– ŒW. WOJCIECH I ŒW. STANIS£AW

198

31. PATRONOWIE POLSKI

– ŒW. WOJCIECH I ŒW. STANIS£AW

Cel ogólny

Ukazanie postaci œw. Wojciecha i œw. Stanis³awa jako wzoru do naœladowania w obecnych czasach.

Kszta³towanie postawy odpowiedzialnoœci za rozwój Koœcio³a w Polsce.

Cele szczegó³owe Uczeñ:

– podaje daty uroczystoœci ku czci œw. Wojciecha i œw. Stanis³awa,

– streszcza ¿yciorysy œw. Wojciecha i œw. Stanis³awa,

– wyjaœnia, kto to jest patron,

– opisuje pojêcie œwiêtoœci,

– przyjmuje odpowiedzialnoœæ za w³asne ¿ycie w d¹¿eniu do œwiêtoœci,

– planuje, jak realizowaæ powo³anie do œwiêtoœci.

Metody

Rozmowa kierowana, praca z tekstem, pogadanka, metoda s³oneczka.

Œrodki dydaktyczne

Pismo Œwiête, Katechizm Koœcio³a Katolickiego, ma³e kartki, kartki z zeszytu, teksty zawieraj¹ce ¿yciorysy œwiêtych patronów.

MODLITWA

Wzbudzenie intencji modlitwy do swojego patrona o szlachetne prze¿y- wanie swojego ¿ycia. Modlitwa – „Pod Twoj¹ obronê”.

WPROWADZENIE

U progu doros³ego ¿ycia stawiasz sobie wiele celów, wokó³ których po- winno, twoim zdaniem toczyæ siê Twoje ¿ycie. Na pewno chcia³byœ ukoñ- czyæ wymarzone studia, realizowaæ swoje wizje w pracy, dobrze zarabiaæ, za³o¿yæ rodzinê, posiadaæ samochód, dom i inne dobra. Nie neguj¹c takich planów, nasza wiara wskazuje nam tê radosn¹ prawdê, ¿e nasza ojczyzna jest w niebie, a my powo³ani jesteœmy do ¿ycia w zjednoczeniu z Bogiem i osi¹gania œwiêtoœci.

198

31. PATRONOWIE POLSKI – ŒW. WOJCIECH I ŒW . STANIS£A

W

Cel ogólny Ukazanie postaci œw. W

ojciecha i œw. Stanis³awa jako wzoru do naœladowania Kszta³towanie postawy odpowiedzialnoœci za rozwój Koœcio³a w Polsce. w obecnych czasach.

Cele szczegó³owe

Uczeñ: –

podaje daty uroczystoœci ku czci œw. W

ojciecha i œw. Stanis³awa, ojciecha i œw. Stanis³awa, streszcza ¿yciorysy œw. W wyjaœnia, kto to jest patron, opisuje pojêcie œwiêtoœci, przyjmuje odpowiedzialnoœæ za w³asne ¿ycie w d¹¿eniu do œwiêtoœci, planuje, jak realizowaæ powo³anie do œwiêtoœci. – – – – –

Metody Rozmowa kierowana, praca z tekstem, pogadanka, metoda s³oneczka.

Œrodki dydaktyczne

Pismo Œwiête, Katechizm Koœcio³a Katolickiego, ma³e kartki, kartki z zeszytu, teksty zawieraj¹ce ¿yciorysy œwiêtych patronów.

MODLITWA

Wzbudzenie intencji modlitwy do swojego patrona o szlachetne prze¿y- wanie swojego ¿ycia. Modlitwa – „Pod Twoj¹ obronê”.

WPROWADZENIE

U progu doros³ego ¿ycia stawiasz sobie wiele celów, wokó³ których po- winno, twoim zdaniem toczyæ siê Twoje ¿ycie. Na pewno chcia³byœ ukoñ- czyæ wymarzone studia, realizowaæ swoje wizje w pracy, dobrze zarabiaæ, za³o¿yæ rodzinê, posiadaæ samochód, dom i inne dobra. Nie neguj¹c takich planów, nasza wiara wskazuje nam tê radosn¹ prawdê, ¿e nasza ojczyzna jest w niebie, a my powo³ani jesteœmy do ¿ycia w zjednoczeniu z Bogiem i osi¹gania œwiêtoœci.

199 Istota œwiêtoœci polega na tym, ¿e cz³owiek przez wiarê i mi³oœæ w³¹cza siê w Chrystusowe dzie³o zbawienia.

– Co rozumiecie przez s³owo „œwiêtoœæ”?

