Tło społeczno-polityczne posług duszpasterskiej księdza Jerzego Popiełuszki

Polacy nigdy nie tracili ducha wolności, na przestrzeni 123 lat niewoli dochodziło do powstań narodowych; Powstanie Listopadowe 1830, Powstanie Krakowskie 1846, Powstanie Styczniowe 1863, które choć przegrane, miały ogromne znaczenie dla podtrzymania ducha Narodu, dla przywrócenia nadziei i wiary w przyszłe zwycięstwo. Umieli Polacy bronić Ojczyzny przed najeźdźcą, umieli upominać się o prawdziwą i pełną wolność dla niej w czasie zaborów. Towarzyszyły im zawsze światła Ewangelii Chrystusa, że wolność jest darem Boga samego. Wiele było powstań i zrywów narodowych z których na szczególną uwagę zasługują Powstania: Listopadowe i Styczniowe, bo oba tak wciąż są nam bliskie i tak wiele jest w nich analogii do naszej rzeczywistości,123 nauczał kapłan w sto dwudziestą rocznicę Powstania Styczniowego.

W tragicznych wydarzeniach lat 80' ksiądz Jerzy Popiełuszko widział podobieństwo do zrywów niepodległościowych z ubiegłych stuleciach i podobnie jak przed laty zdawał sobie sprawę, że wysiłki, praca i cierpienia narodu szczególnie po wprowadzeniu stanu wojennego nie mogą pójść na marne, podtrzymywał na duchu i dawał ludziom nadzieję. Bądźmy więc silni miłością i męstwem oraz nadzieją. Miejmy przekonanie, że nic nie da się wymazać z dziejów Narodu, co raz miało miejsce. (…) Może nam się dzisiaj wydawać, jak nieraz w historii, że przegraliśmy, że toczyliśmy zbędne boje, że niepotrzebnie narażaliśmy się. A jednak musimy wierzyć, że przyjdą czasy, kiedy nasze wysiłki i trudy - dziś bezowocne - będą owocowały dla dobra naszej umiłowanej Ojczyzny.124

Polskie społeczeństwo jednoczyło się wobec nieprzyjaciół sprawy, na nowo ujawniły się mocne więzi łączące dawne obszary Rzeczypospolitej. Walki toczące się na ziemiach polskich,

120 Por. P. Nitecki, Znak zwycięstwa, dz. cyt. s. 36-37 121 Tamże, s. 39-40.

122 Księża jak czytamy w De sacerdotio ministeriali: wraz z całym Kościołem są zobowiązani – ze wszystkich swych sił, jak to tylko możliwe – wybierać określony sposób działania, gdy w grę wchodzi obrona podstawowych praw ludzkich, działanie na rzecz integralnego rozwoju osób, czy też na rzecz sprawiedliwości i pokoju, ale zawsze przy pomocy środków ewidentnie zgodnych z Ewangelią. To wszystko odnosi się nie tylko do jednostek, ale i do całego społeczeństwa. Dlatego tez księża winni pomagać ludziom świeckim w kształtowaniu ich prawego sumienia. Cyt. za: tamże, s. 40.

123 J. Popiełuszko, Homilia 30 stycznia 1983, w: tenże, Ofiara spełniona, dz. cyt., s. 126-127. 124J. Popiełuszko, Homilia 24 kwietnia 1983, w: tamże, s. 166-167.

litewskich, białoruskich, ukraińskich, nie mogły być nie zauważone przez społeczeństwa ówczesnej Europy.125 W nierównej walce z zaborcą jednoczący się Naród, zadziwiał swoją bohaterską postawą, gotowością do poniesienia najwyższych ofiar, poczuciem dyscypliny i współpracy. Polskie zrywy powstańcze miały charakter nie tylko lokalny, odbiły się szerokim echem w całej Europie. Nikt w Europie nie mógł wątpić w istnienie narodu upominającego się tak zdecydowanie o swoje prawa.126 W walkach powstańczych brały udział wszystkie stany, dla przykładu, na Podlasiu najdłużej do jesieni 1864 roku utrzymywał się oddział którego dowódcą był ksiądz generał Stanisław Brzóska,127 jeden z przywódców Powstania Styczniowego, skazany na śmieć przez powieszenie.

