firmie.
(17,9%) oraz produkcji i przemysłu (15,2%).
Najmniejszymi optymistami pod tym wzglę-dem są osoby pracujące w sektorze usług dla biznesu (13,9%).
Confidence Index to cykliczny sondaż prze-prowadzany przez firmę Michael Page, która bada nastroje wśród osób poszukujących pra-cy w wybranych krajach w Europie, Ameryce Północnej, Ameryce Południowej, Azji oraz Au-stralii. Badanie mierzy poziom optymizmu kan-dydatów na stanowiskach specjalistycznych i menedżerskich w odniesieniu do szans na znalezienie nowej pracy, przewidywanego cza-su trwania poszukiwań, oczekiwań wobec włas-nej sytuacji zawodowej i sytuacji gospodar-czej kraju oraz powodów, które skłoniły ich do zmiany miejsca zatrudnienia.
Przybywa pracowników szukających innej pracy
Badanie Aktywności Ekonomicznej Ludności z II kwartału 2018 r. wskazuje, że wzrasta licz-ba osób pracujących, które poszukują nowej pracy. W tym roku takich osób było 264 tys., co oznacza wzrost o 30 tys. w stosunku do tego samego okresu w roku poprzednim. Wcześ-niej liczba zatrudnionych poszukujących in-nej pracy nieprzerwanie malała od 2000 r.
Wówczas blisko 15% pracujących Polaków rozglądało się za innym pracodawcą. Później ten odsetek systematycznie malał, tak aby w 2010 r. wynieść już nieco ponad 4%, a w ostatnim kwartale 2017 r. spaść do za-ledwie 1,37%, kiedy to innej pracy szukało 225 tys. osób.
AKTUALNOŚCI AKTUALNOŚCI
„Firma wolna od tytoniu”
Wiadomo, że palenie papierosów ma negatyw-ny wpływ na zdrowie, ale palenie w pracy to jednak szkodzenie nie tylko zdrowiu palacza, ale także ekonomicznej efektywności firmy.
W celu ograniczenia zagrożeń zdrowotnych i ekonomicznych związanych z paleniem w pra-cy Pracodawpra-cy Rzeczypospolitej Polskiej oraz Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego-Pań-stwowy Zakład Higieny realizują ogólnopolski program „Prowadzenie działań ograniczających problem używania wyrobów tytoniowych i wy-robów powiązanych w zakładach pracy”. Zada-nie finansowane jest ze środków Narodowego Programu Zdrowia na lata 2016–2020.
Program obejmuje:
n opracowanie projektu diagnozującego sytu-ację w firmach w zakresie działań ograniczają-cych używanie wyrobów tytoniowych w miejscu pracy;
n cykl konferencji: konferencję otwarcia (odbyła się 30 sierpnia 2018 r. na UKSW w Warszawie) oraz 5 konferencji regionalnych;
n konkurs „Firma wolna od tytoniu” skierowa-ny do pracodawców, którzy zachęcają pracowni-ków do rzucenia palenia i wspierają ich w walce z nałogiem;
n przygotowanie pakietów informacji o rzuca-niu palenia dla pracowników i pracodawców oraz organizację warsztatów dla pracowników i kadry zarządzającej w 32 firmach w całej Polsce.
Eksperci przyjmują uśrednione założenie, że przeciętny palacz poświęca na wszystkie czyn-ności związane z wypaleniem jednego papie-rosa (odejście z miejsca pracy, wyjście do pa-larni lub nawet z budynku w związku z zaka-zem palenia wewnątrz, samo palenie papiero-sa i powrót) 8 minut oraz że wypala w ciągu 8 godzin pracy 5 papierosów, co daje 40 mi-nut dziennie. W 250 dni roboczych w ro-ku palacz poświęci zatem na palenie ponad 160 godzin. Dzieląc ten czas na ośmiogodzin-ne dni pracy, otrzymamy 20 dni. Jest to okres zbliżony do liczby dni urlopu przysługującego pracownikowi rocznie. W dodatku pracownicy niepalący czują się poszkodowani i oceniają swoją sytuację jako niesprawiedliwą – co wy-nika z badań przeprowadzonych na potrzeby projektu wśród pracodawców. Palący robią so-bie więcej przerw w pracy – a więc pracują mniej niż osoby niepalące.
