• Nie Znaleziono Wyników

Acta Curiae Archiepiscopalis Olomucensis 1918, nr 5.

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "Acta Curiae Archiepiscopalis Olomucensis 1918, nr 5."

Copied!
8
0
0

Pełen tekst

(1)

acta curiac arcłjiepiscopalis Olomucensis. ■

Nr. 6982.

Praescripta novi Codicis iuris canonici de Sacramento confirmationis.

Cum praescripta Codicis iuris canonici die Pentecostes anni 1918 id est a die 19. mensis Maii a. v.

vim obligandi habere incipiant et hac ipsa die in Ecclesia metropolitana Sacramentum confirmationis confe­

ratur. opportunum censemus publicare, quae Codex memoratus de hoc Sacramento contineat.

Textus Codicis hac de resonat: ,

De confirmatione.

Can. 780.

Sacramentum confirmationis conferri debet per manus impositionem cum unctione chrismatis in tionte et per verba in pontificalibus libris ab Ecclesia probatis praescripta.

Can. 781.

§ 1. Chrisma, in sacramento confirmationis adhibendum, debet esse ab Episcopo consecratum, etiamsi sacramentum a presbytero, ex iure vel ex apostolico induito, ministretur.

§ 2. Unctio autem ne fiat aliquo instrumento, sed ipsa ministri manu capiti confirmandi rite imposita.

CAPUT I.

S)e ministro confirmationis.

Can. 782.

§. 1. Ordinarius confirmationis minister est solus Episcopus.

S 2. Extraordinarius minister est presbyter, cui vel iure communi vel peculiari Sedis Apostolicae in­

duito ea facultas concessa sit.

§ 3. Hac facultate ipso iure gaudet, praeter S. R. E. Cardinales ad normam can. 239, § 1. n. 23, Abbas vel Praelatus nullius. Vicarius et Praefectus Apostolicus. qui tamen ea valide uti nequeunt, nisi intra fines sui territorii et durante munere tantum.

§ 4. Presbyter latini ritus cui, vi indulti. haec facultas competat, confirmationem valide confert solis fidelibus sui ritus, nisi in induito aliud expresse cautum fuerit.

S 5. Nefas est presbyteris ritus orientalis, qui facultate vel privilegio gaudent confirmationem una cum baptismo infantibus sui ritus conterendi, eandem ministrare infantibus latini litus.

Can. 783.

§ 1. Episcopus in sua dioecesi hoc sacramentum etiam extraneis legitime ministrat, nisi obstet expressa proprii eorum Ordinarii prohibitio.

§ 2. In aliena dioecesi indiget licentia Ordinarii loci saltem rationabiliter praesumpta, nisi agatur de propriis subditis, quibus confirmationem conterat privatim ac sine baculo et miti a.

Can. 784.

Presbytero quoque licet, si apostolico locali privilegio sit munitus, in designato sibi territorio confir­

mare etiam extraneos, nisi id ipsorum Ordinarii expresse vetuerint.

('.an. 785.

t? 1. Episcopus obligatione tenetur sacramentum hoc subditis rite et rationabiliter petentibus conterendi, praesertim tempore visitationis dioecesis.

§ 2. Eadem obligatione tenetur presbyter, privilegio apostolico donatus, erga illos quorum in favorem est concessa facultas.

(2)

54 -

§ 3. Ordinarius, legitima causa impeditus aut potestate confirmandi carens, debet quoad fieri possit, saltem intra quodlibet quinquennium providere, ut suis subditis hoc sacramentum administretur.

§ 4. Si graviter neglexerit sacramentum confirmationis suis subditis per se vel per alium ministrare, servetur praescriptum can. 274, n. 4.

CAPUT II.

S)e subiecto confirmationis.

Can. 786.

Aquis baptismi non ablutus valide confirmari nequit; praeterea, ut quis licite et fructuose confirmetur, debet esse in statu gratiae constitutus et, si usu rationis polleat, sufficienter instructus.

Can. 787.

Quamquam hoc sacramentum non est de necessitate medii ad salutem, nemini tamen licet, oblata occa­

sione, illud negligere; imo parochi curent, ut fideles ad illud opportuno tempore accedant.

Can. 788.

