Poziom strategiczny kierowania działaniem ratowniczym, realizowany w celu określenia i przyjęcia określonej strategii w likwidowaniu zagrożenia oraz nadzoru nad kierowaniem

taktycznym. Kierowaniu strategicznemu podlegają siły odwodów operacyjnych na obsza-rze województwa, siły centralnego odwodu operacyjnego lub siły pobsza-rzekraczające swoją wielkością jeden batalion139.

Do powyższych poziomów kierowania akcją ratowniczą, w przypadku zdarzeń, dla których podmiotem wiodącym jest krajowy system ratowniczo-gaśniczy, ustalone są zasady wyzna-czania kierującego akcją ratowniczą. Zgodnie z § 24 ust. 1 rozporządzenia w sprawie szcze-gółowych zasad organizacji krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, na poziomie kierowania interwencyjnego podmiotem wiodącym są ratownicy z jednostek ochrony prze-ciwpożarowej posiadający kwalifi kacje do kierowania działaniem ratowniczym, właściwi ze względu na obszar chroniony w następującej kolejności:

139 Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 18 lutego 2011 r. w sprawie szczegółowych zasad organizacji…, dz. cyt.

1) członek ochotniczej straży pożarnej,

2) komendant gminnej ochrony przeciwpożarowej, jeżeli jest jednocześnie członkiem ochot-niczej straży pożarnej,

3) strażak jednostki ochrony przeciwpożarowej, 4) dowódca zastępu Państwowej Straży Pożarnej, 5) dowódca sekcji Państwowej Straży Pożarnej,

6) zastępca dowódcy zmiany Państwowej Straży Pożarnej, 7) dowódca zmiany Państwowej Straży Pożarnej,

8) zastępca dowódcy jednostki ratowniczo-gaśniczej Państwowej Straży Pożarnej, 9) dowódca jednostki ratowniczo-gaśniczej Państwowej Straży Pożarnej.

Jeżeli na miejscu zdarzenia nie ma żadnego z wyżej wymienionych podmiotów, kierowanie na poziomie ratowniczym prowadzi jako podmiot wiodący, ratownik z podmiotu krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego niebędącego jednostką ochrony przeciwpożarowej.

W sytuacji, w której w akcji ratowniczej stosowany jest specjalistyczny sprzęt lub specjali-styczna grupa ratownicza, podmiotem wiodącym w akcji ratowniczej w części zadań realizo-wanych przez taką grupę, jest dowódca grupy ratownictwa specjalistycznego. Podmiotem kierującym akcją ratowniczą na poziomie wiodącym może być także:

1) ofi cer Państwowej Straży Pożarnej wyznaczony przez komendanta powiatowego (miej-skiego) PSP do kierowania w jego imieniu i na jego polecenie,

2) komendant powiatowy (miejski) Państwowej Straży Pożarnej,

3) ofi cer Państwowej Straży Pożarnej wyznaczony przez komendanta wojewódzkiego Pań-stwowej Straży Pożarnej do kierowania w jego imieniu i na jego polecenie,

4) komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej,

5) ofi cer Państwowej Straży Pożarnej wyznaczony przez Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej do kierowania w jego imieniu i na jego polecenie,

6) Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej.

Możliwość udziału w pełnieniu roli podmiotu wiodącego w kierowaniu akcją ratowniczą pod-miotu niebędącego jednostką ochrony przeciwpożarowej, a wchodzącego w skład krajowego sys-temu ratowniczo-gaśniczego, może przewidywać i określać właściwy miejscowo plan ratowniczy. Podmiotem wiodącym w kierowaniu akcją ratowniczą na poziomie taktycznym może być: 1) zastępca dowódcy jednostki ratowniczo-gaśniczej Państwowej Straży Pożarnej właściwej

2) dowódca jednostki ratowniczo-gaśniczej Państwowej Straży Pożarnej właściwej dla miej-sca zdarzenia,

3) ofi cer wyznaczony przez komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej do kierowania w jego imieniu i na jego polecenie,

4) komendant powiatowy (miejski) Państwowej Straży Pożarnej właściwy dla miejsca zdarzenia140. Podmiotami wiodącymi w kierowaniu działaniem ratowniczym na poziomie strategicznym są według kolejności:

1) ofi cer wyznaczony przez komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej, kieru-jący w jego imieniu i na jego polecenie,

2) komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej,

3) ofi cer wyznaczony przez Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej do kierowa-nia w jego imieniu i na jego polecenie,

4) Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej141.

