Pozbawienie uprawnień do wykonywania działalności

Pracownika kwalifi kowanego skreśla się z listy do wykonywania działalności ochrony osób i mienia, usług detektywistycznych i zabezpieczenia technicznego, kiedy pracownik został skazany prawomocnym wyrokiem sądu za popełnienie przestępstwa umyślnego lub wszczęto w stosunku do niego postępowanie karne o takie przestęp-stwo; nie posiada obywatelstwa polskiego lub obywatelstwa innego państwa człon-kowskiego Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa członczłon-kowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, nie ma pełnej zdolność do czynności prawnych, został skaza-ny prawomocskaza-nym wyrokiem za przestępstwo umyślne i nie toczy się przeciwko niej po-stępowanie karne o takie przestępstwo; nie posiada nienagannej opinii wydanej przez właściwego ze względu na jej miejsce zamieszkania komendanta powiatowego (rejo-nowego, miejskiego) Policji, sporządzonej na podstawie aktualnie posiadanych przez Policję informacji albo – w przypadku obywatela innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz obywatela polskiego zamieszkałego na terenie tych państw – przez organ odpowiedniego szczebla i kompetencji tych państw, właściwy ze względu na miejsce zamieszkania tej osoby, nie posiada zdolności fi zycznej i psychicznej do wykonywania zadań, stwierdzonych orzeczeniami lekarskim i psychologicznym, któ-rych ważność nie upłynęła, nie zawiadomi właściwego Komendanta Wojewódzkiego Policji o zmianie danych objętych wpisem w terminie 14 dni od dnia jej powstania, nie dopełni obowiązku przedstawienia właściwemu komendantowi wojewódzkiemu Policji zaświadczenie o odbyciu szkolenia lub kursu z zakresu wyszkolenia strzeleckie-go, samoobrony, technik interwencji oraz znajomości przepisów prawa związanych z wykonywaniem zawodu; wykonując zadania pracownika ochrony fi zycznej dopuścił się czynu zabronionego określonego⁹⁹ w art. 70 § 2 ( cyt. § 1. Kto, będąc niezdolny do czynności, której nieumiejętne wykonanie może wywołać niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia człowieka, taką czynność przedsiębierze albo kto porucza ją osobie do jej wykonania niezdolnej lub wbrew obowiązkowi nadzoru dopuszcza do wykonania takiej czynności przez osobę niezdolną, podlega karze aresztu albo grzywny.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto wbrew obowiązkowi zachowania trzeźwości znaj-duje się w stanie po użyciu alkoholu, środka odurzającego lub innej podobnie działają-cej substancji lub środka i podejmuje w tym stanie czynności zawodowe lub służbowe.

99 Kodeks wykroczeń

§ 3. W razie popełnienia wykroczenia określonego w § 1 lub 2, można orzec podanie orzeczenia do publicznej wiadomości w szczególny sposób.).

Dalej art. 87 § 1 (cyt. § 1. Kto, znajdując się w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega karze aresztu albo grzywny nie niższej niż 50 złotych.

§ 1a. Tej samej karze podlega, kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem podobnie działającego środka, prowadzi na drodze publicznej, w strefi e zamieszkania lub w strefi e ruchu inny pojazd niż określony w § 1.

§ 2. Kto, znajdując się w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka, prowadzi na drodze publicznej, w strefi e zamieszkania lub strefi e ruchu inny pojazd niż określony w § 1, podlega karze aresztu do 14 dni albo karze grzywny.

§ 3. W razie popełnienia wykroczenia określonego w § 1 orzeka się zakaz prowadzenia pojazdów.

§ 4. W razie popełnienia wykroczenia określonego w § 1a lub 2 można orzec zakaz prowadzenia pojazdów innych niż określone w § 1.).

Osoba ma prawo do odwołania się kiedy otrzymała rozstrzygnięcie negatywne lub nie w pełni satysfakcjonujące stronę w formie decyzji administracyjnej może je zaskar-żyć do organu wyższej instancji.

Decyzje i postanowienia komendantów wojewódzkich Policji są zaskarżane do Komendanta Głównego Policji. Organami odwoławczymi od rozstrzygnięć komen-dantów powiatowych (miejskich) Policji są komendanci wojewódzcy.