Licet sacramenti confirmationis administratio convenienter in Ecclesia Latina differatur ad septimum circiter aetatis annum, nihilominus etiam antea conferri potest, si infans in mortis periculo sit constitutus, vel ministro id expedire ob iustas et graves causas videatur.

Can. 789.

Confirmandi, si plures sint, adsint primae manuum impositioni seu extensioni, nec nisi expleto ritu discedant.

CAPUT III.

S)e tempore et loco confirmationis conferendae.

Can. 790.

Hoc sacramentum quovis tempore conferri potest: maxime autem decet illud administrari in hebdo­

mada Pentecostes.

Can. 791.

Licet proprius confirmationis administrandae locus ecclesia sit, ex causa tamen, quam minister iustam ac rationabilem iudicaverit, potest hoc sacramentum in quolibet alio decenti loco conferri.

Can. 792.

Episcopo ius est intra fines suae dioecesis confirmationem administrandi in locis quoque exemptis.

CAPUT IV.

S)e patrinis.

Can. 793.

Ex vetustissimo Ecclesiae more, ut in baptismo, ita etiam in confirmationo adhibendus est patrinus, si haberi possit.

Can. 794.

§ 1. Patrinus unum tantum confirmandum aut duos praesentet, nisi aliud iusta de causa ministro videatur.

§ 2. Unus quoque pro singulis confirmandis sit patrinus.

Can. 795.

Ut quis sit patrinus, oportet:

l.o Sit ipse quoque confirmatus, rationis usum assecutus et intentionem habeat id munus gerendi;

2.0 Nulli haereticae aut schismaticae sectae sit adscriptus, nec ulla ex poenis de quibus in can. 765, n. 2 per sententiam declaratoriam aut condemnatoriam notatus;

3.0 Non sit pater, mater, coniux confirmandi;

4.0 A confirmando eiusve parentibus vel tutoribus vel, hi si desint aut renuant, a ministro vel a pa­

rocho sit designatus;

5.

° Confirmandum in ipso confirmationis actu per se vel per procuratorem physice tangat.

Can. 796.

Ut quis licite ad patrini munus admittatur, oportet:

I.0 Sit alius a patrino baptismi, nisi rationabilis causa, iudicio ministri, aliud suadeat, aut statim post baptismum legitime confirmatio conferatur;

(3)

2.0 Sit eiusdem sexus ac confirmandus, nisi aliud ministro in casibus particularibus ex rationabili causa videatur;

3.0 Serventur praeterea praescripta can. 766.

(Can. 766. Ut autem quis licite patrinus admittatur, oportet:

l.o Decinum quartum suae aetatis annum attigerit, nisi aliud iusta de causa ministro videatur;

2.0 Non sit propter notorium delictum excommunicatus vel exclusus ab actibus legitimis vel infamis infamia iuris. quin tamen sententia intercesserit, nec sit interdictus aut alias publice criminosus vel infamis infamia facti:

3.o Fidei rudimenta noverit;

4.0 In nulla religione sit novitius vel professus, nisi necessitas urgeat et expressa habeatur venia Su­

perioris saltem localis;

5.o In sacris ordinibus non sit constitutus, nisi accedat expressa Ordinarii proprii licentia.) Can. 797.

Etiam ex valida confirmatione oritur inter confirmatum et patrinum cognatio spiritualis, ex qua patri­

nus obligatione tenetur confirmatum perpetuo sibi commendatum habendi eiusque Christianam educationem curandi.

CAPUT V.

S)e collatae confirmationis adnotatione et probatione.

Can. 798.

Nomina ministri, confirmatorum, parentum et patrinorum, diem ac locum confirmationis parochus in­

scribat in peculiari libro, praeter adnotationem in libro baptizatorum de qua in can. 270. S 2.

Can. 799.

Si proprius confirmati parochus praesens non fuerit, de collata confirmatione minister vel per se ipse vel per alium quamprimum eundem certiorem faciat.

Can. 800.

Ad collatam confirmationem probandam, modo nemini fiat praeiudicium, satis est unus testis omni ex­

ceptione maior, vel ipsius confirmati iusiurandum, nisi confirmatus fuerit in infantili aetate.

Nr. 6978.