Celem programu „Firma wolna od tytoni” nie jest karanie pracowników za palenie w pracy, a zmotywowanie ich do rzucenia palenia, a przede wszystkim dostarczenie im potrzeb-nego do tego wsparcia. W żadnym wypadku nie chodzi tutaj o stygmatyzację palaczy.
Program ma kompleksowy charakter i dostar-cza pracownikom szeregu sprawdzonych na-rzędzi, między innymi w zakresie psycholo-gicznych i farmakolopsycholo-gicznych technik terapii uzależnień. Założenia programu oparte są na badaniach CATI wśród pracodawców dotyczą-cych palenia w pracy oraz na doświadczeniach ekspertów z dziedziny zdrowia publicznego z Polski i Wielkiej Brytanii.
W ramach programu 1000 firm w całej Polsce otrzyma pakiety materiałów o rzucaniu pale-nia, w tym poradnik dla pracowników. Porad-nik będzie zawierał testy oceny siły uzależ-nienia i testy motywacji do rzucenia palenia, a także porady, jak radzić sobie z objawami odstawienia nikotyny oraz jak zaplanować rzucanie palenia, tak by zminimalizować ryzy-ko powrotu do nałogu. Poradnik omówi rów-nież dostępne na rynku środki farmakologicz-ne wspomagające rzucanie palenia. Ponadto 32 firmy w całej Polsce otrzymają możliwość konsultacji eksperckich (e-mailowych, telefo-nicznych lub na miejscu) oraz smokelizery – urządzenia służące do badania zawartości tlenku węgla w wydychanym powietrzu. Roz-szerzony pakiet świadczeń obejmuje również organizację warsztatów pod hasłem „Dzień bez tytoniu”. Program warsztatów zawiera zdro-wotne, psychologiczne i społeczne aspekty palenia. Uczestnicy dowiedzą się, jak przygo-tować się do rzucenia nikotyny i jak radzić so-bie z chęcią zapalenia papierosa. Wykonają pretesty sprawdzające wiedzę na temat szko-dliwości palenia, zostaną też przebadani smo-kelizerem.
Co czwarty polski pracownik pracuje zdalnie Co czwarty polski pracownik pracuje z domu, kawiarni lub dowolnego miejsca poza biurem – wynika z najnowszego globalnego badania Randstad „Monitor Rynku Pracy”. Częściej możliwość pracy zdalnej oferują firmy z
naj-Rynek Pracy nr 4/2018 (167)
68
AKTUALNOŚCI
69
AKTUALNOŚCI
większych polskich metropolii, ale nie braknie jej także w mniejszych miejscowościach czy na wsiach. 25% polskich pracowników pra-codawca daje możliwość pracy zdalnej, ale w miastach powyżej 200 tysięcy mieszkańców w ten sposób zdarza się pracować nawet co trzeciemu ankietowanemu. Nie jest to jednak wyłączna domena dużych ośrodków miejskich.
W pozostałych obszarach kraju możliwość pra-cy zdalnej ma od 21% do 26% respondentów.
Najczęściej pracę zdalną wykonują osoby sa-mozatrudnione – pracuje tak co drugi respon-dent z tej grupy, a co trzeci spośród osób za-trudnionych na umowę-zlecenie lub umowę o dzieło. Pracować z domu może także co pią-ta osoba zatrudniona na epią-tat na czas nieokre-ślony i 17% ankietowanych z umową o pracę na czas określony.
Z racji specyfiki zawodów w ogóle z formuły pracy zdalnej nie korzystają kasjerzy, sprze-dawcy i pracownicy obsługi klienta. Najczę-ściej natomiast poza biurem zdarza się praco-wać menedżerom wyższego (52%) i średniego szczebla (38%) oraz specjalistom (37%). Nie-co rzadziej zdalnie pracują inżynierowie (32%) oraz pracownicy biurowi i administracyjni (28%), sporadycznie za to – robotnicy wykwa-lifikowani (12%) i niewykwawykwa-lifikowani (11%) oraz mistrzowie i brygadziści (11%).