Należy zwrócić uwagę na treść art. 28 ust. 1 rozporządzenia w sprawie organizacji krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, według którego w sytuacji, gdy na miejscu zdarzenia są dwa podmioty ratownicze o tej samej hierarchii służbowej, jako podmiot wiodący występuje ten, dla którego miejsce zdarzenia znajduje się na terenie własnego działania. Podsumowując sytuacje zdarzeń, które wymagają podjęcia działań ratowniczych przez podmioty ratownicze krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, zasady wyznaczania podmiotu wiodącego w kie-rowaniu akcją ratowniczą są przejrzyste, zrozumiałe i zasadne. Te sytuacje występują podczas wielopodmiotowych akcji ratowniczych prowadzonych w normalnych warunkach zarządza-nia. Jeżeli zaś chodzi o zdarzenia, wobec których podejmowane są działania ratownicze wie-lopodmiotowe w  warunkach zarządzania kryzysowego, to zasady wyznaczania podmiotu wiodącego określają ustawa z 18 kwietnia 2002 roku o stanie klęski żywiołowej oraz ustawa z 26 kwietnia 2007 roku o zarządzaniu kryzysowym. Według ustawy o zarządzaniu kryzyso-wym, podmiotem wiodącym w zakresie zarządzania kryzysowego obejmującego także zada-nia prowadzezada-nia działań ratowniczych jest organ administracji publicznej (minister według swoich właściwości, wojewoda, starosta i wójt). W czasie zarządzania kryzysowego na terenie województwa organem właściwym jest wojewoda, który kieruje między innymi działaniami związanymi z monitorowaniem, planowaniem, reagowaniem i usuwaniem skutków zagro-żeń na terenie województwa. Podobne zadania do zadań wojewody w sprawach zarządzania

140 Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 18 lutego 2011 r. w sprawie szczegółowych zasad organizacji…, dz. cyt., § 25 ust. 1.

kryzysowego realizuje starosta na obszarze powiatu. Zaś podmiotem wiodącym właściwym w sprawach zarządzania kryzysowego na terenie gminy jest wójt, burmistrz, prezydent miasta142. W działaniach ratowniczych w trybie zarządzania kryzysowego mogą uczestniczyć podod-działy lub odpodod-działy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, stosownie do wymagań wynika-jących z charakteru zdarzenia i specjalistycznego przygotowania Sił Zbrojnych RP. Mogą one być przekazane do dyspozycji wojewody jako podmiotu wiodącego w  akcji ratowniczej, a koordynację ich udziału w zdarzeniu zapewniają wojewoda, starosta albo wójt, burmistrz, prezydent miasta. Zadania przewidziane do wykonania przez Siły Zbrojne podmiot wła-ściwy do prowadzenia akcji ratowniczej przekazuje ich dowódcom. Analiza zasad wyznacza-nia podmiotu wiodącego w akcjach ratowniczych w trybie zarządzawyznacza-nia kryzysowego pozwala na stwierdzenie, że są to bardzo ogólne regulacje prawne, co w praktyce może prowadzić do wystąpienia trudności w efektywnym prowadzeniu akcji ratowniczej w wyniku np. sporów kompetencyjnych.

Nieco inaczej przedstawia się pozycja podmiotu wiodącego w akcjach ratowniczych i spo-sobu jego wyznaczania w stanie klęski żywiołowej. Wtedy wszystkie organy władzy publicz-nej funkcjonują w  dotychczasowych strukturach organizacyjnych państwa i  w  ramach przypisanych im kompetencji. Ustawa o stanie klęski żywiołowej w art. 8 w sposób ogólny wyznacza podmiot wiodący w  akcji ratowniczej stanowiąc, iż działaniami prowadzonymi w celu zapobieżenia skutkom klęski żywiołowej lub w celu ich usunięcia kierują:

1) wójt, burmistrz, prezydent miasta – jeżeli stan klęski żywiołowej wprowadzono tylko na obszarze gminy,

2) starosta – jeżeli stan klęski żywiołowej wprowadzono na obszarze więcej niż jednej gminy wchodzącej w skład powiatu,

3) wojewoda – jeżeli stan klęski żywiołowej obowiązuje na obszarze więcej niż jednego powiatu wchodzącego w skład województwa,

4) minister właściwy do spraw wewnętrznych lub inny minister, do którego zakresu działa-nia należy zapobieganie skutkom danej klęski żywiołowej lub ich usuwanie; w przypadku wątpliwości co do właściwości danego ministra albo gdy właściwych ministrów jest kilku z  uwagi na charakter zdarzenia, podmiot właściwy do prowadzenia akcji ratowniczej wyznacza Prezes Rady Ministrów, jeżeli stan klęski żywiołowej wprowadzono na obszarze więcej aniżeli jednego województwa143.

