy przy-bliżali uczniom zagadnienia związane z konkurencyjnością firm na rynku, nowocze-snymi obszarami badawczymi, postępem technicznym w różnych branżach.
Projekt przewidywał również przeprowadzenie pięciu Interdyscyplinarnych Aka-demii Naukowców zorganizowanych w ośrodkach naukowych. Celem akaAka-demii było skłonienie uczniów do twórczego rozwiązywania problemów i szukania niekonwen-cjonalnych rozwiązań. Uczniowie, korzystając z pomocy naukowców, inżynierów,
wykładowców akademickich, zespołowo rozwiązywali zagadki interdyscyplinarne. Nagrodami były pomoce naukowe, które pozwoliły uczniom na rozwój kompetencji kluczowych ze szczególnym uwzględnieniem umiejętności uczenia się i kreatywnego rozwiązywania problemów.
Kolejnym projektem nastawionym na wsparcie polskich szkół była „Akademia Mło-dych Noblistów” (kwota dofinansowania – 10 mln zł). Był to trzyletni program skierowany do 3000 uczniów szkół gimnazjalnych z 50 szkół województw: warmińsko-mazurskiego, kujawsko-pomorskiego i pomorskiego. Celem projektu było wdrożenie ponadregional-nych programów rozwijania umiejętności uczniów w zakresie rozwijania kompetencji kluczowych przez 3 kolejne lata szkolne, ze szczególnym uwzględnieniem nauk matema-tyczno-przyrodniczych, technik informacyjno-komunikacyjnych (ICT), języków obcych na poziomie gimnazjalnym. Dodatkowo projekt miał na celu wzmocnienie postawy współdziałania i rozwiązywania problemów w twórczy sposób oraz rozwijanie umie-jętności zarządzania informacją.
Założenia projektu obejmowały zainicjowanie Interdyscyplinarnego Szkolnego Ruchu Naukowego (cykl laboratoriów, w ramach których uczniowie prowadzili indy-widualne projekty naukowo-badawcze pod okiem kadry akademickiej oraz przy wsparciu psychologów), a w ramach Ponadregionalnej Akademii Młodych Noblistów zostały zorganizowane liczne festyny naukowe, konkursy, olimpiady oraz cykle spo-tkań: „Zostań Noblistą”, „Klucz do sukcesu”, „Spotkania z ludźmi z pasją”.
Projekt ze względu na swój innowacyjny charakter został wyróżniony poprzez wizytę byłego Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego z Małżonką podczas Festy-nu Naukowego dla młodzieży gimnazjalnej.
Celem następnego „szkolnego” projektu „Mazowiecka Akademia Innowacji Szkol-nych” realizowanego przez WSP im. J. Korczaka w Warszawie wspólnie z No Bell Szko-łą Podstawową Montessori w Konstancinie – Jeziornej (kwota dofinansowania – 1,7 mln zł) było podniesienie jakości nauczania w ramach I etapu edukacyjnego w szko-łach podstawowych poprzez przygotowanie i wdrożenie 4 innowacyjnych progra-mów nauczania do edukacji wczesnoszkolnej w 7 szkołach na terenie województwa mazowieckiego.
Innowacyjne programy nauczania opracowane w ramach projektu to:
1. Mały Wynalazca – nauczanie oparte na metodzie projektu badawczego, w którym dziecko jest podmiotem a nie przedmiotem działań nauczyciela.
2. Obywatel Świata – nauczanie oparte na wzmocnieniu kompetencji w zakresie nauki języka angielskiego poprzez wprowadzenie formuły projektu badawczego i elementów pedagogiki Marii Montessori.
3. Odkrywca Biznesu – nauczanie oparte na idei poprawy jakości nauczania i uczenia się przedsiębiorczości, w tym upowszechniania wiedzy o rynkach kapitałowych. Program umożliwia dzieciom w atrakcyjny i nowoczesny sposób poznanie skom-plikowanego świata finansów.
4. Zainteresowania i Pasje – nauczanie oparte na wywoływaniu ciekawości badaw-czej ucznia poprzez zastosowanie technologii informacyjno-komunikacyjnej (ITC). Ideą alternatywnych oraz innowacyjnych programów nauczania jest przesunięcie odpowiedzialności za proces uczenia się z nauczyciela na ucznia. Nauczyciel staje się przewodnikiem i odkrywcą, który steruje wiedzą uczniów i pomaga w kształtowaniu warunków sprzyjających uczeniu się. Innowacyjnym założeniem projektu było odej-ście od systemu opartego na nurcie behawioralnym, gdzie uczniowie gromadzą okre-ślone informacje i są nagradzani jedynie stopniami szkolnymi. Nowe programy na-uczania realizowane są w nurcie konstruktywistycznym, czyli poprzez działanie. W tym podejściu szkoła inicjuje i kreuje sytuacje wychowawcze, które sprzyjają odkrywaniu i eksplorowaniu świata, co przekłada się skutecznie na rozwój dydaktyki i efekty kształcenia.
Projekt „Zostań Noblistą” (kwota dofinansowania – 615 tys. zł) w swoich założe-niach również miał opracowanie i wdrożenie innowacyjnego programu nauczania w zakresie edukacji wczesnoszkolnej. Projekt skierowany był do szkół podstawowych (publicznych i niepublicznych) z woj. lubelskiego, które prowadzą kształcenie w kla-sach I-III. Odbiorcami pośrednimi projektu byli uczniowie klas I szkół podstawowych oraz nauczyciele wdrażający innowacyjny program nauczania. Program ten miał na celu dostosowanie poziomu edukacji do cech rozwojowych współczesnych uczniów. Został przygotowany wraz z obudową dydaktyczną, np. scenariuszami zajęć, poradni-kiem metodycznym, zeszytem pracy domowej, sprawdzianami do programu, materia-łami edukacyjnymi.