Normae pro explicanda historia biblica in scholis.

Archiepiscopi et Episcopi Germaniae mense Augusto anni elapsi Fuldae coadunati suum duxerunt, contra quemdam periculosum abusum in explicanda historia biblica in scholis sanas et usu probatas normas pro tra­

denda historia biblica statuere. Quam enuntiationem. Episcopatus Germaniae publicamus, praesertim pro parte borussica huius Archidioecesis, ubi pro explicatione historiae biblicae in scholis tres horae in hebdomada sunt destinatae et explicatio ipsa per magistros scholae fit.

I

Kirchliche Grundsatze uber die Behandlting der Biblischen Geschichte im Reiigionsunterricht.

In den letzten Jahren ist in der padagogischen Literatur wiedcrholt eine Behandlung der Btblischen Geschichte in der Volksschulc empfohlen worden. die geeignet ist. das der Kirche anvertraute Glaubensgut zu gefahrden. Die in Eulda versammelt gewesencn Bischofe sehen sich daher veranlai.it. nachdriicklichst ihren Klerus und die mit dem Reiigionsunterricht betrauten katholischen Lehrer und Lehrerinnen auf diese Gefahren hinzuweisen. Es handelt sich in erster Linie um die Darbietung der Biblischen Geschichte durch die \’orerzahlung.

Nach der Anweisung der Katechetik ptiegt der Katechet. wenigstens bei langeren Lektionen, die Ab- schnitte der Biblischen Geschichte den Kindern zweimal vorzuerzahlen. Bei der ersten Vorerzahlung muli der Katechet den Text des Schulbuches hiiufig erweitern. Hauptsiichlich kommt diese Erweiterung auf der Unter- stufe in Betracht, seltener auf der Mittelstufe, am seltensten auf der Oberstufe. Fiir die Erweiterung geben die Methodiker folgende Regeln an:

1. Der Katechet umschreibt jene Ausdriicke im Text des Schulbuches, die seinen Schiilern noch un- verstandlich sind; zusammengesetzte Satze lost er moglichst in einfache auf.

2. Der Katechet tlicht in die Vorerzahlung kurze Erklarungen ein. Langere Erlauterungen sind in die Besprechung zu verschieben: geht das nicht. so sind sie der Stufe der Vorbereitung zuzuweisen.

(4)

56

3. Beim Text der hl. Geschichte liegt manches unausgesprochen zwischen den Zeilen. das Erwachsene und altere Kinder leicht aus sich hinzudenken kónnen, da sie bereits iiber die notwendigen Apper- zcptionshilfen verfiigen; jiingcre Kinder sind hierzu noch nicht tahig. Daher tiihrt der Katechet dieses bei jiingeren Kindern durch kleine Beifugungen in der Vorerzahlung cigcns aus. Solche ausmalende Erweiterung findet namentlich statt. wenn die Erzahlung auf dem Hohepunkte angclangt ist. Die Darbietung wird dadurch anschaulicher und wirkt intensiver aut das Gemiit der Kinder. Man er- weitcrt aber nicht nur durch Hinzufugen autiercr Geschehnisse, sondern auch durch Schilderung der Seelenvorgange der auftretenden biblischen Personen (psychologische \ ertiefung).

Schon didaktische Riicksichten tordern. dali der Katechet im Erwcitcrn vorsichtig ist und weises Mali hiilt: vor allem sind es aber theologische Grunde. die Vorsicht und MatJhaltung erheischen, zumal bei der oben unter 3 beschriebenen Erweiterung.

E o l g c n d e G r u n d s ii t z e m ii s s e n daher auf d a s g e w i s s e n h a f t e s t e beobachtet werden:

1. Die Erweiterung soli sieli tunlichst auf cinzclnc Siitzc beschriinken; cine Erweiterung durch Ein- fiigun ganzer Abschnittc oder vollige Umformung biblischcr Stiickc kann nicht gebilligt werden.

2. Die Zusiitze miissen durch die hl. Schrift selbst und dereń zuverlassige Exegesc verbiirgt sein oder aber aus der Natur der Sache sich ganz von selbst ergeben.

