Rozdziaª 1
Stabilno±¢ ukªadów liniowych
Autorzy:
Bartªomiej Fajdek
1.1 Poj¦cia podstawowe
Jednym z podstawowych wymogów stawianych ukªadom automatyki jest stabilno±¢. Ist- nieje wiele denicji stabilno±ci ukªadów dynamicznych, opisanych przy pomocy równa«
ró»niczkowych.
Denicja 1.1
O ukªadzie mo»emy mówi¢, »e jest stabilny gdy ukªad ten wytr¡cony ze stanu równowagi (rozpatrywanego punktu pracy P ) powraca do niej (do pewnego stanu K) po ustaniu dziaªania czynników (zakªóce« z) które go z tego stanu wytr¡ciªy.
Przytoczon¡ denicj¦ mo»na wyrazi¢ w postaci zale»no±ci wi¡»¡cych sygnaªy ukªadu:
z : y (P ) → y (K) orazu (P ) → u (K)
k z k< + ∞ ⇒k y − y (P ) k< + ∞oraz k u − u (K) k< + ∞ (1.1) gdzie:
u- sygnaªy wej±ciowe y- sygnaªy wyj±ciowe z- zakªócenia
Poniewa» stan równowagi mo»e by¢ ró»nie interpretowany (stan K jest bli»ej nieokre±lo- ny) bardziej u»ytecznym b¦dzie okre±lenie ukªadu asymptotycznie stabilnego, tzn. takiego, w którym zakªócenie z ograniczone spowoduje chwilowe wytr¡cenie ukªadu z rozpatrywa- nego punktu pracy P (ukªad po zanikni¦ciu zakªócenia z powraca do tego samego stanu równowagi P który zajmowaª poprzednio).
z : k z k< + ∞ ⇒k y − y (P ) k< + ∞oraz k u − u (P ) k< + ∞ (1.2)
W dalszej cz¦±ci zostan¡ podane najcz¦±ciej stosowane kryteria stanowi¡ce warunki ko- nieczne i dostateczne stabilno±ci ukªadów liniowych.
Rozwa»my ukªad zamkni¦ty opisany za pomoc¡ nast¦puj¡cego równania ró»niczkowego:
an
dny
dtn + an−1
dn−1y
dtn−1 + · · · + a0y = bm
dmu
dtm + bm−1
dm−1u
dtm−1 + · · · + b0u (1.3) lub odpowiadaj¡cej mu transmitancji:
G (s) = y (s)
u (s) = b0+ b1s + · · · + bmsm
a0+ a1s + · · · + ansn, n m (1.4) Denicja 1.2
Warunkiem koniecznym i dostatecznym stabilno±ci asymptotycznej ukªadu opisanego trans- mitancj¡ ( 1.4 ) jest, aby pierwiastki równania charakterystycznego (mianownika) miaªy ujemne cz¦±ci rzeczywiste.
R (sk) < 0 (1.5)
gdzie:
sk - pierwiastki równania charakterystycznego ukªadu
W przypadku gdy chocia» jeden pierwiastek równania charakterystycznego ma cz¦±¢ rze- czywist¡ dodatni¡ ukªad jest niestabilny.
Je»eli równanie charakterystyczne ma pierwiastki w lewej póªpªaszczy¹nie oraz jednokrot- ne na osi liczb urojonych, to w ukªadzie b¦d¡ wyst¦powa¢ drgania ostaªej amplitudzie.
Ukªad znajduje si¦ wówczas na granicy stabilno±ci , czyli nie jest stabilny asymptotycznie.
Na rysunku ( 1.1 ) przedstawione jest rozmieszczenie pierwiastków równania charakte- rystycznego (biegunów) na pªaszczy¹nie zespolonej s dla ukªadów liniowych stabilnych asymptotycznie, niestabilnych oraz znajduj¡cych si¦ na granicy stabilno±ci.
Rysunek 1.1 Rozmieszczenie pierwiastków równania charakterystycznego na pªaszczy¹nie zmiennej zespolonej s dla przykªadowych ukªadów liniowych.
Obja±nienia do rysunku ( 1.1 ):
Kolejnymi numerami oznaczone s¡ pierwiastki równa« charakterystycznych pewnych ukªa- dów liniowych.
• Ukªad liniowy, który posiada wyª¡cznie pierwiastki równania charakterystycznego oznaczone jako 1 jest stabilny asymptotycznie.
• Ukªad liniowy, który posiada pierwiastki równania charakterystycznego oznaczone jako 1 oraz 2 znajduje si¦ na granicy stabilno±ci.
• Ukªad liniowy, który posiada pierwiastki równania charakterystycznego oznaczone jako 1 oraz 3 znajduje si¦ na granicy stabilno±ci.
• Ukªad liniowy, który posiada pierwiastki równania charakterystycznego oznaczone jako 4 (mo»e posiada¢ tak»e pierwiastki oznaczone jako 1,2,3) jest niestabilny.
• Ukªad liniowy, który posiada pierwiastek podwójny równania charakterystycznego w punkcie 2 jest niestabilny.
W przypadku badania stabilno±ci ukªadów liniowych opisanych przy pomocy równa« ró»- niczkowych wy»szych rz¦dów wyznaczenie pierwiastków równania charakterystycznego mo»e by¢ kªopotliwe. W takich przypadkach stosuje si¦ jedno kryteriów stabilno±ci. Na- le»y pami¦ta¢, »e wszystkie kryteria wywodz¡ si¦ z warunku podstawowego ( 1.5 ).
W niniejszym opracowaniu przedstawione zostan¡ nast¦puj¡ce kryteria badania stabilno-
±ci:
• kryterium Hurwitza
• kryterium Nyquista
• logarytmiczne kryterium Nyquista
1.1.1 Przykªady zada«
Przykªad 1.1
Sprawdzi¢ stabilno±¢ ukªadu opisanego transmitancj¡
G (s) = 1
2s2+ 4s + 1 (1.6)
Rozwi¡zanie:
W pierwszej kolejno±ci nale»y wyznaczy¢ miejsca zerowe równania charakterystycznego (mianownika)
2s2+ 4s + 1 = 0 (1.7)
Wyznaczamy delt¦ ∆ :
∆ = 42− 4 · 2 · 1 = 16 − 8 = 8 (1.8) a nast¦pnie wyznaczamy pierwiastki:
s1 = −4+
√
∆
2·2 = −4+
√8
4 ≈ −1, 707 s2 = −4−
√
∆
2·2 = −4−
√8
4 ≈ −0, 586 (1.9)
St¡d wynika, »e obydwa pierwiastki s¡ ujemne wi¦c zgodnie z denicj¡ ( 1.2 ) ukªad jest stabilny asymptotycznie.