Dzięki takim innowacyjnym projektom umożliwiającym wprowadzenie nowator-skich zmian w edukacji, szczególnie na wczesnych etapach kształcenia mamy szanse nie tylko lepiej przygotować nowe pokolenia do zmieniających się warunków życia ale również właściwie wykorzystać potencjał każdej jednostki.
Innym innowacyjnym projektem było stworzenie standardu „Superwizja pracy socjal-nej” na potrzeby MPiPS. Projekt zrealizowany został przez WSP im. Janusza Korczaka w Warszawie oraz Stowarzyszenie Centrum Wspierania Aktywności Lokalnej CAL na zle-cenie Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich. Główne cele projektu to przede wszystkim: diagnoza wiedzy pracowników instytucji pomocy społecznej w zakresie superwizji; wypracowanie standardu superwizji;
doradztwo dla jednostek, grup i zespołów funkcjonujących w miejscu pracy; usprawnienie kompetencji zawodowych i osobistych;
optymalizacja jakości pracy zawodowej. Projekt obejmował m.in.:
opracowanie i przeprowadzenie ogólnopolskich badań poziomu wiedzy i przeko-nań pracowników socjalnych na temat superwizji, zakończonych raportem; komponent badawczo-superwizyjny – zorganizowanie i przeprowadzenie
tere-nowej superwizji wśród pracowników socjalnych, której celem było praktyczne i doświadczalne przetrenowanie założonego modelu superwizji;
ewaluacja działań – opracowanie dokumentu zawierającego wnioski z przepro-wadzonych badań wprowadzających, analizę wyników ewaluacji szkoleń z zakresu superwizji, raport z superwizji terenowych oraz rekomendacje służące opracowa-niu standardu superwizji pracy socjalnej;
opracowanie materiałów stanowiących podstawę do publikacji podręcznika na temat superwizji pracy socjalnej celem wyposażenia pracowników jednostek po-mocy i integracji społecznej w wystandaryzowany materiał dydaktyczny upo-wszechniający tematykę superwizji [Grewiński, Skrzypczak (red.) 2014].
Innowacją była niewątpliwie próba wystandaryzowania superwizji jako nowego instrumentu wsparcia pracowników socjalnych, a szerzej służb społecznych.
Głównym celem kolejnego projektu innowacyjnego realizowanego w Uczelni Korczaka „PI–PWP zagrożenia cyberprzestrzeni–nowe kompetencje pracownika so-cjalnego” (kwota dofinansowania – 1,3 mln zł) było wdrożenie innowacyjnego pro-gramu rozwoju przygotowującego pracowników służb społecznych do pracy z rodzi-nami oraz osobami potrzebującymi pomocy społecznej w obszarze zagrożeń gene-rowanych przez cyberprzestrzeń. Projekt był realizowany w partnerstwie międzyna-rodowym z Uniwersytetem w Rezeknes (Łotwa). Powstanie głównego produktu pro-jektu pozwoliło na uzupełnienie luki w istniejącym systemie kształcenia kadr służb społecznych o zagadnienia związane z cyberprzestrzenią.
Dostęp do tak innowacyjnego programu, jako narzędzia pracy z rodzinami oraz osobami potrzebującymi pomocy społecznej w obszarze zagrożeń cyberprzestrzeni umożliwił, pracownikom służb społecznych:
nabycie umiejętności rozpoznawania nowych zagrożeń powodowanych przez cyberprzestrzeń oraz ich skutków społecznych m.in.: infoholizm, cyberprzestęp-stwa, uzależnienia;
podniesienie kwalifikacji w zakresie profilaktyki, diagnozy i terapii związanej z zagrożeniami cyberprzestrzeni;
wzmocnienie kompetencji zawodowych w zakresie: wiedzy, diagnozy, umiejętno-ści praktycznych;
Stworzenie i realizacja prezentowanego projektu innowacyjnego przyniosła rów-nież korzyści ogólnospołeczne w zakresie:
podniesienia świadomości społecznej na temat zagrożeń i uzależnień występują-cych w świecie rzeczywistym oraz świecie wirtualnym, w tym: zagrożeń stwarzanych przez media cyfrowe i technologie informacyjno-komunikacyjne, zagrożeń społecz-nych, zagrożeń wychowawczych, zagrożeń zdrowotspołecz-nych, zagrożeń moralnych; wzrostu poziomu wiedzy z zakresu cyberprzestrzeni rodziców, nauczycieli,
wy-chowawców;
wzrostu oddziaływań profilaktycznych odnoszących się do zagrożeń cyberprzestrzeni. Podsumowując należy podkreślić, że wdrożenie w ramach projektu innowacyjne-go programu rozwoju wyposażyło pracowników służb społecznych w szerszy zasób kompetencji i instrumentów wykonawczych a sam projekt przyczynił się do zwiększe-nia skuteczności realizowanej polityki społecznej.
Zakończenie
Ukierunkowanie Uczelni Korczaka na realizację projektów innowacyjnych i międzyna-rodowych przyczyniło się w do wielu zmian w sposobie organizacji i zarządzania uczelnią, zmian w strukturze organizacyjnej i sposobie radzenia sobie ze zderzeniem różnych kultur organizacyjnych (tradycyjnej uczelnianej i nowej projektowej). Nie było to zadanie łatwe, ale po 9 latach można stwierdzić, że zmiana ta nastąpiła, Uczelnia jest w tej chwili bardzo elastyczną i zadaniową strukturą, która reaguje na potrzeby klientów, różnorodnych interesariuszy, otoczenia społecznego oraz rynku.
Bibliografia
Grewiński M., Karwacki A., (red.), (2015) Innowacyjna polityka społeczna, WSP im.