142 Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 18 lutego 2011 r. w sprawie szczegółowych zasad organizacji…, dz. cyt., § 28 ust. 1

W zakresie prowadzonych działań ratowniczych, organ uprawniony jako podmiot wiodący może wydawać wiążące polecenia organom jednostek pomocniczych, kierownikom jedno-stek organizacyjnych, kierownikom jednojedno-stek ochrony przeciwpożarowej, a także kierowni-kom jednostek organizacyjnych czasowo przekazanych przez właściwe organy do dyspozycji podmiotu wiodącego. Można zatem uznać, że właściwy podmiot wiodący – wójt (burmistrz, prezydent miasta), starosta, wojewoda czy minister mogą wskazywać inne podmioty jako podmioty wiodące do wykonania określonych czynności. Ustawa o stanie klęski żywiołowej, uwzględnia takie sytuacje, w których podmiot wiodący wyznaczony z mocy prawa nie jest zdolny do wykonywania swojej roli lub też niewłaściwie ją spełnia. W takich sytuacjach sta-rosta jako przełożony wójta, wojewoda jako przełożony starosty, a właściwy minister jako przełożony wojewody, mogą zawiesić swoich podwładnych w  roli podmiotu wiodącego w  akcji ratowniczej, a  w  ich miejsce ustanowić pełnomocnika; starosta na obszar gminy, wojewoda na obszar powiatu, a właściwy minister na obszar województwa, i wyznaczyć swo-jego pełnomocnika jako podmiot wiodący do prowadzenia działań ratowniczych.

Przeprowadzona analiza zasad wyznaczania podmiotu wiodącego w  akcjach ratowniczych prowadzonych w trybie zarządzania kryzysowego oraz stanu klęski żywiołowej, pozwala na jednoznaczne stwierdzenie, iż zasady te są zrozumiałe, biorąc jednak pod uwagę różnorod-ność działań ratowniczych i uczestniczenia w nich wielu podmiotów ratowniczych, należa-łoby rozważyć możliwość ustanowienia podmiotu wiodącego w  prowadzeniu samej akcji ratowniczej z pominięciem czynności planistycznych, organizacyjnych i związanych z tzw. odbudową obszaru objętego skutkami zdarzenia, które było powodem podjęcia wielopod-miotowej akcji ratowniczej.

Identyfi kacja oraz charakterystyka istniejących zasad i sposobów przekazywania obowiązków podmiotu wiodącego w akcjach ratowniczych

Identyfi kacja zasad i sposobów przekazywania obowiązków podmiotu wiodącego w różnych akcjach ratowniczych uzależniona jest od charakteru zdarzenia i rodzaju występujących pod-czas likwidacji skutków tego zdarzenia podmiotów ratowniczych. Analizując zasady i spo-soby przekazywania obowiązków podmiotu wiodącego w  akcjach ratowniczych, należy przyjąć dwie płaszczyzny, na których prowadzone są akcje ratownicze. Jedną z nich są akcje ratownicze prowadzone przez jednostki (podmioty) ratownicze działające w ramach krajo-wego systemu ratowniczo-gaśniczego podczas stanu normalnego i drugą płaszczyznę, kiedy to działania ratownicze organizowane są i prowadzone w warunkach zarządzania kryzyso-wego w stanach nadzwyczajnych, a przede wszystkim w stanie klęski żywiołowej.