Przykªad 1.2
Sprawdzi¢ stabilno±¢ ukªadu opisanego transmitancj¡
G (s) = 1
s2− 4s + 5 (1.10)
Rozwi¡zanie:
Podobnie jak w poprzednim przykªadzie nale»y wyznaczy¢ miejsca zerowe równania cha- rakterystycznego (mianownika)
Wyznaczamy delt¦ ∆:
∆ = (−4)2− 4 · 1 · 5 = 16 − 20 = −4 = 4i2 ⇒√
∆ = 2i (1.12)
a nast¦pnie pierwiastki:
s1 = −(4)−
√∆
2·1 = −(4)−2i2 = 2 − i s2 = −(4)+
√
∆
2·1 = −(4)+2i2 = 2 + i (1.13)
St¡d wynika »e pierwiastki równania charakterystycznego posiadaj¡ dodatnie cz¦±ci rzeczywiste. Zgodnie z denicj¡ ( 1.2 ) ukªad jest niestabilny.
Przykªad 1.3
Sprawdzi¢ stabilno±¢ ukªadu opisanego transmitancj¡
G (s) = 2s + 1
s3− 4s2+ 5s − 2 (1.14)
Rozwi¡zanie:
Nale»y wyznaczy¢ pierwiastki równania charakterystycznego (mianownika)
N (s) = s3− 4s2 + 5s − 2 = 0 (1.15)
atwo zauwa»y¢, »e N (2) = 8 − 16 + 10 − 2 = 0wi¦c zgodnie z twierdzeniem Bézout'a wielomian N (s)mo»na przedstawi¢ w nast¦puj¡cej postaci:
N (s) = (x − 2) W (s) (1.16)
gdzie:
W (s) = as2+ bs + c (1.17)
mo»na to wyrazi¢ nast¦puj¡co:
(x − 2) (as2+ bs + c) = as3+ bs2+ c − 2as2− 2bs − 2c =
= as3+ (b − 2a) s2+ (c − 2b) s − 2c (1.18) wi¦c liczby a,b,c musz¡ przybiera¢ warto±ci takie, by ∀x ∈ Rzachodziªa równo±¢:
s3− 4s + 5s − 2 = as3+ (b − 2a) s2+ (c − 2b) s − 2c (1.19) Równo±¢ ta jest speªniona gdy:
a = 1 b − a = −4
(1.20)
Po rozwi¡zaniu powy»szego ukªadu równa« otrzymujemy:
a = 1 b = −2 c = 1
(1.21)
St¡d wynika,»e:
W (s) = s2− 2s + 1 (1.22)
Ostatecznie równanie charakterystyczne ma nast¦puj¡c¡ posta¢:
N (s) = (s − 2)s2− 2s + 1 (1.23)
atwo zauwa»y¢, »e równanie mo»na przeksztaªci¢ do nast¦puj¡cej postaci:
N (s) = (s − 2) (s − 1)2 (1.24)
Równanie charakterystyczne posiada nast¦puj¡ce pierwiastki:
s1 = 2
s2,3 = 1 (1.25)
St¡d wynika »e pierwiastki równania charakterystycznego posiadaj¡ dodatnie cz¦±ci rze- czywiste. Zgodnie z denicj¡ ( 1.2 ) ukªad jest niestabilny.
1.1.2 Zadania do samodzielnego rozwi¡zania
Przykªad 1.4
Sprawdzi¢ stabilno±¢ ukªadu opisanego transmitancj¡:
G (s) = 1
2s2+ 4s + 5 (1.26)
Przykªad 1.5
Sprawdzi¢ stabilno±¢ ukªadu opisanego transmitancj¡:
G (s) = 1
s2− 0.5s + 2 (1.27)
Przykªad 1.6
Sprawdzi¢ stabilno±¢ ukªadu opisanego transmitancj¡:
G (s) = 1
s3+ 2s2+ 2s + 3 (1.28)
Przykªad 1.7
Sprawdzi¢ stabilno±¢ ukªadu opisanego transmitancj¡:
G (s) = 1
1.25s3− 0.25s2+ 0.4s + 2 (1.29) Przykªad 1.8
Sprawdzi¢ stabilno±¢ ukªadu opisanego transmitancj¡:
G (s) = 1
s4+ 6s3+ 8s2+ 6s + 3 (1.30) Przykªad 1.9
Sprawdzi¢ stabilno±¢ ukªadu opisanego transmitancj¡:
G (s) = 1
0.1s4+ 0.25s3+ 0.45s2+ 0.6s + 3 (1.31)
1.2 Kryterium Hurwitza
Kryterium Hurwitza jest jedn¡ z metod oceny stabilno±ci ukªadów liniowych bez koniecz- no±ci obliczania pierwiastków równania charakterystycznego. Nale»y do grupy kryteriów algebraicznych. Mo»na je sformuªowa¢ nast¦puj¡co:
Denicja 1.3
Równanie charakterystyczne ukªadu o transmitancji G (s) = M (s)N (s):
N (s) = ansn+ an−1sn−1+ · · · + a1s + a0 (1.32) posiada wszystkie pierwiastki w lewej póªpªaszczy¹nie zmiennej zespolonej swtedy i tylko wtedy, gdy speªnione s¡ nast¦puj¡ce warunki:
1. Warunek I - wszystkie wspóªczynniki równania (1.32 ) istniej¡ i maj¡ jednakowy znak (warunek konieczny, ale niedostateczny)
an > 0,an−1 > 0, . . . , a0 > 0,
2. Warunek II - podwyznaczniki ∆i, od i = 2 do i = n − 1, wyznacznika gªównego
∆n s¡ wi¦ksze od zera. Wyznacznik ∆n utworzony ze wspóªczynników równania charakterystycznego jest nast¦puj¡cej postaci:
∆n=
an−1 an 0 0 0 . . .
an−3 an−2 an−1 an 0 . . . an−5 an−4 an−3 an−2 an−1 . . . an−7 an−6 an−5 an−4 an−3 . . .