Katecheta rozdaje uczniom ma³e kartki z wy¿ej wymienionym pytaniem, na które uczniowie daj¹ odpowiedŸ. Po odczytaniu odpowiedzi katecheta wspólnie z uczniami wybiera najbardziej trafne okreœlenia i zapisuje je w formie s³oneczka na tablicy. Oto przyk³ad:

zjednoczenie z Bogiem s³u¿enie bliŸnim

ŒWIÊTOŒÆ

pobo¿noœæ radoœæ

„Kanonizuj¹c niektórych wiernych, to znaczy og³aszaj¹c w sposób uro- czysty, ¿e ci wierni praktykowali heroicznie cnoty i ¿yli w wiernoœci ³asce Bo¿ej, Koœció³ uznaje moc Ducha œwiêtoœci, który jest w nim, oraz umacnia nadziejê wiernych, daj¹c im œwiêtych jako wzory i orêdowników. <W ci¹gu ca³ej historii Koœcio³a w okolicznoœciach najtrudniejszych œwiête i œwiêci byli zawsze Ÿród³em i pocz¹tkiem odnowy> (...)” (KKK 828).

– Kim dla nas s¹ œwiêci?

Œwiêtoœæ nie czyni wokó³ siebie rozg³osu i dlatego nie jest ³atwo j¹ od razu dostrzec. Œwiêci nie nosz¹ wokó³ g³owy aureoli, œwiêtoœæ ich kryje siê zwykle pod pow³ok¹ pokory, ale mimo wszystko, gdy tylko bli¿ej siê z ni¹ zetkn¹æ, dziwnie promieniuje i poci¹ga.

Dziœ skupimy siê wokó³ dwóch patronów, szczególnie zwi¹zanych z na- sz¹ Ojczyzn¹ – œw. Wojciechem i œw. Stanis³awem. Ich ¿ycie i dzia³alnoœæ apostolska godne s¹ naœladowania równie¿ przez nas, ludzi wspó³czesnych.

ROZWINIÊCIE

Katecheta nawi¹zuje dialog z uczniami: Co oznacza s³owo „patron”?, dochodz¹c do konkluzji: patron – œwiêty lub anio³, który z nieba roztacza opiekê nad koœcio³em, miastem, krajem, diecezj¹, pewnymi osobami, sta- nami lub zawodami. Modlimy siê do nich jako do wspomo¿ycieli w okre-

œlonych sytuacjach ¿yciowych i w chorobie. Œwiêty jest te¿ patronem tej 199

Istota œwiêtoœci polega na tym, ¿e cz³owiek przez wiarê i mi³oœæ w³¹cza siê w Chrystusowe dzie³o zbawienia.

– Co rozumiecie przez s³owo „œwiêtoœæ”?

Katecheta rozdaje uczniom ma³e kartki z wy¿ej wymienionym pytaniem, na które uczniowie daj¹ odpowiedŸ. Po odczytaniu odpowiedzi katecheta wspólnie z uczniami wybiera najbardziej trafne okreœlenia i zapisuje je w formie s³oneczka na tablicy. Oto przyk³ad:

zjednoczenie z Bogiem s³u¿enie bliŸnim

ŒWIÊTOŒÆ

pobo¿noœæ radoœæ

„Kanonizuj¹c niektórych wiernych, to znaczy og³aszaj¹c w sposób uro- czysty, ¿e ci wierni praktykowali heroicznie cnoty i ¿yli w wiernoœci ³asce Bo¿ej, Koœció³ uznaje moc Ducha œwiêtoœci, który jest w nim, oraz umacnia nadziejê wiernych, daj¹c im œwiêtych jako wzory i orêdowników. <W ci¹gu ca³ej historii Koœcio³a w okolicznoœciach najtrudniejszych œwiête i œwiêci byli zawsze Ÿród³em i pocz¹tkiem odnowy> (...)” (KKK 828).

– Kim dla nas s¹ œwiêci?

Œwiêtoœæ nie czyni wokó³ siebie rozg³osu i dlatego nie jest ³atwo j¹ od razu dostrzec. Œwiêci nie nosz¹ wokó³ g³owy aureoli, œwiêtoœæ ich kryje siê zwykle pod pow³ok¹ pokory, ale mimo wszystko, gdy tylko bli¿ej siê z ni¹ zetkn¹æ, dziwnie promieniuje i poci¹ga.

Dziœ skupimy siê wokó³ dwóch patronów, szczególnie zwi¹zanych z na- sz¹ Ojczyzn¹ – œw. W

ojciechem i œw. Stanis³awem. Ich ¿ycie i dzia³alnoœæ apostolska godne s¹ naœladowania równie¿ przez nas, ludzi wspó³czesnych.