Przekazywanie obowiązków podmiotu wiodącego w akcjach ratowniczych według zasad obowiązujących w krajowym systemie ratowniczo-gaśniczym

Przekazywanie obowiązków podmiotu wiodącego w akcji ratowniczej prowadzonej w stanie normalnym, nie w warunkach zarządzania kryzysowego, odbywa się według zasad określo-nych w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrzokreślo-nych i Administracji z 18 lutego 2011 r. w  sprawie szczegółowych zasad organizacji krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego144. Zasady przekazywania obowiązków podmiotu wiodącego w akcji ratowniczej regulują prze-pisy rozdziału 5 w § 21–29 rozporządzenia145. W rozumieniu tych przepisów „przekazanie obowiązków podmiotu wiodącego” jest równoznaczne z „przejęciem kierowania działaniem ratowniczym” jako wstąpienie przez przyjmującego obowiązki w prawa i obowiązki kierują-cego działaniem ratowniczym. W  świetle zapisów rozporządzenia kierowanie działaniem ratowniczym rozpoczyna się z chwilą przybycia na miejsce zdarzenia sił i środków krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego. Kierowanie działaniem ratowniczym ustaje z chwilą wyko-nania działań ratowniczych, a w tym:

– udzielenia kwalifi kowanej pierwszej pomocy osobom poszkodowanym na miejscu zdarze-nia oraz przekazazdarze-nia ich zespołowi ratownictwa medycznego albo osobie wykonującej zawód medyczny w zakładzie opieki zdrowotnej,

– przekazanie terenu, obiektu lub mienia objętego działaniem ratowniczym właścicielowi, zarządcy, użytkownikowi lub przedstawicielowi administracji rządowej lub samorządu terytorialnego albo Policji lub straży gminnej (miejskiej), a w przypadku braku możliwo-ści ich ustalenia lub nieobecnomożliwo-ści na miejscu zdarzenia – zgłoszenie tego faktu do włamożliwo-ści- właści-wego terytorialnie stanowiska kierowania krajowłaści-wego systemu ratowniczo-gaśniczego. W akcjach ratowniczych prowadzonych przez podmioty krajowego systemu ratowniczo-ga-śniczego przekazanie obowiązków podmiotu wiodącego należy traktować jako przejęcie kie-rowania, czyli przejęcie obowiązków podmiotu wiodącego. Może to mieć miejsce na wszystkich trzech poziomach kierowania działaniem ratowniczym, a mianowicie na pozio-mach: interwencyjnym, taktycznym i strategicznym.

Należy zatem przyjąć, iż zasady i sposoby przekazywania obowiązków podmiotu wiodącego w akcji ratowniczej prowadzonej przez jednostki krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego są identyczne jak zasady i metody wyznaczania podmiotu wiodącego do prowadzenia akcji ratow-niczej. Każdy fakt przekazania obowiązków podmiotu wiodącego powinien być poprzedzony

144 Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 18 lutego 2011 r. w sprawie szczegółowych zasad organizacji…, dz. cyt.

dokładnym zapoznaniem się z  oceną sytuacji, realizowanym zamiarem taktycznym oraz wielkością posiadanych zasobów ratowniczych dostępnych na ternie akcji, jak i znajdujących się w odwodzie. Przekazanie obowiązków podmiotu wiodącego powinno być każdorazowo zgłoszone do stanowiska kierowania Państwowej Straży Pożarnej właściwego ze względu na miejsce akcji ratowniczej.

Zasady i sposoby przekazywania obowiązków podmiotu wiodącego w akcji ratowniczej w warunkach zarządzania kryzysowego

Zgodnie z ustawą z 26 kwietnia 2006 r. o zarządzaniu kryzysowym, zarządzanie kryzysowe to działalność organów administracji publicznej, będąca elementem kierowania bezpieczeń-stwem narodowym, która polega na zapobieganiu kryzysowym sytuacjom, przejmowaniu nad nimi kontroli w drodze zaplanowanych działań, reagowaniu w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowej oraz na odtwarzaniu infrastruktury lub przywróceniu jej pierwotnego charakteru146. Zarządzanie kryzysowe może zostać wprowadzone w sytuacji wystąpienia jed-nego ze stanów nadzwyczajnych, o których stanowi art. 228 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Jednym takich stanów nadzwyczajnych, podczas którego prowadzone są wielopod-miotowe akcje ratownicze, jest stan klęski żywiołowej, który może być wprowadzony w celu zapobieżenia skutkom katastrof naturalnych lub awarii technicznych niosących znamiona klęski żywiołowej oraz w celu ich usunięcia147.