∆2 =
"
an−1 an an−3 an−2
#
, ∆3 =
an−1 an 0 an−3 an−2 an−1 an−5 an−4 an−3
, . . .
Przy pomocy kryterium mo»liwe jest stwierdzenie stabilno±ci asymptotycznej i nieasymp- totycznej. Stabilno±¢ nieasymptotyczna zachodzi wtedy, gdy w równaniu charakterystycz- nym wspóªczynnik a0 = 0.
1.2.1 Przykªady zada«
Przykªad 1.10
Sprawdzi¢ stabilno±¢ ukªadu liniowego o podanym równaniu charakterystycznym
N (s) = s5+ 4s4+ 3s3+ 4s2+ s (1.33) Rozwi¡zanie:
Równanie mo»na sprowadzi¢ do nast¦puj¡cej postaci:
N (s) = s4+ 4s3+ 3s2+ 4s + 1 (1.34) Zgodnie z kryterium Hurwitza w pierwszej kolejno±ci nale»y sprawdzi¢ warunek I (czy wszystkie wspóªczynniki równania istniej¡ i maj¡ wspólny znak).
atwo zauwa»y¢ »e pierwszy warunek jest speªniony poniewa»:
a4 = 1 > 0,a3 = 4 > 0,a2 = 3 > 0,a1 = 4 > 0,a0 = 1 > 0 (1.35) Nast¦pnie nale»y sprawdzi¢ warunek II. W tym celu nale»y wyznaczy¢ wyznacznik gªówny
∆n=4:
∆n=4 =
a3 a4 0 0 a1 a2 a3 a4 0 a0 a1 a2 0 0 0 a0
=
4 1 0 0 4 3 4 1 0 1 4 3 0 0 0 1
(1.36)
oraz sprawdzi¢ czy podwyznaczniki ∆i, od i = 2 do i = 3s¡ wi¦ksze od zera:
∆2 =
"
4 1 4 3
#
, det (∆2) = 12 − 4 = 8 > 0 (1.37)
∆3 =
4 1 0 4 3 4 0 1 4
, det (∆3) = 48 − 16 − 16 = 16 > 0 (1.38) Zgodnie z kryterium Hurwitza ukªad jest stabilny asymptotycznie.
Przykªad 1.11
Sprawdzi¢ stabilno±¢ ukªadu liniowego ukªadu przedstawionego na rysunku (1.2 )
Rysunek 1.2 Schemat blokowy ukªadu
Rozwi¡zanie:
W pierwszej kolejno±ci nale»y wyznaczy¢ transmitancj¦ ukªadu. W tym celu nale» prze- ksztaªci¢ schemat blokowy do nast¦puj¡cej postaci:
Rysunek 1.3 Schemat blokowy ukªadu po przeksztaªceniach
Nast¦pnie mo»liwe jest wyznaczenie transmitancji zast¦pczej ukªadu:
G (s) = Z1(s) Z2(s) Z3(s) (1.39) gdzie:
Z1(s) =
2 s
1+6s = s+62 Z2(s) = 1 + 5s+1s = 6s+15s+1 Z3(s) = s+11
Ostatecznie transmitancja zast¦pcza ma posta¢:
G (s) = 12s + 2
5s3+ 36s2+ 37s + 6 (1.40)
Równanie charakterystyczne ukªadu jest nast¦puj¡ce:
N (s) = 5s3+ 36s2+ 37s2+ 6 (1.41) Zgodnie z kryterium Hurwitza w pierwszej kolejno±ci nale»y sprawdzi¢ warunek I (czy wszystkie wspóªczynniki równania istniej¡ i maj¡ wspólny znak).
Pierwszy warunek jest speªniony poniewa»:
a3 = 5 > 0,a2 = 36 > 0,a1 = 37 > 0,a0 = 6 > 0 (1.42) Nast¦pnie nale»y sprawdzi¢ warunek II. W tym celu nale»y wyznaczy¢ wyznacznik gªówny
∆n=3:
∆n=3 =
a2 a3 0 a0 a1 a2 0 0 a0
=
36 5 0 6 37 36
0 0 4
(1.43)
oraz sprawdzi¢ czy podwyznacznik ∆2jest wi¦kszy od zera:
∆2 =
"
36 5 6 37
#
, det (∆2) = 1332 − 30 = 1302 > 0 (1.44) Zgodnie z kryterium Hurwitza ukªad jest stabilny asymptotycznie.
Przykªad 1.12
Okre±li¢ wzmocnienie regulatora P zapewniaj¡ce stabiln¡ prac¦ ukªadu regulacji przed- stawionego na rysunku (1.4 )
Rysunek 1.4 Schemat blokowy ukªadu regulacji
Rozwi¡zanie:
W celu sprawdzenia stabilno±ci ukªadu nale»y wyznaczy¢ transmitancj¦ zast¦pcz¡:
G (s) = y (s) w (s) =
4k 5s(4s+1)2
1 + 4k
5s(4s+1)2
= 4k
5s16s2+ 8s + 1+ 4k = 4k
80s3+ 40s2+ 5s + 4k (1.45) Równanie charakterystyczne ukªadu jest nast¦puj¡ce:
N (s) = 80s3+ 40s2 + 5s + 4k (1.46) Zgodnie z kryterium Hurwitza (warunek I) wszystkie wspóªczynniki równania musz¡ ist- nie¢ oraz mie¢ wspólny znak.
a3 = 80 > 0,a2 = 40 > 0,a1 = 5 > 0,a0 = 4k > 0 (1.47) Z warunku I otrzymujemy ostatecznie:
k > 0 (1.48)
Nast¦pnie nale»y wyznaczy¢ wyznacznik gªówny ∆n=3w celu sprawdzenia warunku II:
∆n=3=
a2 a3 0 a0 a1 a2 0 0 a0
=
40 80 0 4k 5 40
0 0 4k
(1.49)
oraz podwyznacznik ∆2 :
∆2 =
"
40 80 4k 5
#
, det (∆2) = 200 − 320k (1.50) Zgodnie z II warunkiem kryterium Hurwitza podwyznacznik ∆2musi by¢ wi¦kszy od zera.