Rzeczpospolita mogła być wzorem dla ówczesnej Europy, znajdowali w niej schronienie wielkie i małe narody. U szczytu swej potęgi nie niszczyła odrębności etnicznych, wyznaniowych czy kulturowych, liczyła się z opinią mniejszości. Obok Anglii była tym wyjątkowym państwem w całej Europie, w którym prawo stało ponad monarchią, a parlament miał w rzeczywistości nadrzędne miejsce wśród organów władzy.128 Polska jak mówił Prymas Tysiąclecia: wyprzedzała inne narody postępem nowoczesnego państwa, zarówno przez Komisję Edukacji Narodowej i reformę szkolnictwa, jak też przez reformę ustroju społeczno-politycznego,129 a jednak padła ofiarą silnych mocarstw. Jej zagłada w 1795 roku była triumfem monarchii, posiadających bardzo liczne

125 Polacy walcząc o swoje prawa, o wolność Ojczyzny – walczyli równocześnie o sprawę europejskich ludów -podważali porządek ustalony na kongresie wiedeńskim z 1815 roku, którego celem było ustalenie zmian terytorialnych i ustrojowych, a w konsekwencji tzw. Święte Przymierze. Zob. A. Dybkowska, Naród bez państwa, w: A. Dybkowska, J. Żaryn, Polskie dzieje od czasów najdawniejszych do współczesności, Warszawa 2006, s. 179. Po zakończeniu Kongresu Wiedeńskiego władcy: Rosji, Prus i Austrii podpisali porozumienie o współdziałaniu przeciw wszelkim ruchom wolnościowym i demokratycznym w Europie oraz o pomocy w walce z buntownikami politycznymi. Do porozumienia tego - nazywanego Świętym Przymierzem - przystąpiły wszystkie niemal państwa Europy. czytaj s. 172.

126 Tamże, s. 195.

127 Dnia 29 maja 2008 roku prezydent Lech Kaczyński nadał pośmiertnie Order Orła Białego księdzu generałowi Stanisławowi Brzósce. W okolicznościowej homilii ks. bp. Antoni Pacyfik Dydycz powiedział: (…) Ksiądz Stanisław Brzóska (1832-1865 )włączył się w przebieg powstania od samego początku, jako kapelan i żołnierz. (…) Rząd Narodowy mianował go generałem i naczelnym kapelanem. W ten sposób stał się on pierwszym ordynariuszem polowym w dziejach Wojska Polskiego. (…) Widziano w nim bowiem bohatera walk o niepodległość i kapłana walczącego o wolność Polski i Kościoła (…) Dnia 29 kwietnia 1865 roku został schwytany wespół ze swoim adiutantem Franciszkiem Wilczyńskim w pobliżu Sokołowa Podlaskiego (…) Ksiądz Brzóska został przewieziony do więzienia śledczego przy ul. Pawiej w Warszawie i tam sąd wojenno-polowy skazał go na karę śmierci przez powieszenie. Wyrok wykonano 23 maja 1865 roku na rynku w Sokołowie Podlaskim, na oczach wielu tysięcy rodaków.. (…) .Jakże dziwnie wyglądają opinie tych, którzy nie dostrzegają i nie chcą zrozumieć, że Kościół nie może być obcy polskiej historii i polskiej rzeczywistości, choćby z tego względu, że swoją obecność opłacił wielką daniną krwi. Zob. Bp. A. P. Dydycz, Homilia, „Pan da ci pokój po twoich cierpieniach.” (Iz 14,13), Pośmiertne odznaczenie ks. gen. Stanisława Brzóski, Sokołów Podlaski, dnia 29 maja 2008 r., w: Ks. Bp. A. P. Dydycz OFMCap, „Gdzie jesteś?” (Rdz 3,9), Homilie 2008-2012, Drohiczyn 2013,

w: [http://www.biblioteka.drohiczynska.pl/Gdzie-jesteś-Homilie-2008-2012.pdf] z dnia 19.09.2015 r. 128 A. Dybkowska, Królowie elekcyjni, w: Polskie dzieje od czasów najdawniejszych..., dz. cyt., s. 163.