ROZWINIÊCIE

Katecheta nawi¹zuje dialog z uczniami: Co oznacza s³owo „patron”?, dochodz¹c do konkluzji: patron – œwiêty lub anio³, który z nieba roztacza opiekê nad koœcio³em, miastem, krajem, diecezj¹, pewnymi osobami, sta- nami lub zawodami. Modlimy siê do nich jako do wspomo¿ycieli w okre- œlonych sytuacjach ¿yciowych i w chorobie. Œwiêty jest te¿ patronem tej

200

osoby, która nosi jego imiê. Patronem jest równie¿ fundator jakiegoœ ko-

œcio³a lub kaplicy.

Analiza tekstów biblijnych.

„B³ogos³awieni jesteœcie, gdy [ludzie] wam ur¹gaj¹ i przeœladuj¹ was, i gdy z mego powodu mówi¹ k³amliwie wszystko z³e na was. Cieszcie siê i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie. Tak bowiem prze-

œladowali proroków, którzy byli przed wami” (Mt 5,11-12).

„Wszystko bowiem, co jest na œwiecie, a wiêc: po¿¹dliwoœæ cia³a, po¿¹- dliwoœæ oczu i pycha tego ¿ycia nie pochodzi od Ojca, lecz od œwiata. Œwiat zaœ przemija, a z nim jego po¿¹dliwoœæ; kto zaœ wype³nia wolê Bo¿¹, ten trwa na wieki” (1J 2,16-17).

„(...) co siê tyczy poprzedniego sposobu ¿ycia – trzeba porzuciæ dawne- go cz³owieka, który ulega zepsuciu na skutek zwodniczych ¿¹dz, odnawiaæ siê duchem w waszym myœleniu i przyoblec cz³owieka nowego, stworzone- go wed³ug Boga, w sprawiedliwoœci i prawdziwej œwiêtoœci” (Ef 4,22-24).

„B¹dŸcie wiêc wy doskonali, jak doskona³y jest Ojciec wasz niebieski”

(Mt 5,48).

– Do kogo odnosz¹ siê te s³owa?

– Do czego Bóg powo³uje wszystkich ludzi?

– Jakie zadanie stawia Bóg przed nami?

Uczniowie otrzymuj¹ kartki z ¿yciorysami œwiêtych Wojciecha i Stani- s³awa.

Czytaj¹c teksty, zwracaj¹ uwagê na cechy, dziêki którym biskupi Woj- ciech i Stanis³aw zas³u¿yli sobie na miano œwiêtych. Podsumowaniem dys- kusji bêdzie sporz¹dzonie tabeli.

„Œwiêty Wojciech urodzi³ siê oko³o roku 956 w Libicach, na terenie Czech, jako przedostatni z siedmiu synów mo¿nej rodziny S³awnikowiców. Rodzi- ce wczeœnie przeznaczyli go do stanu duchownego, kszta³ci³ siê w Magde- burgu pod opiek¹ tamtejszego arcybiskupa Adalberta. Z Magdeburga jako dwudziestopiêcioletni subdiakon wraca do Czech, przyjmuje resztê œwiê- ceñ. 3 czerwca 983 roku otrzymuje pastora³, a pod koniec tego miesi¹ca zostaje konsekrowany na biskupa Pragi.

Wbrew powszechnie przyjêtemu zwyczajowi nie obj¹³ diecezji w para- dzie, manifestacyjnie, ale boso. Skromne dobra biskupie dzieli³ na utrzyma-

200

osoby, która nosi jego imiê. Patronem jest równie¿ fundator jakiegoœ ko-

œcio³a lub kaplicy. Analiza tekstów biblijnych.

„B³ogos³awieni jesteœcie, gdy [ludzie] wam ur¹gaj¹ i przeœladuj¹ was, i gdy z mego powodu mówi¹ k³amliwie wszystko z³e na was. Cieszcie siê i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie. Tak bowiem prze- œladowali proroków, którzy byli przed wami” (Mt 5,1

1-12).

„Wszystko bowiem, co jest na œwiecie, a wiêc: po¿¹dliwoœæ cia³a, po¿¹- dliwoœæ oczu i pycha tego ¿ycia nie pochodzi od Ojca, lecz od œwiata. Œwiat zaœ przemija, a z nim jego po¿¹dliwoœæ; kto zaœ wype³nia wolê Bo¿¹, ten trwa na wieki” (1J 2,16-17).