200 − 320k > 0 320k < 200 k < 58
(1.51)
Ostatecznie, bior¡c pod uwag¦ obydwa warunki, otrzymujemy:
0 < k < 5
8 (1.52)
Przykªad 1.13
Okre±li¢ krytyczn¡ warto±¢ wspóªczynnika wzmocnienia kpregulatora w funkcji jego czasu wyprzedzenia Tddla ukªadu przedstawionego na rysunku ()
Rysunek 1.5 Schemat blokowy ukªadu regulacji
Rozwi¡zanie:
Na pocz¡tku nale»y wyznaczy¢ transmitancj¦ zast¦pcz¡ ukªadu regulacji:
G (s) = y (s) x (s) =
1
(s+1)(0.4s+1)(0.1s+1)
1 + (s+1)(0.4s+1)(0.1s+1)kp(1+Tds)
= 1
(s + 1) (0.4s + 1) (0.1s + 1) + kp(1 + Tds) (1.53) Równanie charakterystyczne jest postaci:
N (s) = 0.04s3+ 0.54s2+ (1.5 + kpTd) s + 1 + kp (1.54)
Nast¦pnie nale»y sprawdzi¢ warunek I kryterium Hurwitza (wszystkie wspóªczynniki rów- nania musz¡ istnie¢ oraz mie¢ wspólny znak).
a3 = 0.04 > 0,a2 = 0.54 > 0,a1 = 1.5 + kpTd> 0,a0 = 1 + kp > 0 (1.55) ostatecznie otrzymujemy nast¦puj¡ce warunki:
kpTd> −1.5
kp > −1 (1.56)
Nast¦pnie nale»y sprawdzi¢ warunek II. W tym celu nale»y wyznaczy¢ wyznacznik gªówny
∆n=3:
∆n=3 =
a2 a3 0 a0 a1 a2 0 0 a0
=
0.54 0.04 0
1 + kp 1.5 + kpTd 0.54
0 0 1 + kp
(1.57)
oraz podwyznacznik ∆2 :
∆2 =
"
0.54 0.04
1 + kp 1.5 + kpTd
#
, det (∆2) = 0.54 (1.5 + kpTd) − 0.04 (1 + kp) (1.58) Zgodnie z II warunkiem kryterium Hurwitza podwyznacznik ∆2musi by¢ wi¦kszy od zera.
0.54 (1.5 + kpTd) − 0.04 (1 + kp) > 0 (1.59) Nierówno±¢ mo»na ªatwo przeksztaªci¢ do nast¦puj¡cej postaci
19.25 + kp(13.5Td− 1) > 0 (1.60) Analizuj¡c powy»sz¡ nierówno±¢ mo»na zauwa»y¢, »e w przypadku gdy czªon 13.5Td− 1 b¦dzie wi¦kszy od zera ukªad regulacji z idealnym regulatorem PD b¦dzie stabilny dla ka»dej warto±ci wzmocnienia kp. Warunek b¦dzie wi¦c speªniony gdy Td 0.0741.
Nierówno±¢ (1.60 ) mo»na podzieli¢ na dwa przedziaªy wzgl¦dem czasu wyprzedzenia Td: Dla Td 0.0741:
kp > −19.25
13.5Td− 1 (1.61)
Dla Td< 0.0741:
kp < 19.25
1 − 13.5Td (1.62)
Ostatecznie otrzymujemy nast¦puj¡cy zestaw warunków:
kpTd> −1.5 kp > −1 kp > 13.5T−19.25
d−1, Td< 0.0741 kp < 1−13.5T19.25
d, Td 0.0741
(1.63)
Przebieg granicy stabilno±ci przedstawiony jest na rysunku (1.6 ).
Rysunek 1.6 Przebieg granicy stabilno±ci dla rozpatrywanego ukªadu regulacji
1.2.2 Przykªady do samodzielnego rozwiazania
Przykªad 1.14
Sprawdzi¢ stabilno±¢ ukªadu liniowego o podanym równaniu charakterystycznym:
N (s) = s3+ 2s2+ 2s + 3 (1.64)
Przykªad 1.15
Sprawdzi¢ stabilno±¢ ukªadu liniowego o podanym równaniu charakterystycznym:
N (s) = s4+ 2.5s3+ 2s2 + 1.25s + 3 (1.65) Przykªad 1.16
Sprawdzi¢ stabilno±¢ ukªadu liniowego o podanym równaniu charakterystycznym:
N (s) = s5 + 4.5s4+ 5.25s3 + 5s2+ 2.45s + 1 (1.66) Przykªad 1.17
Sprawdzi¢ stabilno±¢ ukªadu liniowego o podanym równaniu charakterystycznym:
N (s) = s5 + 2s4+ 0.75s3+ 0.3s2+ 0.45s + 1 (1.67) Przykªad 1.18
Sprawdzi¢ stabilno±¢ ukªadu liniowego ukªadu przedstawionego na rysunku.
Rysunek 1.7 Schemat blokowy ukªadu.
Przykªad 1.19
Okre±li¢ wzmocnienie regulatora P zapewniaj¡ce stabiln¡ prac¦ ukªadu regulacji przed- stawionego na rysunku
Rysunek 1.8 Schemat blokowy ukªadu.
Przykªad 1.20
Transmitancja ukªadu otwartego ma posta¢:
Go = kp(1 + Ts)2
s3(s + 1) (1.68)
Okre±li¢ warto±ci kp i T , dla których ukªad zamkni¦ty b¦dzie stabilny. Napisa¢ równanie granicy stabilno±ci oraz narysowa¢ j¡ na pªaszczy¹nie kp i T .
Przykªad 1.21
Obliczy¢ zale»no±¢ krytycznego wspóªczynnika wzmocnienia obiektu k od staªej czasowej Td regulatora dla ukªadu automatyki przedstawionego na rysunku.
Rysunek 1.9 Schemat blokowy ukªadu.
1.3 Kryterium Nyquista
Kryterium Nyquista umo»liwia badanie stabilno±ci ukªadu zamkni¦tego na podstawie przebiegu charakterystyki amplitudowo-fazowej ukªadu otwartego. Mo»emy rozró»ni¢ dwa przypadki:
I Przypadek: Ukªad otwarty jest stabilny Denicja 1.4
Ukªad zamkni¦ty jest stabilny je»eli charakterystyka amplitudowo-fazowa odpowiadaj¡- cego mu ukªadu otwartego, dla pulsacji od 0 do +∞ nie obejmuje punktu (−1; j0).