3. Die geschichtliche Wahrheit muli unangetastet blciben. Das Modernisiercn der Biblischen Geschichte ist daher vollig unzuliissig: man darf die Geschichte nicht aus dem Rahmen des biblischen Schau- platzes. der biblischen Zeit. der Sittcn und Gewohnheiten des biblischen Morgenlandes herausheben.

Wohl darf man jedoch bekannte moderne Verhiiltnisse zur Vergleichung und \ eranschaulichung heranziehen. damit die Kinder die Geschichte leichter auftassen. Es wird dieses aber schon aus didaktischen Griinden mehr bei der Besprechung ais bei der Vorerzahlung der Geschichte geschehen.

4. Der hl. Geschichte darf durch die Erweiterung die religiose Weihe nicht genommen werden. Daher sind die Erweiterungen nach Moglichkeit in der Sprache der hl. Schrift zu halten. triviale Ausdriicke aber unter allen Umstanden zu vermeiden. Das Herabziehen von Vorkommnissen der hl. Geschichte in die Sphiire des profanen und alltiiglichen l.cbcns muli unterblcibcn.

5. Intellektuelle und moralische Wunder. mit anderen Worten Wunder inncrhalb der geistigen Natur, d. h. Wirkungen. die iiber die natiirlichen Krafte des geschópflichen Erkennens und Wollens hinaus- gehen. wie wunderbare Erleuchtungen und Bekehrungen, diirfen nicht ais das Ergebnis einer rein naturgematlen. wenn auch unter dcm Einfluti der Gnade sich vollziehcnden psychologischen Ent- wicklung aufgefatit werden; sie sind vielmehr ais Wunder. ais ubernatiirliche und auflerordentliche Wirkungen darzustellen.

6. Die psvchologische Vertiefung diirfte wohl besser der Besprechung bezw. Auslegung zugewicsen werden. wenigstens, wenn sie eingehend ist. es sei denn. dafi den Kindern die Geschichte bereits aus dem friiheren Unterricht bekannt ist. so dali sie sogleich merken. die Ausmalung sei Zutat des Katechetcn und nicht Text der hl. Schrift. Man halte stets daran fest, dali bei der Erweiterung ein zuwenig nicht so schlimm ist wie ein zuviel. Hoher ais die Methode steht die Wahrheit. der die Methode dienen soli, die sie aber nicht gefahrden darf.

Nr. 6751.

Visitationes canonicae anno 1918 peragendae.

Eminentissimus Archipraesul in Domino expedire censet, ut Visitationes canonicae per DI). Archi- presbvteros et Decanos etiam hocce anno rite peragantur.

Conceditur autem, ut apparatus externus respectu saevientis belli omittatur.

Necessarium tamen, ut libri omnes in Cancellariis decanalibus et parochialibus perlustrentur. Cassae rite visitentur, ac ecclesiae cum sacristiis et coemeteriis pariter inspectioni sedulae subjiciantur. Quod scholas attinet, notandum, inspectionem quoad doctrinam religionis in parochiis minoribus in omnibus classibus esse peragendam. In maioribus parochiis saltem nonnulae classes examinentur.

Interrogatoria (dotaznfky. Eragebogen) secundum praescriptum formulare exarentur.

Integra relatio de visitatione peracta una cum allegatis praescriptis iusto tempore ab Officiis archi- presbvteralibus. resp. decanalibus Curiae archiepiscopali substernatur.

(5)

Nr. 6521.

Conferentiae pastorales Cleri Archidioecesanei anno 1918 celebrandae.

Pro conferentiis pastoralibus per singulos decanatus hocce anno celebrandis sequentia themata stanuntur:

I. Ćeho je knezi dbati a ćim jest mu se riditi pri sepsani pośledni vule a sice: a) dle pokazani cirkve sv.. b) dle statnich ptedpisu.

II. Ceho* poużije horlivv duchovni spravce, aby se co nejspiśe dovedel o tćżce nemocnych vc sve farnosti (zvlaste ve farnostech vćtśich) a mohl je vćas zaopatriti sv. svatostni umirajicich.

I. Was hat der Priester bei Abfassung seincs Testamentes zu beachten und zu befolgen und zwar:

a) geniati Vorschriften der hl. Kirche. b) gematl staat- lichen Verfiigungen.