Ustawa o stanie klęski żywiołowej w rozdziale 2 w art. 17 stanowi, że w zapobieganiu skut-kom klęski żywiołowej lub ich usuwaniu są obwiązane uczestniczyć: Państwowa Straż Pożarna i  inne jednostki ochrony przeciwpożarowej, Policja, Państwowe Ratownictwo Medyczne i jednostki ochrony zdrowia, Straż Graniczna, Morska Służba Poszukiwania i Ratownictwa oraz inne właściwe w  tych sprawach urzędy, agencje, inspekcje, straże i  służby. Zgodnie z ustawą, kierowanie działaniami ratowniczymi w wielopodmiotowej akcji ratowniczej pro-wadzą odpowiednie organy administracji publicznej według zasad opisanych wcześniej. Kie-rowanie wielopodmiotową akcją ratowniczą przez organy administracji publicznej odbywa się zgodnie ze strukturami administracji państwa, a  więc przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta), starostę, wojewodę. Organy te posiadają prawne uprawnienia ustawowe przekazywa-nia swojej roli podmiotu wiodącego w akcji ratowniczej innemu podmiotowi; w zakresie dzia-łań prowadzonych na obszarze gminy w celu zapobieżenia skutkom klęski żywiołowej lub ich usunięcia, wójt (burmistrz, prezydent miasta) może przekazywać swoje obowiązki organom jednostek pomocniczych, kierownikom gminnych jednostek organizacyjnych, kierownikom

146 Ustawa z 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (Dz.U. z 2007 r. nr 89 poz. 590), art. 2.

jednostek ochrony przeciwpożarowej działających na terenie gminy oraz kierownikom jedno-stek organizacyjnych czasowo przekazanych przez właściwe organy do jego dyspozycji i skie-rowanych do wykonywania zadań na obszarze gminy. Ponadto do wykonania innych, aniżeli przewidziane w standardach, specjalistycznych czynności ratowniczych, obowiązki podmiotu wiodącego mogą być przekazane innym jednostkom ratowniczym.

Inną sytuacją wymagającą przekazania obowiązków podmiotu wiodącego w akcji ratowni-czej, jest niezdolność do kierowania lub niewłaściwego kierowania działaniami ratowniczymi prowadzonymi w celu zapobieżenia skutkom klęski żywiołowej lub ich usunięcia przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta); wojewoda z  własnej inicjatywy albo na wniosek starosty przekazuje obowiązki podmiotu wiodącego wyznaczonemu pełnomocnikowi, zawieszając jednocześnie uprawnienia wójta (burmistrza, prezydenta miasta). Podobne rozwiązania for-malno-prawne odnoszą się do sytuacji podmiotu wiodącego w akcji ratowniczej, jakim jest starosta prowadzący akcję ratowniczą na obszarze powiatu. Starosta, jako podmiot wiodący, może przekazać obowiązki podmiotu wiodącego wójtom (burmistrzom, prezydentom miast niebędących miastami na prawach powiatu), kierownikom jednostek organizacyjnych utwo-rzonych przez powiat, kierownikom powiatowych służb, inspekcji i straży, a także kierowni-kom jednostek ochrony przeciwpożarowej działających na obszarze powiatu oraz kierownikom jednostek organizacyjnych czasowo przekazanych przez właściwe organy do wykonywania zadań na obszarze powiatu. Starosta może ponadto przekazać uprawnienia podmiotu wiodącego także innym jednostkom organizacyjnym działającym na terenie powiatu, w zakresie wykonywania specjalistycznych czynności ratowniczych.

Identyczne rozwiązanie jak przekazanie obowiązków podmiotu wiodącego na obszarze gminy, przepisy przewidują na obszarze powiatu. Jeżeli wojewoda uzna, że starosta jest nie-zdolny do kierowania lub niewłaściwego kierowania akcją ratowniczą, zawiesza jego upraw-nienia, a  obowiązki podmiotu wiodącego przekazuje wyznaczonemu pełnomocnikowi. Takie samo rozwiązanie prawne ma zastosowanie wobec podmiotu wiodącego, jakim jest wojewoda, do prowadzenia działań ratowniczych na obszarze województwa. Wojewoda, jako podmiot wiodący w zakresie działań ratowniczych związanych z zapobieżeniem skut-kom klęsk żywiołowych lub ich usunięcia na obszarze województwa, może przekazywać swoje obowiązki przyporządkowanym organom i jednostkom organizacyjnym administracji rządowej i samorządu województwa. Ponadto wojewoda może przekazać w części lub w cało-ści obowiązki podmiotu wiodącego w  akcji ratowniczej na obszarze województwa siłom i środkom wydzielonym do jego dyspozycji i skierowanych do wykonywania zadań na obsza-rze województwa, w tym pododdziałom i oddziałom Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