Zaskarżenie rozstrzygnięcia organu I instancji wnosi się w formie odwołania od decyzji administracyjnej, zażalenia od postanowień, na które – zgodnie z przepisami służy możliwość zaskarżenia.

Termin wniesienia zaskarżenia w formie odwołanie wynosi 14 dni od daty otrzyma-nia decyzji, zażalenie 7 dni od daty otrzymaotrzyma-nia postanowieotrzyma-nia.

Zaskarżenia należy złożyć za pośrednictwem organu, który wydał rozstrzygnięcie.

Bieg terminu zaczyna się w dniu następnym po dniu doręczenia decyzji.

Kiedy sprawa dotyczy rozstrzygnięcia w postępowaniu prokuratorskim czy sądo-wym sądo-wymaga to drogi za pośrednictwem Prokuratury czy Sądu.

Skreślenie z listy może nastąpić również z przyczyn osobistych pracownika, który zaprzestanie wykonywania pracy w zawodzie, nie odnowi wymaganych badań lekar-skich i psychologicznych.

2.5. Organizacje pozarządowe i działalność społeczna w systemie bezpieczeństwa i porządku publicznego

Organizacje pozarządowe bywają nazywane trzecim sektorem, obok sektora pu-blicznego (władz, administracji publicznej) i rynkowego (przedsiębiorców).

Dzięki swojej działalności mają swoje miejsce między innymi w zapobieganiu za-grożeniom z zakresu bezpieczeństwa i porządku publicznego, a to dzięki temu, że¹⁰⁰:

„Rzeczpospolita Polska zapewnia wolność tworzenia i działania związków zawodo-wych, organizacji społeczno-zawodowych rolników, stowarzyszeń, ruchów

obywa-100 D. Skalski, S. Kosznik – Biernacka, R. Czyż, P. Lizakowski, Organizacje pozarządowe a bezpie-czeństwo społeczeństwa w regionie słupskim, Gdańsk - Słupsk - Starogard Gdański, 2018.

telskich i innych dobrowolnych zrzeszeń oraz fundacji”, które pełnią rolę organizacji pozarządowych.

2.5.1. Stowarzyszenia

Ustawa Prawo o stowarzyszeniach¹⁰¹ jest to podstawowa ustawa regulująca funk-cjonowanie stowarzyszeń jako organizacji pozarządowych. Zmiany dokonane w usta-wie Prawo o stowarzyszeniach dokonane w 2016 r. umożliwiły lepszą realizację konsty-tucyjnej wolności zrzeszania się. Do ustawy wprowadzono rozwiązania, które sprawiły, że stowarzyszenia stały się bardziej niż dotychczas popularną formą prowadzenia dzia-łalności społecznej. Ta zmiana była wynikiem realizacji postulatów społecznych, w któ-rych wskazywano na trudności w zebraniu i utrzymaniu wymaganej wcześniej liczby 15-stu członków.

„Stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych, które samodzielnie określa swoje cele, programy działania i struk-tury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące swojej działalności. (…) Stowarzyszenie opiera swoją działalność na pracy społecznej członków, do prowadze-nia swych spraw może zatrudprowadze-niać pracowników”.

W zakresie swoich celów statutowych stowarzyszenia mogą reprezentować inte-resy zbiorowe swoich członków wobec organów władzy publicznej. Stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych.

Samodzielnie określa swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące jego działalności. Opiera działalność na pracy społecznej swoich członków. Do prowadzenia swych spraw stowarzyszenie może za-trudniać pracowników, w tym swoich członków. W ustawie ustalono zasady tworzenia stowarzyszeń.

Najwyższą władzą stowarzyszenia jest walne zebranie członków i do niego należy podejmowanie uchwał. Nadzór nad działalnością stowarzyszeń należy do wojewody i starosty właściwego ze względu na siedzibę stowarzyszenia. Natomiast organ nadzo-rujący sprawuje nadzór nad działalnością stowarzyszeń wyłącznie w zakresie zgodności ich działania z przepisami prawa i postanowieniami statutu. Majątek stowarzyszenia powstaje ze składek członkowskich, darowizn, spadków, zapisów, dochodów z własnej działalności, dochodów z majątku stowarzyszenia oraz z ofi arności publicznej.