„(...) co siê tyczy poprzedniego sposobu ¿ycia – trzeba porzuciæ dawne- go cz³owieka, który ulega zepsuciu na skutek zwodniczych ¿¹dz, odnawiaæ siê duchem w waszym myœleniu i przyoblec cz³owieka nowego, stworzone- go wed³ug Boga, w sprawiedliwoœci i prawdziwej œwiêtoœci” (Ef 4,22-24).

„B¹dŸcie wiêc wy doskonali, jak doskona³y jest Ojciec wasz niebieski” (Mt 5,48).

– Do kogo odnosz¹ siê te s³owa? – Do czego Bóg powo³uje wszystkich ludzi? – Jakie zadanie stawia Bóg przed nami?

Uczniowie otrzymuj¹ kartki z ¿yciorysami œwiêtych Wojciecha i Stani- s³awa.

Czytaj¹c teksty, zwracaj¹ uwagê na cechy , dziêki którym biskupi Woj- ciech i Stanis³aw zas³u¿yli sobie na miano œwiêtych. Podsumowaniem dys- kusji bêdzie sporz¹dzonie tabeli.

„Œwiêty Wojciech urodzi³ siê oko³o roku 956 w Libicach, na terenie Czech, jako przedostatni z siedmiu synów mo¿nej rodziny S³awnikowiców. Rodzi- ce wczeœnie przeznaczyli go do stanu duchownego, kszta³ci³ siê w Magde- burgu pod opiek¹ tamtejszego arcybiskupa Adalberta. Z Magdebur

ga jako Wbrew powszechnie przyjêtemu zwyczajowi nie obj¹³ diecezji w para- dwudziestopiêcioletni subdiakon wraca do Czech, przyjmuje resztê œwiê- ceñ. 3 czerwca 983 roku otrzymuje pastora³, a pod koniec tego miesi¹ca zostaje konsekrowany na biskupa Pragi. dzie, manifestacyjnie, ale boso. Skromne dobra biskupie dzieli³ na utrzyma-

201 nie budynków i sprzêtu koœcielnego, na potrzeby w³asne i kleru katedralne- go, na ubogich i wiêŸniów, których sam odwiedza³, wys³uchuj¹c skarg i zaopatruj¹c potrzeby. Szczególnie du¿o starañ poœwiêci³ sprawie wykupu niewolników – chrzeœcijan, których ¯ydzi sprzedawali do krajów muzu³- mañskich. Jeden z jego biografów pisze, ¿e mia³ mu siê pojawiæ we œnie Chrystus, mówi¹c: <Oto jestem znowu sprzedawany, a ty œpisz?> Scenê tê przedstawia jedna z osiemnastu br¹zowych rzeŸb na s³ynnych drzwiach gnieŸnieñskich.

Zetkn¹wszy siê w Italii z Ottonem III, zacz¹³ snuæ plany dzia³alnoœci misyjnej, do czego zachêca³ go cesarz. Przyby³ do Polski. Tu podsuniêto mu myœl o pogañskich Prusach, nêkaj¹cych raz po raz granice pañstwa Bo- les³awa Chrobrego. Pop³yn¹³ ³odzi¹ do Gdañska, stamt¹d zaœ – morzem – w kierunku ujœcia Prego³y. Nie zosta³ goœcinnie przyjêty: od pocz¹tku Pru- sowie okazywali mu wrogoœæ, a kiedy mimo to próbowa³ rozpocz¹æ pracê misyjn¹, zosta³ zabity przez pogañskiego kap³ana w bli¿ej nie znanej miej- scowoœci, identyfikowanej dziœ jako Têkity lub Truso. Odciêto mu g³owê i wbito na ¿erdŸ. Cudem uratowani dwaj jego towarzysze zdali w GnieŸnie relacjê o mêczeñskiej œmierci œw. Wojciecha. Boles³aw Chrobry wykupi³ jego cia³o i pochowa³ z honorami.

W roku 999 papie¿ Sylwester II uroczyœcie wpisa³ go w poczet œwiêtych.

Staraniem Boles³awa Chrobrego i za poparciem cesarza papie¿ utworzy³ wówczas w GnieŸnie metropoliê, której patronem zosta³ œw. Wojciech. Uro- czystej proklamacji metropolii dokonano w roku 1000, na zorganizowanym z wielk¹ okaza³oœci¹ zjeŸdzie gnieŸnieñskim, na który – z pielgrzymk¹ do grobu œwiêtego – przyby³ cesarz Otton III.

Œwiêto jego obchodzi siê w Polsce 23 kwietnia” (H. Sros SJ, F. Sowa,

„Twoje imiê”, Kraków 1975, s. 536-537).