Bezpo±rednio z przytoczonej denicji wynika tzw. reguªa lewej strony, wedªug której ukªad zamkni¦ty jest stabilny je»eli punkt (−1; j0)znajduje si¦ w obszarze le»¡cym po lewej stronie charakterystyki amplitudowo-fazowej ukªadu otwartego id¡c w stro- n¦ rosn¡cych pulsacji ω.
II Przypadek: Ukªad otwarty jest niestabilny Denicja 1.5
Je»eli otwarty ukªad regulacji jest niestabilny i ma mpierwiastków swego równania charak- terystycznego w prawej póªpªaszczy¹nie zmiennej zespolonej s , to po zamkni¦ciu b¦dzie on stabilny wtedy i tylko wtedy, gdy charakterystyka amplitudowo-fazowa ukªadu otwar- tego dla pulsacji od 0 do +∞okr¡»a mpunkt (−1; j0)w kierunku niezgodnym z ruchem
1.3.1 Przykªady zada«
Przykªad 1.22
Dla ukªadu regulacji przedstawionego na rysunku (1.10 ):
• sprawdzi¢ stabilno±¢ oraz okre±li¢ zapas moduªu (w przypadku gdy ukªad jest sta- bilny),
• czy dwukrotne zwi¦kszenie kpregulatora wpªywa na stabilno±¢ ukªadu.
Rysunek 1.10 Schemat ukªadu regulacji
Rozwi¡zanie:
Aby sprawdzi¢ stabilno±¢ ukªadu regulacji korzystaj¡c z kryterium Nyquista nale»y wy- znaczy¢ transmitancj¦ ukªadu otwartego:
Go(s) = kp
(s + 1) (0.4s + 1) (0.1s + 1) = 10
0.04s3+ 0.54s2+ 1.5s + 1 (1.69) Równanie charakterystyczne ukªadu otwartego ma posta¢:
No(s) = 0.04s3+ 0.54s2 + 1.5s + 1 (1.70) W pierwszej kolejno±ci nale»y sprawdzi¢ stabilno±¢ ukªadu otwartego. W tym celu mo»- na skorzysta¢ z kryterium Hurwitza. Nale»y sprawdzi¢ warunek I kryterium Hurwitza (wszystkie wspóªczynniki równania musz¡ istnie¢ oraz mie¢ wspólny znak).
a3 = 0.04 > 0,a2 = 0.54 > 0,a1 = 1.5 > 0,a0 = 1 > 0 (1.71) Nast¦pnie nale»y sprawdzi¢ warunek II. W tym celu nale»y wyznaczy¢ wyznacznik gªówny
∆n=3:
a2 a3 0 0.54 0.04 0
oraz podwyznacznik ∆2 :
∆2 =
"
0.54 0.04
1 1.5
#
, det (∆2) = 0.54 · 1.5 − 0.04 · 1 = 0.81 − 0.04 = 0.77 (1.73) Zatem ukªad otwarty jest stabilny.
Zgodnie z denicj¡ (1.4 ) aby ukªad po zamkni¦ciu równie» byª stabilny, to zgodnie z kryterium Nyquista charakterystyka amplitudowo-fazowa nie mo»e obejmowa¢ punktu (−1; j0).
Transmitancja widmowa ukªadu otwartego jest postaci:
Go(jω) = 10
0.04(jω)3+ 0.54(jω)2+ 1.5jω + 1 (1.74) Poniewa» Go(jω)jest funkcj¡ zespolon¡, mo»na rozªo»y¢ j¡ na cz¦±¢ rzeczywist¡ i cz¦±¢
urojon¡:
Go(jω) = P (ω)+jQ(ω) = 10 (1 − 0.54ω2)
(1 − 0.54ω2)2+ ω2(0.04ω2− 1.5)2+j 10ω (0.04ω2− 1.5)
(1 − 0.54ω2)2+ ω2(0.04ω2− 1.5)2 (1.75)
Nast¦pnie nale»y wyznaczy¢ warto±¢ pulsacji ωxdla której argGo(jωx) = −1800. Poniewa»
φ(ω) = arctgQ(ω)P (ω) wi¦c dla rozpatrywanego przykªadu:
arctgω (0.04ω2− 1.5)
1 − 0.54ω2 = −1800 (1.76)
Po przeksztaªceniach otrzymujemy:
ω (0.04ω2− 1.5)
1 − 0.54ω2 = 0 (1.77)
Równanie jest speªnione gdy:
ω = 0 ∨ ω =√
37.5 ∨ ω = −√
37.5 (1.78)
Poniewa» rozpatrujemy jedynie dodatnie warto±ci ωwi¦c ostatecznie otrzymujemy:
ωx =√
37.5 (1.79)
Nast¦pnie wyznaczamy warto±¢ moduªu M (ωx):
M (ωx) = qP2(ωx) + Q2(ωx) = 10 (1 − 0.54 · 37.5)
(1 − 0.54 · 37.5)2+ 37.5(0.04 · 37.5 − 1.5)2 ≈ 0.5195 (1.80)
Warto±¢ moduªu dla pulsacji ωxwynosi w przybli»eniu 0.5195wi¦c zgodnie z kryterium Ny- quista charakterystyka amplitudowo-fazowa nie mo»e obejmowa¢ punktu (−1; j0). Ukªad jest wi¦c stabilny z zapasem moduªu ∆M (ωx) = 1 − 0.5195 = 0.4805.
W przypadku gdy dwukrotnie zwi¦kszymy kpregulatora, warto±¢ moduªu dla pulsacji ωxwyniesie:
M (ωx) =qP2(ωx) + Q2(ωx) = 20 (1 − 0.54 · 37.5)
(1 − 0.54 · 37.5)2+ 37.5(0.04 · 37.5 − 1.5)2 ≈ 1.04 (1.81) wi¦c zgodnie z kryterium Nyquista ukªad po zamkni¦ciu b¦dzie niestabilny. Wyra¹nie jest to widoczne na rysunku poni»ej
Rysunek 1.11 Rysunek pomocniczy charakterystyki amplitudowo-fazowe dla ró»nych wzmocnie«.
Przykªad 1.23
Zbada¢ stabilno±¢ ukªadu przedstawionego na rysunku (1.10 ) korzystaj¡c z kryterium Nyquista.