Jedną z form stowarzyszenia jest uproszczona forma stowarzyszenia jako szenie zwykle, czyli nieposiadające osobowości prawnej. Ustanowiono, że stowarzy-szenie zwykłe reprezentuje wybrany przedstawiciel lub zarząd. Stowarzystowarzy-szenie zwykle ma pewne ograniczenia dotyczące swojej działalności określone w ustawie. W szcze-gólności nie może ono prowadzić działalności gospodarczej, odpłatnej działalności pożytku publicznego i otrzymywać dotacji. Stowarzyszenie zwykłe nie ma zdolności prawnej oraz nie ma zdolności do czynności prawnych. Oznacza to, że nie może zawie-rać umów dotacyjnych, realizować zadań publicznych, ale jest organizacją społeczną i ma zdolność sądową. Oznacza to, że może występować przed sądem jako strona.

Stowarzyszenie zwykłe może przekształcić się w stowarzyszenie zwane stowarzysze-niem rejestrowym. Następuje to z chwilą wpisu stowarzyszenia do Krajowego Rejestru

101 Ustawa z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach Dz. U. z 2017 poz. 210 z późn. zm.

Sądowego bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego. Stowarzyszenie zwykłe uzyskuje środki na swoją działalność tylko ze składek członkowskich i jest to jedyne, prawnie dostępne źródło przychodów.

Organizacjami pozarządowymi działającymi w charakterze stowarzyszeń to między innymi związki, kluby, koła i inne zrzeszenia.

2.5.2. Fundacje

W innych uregulowaniach prawnych w zakresie bezpieczeństwa i porządku publicz-nego mogą również działać fundacje.

Działalność fundacji reguluje ustawa¹⁰², która nie zawiera bezpośredniej defi nicji

„fundacji” i stanowi jedynie, że fundacja może być ustanowiona dla realizacji celów społecznie lub gospodarczo użytecznych, w szczególności takich, jak: ochrona zdrowia, rozwój gospodarki i nauki, oświata i wychowanie, kultura i sztuka, opieka i pomoc spo-łeczna, ochrona środowiska, opieka nad zabytkami oraz bezpieczeństwo.

Nie ma zdefi niowanego pojęcia czym jest fundacja. Można ten typ działalności or-ganizacji pozarządowej przedstawić jako formę prawną oror-ganizacji pozarządowej, któ-rej istotną bazą jest majątek przeznaczony na określony cel oraz statut zawierający reguły dysponowania tym majątkiem. Fundacje są po stowarzyszeniach drugą co do popularności formą prawną wśród organizacji pozarządowych.

Fundację można określać jako osobę prawną typu zakładowego w odróżnieniu od stowarzyszeń nie ma członków, jest bezosobowa. Daje to fundacji niezależność, gdyż o celu, majątku i zasadach działania decyduje jej twórca.

Istotną cechą fundacji, jest realizacja celów publicznych, wskazanych przez funda-tora, na rzecz nieograniczonego kręgu odbiorców.

Elementami tworzącymi fundację są: majątek (a nie członkowie), cel publiczny, struktura organizacyjna niemająca korporacyjnego charakteru i wyposażenie fundacji w osobowość prawną.

Założycielem fundacji może być zarówno osoba fi zyczna (nie ma znaczenie jej oby-watelstwo i miejsce zamieszkania), jak i osoba prawna mająca siedzibę w Polsce lub za granicą. Siedziba fundacji powinna znajdować się na terytorium Polski.

Koniecznym elementem stworzenia fundacji jest złożenie przez fundatora oświad-czenia woli o ustanowieniu fundacji i przeznaczeniu określonego majątku na realizację celu fundacji, które wskazane jest, aby było złożone w formie aktu notarialnego. Koszt aktu notarialnego zależy od wysokość wartości majątku przeznaczonego na realizację celu fundacji.

Wyjątkiem jest ustanowienie majątku fundacji w testamencie, tu zachowanie for-my aktu notarialnego nie jest wymagane. Jeżeli fundatora reprezentuje pełnomocnik, to osoba ta musi mieć pełnomocnictwo ustanowione również w formie aktu notarial-nego. Akt fundacyjny określa cel fundacji a także majątek przeznaczony na realizację tego celu.