129 S. Wyszyński, Kamienie wołać będą. Na odsłonięcie tablicy ku czci Stefana Starzyńskiego, Warszawa, Bazylika Archikatedralna Świętego Jana, 1 marca 1981 r. zob. w: B. Piasecki, Ostatnie dni Prymasa Tysiąclecia, Rzym 1982, s. 98.

wojska, których władcy nie podlegali prawu i przez nikogo nie byli kontrolowani.130

Nasza Ojczyzna dzięki kulturze chrześcijańskiej przekazała następnym pokoleniom całe swoje duchowe dziedzictwo i tradycję oparte na silnych fundamentach wiary w Jezusa Chrystusa - Odkupiciela człowieka, na mocnych zrębach państwa Piastów; ideę wielonarodowej i wielowyznaniowej monarchii parlamentarnej; spuściznę twórców Konstytucji 3 maja i uczestników Powstania Kościuszkowskiego - poczucie odpowiedzialności obywateli za państwo i gotowość do ponoszenia ofiar w obronie najwyższych wartości.131 Dzięki chrześcijaństwu, przypominał ksiądz Jerzy - jesteśmy powiązani z kulturą Zachodu i dlatego mogliśmy się w historii opierać wszelkim innym kulturom ludów barbarzyńskich. Mogliśmy się oprzeć kulturom narzucanym nam przez wrogów czy przyjaciół.132

Na skutek rozbiorów społeczność Rzeczpospolitej została w brutalny sposób ograbiona z podstawowych praw ludzkich, praw człowieka i obywatela, jednak nie poddała się germanizacji, ani rusyfikacji, zachowując swoją tożsamość narodową i kulturę chrześcijańską, ponosząc ogromne ofiary. Wielkie były cierpienia polskiego Narodu i wiele krwi przelano w jego dziejach. Zwłaszcza w czasie zaborów, różnych powstań i zrywów narodowych.133 Niemniej miały one istotne znaczenie dla przyszłych pokoleń, które w wierności Bogu i Ojczyźnie pokładały nadzieję i widziały ratunek na odrodzenie Państwa Polskiego. W sześćdziesiątą piątą rocznicę odzyskania niepodległości, ksiądz Popiełuszko nauczał: Naród polski, od ponad tysiąca lat zjednoczony z Chrystusem i Jego nauką, zawsze był wierny Bogu, Kościołowi i Ojczyźnie. Hasło „Bóg i Ojczyzna” było nierozdzielnym elementem dziejów naszego Narodu. Zawsze potrafił polski lud ofiarę życia i cierpienia łączyć z ofiarą Jezusa Chrystusa, aby dzięki temu zjednoczeniu nic nie zginęło, ale by stawało się odżywczą substancją dla przyszłych pokoleń,134 jak głosi psalmista dzieje narodu są szkołą służby Bożej (por. Psalm 78, 1-7).135 Polacy, jako wyznawcy Jezusa Chrystusa, nigdy nie tracili nadziei, na odzyskanie pełnej wolności i suwerenności. Zbyt wielka jest danina krwi, bólu i poniewierki złożona u stóp Chrystusa, by nie powróciła od Boga jako dar prawdziwej wolności, sprawiedliwości i miłości. By nie doprowadziła do zmartwychwstania Ojczyzny, jak to miało miejsce w roku 1918, gdy zdawało się, że jest to niemożliwe, aby trzy mocarstwa zaborcze naraz zostały pokonane. Po ludzku niemożliwe. Ale Bóg pokazał, że u Boga wszystko jest możliwe.136

Sytuacja panująca w Europie na początku XX wieku ujawniła wiele głębokich sprzeczności

130 por. A. Dybkowska, Królowie elekcyjni, dz. cyt. s. 163. 131por. tamże, s. 163

132 J. Popiełuszko, Homilia 25 września 1983, homilia cyt., s. 217. 133 J. Popiełuszko, Homilia 27 listopada 1983, homilia cyt., s. 242. 134 Tamże, s. 241-242.