„Œwiêty Stanis³aw urodzi³ siê oko³o roku 1020 w Szczepanowie. Syn Wielis³awa i Bogny przyszed³ na œwiat po trzydziestu latach po¿ycia ma³-

¿eñskiego. Pobiera³ nauki w szkole katedralnej w GnieŸnie, potem (rzeko- mo w Pary¿u). Po powrocie do kraju otrzyma³ œwiêcenia kap³añskie z r¹k krakowskiego biskupa Lamberta. Zas³yn¹³ prêdko jako wymowny kazno- dzieja i gorliwy misjonarz ziemi ma³opolskiej. Po œmierci biskupa Lamber- ta w roku 1072, na ¿¹danie duchowieñstwa i króla Boles³awa Œmia³ego, obj¹³ stolicê biskupi¹ w Krakowie. G³oœne by³y jego uczynki mi³osierdzia, troska o ubogich, wdowy i sieroty, którym oddawa³ wszystko, co posiada³.

Trudno dziœ ustaliæ pocz¹tek konfliktu miêdzy biskupem Stanis³awem a kró- lem Boles³awem. Prawdopodobnie jego pod³o¿em by³y przeci¹gaj¹ce siê 201

nie budynków i sprzêtu koœcielnego, na potrzeby w³asne i kleru katedralne-

go, na ubogich i wiêŸniów, których sam odwiedza³, wys³uchuj¹c skar

g ojciech. Uro- ojciecha. Boles³aw Chrobry wykupi³ Œwiêto jego obchodzi siê w Polsce 23 kwietnia” (H. Sros SJ, F. Sowa, Zetkn¹wszy siê w Italii z Ottonem III, zacz¹³ snuæ plany dzia³alnoœci W roku 999 papie¿ Sylwester II uroczyœcie wpisa³ go w poczet œwiêtych. i wbito na ¿erdŸ. Cudem uratowani dwaj jego towarzysze zdali w GnieŸnie grobu œwiêtego – przyby³ cesarz Otton III. z wielk¹ okaza³oœci¹ zjeŸdzie gnieŸnieñskim, na który – z pielgrzymk¹ do czystej proklamacji metropolii dokonano w roku 1000, na zorganizowanym wówczas w GnieŸnie metropoliê, której patronem zosta³ œw. W Staraniem Boles³awa Chrobrego i za poparciem cesarza papie¿ utworzy³ jego cia³o i pochowa³ z honorami. relacjê o mêczeñskiej œmierci œw. W scowoœci, identyfikowanej dziœ jako Têkity lub Truso. Odciêto mu g³owê i zaopatruj¹c potrzeby. Szczególnie du¿o starañ poœwiêci³ sprawie wykupu misyjn¹, zosta³ zabity przez pogañskiego kap³ana w bli¿ej nie znanej miej- sowie okazywali mu wrogoœæ, a kiedy mimo to próbowa³ rozpocz¹æ pracê w kierunku ujœcia Prego³y. Nie zosta³ goœcinnie przyjêty: od pocz¹tku Pru- les³awa Chrobrego. Pop³yn¹³ ³odzi¹ do Gdañska, stamt¹d zaœ – morzem – mu myœl o pogañskich Prusach, nêkaj¹cych raz po raz granice pañstwa Bo- misyjnej, do czego zachêca³ go cesarz. Przyby³ do Polski. Tu podsuniêto gnieŸnieñskich. przedstawia jedna z osiemnastu br¹zowych rzeŸb na s³ynnych drzwiach Chrystus, mówi¹c: <Oto jestem znowu sprzedawany, a ty œpisz?> Scenê tê mañskich. Jeden z jego biografów pisze, ¿e mia³ mu siê pojawiæ we œnie niewolników – chrzeœcijan, których ¯ydzi sprzedawali do krajów muzu³- „Twoje imiê”, Kraków 1975, s. 536-537).