II. Welche Mittel und Wege stehcn dem eifrigen Seelsorger zur Verfiigung, urn friiher Kenntnis von den schwer Kranken im Pfarrbezirkc ibesonders in grólieren Pfarrbezirken i zu erlangen. damit dieselben rcchtzeitig mit den hl. Sterbesakramentcn versehen werden kónnen.

PI. RR. 1)1). decani velint quaestiones hic propositas maturo tempore duobus sacerdotibus e decanatu tradere elucubrandas, ut iidem in conferentia ipsa a Pl. R. 1). decano convocanda de themate respectivo icfe- rant. Velint dein RR. sacerdotes consilia sua oretenus conferre votaque pandere. Protocollum conferentiae una cum elucubrationibus thematum iusto tempore Curiae archiepiscopali examinandum substernatur. Pro quavis conferentia exaretur consignatio sacerdotum, qui conferentiae interfuerunt presenćni listina. Prascnzliste in cuius sinistra parte — v jednom sloupci, in der ersten Kolumnę — inscribantur nomina omnium sacer­

dotum totius decanatus iuxta ordinem parochiarum et in parte dextra — v druhem sloupci. in der zwei- ten Kolumnę testetur quivis sacerdos in loco proprio subscriptione sua manu facta suam praesentiam.

l)e obligatione Venerab. Cleri memoratas conferentias adeundi habet (.an. 131 Codicis Juris Canonici

sequentia: ..

„In civitate episcopali et in singulis vicariatibus foraneis saepius in anno, diebus arbitrio Oidinam loci praestituendis, conventus habeantur, quos collationes seu conferentias vocant, de re morali et liturgica, quibus addi possunt aliae exercitationes, quas Ordinarius opportunas iudicaverit ad scientiam et pietatem deli­

corum promovendam.

Conventui interesse. aut deficiente conventu scriptam casuum solutionem mittere debent, nisi a loci Ordinario exemptionem antea expresse obtinuerint, tum omnes sacerdotes saeculares, tum religiosi licet exempti curam animarum habentes et etiam, si collatio in eorum domibus non habeatur, alii religiosi, qui facultatem audiendi confessiones ab Ordinario obtinuerunt."

0. 6946.

Oznameni poćtu vlasskych valecnych zajateu farni mi urady.

Abv mohla duchovni sprava vlasskych valecnych zajateu. kteh' v mensich pracovnich oddflech jsou v celem Rakousku potrouśeni, byti ućelnć zafizena, budiż od dust. farnich uradii co nejdfive pocet vlas­

skych valećnych zajateu v jejich farnostech. jhkoż i każda pozdćjśi zmena oznamena c. a k. polnimu superioratu ve Vidni, IX.. Rossauerkaserne.

Nr. 6946.

Die Bekanntgabe der Zahl der italienischen Kriegsgefangenen durch die hochw. Pfarramter.

Um dic Pastorierung der italienischen Kriegs­

gefangenen, welche sich in kleineren Arbeitspartien iń ganz Ósterreich zerstreut befinden, zweckmafiig durchzufiihren, haben die hochw. Pfarramter die Zahl der italienischen Kriegsgefangenen in ihrem Pfarr- sprengel. sowie jede spatere \ eranderung an das k. u. k.

Feldsuperiorat Wien. IX.. Rossauerkaserne. ehestens bekanntzugeben.

Ć. 6808.

Sbirka pradla pro vojiny ze zajeti se vra- cejici.

Vojinove ze zajeti ruskeho se vracejici nemaji bud' żadneho pradla. nebo pradlo nedostateene. Pone-

Nr. 6808.

Waschesammlung fiir die aus der Kriegs- gefangenschaft zuriickkehrenden Soldaten.