135 Psalm 78 (77), Dzieje narodu szkołą służby Bożej, zob. w: Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, Biblia Tysiąclecia, wydanie IV, Poznań 1980, s. 639-640.

między państwami powiązanymi w bloki wojskowe: trójprzymierze Niemiec, Austro- Węgier i Włoch (państwa centralne) oraz trójporozumienie Rosji, Wielkiej Brytanii i Francji (ententa).137

Mocarstwa, które dokonały rozbioru Rzeczypospolitej znalazły się w dwóch przeciwnych blokach wojskowych, można było przewidzieć, że sprawa polska stanie się przedmiotem rozgrywki politycznej i "karta polska " będzie ważna w czasie działań wojennych.138 Pierwsza wojna światowa, w której brały udział wszystkie mocarstwa zaborcze, stała się szansą na odzyskanie niepodległości. W dniu 11 listopada 1918 roku - Polska odzyskała wolność, Józef Piłsudski139 - proklamował utworzenie niepodległej Rzeczpospolitej. Piłsudski był ojcem polskiej wolności, po 123 latach niewoli przywrócił niepodległe państwo na mapę Europy i świata, został niekwestionowanym naczelnikiem państwa - faktycznym pierwszym prezydentem (1918-1922) wolnej i niepodległej Polski.140

W roku odzyskania przez Polskę niepodległości w Lublinie został powołany do istnienia Katolicki Uniwersytet Lubelski, który miał chronić polską kulturę przed zalewem komunizmu.141

Powstał z inicjatywy księdza Idziego Radziszewskiego,142 profesora filozofii i pedagogii, pierwszego rektora tej uczelni (1918-1922), zasłużonego dla odnowy teologicznej. Dzięki jego

137 Por. A Dybkowska, Naród bez państwa, dz. cyt. s. 215. 138 Tamże.

139 Biskup Polowy Wojska Polskiego generał dywizji Tadeusz Płoski w przedmowie do książki Józefa Szaniawskiego, Victoria Polska Marszałek Piłsudski w obronie Europy, pisze: Józef Piłsudski wszystko podporządkował jednej idei -wolności i wielkości Ojczyzny. Jego osoba to przykład głębokiego patriotyzmu, geniuszu strategicznego i ogromnego poczucia odpowiedzialności za los powierzonego sobie Narodu. Tak też pojmował żołnierską służbę Ojczyźnie – jako naznaczoną stałą dyspozycyjnością wobec Narodu i Państwa oraz gotowością do najwyższych ofiar. Piłsudski był jedną z najwspanialszych, największych postaci w całej tysiącletniej historii. Był nie tyko mężem stanu i politykiem, ale wielkim politycznym wizjonerem. Był wodzem, który dał Polsce takie zwycięstwa, z których dumne będą jeszcze w przyszłości całe pokolenia Polaków. Był genialnym strategiem, prawdziwym przywódcą o ogromnej sile moralnej i sile charakteru, a zarazem człowiekiem niesłychanej skromności osobistej. Był polskim bohaterem narodowym, którego lękali się nasi wrogowie, bo bali się silnej Polski. Całe jego życie było urzeczywistnieniem najważniejszego dla Polaków hasła: Bóg - Honor – Ojczyzna. Zob. tenże, Bóg-Honor-Ojczyzna, przedmowa, w: J. Szaniawski, Victoria Polska Marszałek Piłsudski w obronie Europy, Warszawa 2010, s. 9.

140 por. tamże.

141 por. Wielka Encyklopedia Jana Pawła II, red. G. Polak, Warszawa 2005, tom V, N-S, s. 212.

