Pranie - Alicja Barton - fragment relacji świadka historii [TEKST]

Z babcią [Karolinką] lubiłyśmy sobie postać na drodze przed domem, bo z naszego wzgórza było widać wspaniałą łunę Lublina – miasto było tylko 12 kilometrów od nas [od

W pewnym momencie ta piłka poturlała się w dół, w stronę tego stawu, który był zarośnięty żabim skrzekiem. Na szczęście zobaczył to jeden z kolegów

W lecie cała [ulica] Lubartowska przychodziła, bo na naszym podwórku znajdowało się boisko szkoły energetycznej.. Dzieci schodziły się z

Kiedyś nie było kanalizacji i raniutko trzeba było nieraz szybko zamykać okna, bo jak przejechał szambowóz, to i strużka wzdłuż ulicy szła niestety – a wraz z nią

Ludzie jeździli też na organizowane wycieczki [do ZSRR] i przeważnie przywozili złoto, obrączki i to wszystko przerabiało też się później. Była umowa, że można było

To nie był domiar, tylko braliśmy miarę - jak się robi kozaki - czy tęgość łydki, wysokość łydki, przez piętę, przez palce, przez podbicie. Miałam paru

Jeszcze był młodym człowiekiem, jak się skończyła wojna to on miał 20 lat, to młody człowiek. Ale wtedy się wszystko wcześnie zaczynało, i małżeństwo, i zakładanie rodzin,

Nie zabierałam głosu, jak były dyskusje, bo po prostu wszyscy wiedzieli z jakiej ja jestem rodziny.. Była to tylko troska o