Jak zostałam radiologiem pediatrycznym - Anna Soroka - fragment relacji świadka historii [TEKST]

(1)

ANNA SOROKA

ur. 1936; Lublin

Miejsce i czas wydarzeń Lublin, PRL

Słowa kluczowe Projekt Lublin. Opowieść o mieście, Lublin, PRL, edukacja, radiologia pediatryczna

Jak zostałam radiologiem pediatrycznym

Po powrocie z Wrocławia tata powiedział, że nie będę się nudziła. Załatwił mi pracę.

Przez rok byłam „wielką” urzędniczką w jakimś biurze i pracowałam w Polskich Zakładach Zbożowych. Byłam referentem. Pracując znowu złożyłam papiery na Akademię Medyczną, ale już w Lublinie. Po egzaminie wstępnym znalazłam się na liście osób przyjętych. Skończyłam Akademię Medyczną i pracowałam w szpitalu, wszyscy mówili, że to Szpital Dzieciątka Jezus, a był to Państwowy Szpital Kliniczny na ulicy Staszica.

Studia medyczne były pięcioletnie i obowiązywały dwa staże, staż przed dyplomowy i staż podyplomowy. Dopiero po zaliczeniu tych staży dostawało się dyplom i prawo wykonywania zawodu.

Chciałam być omnibusem. Wiedziałam, że radiologia jest bardzo ciekawa, chociaż wszyscy uważają, że radiolog robi zdjęcie klatki piersiowej. Wdech i wydech. To jest obszerna i wielka dziedzina. Żeby rzeczywiście być dobrym radiologiem musiałam znać pediatrię, trochę chirurgię, internę. Później w Warszawie zrobiłam jeszcze drugą specjalizację, która jeszcze wtedy istniała. Pracowałam w szpitalu dziecięcym, gdzie była znakomita chirurgia dziecięca. Zrobiłam jeszcze radiologię pediatryczną, która jest zupełnie osobnym działem i osobnym zagadnieniem. Byłam jedynym radiologiem, który miał specjalizację z radiologii pediatrycznej.

Data i miejsce nagrania 2013-02-13, Lublin

Rozmawiał/a Marek Nawratowicz

Redakcja Łukasz Kijek