Die aus der russischen Kriegsgefangenschaftzuriick- kehrenden Soldaten haben entweder keine. oder eine

t

(6)

— 5<S

vadż tomu nedostatku musi byti. odpomożeno, nemaji-li wpuknouti a śifiti se nakaźlire nemoci, zvlaśtć skvmity tyf a jelikoż sprdva vojenska nema żddnych zasób pradla, porada se v celćm Rakousku dobrovolna sbirka pradla pro vracejici se vojfny. Vybizime timto dflst.

duchovni spravce, aby z kazatelny upozomili vefici na tutnost teto sbirky pradla a ji sami dle sil pod- porovali.

sehr mangelhafte Leibwasche. Da diesem Mangel ab- geholfen werden muli, wcnn keine ansteckenden Krank- heiten, besonders der Flecktyphus entstehen und ver- breitet werden sollen und die Heeresverwaltung keinen Waschevorrat besitzt, wird in ganz Ósterreich eine Sammlung freiwilliger Waschegaben fiir die zuriick- kehrenden Soldaten veranstaltet. Die hochw. Scelsorgs- geistlichkeit wird hiemit aufgefordert, von der Kanzel die Glaubigen auf die Notwendigkeit dieser Wiische- sammlung aufmerksam zu machen und dieselbe selbst nach Kraften zu fordem.

Nr. 6981.

Praeludia diuturna organoedorum in missis cantatis.

In nonnullis locis conqueruntur fideles, missam cantatam protrahi sine ulla rationabili causa diuturnis praeludiis organoedorum. Quam ob causam intentos facimus Ecclesiae rectores ad sequentes praescriptiones ecclesiasticas:

..Finita Praefatione chorus prosequitur Sanctus etc. usque ad Benedictus exclusive, quo finito, et non prius elevatur Sacramentum. Tunc silet chorus et cum aliis adorat. Elevato Sacramento chorus pro­

sequitur cantum Benedictus. Post responsionem ad Pax Domini cantatur ter A g n u s 1) e i." iGraduale Rom.) ..Dum SS. Sacramentum sive sub una sive sub altera specie elevatur, cantoribus esse omnino silendum iuxta Rubricas, iisdemque Sacramentum cum ceteris adorandum. Quodsi peracta ultima elevatione, quam iuxta Rubricas statim Benedictus subsequi debet, ad Orationem Dominicam usque aliquid modulare libeat.

Sacra Rituum Congregatio id permittit, dummodo de iis. quae ex Liturgia canenda sunt, nihil praetermittatur.

Cerebrans a Missa continuanda haud impediatur et quod concinitur ad Sacramentum pertineat." De­

cretum generale S. R. C. die 22. Maii 1894.)

Iuxta has praescriptiones cantari debet post Praefationem statim. sine ullo praeludio organoedi.

Sanctus et post elevationem sine ulla mora Benedictus. Agnus Dei cantandum est statim post respon­

sionem ad Pax Domini et non demum post Domine, non sum dignus.

Velint P. T. officia parochialia desuper edocere organoedos et rectores chori.

Ć. 6649.

Odebrani varhanovych piśfal pro ućely valecne.

Od c. k. ministerstva kultu a vyuCovani dośla stlźnost, że nektere farni ufady se zdrahaji vydati prućelni piśtaly pod zaminkou, że nasledkem miro- veho jednani odevzdani piśtal stało se zbytećnym.

('. k. ministerstvo kultu a vvueovani oznaćuje pri- pisem ze dne 28. bfezna t. r. minem' to za nespravne a podotyka. że jak sprava vojenska tak i sprava że- leznic cinu haprosto nufne potfebuje, a jelikoź na dovoz cinu z cizozemska pomyśleti nelze, potreba jeho ve vlastni zemi kryti se musi.

|ine farni ufady vymlouvajf se zase varhanafum odebranim piśtal povćrenym, że dosud cfrkevnim nad- rizenym ufadem uvćdomenv nebyly, zda jejich varhany

Nr. 6649.

Inanspruchnahme der Orgelpfeifen fiir Kriegs- zwecke.

Vom k. k. Ministerium fiir Kultus und Fnterricht ist die Beschwcrde eingelangt. dali einzelne Pfarramter die Abgabe der Prospektpfeifen unter dem Vorwande vcrweigern. dali infolge der bisherigen Friedcns- verhandlungen die Abgabe der Orgelpfeifen ubertiiissig gewórden sei. Diese Anschauung ist nach dem Erlasse des k. k. Ministeriums vom 28. Marz 1. J. eine durch- aus irrige, da der Zinnbedarf der Heeresverwaltung fortdauemd ein sehr grofier ist und bei der Unmóglich- keit, Zinn derzeit aus dcm Auslande zu beziehen, im Inlande gedeckt werden muli, um die Schlagfertigkeit der Armee und die Leistungsfahigkeit der Eisenbahnen aufrecht zu erhalten.