Rysunek 1.12 Schemat ukªadu regulacji
Rozwi¡zanie:
Aby sprawdzi¢ stabilno±¢ ukªadu regulacji korzystaj¡c z kryterium Nyquista nale»y wy- znaczy¢ transmitancj¦ ukªadu otwartego:
Go(s) = 1
2s3+ 5s2+ 2s + 1 (1.82)
Równanie charakterystyczne ukªadu otwartego ma posta¢:
No(s) = 2s3 + 5s2+ 2s + 1 (1.83) W pierwszej kolejno±ci nale»y, np. korzystaj¡c z kryterium Hurwitza, sprawdzi¢ stabilno±¢
ukªadu otwartego. Zgodnie z kryterium Hurwitza (wszystkie wspóªczynniki równania mu- sz¡ istnie¢ oraz mie¢ wspólny znak) nale»y sprawdzi¢ wspóªczynniki równania:
a3 = 2 > 0,a2 = 5 > 0,a1 = 2 > 0,a0 = 1 > 0 (1.84) I warunek kryterium Hurwitza jest speªniony. Nast¦pnie nale»y sprawdzi¢ II warunek Hurwitza. W tym celu wyznaczamy wyznacznik gªówny ∆n=3:
∆n=3 =
a2 a3 0 a0 a1 a2 0 0 a0
=
5 2 0 1 2 5 0 0 1
(1.85)
oraz podwyznacznik ∆2 :
∆2 =
"
5 2 1 2
#
, det (∆2) = 5 · 2 − 1 · 2 = 10 − 2 = 8 (1.86)
Aby ukªad byª stabilny po zamkni¦ciu, zgodnie z kryterium Nyquista charakterystyka amplitudowo-fazowa nie mo»e obejmowa¢ punktu (−1; j0). Transmitancja widmowa ukªa- du otwartego ma posta¢:
Go(jω) = 1
2(jω)3+ 5(jω)2+ 2jω + 1 (1.87) Transmitancj¦ widmow¡ mo»na rozªo»y¢ j¡ na cz¦±¢ rzeczywist¡ i cz¦±¢ urojon¡:
Go(jω) = P (ω) + jQ(ω) = 1 − 5ω2
(1 − 5ω2)2+ 2ω2(ω2− 1)2 + j 2ω (ω2 − 1)
(1 − 5ω2)2+ 2ω2(ω2− 1)2 (1.88) Tabela 1.1 Warto±ci cz¦±ci rzeczywistej oraz urojonej dla przykªadowych pulsacji
ω 0 0.45 1 ∞
P (ω) 1 0 -0.25 0
Q(ω) 0 -2.8 0 0
Na podstawie zaª¡czonej tabelki sporz¡dzamy wykres charakterystyki amplitudowo-fazowej ukªadu otwartego.
Rysunek 1.13 Charakterystyka amplitudowo-fazowa
Z wykresu wynika bezpo±rednio, »e charakterystyka amplitudowo-fazowa ukªadu otwar- tego nie obejmuje punktu (−1,j0),a zatem ukªad po zamkni¦ciu jest stabilny (zgodnie z kryterium Nyquista).
1.3.2 Zadania do samodzielnego rozwiazania
Przykªad 1.24
Zbada¢ stabilno±¢ i okre±li¢ zapas moduªu ukªadu przedstawionego na rysunku.
Rysunek 1.14 Schemat blokowy ukªadu.
Przykªad 1.25
Zbada¢ stabilno±¢ i okre±li¢ zapas moduªu ukªadu przedstawionego na rysunku.
Rysunek 1.15 Schemat blokowy ukªadu.
Przykªad 1.26
Okre±li¢ krytyczn¡ warto±¢ wspóªczynnika wzmocnieniak, przy której ukªad przedstawio- ny na rysunku b¦dzie stabilny.
Rysunek 1.16 Schemat blokowy ukªadu.
1.4 Logarytmiczne kryterium Nyquista
Z kryterium Nyquista wynika bezpo±rednio nast¦puj¡cy warunek stabilno±ci:
| G0(jω) |< 1 (1.89)
gdzie ωxjest pulsacj¡ dla której:
argGo(jω) = arctgQ(ω)
P (ω) = −1800 (1.90)
W przypadku gdy mamy do dyspozycji charakterystyki amplitudow¡ L(ω)oraz fazow¡
φ(ω)to warunek mo»na wyrazi¢ nast¦puj¡c¡ zale»no±ci¡:
L (ωx) = 10log | G0(jωx) |< 0 (1.91) Logarytmiczne kryterium stabilno±ci mo»na sformuªowa¢ nast¦puj¡co:
Denicja 1.6
Zamkni¦ty ukªad regulacji automatycznej jest stabilny wtedy, gdy logarytmiczna charak- terystyka amplitudowa ukªadu otwartego ma warto±¢ ujemn¡ przy pulsacji odpowiadaj¡cej przesuni¦ciu fazowemu −1800 .
Rysunek 1.17 Przykªadowe charakterystyki amplitudowa oraz fazowa: ∆L- zapas moduªu, ∆φ- zapas fazy
Na rysunku (1.17 ) przedstawione s¡ przykªadowe charakterystyki amplitudowa oraz fa- zowa dla stabilnego ukªadu liniowego. Reprezentacja graczna pozwala na sprawdzenie stabilno±ci ukªadu oraz wyznaczenie liczbowych warto±ci zapasu moduªu ∆L oraz zapa- su fazy ∆φ. Warto±ci parametrów zale»¡ od rodzaju ukªadu oraz jego warunków pracy.
Zwykle przyjmuje si¦:
∆L = 6 − 12dB
∆φ = 300− 600 (1.92)
Ukªady niestabilne nie posiadaj¡ zapasu moduªu oraz zapasu fazy (w tym przypadku cz¦sto wyznacza si¦ ujemne warto±ci tych parametrów).
1.4.1 Przykªady zada«
Przykªad 1.27
Otwarty ukªad regulacji ma nast¦puj¡c¡ transmitancj¦ operatorow¡:
Go(s) = k
(T1s + 1) (T2s + 1) (T3s + 1) (1.93) gdzie:
k = 100 T1 = 1 [ms]
T2 = 0.2 [ms]
T3 = 0.1 [ms]
Zbada¢ stabilno±¢ ukªadu zamkni¦tego o podanej transmitancji, korzystaj¡c z logaryt- micznego kryterium Nyquista.