142 Ksiądz Idzi Radziszewski (1871-1922), kapłan diecezji włocławskiej w latach (1896-1900) przebywa na uniwersytecie w Louvain w Belgii i uzyskuje doktorat. Po powrocie do Polski profesor filozofii i pedagogiki Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku, wicerektor, a w latach (1908-1911) rektor tej uczelni. Z jego inicjatywy powstało w 1909 r. czasopismo Ateneum Kapłańskie, poświęcone teologii i filozofii. W 1914 wyjeżdża do Petersburga obejmuje stanowisko profesora filozofii i rektora Akademii Duchownej. Zreformował uczelnię, podniósł poziom nauczania i zwiększył zakres wykładów o społeczną naukę Kościoła. Autor licznych publikacji z dziedziny filozofii neotomistycznej. Największą zasługą - założenie Katolickiego Uniwersytetu w niepodległej Ojczyźnie. Konferencja Episkopatu Królestwa Polskiego obradująca w Warszawie w lipcu 1918 roku, pod przewodnictwem abp. Achilla Rattiego (późniejszego papieża Piusa XI) akceptuje status uczelni, mianuje ks. I. Radziszewskiego pierwszym rektorem. Wstępną koncesję Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego na założenie prywatnego uniwersytetu otrzymano 6 września 1918 roku. Utworzono cztery Wydziały: Teologiczny, Prawa Kanonicznego i Nauk Moralnych, Prawa i Nauk Społeczno-Ekonomicznych oraz Nauk Humanistycznych. Inauguracja roku akademickiego miała miejsce dnia 8 grudnia 1918 roku w tymczasowej siedzibie gmachu Lubelskiego Seminarium Duchownego. Zob. w: tamże. Zob także: G. Karolewicz, Ksiądz Idzi Benedykt Radziszewski (1871-1922), [http://www.kul.pl/ks-idzi-benedykt-radziszewski-1871-1922,art_32.html], z dnia 19.09.2015 r.

staraniom, wielkiemu poświęceniu i zawierzeniu Bożej Opatrzności, w centrum Europy powstał ważny ośrodek chrześcijańskiej kultury narodowej. Uniwersytet miał prowadzić badania we wszystkich dziedzinach wiedzy w duchu harmonii między nauką a wiarą, kształcić kadrę inteligencji katolickiej, która pokieruje życiem społecznym i podejmie konkretne działania zmierzające do systematycznego pogłębiania świadomości religijnej polskiego społeczeństwa. W odrodzeniu polskiego katolicyzmu, ksiądz Radziszewski widział możliwość zachowania dopiero co odzyskanej niepodległości Ojczyzny.143

Naczelnik Państwa Józef Piłsudski odwiedzając Lublin w okolicznościowym przemówieniu powiedział: Polskę czeka wielki wysiłek, jeżeli chcemy obrócić tak daleko koło historii, aby wielka Rzeczpospolita Polska była największą potęgą nie tylko wojenną, lecz także kulturalną na całym Wschodzie.144 O prawym sumieniu, o kształtowaniu sumienia narodowego i jego wpływie na odrodzenie narodu nauczał ksiądz Jerzy Popiełuszko Zachować godność, to żyć zgodzie z sumieniem. To budować i kształtować w sobie sumienie prawe. To dbać o sumienie narodowe, bo wiemy, że gdy sumienie zawodziło, dochodziło do wielu nieszczęść w naszej historii. Jednak, gdy sumienie narodowe zaczynało się budzić, ożywiać się poczuciem odpowiedzialności za dom ojczysty, wtedy następowało odradzanie narodów. Tak było w czasie zrywów powstańczych, tak było i w czasie zrywu „Solidarności”. Obudziło się sumienie milionów ludzi zatroskanych o dobro domu ojczystego.145 Wiedział o tym ksiądz Jerzy i na wzór swojego mistrza Prymasa Tysiąclecia staje się jednym z przywódców duchowych umęczonego społeczeństwa polskiego, wychowawcą ludzkich sumień.

Naczelny Wódz Polski Józef Piłsudski – wielki strateg i wizjoner, doskonale zdawał sobie sprawę, jak żaden z innych polskich czy europejskich polityków, z zagrożenia płynącego ze strony totalitarnego państwa.146 Znał dobrze Europę Zachodnią, znał też znakomicie Rosję, władał kilkoma językami: angielskim, francuskim, niemieckim i rosyjskim. Poznał kulturę, mentalność i literaturę rosyjską i dobrze rozumiał, że z połączenia tradycyjnego carskiego samodzierżawia oraz nowej komunistycznej ideologii powstało zbrodnicze krwawe mocarstwo, które zagraża, nie tylko odrodzonej Rzeczpospolitej, ale całej Europie.147 Miał świadomość tego, że Polacy będą walczyć