102 Ustawa z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach Dz. U. nr 21 poz. 97 z późń. zm.

Fundator może również wskazać właściwego ministra, który będzie sprawował nadzór nad organizacją (najlepiej wskazać tego, który właściwy jest w sprawach sta-nowiących główne cele fundacji).

Akt fundacyjny może zostać odwołany do czasu wpisu fundacji do KRS (odwołanie powinno mieć formę aktu notarialnego).

Fundacja zostaje założona dla realizacji celów zgodnych z podstawowymi interesa-mi obywateli, celów społecznie lub gospodarczo użytecznych.

Cele fundacji muszą mieć charakter publiczny, służyć dobru ogółu. Fundacja pod-lega obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego (KRS) - rejestru stowarzy-szeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji i z chwilą wpisu uzyskuje osobowość prawną.

Ustawa nie określa minimalnej wartości składników majątkowych, w przypadku fundacji prowadzących wyłącznie działalność statutową.

Fundacja działa na podstawie przepisów ustawy oraz statutu. Jest on niezbędnym dokumentem dla fundacji, którego rola polega na uzupełnianiu regulacji ustawowych.

Sporządzenie statutu jest rolą fundatora. Jest możliwość, aby fundator zlecił to zada-nie innej osobie fi zycznej lub prawnej.

Fundację rejestruje się w Krajowym Rejestrze Sądowym (wpisywana jest do reje-stru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz pu-blicznych zakładów opieki zdrowotnej). Jeżeli fundacja prowadzi działalność gospodar-czą wpisywana jest dodatkowo do rejestru przedsiębiorców.

Fundację rejestruje się w sądzie właściwym ze względu na jej siedzibę. Sam funda-tor składa wniosek o rejestrację (ewentualnie osoba upoważniona) lub zarząd fundacji w terminie ustawowym od złożenia aktu fundacyjnego.

Organizacje pozarządowe w postaci stowarzyszeń i fundacji realizują się w prze-strzeni bezpieczeństwa i porządku publicznego poprzez prowadzenie szeregu działań profi laktycznych w środowisku społeczności lokalnej.

Organizacje pozarządowe prowadzą szereg różnych działań profi laktycznych ukie-runkowanych na zapobieganie zjawiskom społecznie nie akceptowalnych.

Działania takie jak:

– informacyjne mające na celu przekazanie wyprzedzająco informacji o możli-wych zagrożeniach, ale też jak postąpić w sytuacji kiedy jesteśmy podmiotem zagrożenia,

– edukacyjne to cykl działań w toku których odbywa się nauczanie, w przedmiocie zjawiska stanowiącego zagrożenie,

– psychoedukacyjne są to działania polegające na wszelkiego rodzaju poradach wychowawczych, mające na celu pomóc w zrozumieniu mechanizmu zależności między zachowaniem, a naszymi reakcjami,

– socjoterapeutyczne to działania prowadzone przy pomocy metod leczenia zabu-rzeń psychicznych polegających na wykorzystywaniu oddziaływań natury spo-łecznej. Mają za zadanie wspomagać dotkniętych zagrożeniem przez realizację celów rozwojowych, edukacyjnych i terapeutycznych,

– zajęcia wychowawcze mają np. na celu uświadomienie jakie skutki niosą za sobą zagrożenia, jak nie stać się ofi arą czy sprawcą czynu zabronionego, karalnego,

– zajęcia rozwojowe polegające na grach, zabawach mają na celu uczenie spędza-nia wolnego czasu, np. w grupie,

– wczesna interwencja to działanie charakteryzujące się zapobieganiem przez zja-wiskami aspołecznymi,

– interwencja kryzysowa to reagowanie już na stan zagrożenia, mający na celu zażegnanie skutków i odbudowanie prawidłowych relacji społecznych,

– poradnictwo, którego celem może być tworzenie warunków do podjęcia przez osobę zagrożoną samodzielnej próby rozwiązania swojego problemu. Działanie poradnicze obejmuje udzielanie wskazówek, przedstawianie różnych opcji wy-boru i postępowania,

– konsultacje społeczne mają na celu np. ustalenie zagrożeń, które dotykają grupę społeczną, jak przeciwdziałać zagrożeniom,

– grupy wsparcia mają za zadanie obopólną pomoc, która jest podstawą życia społecznego od kiedy istnieje ludzkość. Jesteśmy stworzeniami stadnymi i po-trzebujemy wzajemnej pomocy, czy to w rodzinie, relacjach międzyludzkich.