Od osób, które pracują zdalnie, pracodawcy wymagają najczęściej dostępu do internetu (76%), co w Polsce nie wydaje się warunkiem trudnym do spełnienia, bo jak wynika z ba-dania Gemius PBI 73% Polaków to internauci.
Co druga firma wśród warunków współpra-cy w formule teleprawspółpra-cy wymienia własny sprzęt, np. laptop czy telefon komórkowy. 42% an-kietowanych, którzy pracują zdalnie, ma okreś-lony przez pracodawcę limit dni w tygodniu lub miesiącu, kiedy może wykonywać swo-je obowiązki poza biurem. Od co piątego re-spondenta szef wymaga stałego kontaktu te-lefonicznego ze współpracownikami i klien-tami.
Praca zdalna może być doskonałym sposobem wsparcia powrotu na rynek pracy osób, dla których ze względu na sytuację rodzinną taka praca jest dużym ułatwieniem. Może to
doty-czyć chociażby świeżo upieczonych rodziców.
Praca zdalna może być także odpowiedzią na zmieniający się styl pracy, szczególnie naj-młodszego pokolenia. Taka oferta przybliża bowiem sposób działania firm, ich organizacji pracy do docenianego przez cześć młodych ludzi nieco luźniejszego stylu pracy start-upów czy firm z branży kreatywnej.
Polacy chętnie pracują
w zespołach zróżnicowanych wiekowo 8 na 10 Polaków woli pracować w zespole zróżnicowanym pod względem wieku – tak wynika z globalnego badania „Monitor Rynku Pracy”, realizowanego przez Randstad. Te de-klaracje są zbliżone niemal we wszystkich gru-pach wiekowych respondentów. Tylko w jed-nej różnią się diametralnie. Wśród ankietowa-nych od 18. do 24. roku życia otwartość na pracę w wielopokoleniowym zespole jest naj-mniejsza – sięga 60%.
Polacy należą jednak do najmniej chętnych, jeśli chodzi o pracę w zespołach zróżnicowa-nych wiekowo. Pod tym względem bardziej wstrzemięźliwi są jeszcze Grecy (77%) i Szwe-dzi (73%). Polskim pracownikom daleko do rekordzistów – we Francji czy Norwegii w ze-spole złożonym z wielu grup wiekowych woli pracować 9 na 10 respondentów.
Z drugiej strony dla Polaków praca w miejscu, w którym spotykają się z ludźmi w różnym wieku, jest raczej codziennością. 88% pracu-je w wielopokoleniowych zespołach i w za-sadzie tak deklarują wszystkie grupy wieko-we respondentów. Te doświadczenia stawiają nas wśród liderów w Europie – nieco wyżej plasują się tylko pracownicy z Holandii i Luk-semburga. Na kontynencie najrzadziej w ze-społach zróżnicowanych wiekowo pracują mieszkańcy południa – Włosi (74%), Grecy (79%) i Hiszpanie (83%).
Zawodowe doświadczenia Polaków sprawia-ją, że pracownicy nad Wisłą nie należą do gru-py, która zdecydowanie dostrzega korzyści z wymiany międzypokoleniowej w firmach.
Co prawda, na pozytywny wpływ zróżnicowa-nia wieku wskazuje 84% respondentów, ale to wynik na poziomie europejskiej średniej.
Co nowego na rynku pracy
AKTUALNOŚCI AKTUALNOŚCI
Tymczasem w Norwegii korzyści dostrzega 9 na 10 respondentów.
Powszechność wielopokoleniowych zespołów w polskich firmach sprawia, że duża część re-spondentów traktuje to jako standard i nie odczuwa żadnych trudności w komunikacji z przedstawicielami innych grup zawodowych (70%). Umiejętność porozumienia międzypo-koleniowego zyskuje się jednak z wiekiem.
Trudności w komunikacji sygnalizuje bowiem blisko połowa młodych pracowników do 24. ro-ku życia, 4 na 10 – w wiero-ku od 25 do 34 lat, a wśród najstarszych pracowników – zaledwie co piąty.