143 Por. tamże.

144 M. M. Drozdowski, Józef Piłsudski Naczelnik Państwa Polskiego, 14 IX 1918 -14 XII 1922, Warszawa 2008, s. 118.

145 J. Popiełuszko, Kazanie ks. Jerzego Popiełuszki wygłoszone w Krakowie – Mistrzejowicach, w czasie Mszy św. za Ojczyznę, w czwartek 30 sierpnia 1984 r. o godz. 19.00. Tekst z nagrania filmowego NT. Zob. w:”Ślad” Miesięcznik Parafii św. Maksymiliana Marii Kolbego w Mstrzejowicach, Nr 6, czerwiec 2010, s. 8.

146 Por. J. Szaniawski, Victoria Polska Marszałek Piłsudski w obronie Europy, dz. cyt. s. 51. 147 Tamże, s. 52.

w osamotnieniu i nikt im nie pomoże,148 broniąc Ojczyzny walczyć będą za naszą i waszą wolność.149 Na siedem miesięcy przed Bitwą Warszawską - Naczelnik Państwa Polskiego, Józef Piłsudski w swoim przemówieniu z dnia 11 stycznia 1920 roku dał pod rozwagę ważne pytania, dotyczące stanu ducha i siły polskiego Narodu. Wiedział jak ważne jest to, co stanowi o sile wewnętrznej, by pokonać wroga, który militarnie i liczebnie przeważa. Mamy Orła Białego, szumiącego nad głowami, mamy tysiące powodów, którymi serca nasze cieszyć możemy. Lecz uderzmy się w piersi. Czy mamy dość wewnętrznej siły? Czy mamy dość tej potęgi ducha? Czy mamy dość tej potęgi materialnej, aby wytrzymać jeszcze te próby, które nas czekają? Przed Polską leży i stoi wielkie pytanie, czy ma być państwem równorzędnym z wielkimi potęgami świata, czy ma być państwem małym, potrzebującym opieki możnych?150

Latem 1920 roku ma miejsce okrutne komunistyczne barbarzyństwo, Sowieci zaczęli masowo rozstrzeliwać wziętych do niewoli jeńców – oficerów Wojska Polskiego, działo się tak w Białymstoku,151 Kolnie i Chorzelach i na Kurpiach152 To samo, ale na większą skalę powtórzono w 1940 roku w Katyniu.153 Wobec ogromnego zagrożenia ze strony dawnego zaborcy ze Wschodu, który co prawda zmienił nazwę i ideologię, ale nadal pałał okrutnym barbarzyństwem i przemocą, udało się Marszałkowi Józefowi Piłsudskiemu zmobilizować i zjednoczyć cały naród w obronie niepodległości Ojczyzny.154 Odrodzona Rzeczpospolita Polska stanęła do walki na śmierć i życie przeciwko bolszewickiej Rosji.155 W jednej z najważniejszych bitew świata - Bitwie Warszawskiej, 15 sierpnia 1920 roku, jako wódz Wojska Polskiego rozbił Armię Czerwoną, najpotężniejszą, najliczniejszą i najbardziej nieludzką machinę wojenną w dziejach świata.156

Marszałek Piłsudski w czasie bitwy mówił: idziemy na odsiecz Matce Boskiej Ostrobramskiej.157

To wielkie zwycięstwo pod Warszawą – Cud nad Wisłą, ocaliło polską niepodległość i uratowało całą Europę przed niewolą oraz wprowadzeniem zbrodniczego sowieckiego totalitaryzmu i systemu

148 Angielski marszałek szef Sztabu Wielkobrytyjskiego Wilson na konferencji w Spa w lipcu 1920 roku wypowiedział do szefa Sztabu Generalnego generała Tadeusza Rozwadowskiego stanowcze słowa: Nie liczcie tylko na jakąkolwiek interwencję dyplomatyczną lub inną. Sowiety postanowiły zagładę Polski i jestem dokładnie poinformowany, że bezwzględnie wszelkimi siłami do tego dążą i przez nikogo powstrzymać się nie dadzą. My wszyscy pomóc Wam realnie po wojnie światowej nie możemy, a gdybyśmy nawet mieli odpowiednie siły do dyspozycji, to i tak na czas przerzucić ich do Polski nie zdołalibyśmy. Więc przyszłość wasza cała w waszym własnym tylko ręku, a jeśli sami zwyciężyć nie potraficie, to zginiecie niechybnie. Cyt. za: tamże, s. 96.