– leczenie i zapobieganie od uzależnień,

– inne, uzasadnione specyfi cznymi potrzebami uczestników oraz potrzebami śro-dowiska, np. ukierunkowane na umiejętne zorganizowanie i wypełnienie czasu wolnego, różne formy terapii ukierunkowane na motywowanie do leczenia z na-łogu czy zjawisk.

Formy prowadzenia działań profi laktycznych mogą być różne, między innymi: zaję-cia edukacyjne indywidualne czy grupowe, spotkania środowiskowe, festyny, zajęzaję-cia świetlicowe, kolonie czy obozy dla dzieci i młodzieży, panele dyskusyjne, debaty spo-łeczne, seminaria, konferencje.

Do prowadzenia działań można wykorzystywać materiały edukacyjne w postaci tradycyjnej takie jak ulotki, broszury i książki; mul medialne w postaci prezentacji lub fi lmów; w formule naturalnej jako przedstawienia i widowiska artystyczne czy wysta-wy plakatów, obrazów, rzeźb i innych prac artystycznych.

2.5.3. Wolontariat

Organizacje, aby zrealizować swoje założenia programowe, korzystają w pewnym stopniu z pracy wolontariuszy¹⁰³.

Czym jest wolontariat? Wolontariatem jest nazywane bezinteresowne i dobrowol-ne działanie ludzi. Najczęściej są to postawy społecznikowskie w społeczeństwie, po-dejmowane przez obywateli dobrowolne i bezinteresowne działania na rzecz innych osób, zwierząt.

Jedną z pierwszych defi nicji wolontariatu sformułowało warszawskie¹⁰⁴ Centrum Wolontariatu¹⁰⁵, które wyszczególniło najważniejsze cechy tej formy aktywności:

„wo-103 R. Czyż Rola wolontariatu na rzecz słupskiej społeczności lokalnej w aspekcie bezpieczeń-stwa powszechnego, Ratownictwo wodne, sport pływacki i kultura fi zyczna w teorii i praktyce.

Tom 5.AWF Gdańsk, 2018.

104 www.wolontariat.waw.pl

105 www.wolontariat.org.pl

lontariat to dobrowolna, świadoma i bezpłatna działalność na rzecz innych, wykracza-jąca poza więzi koleżeńsko-rodzinne”.

Natomiast ustawa¹⁰⁶ (często potocznie nazywana ustawą o wolontariacie) wskazu-je, że wolontariusz to „osoba, która ochotniczo i bez wynagrodzenia wykonuje świad-czenia na zasadach określonych w ustawie”.

Wolontariat to dobrowolna, świadoma i bezpłatna działalność na rzecz innych, wy-kraczająca poza więzi koleżeńsko-rodzinne.

Wolontariuszem może zostać każdy zainteresowany, nie jest wykazany wiek (zna-czenie ma wiek w działalności wolontariusza na rzecz placówki opiekuńczo-wycho-wawczej, w szpitalach gdzie wymagane jest ukończenie 18 lat), wykształcenie, status materialny itp.

Ustawa o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie precyzuje prawa i obowiązki wolontariuszy, a także organizacji i instytucji mogących korzystać z ich świadczeń.

Ustawa zakłada, że wolontariusze mogą pracować w instytucjach publicznych i jed-nostkach im podległych (centralnych, np. w ministerstwach i samorządowych, np.

w urzędach gmin, szkołach), organizacjach pozarządowych (np. fundacjach, stowarzy-szeniach), jednostkach działających w na podstawie przepisów regulujących stosunek państwa do Kościoła katolickiego oraz innych kościołów (np. w tzw. organizacjach ko-ścielnych). Zabrania się pracy wolontariuszy w podmiotach gospodarczych.