Rozwi¡zanie:
W pierwszej kolejno±ci nale»y sprawdzi¢ czy otwarty ukªad regulacji jest stabilny. Ukªad otwarty jest stabilny, gdy» równanie charakterystyczne ukªadu otwartego nie posiada pier- wiastków o dodatnich cz¦±ciach rzeczywistych. Nast¦pnie nale»y wykre±li¢ charakterystyki amplitudow¡ oraz fazow¡. W tym celu nale»y przedstawi¢ transmitancj¦ operatorow¡ jako poª¡czenie szeregowe nast¦puj¡cych elementów:
G1(s) = k G2(s) = s+11 G3(s) = 0.2s+11 G4(s) = 0.1s+11
(1.94)
Charakterystyki amplitudowa oraz fazowa poszczególnych elementów przedstawione s¡ na rysunku poni»ej.
Rysunek 1.18 Charakterystyki amplitudowa oraz fazowa poszczególnych elementów
Analizuj¡c charakterystyki (amplitudow¡ oraz fazow¡) wyra¹nie wida¢, »e dla przesuni¦- cia fazowego Φ(ω) = −1800 charakterystyka amplitudowa przyjmuje warto±¢ dodatni¡.
Zgodnie z logarytmicznym kryterium Nyquista ukªad jest niestabilny.
Przykªad 1.28
Okre±li¢ tak¡ warto±¢ wspóªczynnika wzmocnienia kpregulatora P, aby ukªad przedsta- wiony na rysunku byª stabilny z zapasem moduªu ∆L = 10db.
Rysunek 1.19 Schemat ukªadu regulacji.
Rozwi¡zanie:
W pierwszej kolejno±ci (aby skorzysta¢ z logarytmicznego kryterium Nyquista) nale»y wyznaczy¢ transmitancj¦ ukªadu otwartego.
Go(s) = kp
s (0.1s + 1) (0.01s + 1) (1.95)
Nast¦pnie nale»y sprawdzi¢ czy ukªad otwarty jest stabilny. Ukªad otwarty jest stabilny nieasymptotycznie poniewa» nie posiada pierwiastków o dodatnich cz¦±ciach rzeczywi- stych oraz posiada jeden pierwiastek zerowy. Transmitancja operatorowa mo»e zosta¢
przedstawiona jako iloczyn transmitancji czªonów podstawowych.
G1(s) = kp
G2(s) = 1s G3(s) = 0.1s+11 G4(s) = 0.01s+11
(1.96)
Logarytmiczne charakterystyki amplitudowa oraz fazowa ukªadu otwartego dla kp = 1 przedstawione s¡ na rysunku.
Rysunek 1.20 Charakterystyki amplitudowa oraz fazowa poszczególnych elementów.
Analizuj¡c charakterystyki (amplitudow¡ oraz fazow¡) wyra¹nie wida¢, »e dla aby zapew- ni¢ zapas moduªu ∆L = 10db nale»y przesun¡¢ charakterystyk¦ fazow¡ o 30dB do góry.
Otrzymujemy wi¦c:
20log (kp) = 30dB log (kp) = 1.5 kp ≈ 31.622
(1.97)
Przykªad 1.29
Okre±li¢ warto±¢ staªej czasowej caªkowania Ti regulatora zapewniaj¡cego:
1. zapas moduªu ∆L = 6dB 2. zapas fazy ∆Φ = 450
dla ukªadu przedstawionego na rysunku poni»ej.
Rysunek 1.21 Schemat blokowy ukªadu regulacji.
Rozwi¡zanie:
W pierwszej kolejno±ci (aby skorzysta¢ z logarytmicznego kryterium Nyquista) nale»y wyznaczy¢ transmitancj¦ ukªadu otwartego.
Go(s) = 100 (s + 1)
(10s + 1) (0.1s + 1) (0.01s + 1) (0.01s + 1) 1
Ti (1.98)
Nast¦pnie nale»y sprawdzi¢ czy ukªad otwarty jest stabilny. Ukªad otwarty jest stabilny nieasymptotycznie poniewa» nie posiada pierwiastków o dodatnich cz¦±ciach rzeczywi- stych. Transmitancja operatorowa mo»e zosta¢ przedstawiona jako iloczyn transmitancji czªonów podstawowych.
G1(s) = 100 G2(s) = s + 1 G3(s) = 10s+11 G4(s) = 0.1s+11 G5(s) = 0.01s+11 G6(s) = 0.001s+11 G7(s) = T1
is
(1.99)
• zapas moduªu ∆L = 6dB:
Logarytmiczne charakterystyki amplitudowa oraz fazowa ukªadu otwartego przedstawione s¡ na rysunku.
Rysunek 1.22 Charakterystyki amplitudowa oraz fazowa poszczególnych elementów.
Na wykresach zaznaczone jest miejsce oraz warto±¢ o jak¡ nale»y przesun¡¢ wypadko- w¡ charakterystyk¦. W analizowanym przypadku aby zapewni¢ zapas moduªu ∆L = 6dBnale»y przesun¡¢ charakterystyk¦ o 16dB w dóª.
W przypadku, gdy nale»y wyznaczy¢ przesuni¦cie wypadkowej charakterystyki am- plitudowej przy pomocy obiektów o pewnym nachyleniu charakterystyki amplitu- dowej (np. obiekt caªkuj¡cy, inercyjny, ró»niczkuj¡cy) nale»y wyznaczy¢ nieznan¡
• przesuni¦cie charakterystyki amplitudowej w dóª
Rysunek 1.23 Pomocniczy rysunek przy przesuwaniu charakterystyki amplitudowej w dóª.
Aby zapewni¢ przesuni¦cie wypadkowej charakterystyki w dóª (w punkcie oznaczo- nym jako ωx) nale»y skorzysta¢ z nast¦puj¡cych zale»no±ci:
x
A = ydB
1dek (1.100)
oraz
log(ω) = log (ωx) − A (1.101)
Korzystaj¡c z zale»no±ci mo»emy wyznaczy¢ warto±¢ nieznanej staªej czasowej T =
1 ω.
• przesuniecie charakterystyki amplitudowej w gór¦
Rysunek 1.24 Pomocniczy rysunek przy przesuwaniu charakterystyki amplitudowej w gór¦.
