Profesje żydowskie przed wojną - Bogdan Stanisław Pazur - fragment relacji świadka historii [TEKST]

(1)

BOGDAN STANISŁAW PAZUR

ur. 1934; Lublin

Miejsce i czas wydarzeń Lublin, dwudziestolecie międzywojenne

Słowa kluczowe Lublin, dwudziestolecie międzywojenne, dzieciństwo, Żydzi, życie codzienne, profesje żydowskie, krawcy, szewcy, wodonosze

Profesje żydowskie przed wojną

Najwięcej to było szewców. Szewców, krawców, nosicieli wody, pilarzy, którzy się wynajmowali, były takie kozły, dwóch Żydów chodziło z piłami i piłowali takie belki na opał. No, nosili wodę przede wszystkim... jak to się mówi? Kręcili wodę. A w końcu to nie wiadomo było, z czego to żyło. Nie pracowało, nie bardzo było widać, a żyło.

Bynajmniej tutaj, na Krawieckiej. No tak, to byli: byli lekarze, adwokaci byli, pracownicy jakichś urzędów żydowskich, tak że pracowali, ale ci nasi, to Bóg wiedział tylko, z czego on żyje. Większość.

Ci co nosili wodę, mieli takie nosiłki drewniane, dwa wiaderka i sobie ktoś tam zamawiał, to nosił wodę. No jak szewc, no ten nasz szewc. Mieli jedno pomieszczenie, dość takie spore, ze dwadzieścia pięć metrów, spore, i on w dzień to miał warsztat szewski, miał zydel, czyli miał takie siedzenie specjalne i robił buty.

Reperował, robił, na noc to wszystko składał w kąt, rozkładali sienniki i tam było ich spanie. Na drugim piętrze od ulicy Krawieckiej był krawiec. No dużo robił, umiał, ten, co mówię – umarł i miał brudne nogi bardzo, no to miał stół krawiecki. To też, w dzień to był stół krawiecki i na tym kroił materiał, szył, fastrygował, robił, a na noc opuszczał nogi od tego stołu i też to było spanie. Tak pracowali. I tak żyli...

Data i miejsce nagrania 2012-06-28, Lublin

Rozmawiał/a Wioletta Wejman

Transkrypcja Katarzyna Maceńko

Redakcja Maria Radek