Wolontariuszem może zostać każdy np.: prawnik, pielęgniarka, pedagog, doradca fi nansowy, inżynier budowlany, mechanik znajdą coś dla siebie. Daje to możliwość, aby podzielić się swoją wiedzą i doświadczeniem zawodowym, ale też może to być od-skocznia od codziennej pracy i w czasie wolnym pozwala rozwijać swoje pasje. Każdy chętny, który zamierza być wolontariuszem musi jednak znaleźć dla siebie właściwe zajęcie, które da mu prawdziwą satysfakcję. Wolontariat nie może łączyć się z zajęciem wykonywanym „na siłę” i niechęcią, wtedy traci swój sens.

Wolontariusze działają w szkołach, przedszkolach, ośrodkach integracyjnych, świe-tlicach socjoterapeutycznych, ośrodkach pomocy społecznej, ośrodkach kultury, mu-zeach itp. Miejsca, gdzie mogą pomagać wolontariusze, jest bardzo pokaźna. Wykonują oni bardzo szeroki zakres prac: począwszy od pomocy specjalistycznej w zakresie pra-wa, zarządzania czy psychologii poprzez tworzenie baz danych, prowadzenie kampa-nii społecznych, serwisów internetowych, pomoc w terapii dzieci niepełnosprawnych, a skończywszy na pomocy w organizowaniu zajęć pozalekcyjnych, prowadzeniu biura czy zbiórek żywności. Wolontariusze pomagają dzieciom niepełnosprawnym, działa-ją w centrach kultury, przyczyniadziała-ją się do przestrzegania praw człowieka i ochrony środowiska.

Wolontariat jest świetną szansą na zdobycie nowej wiedzy i umiejętności, daje możliwość poznania ciekawych ludzi, a także świata. Zapewne może być sposobem na samotność albo aktywne przetrwanie czasu bezrobocia. Daje możliwość oderwa-nia się od codzienności, a także umożliwia przygotowanie się do przyszłej pracy. Jedni

106 Ustawa z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie Dz.U. nr 96 poz. 873 z późń. zm.

traktują to jako początek kariery zawodowej, a dla drugich jest zwieńczeniem ścieżki zawodowej.

Człowiek staje się bardziej wrażliwy na drugiego człowieka (istoty żywe) i tworzy terytorium do kluczowego wyboru, stawiając sobie pytanie . Czy więcej mieć, czy bardziej być? Jak również warte też zauważenia jest, że jeżeli: „Pomagam ludziom, to daję im radość i uśmiech”.

Do tego, żeby stać się wolontariuszem nie potrzeba tak wiele. Potrzebna jest chęć, zainteresowanie pracą społeczną, otwarcie na innych, a wtedy wskazanym jest rozej-rzeć się wokół siebie i odwiedzić najbliższą szkołę, szpital, ośrodek pomocy społecz-nej, stowarzyszenie itp. Pomocne w odnalezieniu się w tej działalności są centra wo-lontariatu. Pośredniczą one między wolontariuszami a instytucjami, które szukają ich pomocy. Centra organizują szkolenia na temat wolontariatu zarówno dla ochotników, jak i koordynatorów pracy wolontariuszy w organizacjach. Dużą pomocą w dzisiejszych czasach jest Internet, gdzie po odpowiednim wpisaniu tematu „wolontariat” znajdzie-my szereg wskazówek i porad jak zostać wolontariuszem, a także gdzie się udać, aby się spełnić w działalności na rzecz innych.

Przedstawiciele organizacji pozarządowych deklarują, że w ich działaniach uczest-niczą wolontariusze na poziomie około 40 %.

Działalność organizacji opiera się na pracy kilku lub kilkunastu osób posiadających merytoryczne i praktyczne przygotowanie w zakresie działalności organizacji oraz osób chętnych do pracy, które chcą się wykazać w tej działalności. Osoby te pracują w

Działalność organizacji opiera się na pracy kilku lub kilkunastu osób posiadających merytoryczne i praktyczne przygotowanie w zakresie działalności organizacji oraz osób chętnych do pracy, które chcą się wykazać w tej działalności. Osoby te pracują w