„Œwiêty Stanis³aw urodzi³ siê oko³o roku 1020 w Szczepanowie. Syn Wielis³awa i Bogny przyszed³ na œwiat po trzydziestu latach po¿ycia ma³- ¿eñskiego. Pobiera³ nauki w szkole katedralnej w GnieŸnie, potem (rzeko- mo w Pary¿u). Po powrocie do kraju otrzyma³ œwiêcenia kap³añskie z r¹k krakowskiego biskupa Lamberta. Zas³yn¹³ prêdko jako wymowny kazno- dzieja i gorliwy misjonarz ziemi ma³opolskiej. Po œmierci biskupa Lamber- ta w roku 1072, na ¿¹danie duchowieñstwa i króla Boles³awa Œmia³ego, obj¹³ stolicê biskupi¹ w Krakowie. G³oœne by³y jego uczynki mi³osierdzia, troska o ubogich, wdowy i sieroty, którym oddawa³ wszystko, co posiada³. Trudno dziœ ustaliæ pocz¹tek konfliktu miêdzy biskupem Stanis³awem a kró- lem Boles³awem. Prawdopodobnie jego pod³o¿em by³y przeci¹gaj¹ce siê

202

wojny, prowadzone przez króla na Rusi. W tym czasie w kraju szerzy³o siê bezprawie. Wielu ¿o³nierzy na wieœæ o tym, co dzieje siê w kraju, opuœci³o króla i wróci³o do domu. Po powrocie z wyprawy król Boles³aw okrutnie ukara³ ¿o³nierzy, którzy go opuœcili, ich ¿ony i rodziny. Rezultatem konflik- tu by³a kl¹twa koœcielna, jak¹ biskup rzuci³ na króla. W rewan¿u 8 maja 1079 roku biskup, który wówczas celebrowa³ Mszê w koœciele na Ska³ce, pad³ zabity przez siepaczy królewskich albo te¿ – jak chce póŸniejszy prze- kaz – przez samego króla. Ostatecznie jeszcze w tym samym roku król Bo- les³aw ratowa³ siê ucieczk¹ na Wêgry, natomiast pamiêæ biskupa przemie- ni³a siê w czeœæ.

Biskup Stanis³aw zosta³ zaliczony w poczet œwiêtych przez papie¿a In- nocentego IV 17 wrzeœnia 1253 roku. Na uroczystoœæ kanonizacji, maj¹c¹ miejsce w Polsce, przybyli prawie wszyscy ksi¹¿êta i biskupi polscy oraz ogromne rzesze pielgrzymów ze wszystkich dzielnic i ksiêstw. Chocia¿ ca³y nasz kraj by³ rozbity na dzielnice, w Krakowie, przy relikwiach œw. Stani- s³awa, wszyscy uœwiadomili sobie, ¿e s¹ dzieæmi jednej ojczyzny. W ten sposób œw. Stanis³aw sta³ siê patronem jednoœci narodu polskiego. Uroczy- stoœci ku czci œw. Stanis³awa obchodzimy w Polsce 8 maja” (H. Sros SJ, F. Sowa, „Twoje imiê”, Kraków 1975, s. 186-187).

– Jak dziœ realizowaæ powo³anie do œwiêtoœci?

„(...) Œwiêty Stanis³aw by³ biskupem krakowskim, jak o tym œwiadcz¹

Ÿród³a historyczne, przez siedem lat. Ten, pochodz¹cy z pobliskiego Szcze- panowa, biskup-rodak obj¹³ stolicê krakowsk¹ w 1072 roku, aby opuœciæ j¹, ponosz¹c œmieræ z r¹k króla Boles³awa Œmia³ego, w 1079 roku. Dzieñ œmierci

РSkromnoϾ;

– Opieka nad biednymi;

– Troska o wiêŸniów;

– Ubóstwo;

– Gorliwoœæ w g³oszeniu s³o- wa Bo¿ego;

– Odwaga.

Œwiêty Wojciech

– Gorliwy misjonarz;

– Uczynki mi³osierdzia;

– Troska o ubogich, wdowy i sieroty;

РSkromnoϾ;

– Obrona uciœnionych;

– Umi³owanie ojczyzny.

Œwiêty Stanis³aw Cechy, dziêki którym biskupi zas³u¿yli sobie na miano œwiêtych

202

wojny, prowadzone przez króla na Rusi. W tym czasie w kraju szerzy³o siê bezprawie. Wielu ¿o³nierzy na wieœæ o tym, co dzieje siê w kraju, opuœci³o