Aby zapewni¢ przesuni¦cie wypadkowej charakterystyki w gór¦ (w punkcie ozna- czonym jako ωx) nale»y skorzysta¢ z nast¦puj¡cych zale»no±ci:
x
A = ydB
1dek (1.102)
oraz
log(ω) = log (ωx) + A (1.103)
Podobnie jak w przypadku przesuwania charakterystyki w dóª korzystaj¡c z zale»- no±ci mo»emy wyznaczy¢ warto±¢ nieznanej staªej czasowej T = ω1.
Aby przesun¡¢ charakterystyk¦ amplitudow¡ w dóª o 16dBnale»y wyznaczy¢ staª¡ czaso- w¡ obiektu caªkuj¡cego G7(s) = T1
is(miejsce przeci¦cia charakterystyki amplitudowej z zerem).
Rysunek 1.25 Pomocniczy rysunek do wyznaczenia staªej czasowej obiektu caªkuj¡cego.
Nale»y skorzysta¢ z nast¦puj¡cych zale»no±ci:
x
A = 20dB1dek
A = 1620dek (1.104)
oraz:
log(ω) = log (ωx) − A log(ω) = log (31.6) − 0.8 log(ω) = 0.7
ω ≈ 5.012
(1.105)
wi¦c staªa czasowa obiektu inercyjnego powinna wynosi¢ Ti = ω1 ≈ 0.2.
• zapas fazy ∆Φ = 450:
Rysunek 1.26 Charakterystyki amplitudowa oraz fazowa poszczególnych elementów.
Na wykresach zaznaczone jest miejsce oraz warto±¢ o jak¡ nale»y przesun¡¢ wypadkow¡
charakterystyk¦. W analizowanym przypadku aby zapewni¢ zapas fazy ∆Φ = 450 nale»y przesun¡¢ charakterystyk¦ o 20dB w dóª.
Aby przesun¡¢ charakterystyk¦ amplitudow¡ w dóª o 20dBnale»y wyznaczy¢ staª¡ czaso- w¡ obiektu caªkuj¡cego G7(s) = T1
is(miejsce przeci¦cia charakterystyki amplitudowej z zerem).
Rysunek 1.27 Pomocniczy rysunek do wyznaczenia staªej czasowej obiektu caªkuj¡cego.
Nale»y skorzysta¢ z nast¦puj¡cych zale»no±ci:
x
A = 20dB1dek
A = 2020dek (1.106)
oraz:
log(ω) = log (ωx) − A log(ω) = log (10) − 1 log(ω) = 0
ω ≈ 1
(1.107)
wi¦c staªa czasowa obiektu inercyjnego powinna wynosi¢ Ti = ω1 ≈ 1.
1.4.2 Zadania do samodzielnego rozwi¡zania
Przykªad 1.30
Otwarty ukªad regulacji ma nast¦puj¡c¡ transmitancj¦ operatorow¡:
Go(s) = 20
(0.02s + 1) (0.2s + 1) (2s + 1) (1.108) Zbada¢ stabilno±¢ ukªadu zamkni¦tego o podanej transmitancji, korzystaj¡c z logaryt- micznego kryterium Nyquista.
Przykªad 1.31
Otwarty ukªad regulacji ma nast¦puj¡c¡ transmitancj¦ operatorow¡:
Go(s) = 40
(s + 1)2(0.4s + 1) (4s + 1) (1.109) Zbada¢ stabilno±¢ ukªadu zamkni¦tego o podanej transmitancji, korzystaj¡c z logaryt- micznego kryterium Nyquista.
Przykªad 1.32
Okre±li¢ warto±¢ wspóªczynnika wzmocnienia kp regulatora zapewniaj¡cego:
1. zapas moduªu ∆L = 6dB 2. zapas fazy ∆Φ = 450
dla ukªadu przedstawionego na rysunku poni»ej.
Rysunek 1.28 Schemat blokowy ukªadu.
Przykªad 1.33
Okre±li¢ warto±¢ staªej caªkowania Ti regulatora zapewniaj¡cego:
1. zapas moduªu ∆L = 10dB 2. zapas fazy ∆Φ = 300
Przykªad 1.34
Okre±li¢ warto±¢ wspóªczynnika wzmocnienia kp regulatora zapewniaj¡cego:
1. zapas moduªu ∆L = 5dB 2. zapas fazy ∆Φ = 600
Rysunek 1.30 Schemat blokowy ukªadu.
Przykªad 1.35
Okre±li¢ warto±¢ staªej caªkowania Ti regulatora zapewniaj¡cego:
1. zapas moduªu ∆L = 10dB 2. zapas fazy ∆Φ = 600
Przykªad 1.36
Okre±li¢ warto±¢ staªej ró»niczkowania Td regulatora zapewniaj¡cego:
1. zapas moduªu ∆L = 8dB 2. zapas fazy ∆Φ = 450
Rysunek 1.32 Schemat blokowy ukªadu.
1.4.3 Zagadnienia dodatkowe zwi¡zane z logarytmicznym kryte- rium Nyquista
Przy badaniu stabilno±¢ ukªadów dynamicznych, korzystaj¡c z logarytmicznego kryterium Nyquista, wykorzystywane byªy charakterystyki logarytmiczne podstawowych elementów aproksymwane odcinkami linii prostych, które s¡ przybli»eniem charakterystyk rzeczywi- stych. Uproszczenie to wprowadza niedokªadno±ci do oblicze«. Zwªaszcza w przypadku, gdy przesuwamy charakterystyk¦ amplitudow¡ w punkcie przegi¦cia (np. dla obiektu in- ercyjnego). Na rysunku poni»ej przedstawiona jest charakterystyka amplitudowa obieku inercyjnego pierwszego rz¦du o staªej czasowej równej T = 1 [s].
Rysunek 1.33 Charakterystyka amplitudowa rzeczywista oraz asymptotyczna obiektu inercyjnego pierwszego rz¦du.
W przypadku gdy dla analizowanego przykªadu byªo wymagane przesuni¦cie charaktery- styki amplitudowej w punkcie ω = T1 = 1 [rad/s] nale»y uwzgl¦dnia¢ poprawk¦ 3dB(czyli ró»nica pomi¦dzy warto±ci¡ na charakterystyce asymptotycznej oraz rzeczywistej). Dla obiektów inercyjnych wy»szych rz¦dów poprawka zmienia si¦ proporcjonalnie (np. dla obiektu inercyjnego drugiego rz¦du poprawka wynosi 6dB) . W przypadku obiektów ró»- niczkuj¡cych sytuacja jest analogiczna.