W  związku z  tym, że wojewoda w  zakresie wykonywania zadań podmiotu wiodącego w akcjach ratowniczych podlega właściwemu ministrowi, to w przypadku niezdolności do kierowania lub niewłaściwego kierowania działaniami ratowniczymi, właściwy minister przekazuje obowiązki wojewody wyznaczonemu swojemu pełnomocnikowi, który pełni rolę podmiotu wiodącego w akcji ratowniczej na obszarze województwa.

Podsumowując, należy stwierdzić, że funkcjonujące rozwiązania formalno-prawne są co prawda merytoryczne, ale ze względu na ich złożoność, w praktyce mogą prowadzić do nie-właściwej ich interpretacji.

Analiza istniejących kryteriów przekazywania obowiązków podmiotu wiodącego pod-czas prowadzenia różnych akcji ratowniczych

Kryteria przekazywania obowiązków podmiotu wiodącego w prowadzeniu różnych akcji ratow-niczych należy rozpatrywać na dwóch podstawowych płaszczyznach, odnoszących się do okolicz-ności, rodzaju zdarzenia i podmiotów ratowniczych likwidujących skutki zaistniałego zdarzenia. Jedną z tych płaszczyzn są akcje ratownicze prowadzone przez jednostki ratownicze i inne pod-mioty funkcjonujące w krajowym systemie ratowniczo-gaśniczym podczas zdarzeń niewymaga-jących stosowania zasad zarządzania kryzysowego, natomiast drugą płaszczyzną, według której należy analizować kryteria przekazywania obowiązków podmiotu wiodącego, jest sytuacja wyma-gająca stosowania metod, zasad i środków właściwych dla zarządzania kryzysowego.

Kryteria przekazywania obowiązków podmiotu wiodącego podczas prowadzenia akcji ratowniczej w ramach krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego

Rozpatrując kryteria przekazywania obowiązków podmiotu wiodącego podczas prowadze-nia akcji ratowniczej na podstawie przepisów dotyczących funkcjonowaprowadze-nia krajowego sys-temu ratowniczo-gaśniczego, należy uwzględnić przedmiot działania ratowniczego, o którym mówi § 1 rozporządzenia148; krajowy system ratowniczo-gaśniczy prowadzi działania zwią-zane z pożarami i innymi klęskami żywiołowymi, jak również podejmuje działania w zakre-sie ratownictwa technicznego, chemicznego, ekologicznego i medycznego.

Kryteria przekazywania obowiązków podmiotu wiodącego w zakresie walki z pożarami

W  zakresie walki z  pożarami, działania ratownicze obejmują planowanie, organizowanie i realizację działań ratowniczych, niezbędnych do ugaszenia pożaru, a także do zmniejszania lub likwidacji zagrożenia pożarowego lub wybuchowego, w tym w szczególności:

148 Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 18 lutego 2011 r. w sprawie szczegółowych zasad organizacji…, dz. cyt.

– rozpoznanie i identyfi kację zagrożenia, – zabezpieczenie strefy działań ratowniczych,

– włączanie lub wyłączanie instalacji, urządzeń i mediów mających wpływ na bezpieczeń-stwo zagrożonych lub poszkodowanych osób oraz na bezpieczeńbezpieczeń-stwo ratowników, – ewakuację i  ratowanie osób, a  także zwierząt oraz środowiska i  mienia przed skutkami

pożaru lub wybuchu,

– ocenę rozmiarów zagrożenia pożarowego lub wybuchowego i prognozowanie jego rozwoju, – likwidację, ograniczenie lub zwiększenie strefy zagrożenia,

– uruchomienie dodatkowych sił i środków podmiotów krajowego systemu ratowniczo-gaś-niczego,

– wykonywanie innych czynności związanych z likwidacją pożaru lub wybuchu i ich skutków. Wymienione rodzaje działań ratowniczych są kryteriami w celu przyjęcia, iż wiodącym pod-miotem ratowniczym w walce z pożarami są podmioty krajowego systemu