króla i wróci³o do domu. Po powrocie z wyprawy król Boles³aw okrutnie

ukara³ ¿o³nierzy, którzy go opuœcili, ich ¿ony i rodziny

. Rezultatem konflik- woje imiê”, Kraków 1975, s. 186-187). Biskup Stanis³aw zosta³ zaliczony w poczet œwiêtych przez papie¿a In- 1079 roku biskup, który wówczas celebrowa³ Mszê w koœciele na Ska³ce, pad³ zabity przez siepaczy królewskich albo te¿ – jak chce póŸniejszy prze- kaz – przez samego króla. Ostatecznie jeszcze w tym samym roku król Bo- les³aw ratowa³ siê ucieczk¹ na Wêgry, natomiast pamiêæ biskupa przemie- ni³a siê w czeœæ. tu by³a kl¹twa koœcielna, jak¹ biskup rzuci³ na króla. W rewan¿u 8 maja miejsce w Polsce, przybyli prawie wszyscy ksi¹¿êta i biskupi polscy oraz ogromne rzesze pielgrzymów ze wszystkich dzielnic i ksiêstw. Chocia¿ ca³y nasz kraj by³ rozbity na dzielnice, w Krakowie, przy relikwiach œw. Stani- s³awa, wszyscy uœwiadomili sobie, ¿e s¹ dzieæmi jednej ojczyzny. W ten sposób œw. Stanis³aw sta³ siê patronem jednoœci narodu polskiego. Uroczy- stoœci ku czci œw. Stanis³awa obchodzimy w Polsce 8 maja” (H. Sros SJ, F. Sowa, „T nocentego IV 17 wrzeœnia 1253 roku. Na uroczystoœæ kanonizacji, maj¹c¹

– Jak dziœ realizowaæ powo³anie do œwiêtoœci?

„(...) Œwiêty Stanis³aw by³ biskupem krakowskim, jak o tym œwiadcz¹ Ÿród³a historyczne, przez siedem lat. Ten, pochodz¹cy z pobliskiego Szcze- panowa, biskup-rodak obj¹³ stolicê krakowsk¹ w 1072 roku, aby opuœciæ j¹, ponosz¹c œmieræ z r¹k króla Boles³awa Œmia³ego, w 1079 roku. Dzieñ œmierci

– Skromnoœæ; – Opieka nad biednymi; – Troska o wiêŸniów; –

Ubóstwo; –

Gorliwoœæ w g³oszeniu s³o-

wa Bo¿ego; – Odwaga.

Œwiêty Wojciech

– Gorliwy misjonarz; – Uczynki mi³osierdzia; – Troska o ubogich, wdowy i sieroty; – Skromnoœæ; – Obrona uciœnionych; – Umi³owanie ojczyzny.

Œwiêty Stanis³aw

Cechy, dziêki którym biskupi zas³u¿yli sobie na miano œwiêtych

203 wedle Ÿróde³ wypad³ 11 kwietnia — w tym te¿ dniu wspomina œw. Stanis³a- wa kalendarz liturgiczny Koœcio³a powszechnego. W Polsce œwiêto Bisku- pa Mêczennika zwi¹za³o siê od stuleci z dat¹ 8 maja — i nadal pozostaje z ni¹ zwi¹zane. (...) Œwiêty Stanis³aw, którego od epoki chrztu dzieli prawie ca³e stulecie, symbolizuje ten moment w szczególny sposób przez to, ¿e da³

œwiadectwo Chrystusowi, przelewaj¹c krew. Sakrament bierzmowania w ¿y- ciu ka¿dego chrzeœcijanina, zazwyczaj m³odego, bo m³odzie¿ przyjmuje ten sakrament – Polska te¿ wówczas by³a m³odym narodem i pañstwem – ma przyczyniæ siê do tego, aby by³ on na miarê swojego ¿ycia i powo³ania rów- nie¿ <œwiadkiem Chrystusa>” (Jan Pawe³ II, Kraków, 9 czerwca 1979 r.).

ZAKOÑCZENIE

Nie ma takich warunków ¿ycia lub pracy, wœród których nie wyrós³by jakiœ œwiêty lub œwiêta. Wszêdzie jest to mo¿liwe, bo œwiêtoœæ zale¿y nie tyle od natury cz³owieka czy od warunków, w jakich ¿yje, ile od jego ³¹cz- noœci i wspó³pracy z Bogiem. Chrystus wezwa³ chrzeœcijan wszystkich cza- sów do œwiêtoœci. Œwiêci Wojciech i Stanis³aw odpowiedzieli na to wezwa- nie. W warunkach swojego codziennego ¿ycia wype³niali nakazy Ewange- lii. W sobie i w swoim œrodowisku zwalczali z³o. Ca³e ich ¿ycie by³o s³u¿b¹ Bogu i ludziom. Czynili to wszystko w sposób bohaterski. ród³em ich

œwiêtoœci by³o s³owo Bo¿e, sakramenty, a zw³aszcza Eucharystia.

P o m y œ l m y :

– W czym œwiêci s¹ podobni do nas?

– Co ³¹czy nas ze œwiêtymi?

– Kogo Bóg wezwa³ do œwiêtoœci?