149 Por. tamże, s. 52. więcej na ten temat pisze sam Marszałek Piłsudski: tamże.

150 J. Piłsudski, Przemówienie z 11.I.1920 r. cyt. za: Jan Paweł II o dziejach Polski, dz. cyt. s. 158.

151 Dnia 30 lipca 1920 roku, gdy większość terytorium Polski została opanowana przez Armię Czerwoną, w Białymstoku Sowieci proklamowali marionetkowy „polski” rząd Republiki Polskiej, na czele z Feliksem Dzierżyńskim – oprawcą milionów ludzi, założycielem zbrodniczych Czeka, NKWD i KGB. Więcej na ten temat pisze J. Szaniawski, Victoria Polska Marszałek Piłsudski w obronie Europy, dz. cyt., s. 60-61.

152 Por. tamże, s. 57. 153 Por. tamże, s. 59.

154 Por. T. Płoski, Bóg-Honor-Ojczyzna, przedmowa cyt., s. 9-10.

155 J. Szaniawski, Victoria Polska Marszałek Piłsudski w obronie Europy, s. 51. 156 Tamże, s. 28.

komunistycznego.158 W rzeczywistości na naszych ziemiach, w Rzeczpospolitej Polskiej toczyła się bitwa o losy Europy. Zwycięstwo Polaków powstrzymało falę bezbożnego komunizmu, wdzierającą się do państw europejskich. Komunistyczny dyktator Włodzimierz Lenin, po przegranej bitwie pod Warszawą oceniając sytuację polityczną w Europy głównie, w Niemczech i Anglii stwierdził: Wszystko tam było gotowe do wzięcia. Lecz Piłsudski i jego Polacy spowodowali gigantyczną, niesłychaną klęskę sprawy światowej rewolucji.159 Po raz kolejny po bitwie pod Wiedniem,160

Polacy pokrzyżowali plany i złe zamiary tych, którzy pałali rządzą despotycznej władzy i nienawiścią do religii katolickiej. Polska ponownie staje się przedmurzem chrześcijaństwa.161 Za to należy się Józefowi Piłsudskiemu wieczna wdzięczność nie tylko obywateli polskich, ale całego chrześcijaństwa,162 oświadczył ówczesny Prymas Polski August kardynał Hlond.

Marszałek Piłsudski wraz z całą Armią Polską wywalczył wolność i niepodległość Rzeczpospolitej, a później obronił przed komunistycznym zalewem Armii Czerwonej, która w 1920 roku parła na Zachód pod bolszewickim hasłem "Naprzód na Zachód - Przez trupa Polski do serca Europy.163 Piłsudski podkreślał, iż Rzeczpospolita nie prowadzi wojny przeciw Rosjanom, ale przeciw systemowi, którego dyktatura niszczy prawa człowieka, i obywatela bez względu na narodowość. 164 Istniało poważne zagrożenie dla całej cywilizacji zachodniej, papież Benedykt XV widząc niebezpieczeństwo, jakie zawisło nad Europą w odpowiedzi na list Prymasa Polski165

– kardynała Edmunda Dalbora, nakazał wszystkim biskupom świata katolickiego modlitwy za

158 J. Szaniawski, Victoria Polska Marszałek Piłsudski w obronie Europy, dz. cyt. s. 28. 159 Cyt. za. T. Płoski, Bóg-Honor-Ojczyzna, przedmowa cyt. s. 14.

160 Lord Edgar d'Abernon, ambasador Wielkiej Brytanii w Berlinie, bezpośredni świadek bitwy, jako dyplomata -członek specjalnej misji brytyjsko-francuskiej w Warszawie pisze: Bitwa pod Wiedniem była jednym z tych wydarzeń, w których Polska wywalczyła bezpieczeństwo całej Europie. Jest rzeczą pewną, że zwycięstwo odniesione