Jak wynika z badania, cechą charakterystycz-ną zespołów, które składają się z pracowników w różnym wieku, jest sposób komunikacji – tak twierdzi 71% polskich respondentów. Czę-sto ta nić porozumienia tworzy się także poza życiem zawodowym. 65% ankietowanych po-twierdza bowiem, że wśród znajomych w me-diach społecznościowych, takich jak Facebook czy Instagram, ma swoich kolegów z pracy.
Z szefem w takich pozazawodowych kontak-tach jest nieco ponad 1/3 ankietowanych. Ko-legów z pracy do grona znajomych w mediach społecznościowych wcale nie zapraszają głów-nie najmłodsi, a raczej respondenci z grupy od 25. do 34. roku życia – 80%. Za to szefa
wśród znajomych na Facebooku lub Insta-gramie mają często przedstawiciele i jednej, i drugiej grupy – niemal co drugi z nich. Pod tym względem starsi respondenci są mniej otwarci (23–32%).
Funkcjonowanie zespołów złożonych z pra-cowników w różnym wieku w dużej mierze zależy też od szefów. Znaczna część respon-dentów uważa, że potrafią oni zarządzać taki-mi grupataki-mi (81%). 43% ankietowanych twier-dzi natomiast, że ich szef inaczej traktuje pra-cowników w różnym wieku. Najczęściej tego zdania się najmłodsi – do 24. roku życia (47%) i między 25. a 34. rokiem życia (50%), najrza-dziej – osoby w wieku od 35 do 44 lat (16%).
Niemal co drugi polski pracownik woli mieć starszego szefa – wśród wszystkich grup do 44. roku życia to dominujący pogląd. Znacznie mniej chętnie podchodzimy do młodszych przełożonych – woli ich zaledwie 30% ankie-towanych, w większości grup wiekowych wy-niki są jednak nieco wyższe. Znacząco obni-żają je respondenci między 25. a 34. rokiem życia. W tej grupie młodszego szefa wyobraża sobie tylko co czwarty uczestnik badania. Naj-więcej zwolenników wśród polskich pracow-ników ma jednak pogląd, że wiek szefa nie ma znaczenia, a liczą się jego umiejętności moty-wowania zespołu. Z tą opinią zgodziło się 82%
respondentów.
Rynek Pracy nr 4/2018 (167)
70
AKTUALNOŚCI
71
AKTUALNOŚCI
Wrześniowe Targi Pracy i Edukacji w Radomiu
Celem kolejnych Targów Pracy i Edukacji, orga-nizowanych przez Centrum Edukacji i Pracy Młodzieży w Radomiu było przedstawienie osobom bezrobotnym, a w szczególności ra-domskiej młodzieży, ofert pracy zarówno lokal-nych, jak i zagraniczlokal-nych, oraz pokazanie no-wych możliwości kształcenia młodzieży klas wkrótce kończących szkoły średnie i branżo-we. Swoje usługi zaprezentowała radomska filia Wojewódzkiego Urzędu Pracy, gdzie młodzi lu-dzie – bo oni stanowili największą część odwie-dzających – mogli skorzystać z zasobów infor-macyjnych z obszaru rynku pracy, przedsię-biorczości i edukacji. Doradcy z Centrum Infor-macji i Planowania Kariery Zawodowej odpo-wiadali na szereg pytań o zawody, możliwości kształcenia, jak przygotować się do otwarcia działalności gospodarczej, jak stworzyć nowo-czesne dokumenty aplikacyjne. Dużym zainte-resowaniem cieszyły się informacje na temat podjęcia pracy w krajach Unii Europejskiej oraz metod bezpiecznego poszukiwania pracy za granicą.
Targi pracy on-line Work@pl
Głównym celem październikowego wydarze-nia, jakim były Work@PL – praca w Polsce, czyli targi pracy on-line dla polskich praco-dawców, było umożliwienie nawiązania kon-taktu między polskimi pracodawcami i obywa-telami Unii Europejskiej, upowszechnianie