ZESZYT UCZNIA

Bóg powo³uje wszystkich nas do œwiêtoœci. Œwiêty Wojciech i œw. Stani- s³aw potrafili w sposób œwiêty prze¿yæ swoje ¿ycie, a dziœ s¹ dla nas przy- k³adem, jak œwiêtoœæ osi¹gaæ. Nie bójmy siê myœleæ o swojej œwiêtoœci jako o naturalnym elemencie naszego ¿ycia. Tyle bêdzie w nas œwiêtoœci, ile bêdzie w nas mi³oœci do Boga i drugiego cz³owieka.

PRACA DOMOWA

Pomódl siê do swego patrona o dobre i œwiête ¿ycie.

203

wedle Ÿróde³ wypad³ 11 kwietnia — w tym te¿ dniu wspomina œw

. Stanis³a- chrzeœcijanina, zazwyczaj m³odego, bo m³odzie¿ przyjmuje ten wa kalendarz liturgiczny Koœcio³a powszechnego. W Polsce œwiêto Bisku- pa Mêczennika zwi¹za³o siê od stuleci z dat¹ 8 maja — i nadal pozostaje z ni¹ zwi¹zane. (...) Œwiêty Stanis³aw, którego od epoki chrztu dzieli prawie ca³e stulecie, symbolizuje ten moment w szczególny sposób przez to, ¿e da³ œwiadectwo Chrystusowi, przelewaj¹c krew. Sakrament bierzmowania w ¿y- ciu ka¿dego sakrament – Polska te¿ wówczas by³a m³odym narodem i pañstwem – ma przyczyniæ siê do tego, aby by³ on na miarê swojego ¿ycia i powo³ania rów- nie¿ <œwiadkiem Chrystusa>” (Jan Pawe³ II, Kraków, 9 czerwca 1979 r .).

ZAKOÑCZENIE

Nie ma takich warunków ¿ycia lub pracy, wœród których nie wyrós³by jakiœ œwiêty lub œwiêta. Wszêdzie jest to mo¿liwe, bo œwiêtoœæ zale¿y nie tyle od natury cz³owieka czy od warunków, w jakich ¿yje, ile od jego ³¹cz- noœci i wspó³pracy z Bogiem. Chrystus wezwa³ chrzeœcijan wszystkich cza- sów do œwiêtoœci. Œwiêci Wojciech i Stanis³aw odpowiedzieli na to wezwa- nie. W warunkach swojego codziennego ¿ycia wype³niali nakazy Ewange- lii. W sobie i w swoim œrodowisku zwalczali z³o. Ca³e ich ¿ycie by³o s³u¿b¹ Bogu i ludziom. Czynili to wszystko w sposób bohaterski. ród³em ich œwiêtoœci by³o s³owo Bo¿e, sakramenty, a zw³aszcza Eucharystia.

Po my

œl my

: W czym œwiêci s¹ podobni do nas? Co ³¹czy nas ze œwiêtymi? Kogo Bóg wezwa³ do œwiêtoœci? – – –

ZESZYT UCZNIA Bóg powo³uje wszystkich nas do œwiêtoœci. Œwiêty Wojciech i œw

. Stani- s³aw potrafili w sposób œwiêty prze¿yæ swoje ¿ycie, a dziœ s¹ dla nas przy- k³adem, jak œwiêtoœæ osi¹gaæ. Nie bójmy siê myœleæ o swojej œwiêtoœci jako o naturalnym elemencie naszego ¿ycia. Tyle bêdzie w nas œwiêtoœci, ile bêdzie w nas mi³oœci do Boga i drugiego cz³owieka.

PRACA DOMOWA Pomódl siê do swego patrona o dobre i œwiête ¿ycie.

204

MODLITWA

Ojcze Niebieski, nasze ¿ycie jest drog¹ do Ciebie. Wspieraj nas w tej drodze swoim b³ogos³awieñstwem i prowadŸ drogami œwiêtoœci, jak pro- wadzi³eœ biskupów Wojciecha i Stanis³awa. Zawierzamy Ci nasze m³ode

¿ycie, bo tylko z Tob¹ bêdzie ono piêknie prze¿yte. Amen.

204

MODLITWA

Ojcze Niebieski, nasze ¿ycie jest drog¹ do Ciebie. Wspieraj nas w tej drodze swoim b³ogos³awieñstwem i prowadŸ drogami œwiêtoœci, jak pro- wadzi³eœ biskupów Wojciecha i Stanis³awa. Zawierzamy Ci nasze m³ode ¿ycie, bo tylko z Tob¹ bêdzie ono piêknie prze¿yte. Amen.