Shalom Tugentman - biogram świadka historii

Już na początku jak [Niemcy] przyszli, były słuchy, że w województwie lubelskim zrobi się rezerwat [dla Żydów] – potem wiedzieliśmy, że to są obozy, ale [początkowo mówiło

On mnie uczył, ja pracowałem u niego, potem on wyjechał do Palestyny i ja pojechałem do Warszawy pracować.. Lubiłem stolarską robotę, jak byłem mały, chciałem pracować

Były dwa [cmentarze obok siebie], pierwszy był polski, a drugi, żydowski, był jakieś sto pięćdziesiąt metrów [dalej].. Ja

Cały tydzień było zamknięte, tylko na soboty, na święto było otwarte, a bożnica dwadzieścia cztery godziny [na dobę] była otwarta.. Ja nie byłem w dużej [synagodze],

Święto było Rosz ha-Szana, ja wyszedłem z Ogrodu Saskiego, chciałem iść do Granicznej, mieszkałem na Miłej.. Dwóch Polaków młodych postawiło nogi na moją nogę i

Ja przyszedłem na moją ulicę, nie poszedłem do domu, bałem się.. Domu nie było, tylko piwnica była, gdzie mój ojciec

Nie chciałem być [w Polsce dlatego], że spotkałem jedną kobietę z [Puław], matkę Ignaca, z którym grałem z w piłkę, powiedziałem jej: „Chcę jechać do Puław, chcę

Wychodzili ludzie z tego domu, zrobili nowy dom na moim placu.. Oni niewinni, to byli nowi ludzie, teraz