Andere Pfarramter verwcigern wieder die Ab- lieferung der Orgelpfeifen unter Berufung darauf. dali sie von der kirchlichen Behorde bisher keine Ver-

(7)

od rekvisice jsou anebo nejsou osvobozeny. K tomu na vysvetlenou se sdeluje, że rekvirujfcfm varhanabum odevzdany były c. k. statnim pamatkovym uradem seznamy varhan od rekvisice osvobozenych, dle nichż varhanafi pri rekvisici postupovat jsou povinni. VSecky ostatni varhany. jeż v seznamech techto jmenovite po- znaćeny nejsou. podlehaji tudiż rekvisici.

Nektere farni tifady zase namitaji, że podały ża- dosti za osvobozeni, jeż dosud ani kladne, ani zaporne vyfizeny nebyly, a żadaji za odkład rekvisice. Jak c. k. ministerstvo kultu a vyuCovani sdeluje, rozhod- nuti ufedni o varhanach rekvisice zprośtenych c. k.

statnim pamatkovym lifadem jiż se stało a tudiż na zaklade źadosti takovvch s odebranim pisfal vvdka- vano byti nemuźe.

Upozorńuji se tudiż dust. farni ufady, że vsechny varhany. jeż v seznamech varhan od rekvisice osvobo­

zenych a c. k. statnim pamatkovym uradem varha- ndrum dorućenych obsażeny nejsou. rekvisici pod­

lehaji a pisfalv jejich prućelni od spravv vojenske se poźaduji.

standigung erhalten haben. ob ihre Orgel von der Ablieferung ausgenommen sei oder nicht. Hiezu wird mitgeteilt. dafl den mit der Requisition betrauten Orgel- bauern seitens des k. k. Staatsdenkmalamtes Ver- zeichnisse der von der Inanspruchnahme befreiten Orgelwerke eingehandigt wurden, nach denen sich die Orgelbauer bei der Requisition zu richten haben.

Alie iibrigen Orgeln. die in diesen Verzeichnissen nicht namentlich angefiihrt sind. unterliegen daher der Ab- gabepflicht.

Auch wird vielfach seitens einzelner Pfarramter die Einwendung erhoben, dati Gesuche um Belassung der Orgelpfeifen eingebracht wurden, iiber die eine Entscheidung noph nicht herabgelangt sei. Da nach dem genanntcn Ministerialerlas.se iiber dic von der Inanspruchnahme zu befreienden Orgeln seitens des k. k. Staatsdenkmalamtes eine amtliche Entscheidung bereits getroffen worden ist. kann derartigen Gesuchen keine aufschiebende Wirkung zukommen.

Die hochw. Pfarramter werden daher darauf auf- merksam gemacht. dati alie Orgelwerke, die in dcn genannten Verzeichnissen der Orgelbauer nicht ent- halten sind. der Abgabepflicht unterliegen und dati daher die Prospektpfeifen dieser Orgeln von der Heeres- verwaltung abverlangt werden.

Vacantiae beneficiorum:

Nr. 7017.

Gum per transitum Pl. R. et Exim. 1). Ignatii Zaviel. parochi Pferovensis. in statum otii parochiam Prerovensem (Patr. Civitas Pferovensis),

Nr. 5730.

per translationem A. R I). Roberti Neumann, parochi Purkavensis, ad parochiam Magno-Glockers- - dorfensem parochiam Piirkavensem (Patr. Eundi relig.i.

Nr. 4188.

resignationem A. R. I). Erancisci Hrdina. parochi Waltersdorfensis parochiam Waltersdorfensem Dec. Odrensis — Patr. Eundi relig.i,

Nr. 6118.

translationem A. R. 1). Eduardi Pavlik. parochi Woitzdorfensis, ad parochiam Markersdorfensem pa­

rochiam Woitzdorfensem (Patr. Ceis. 1). D. Princeps de Liechtenstein), vacare contigerit.

vacantia et tempus competentiae pro his vacantibus beneficiis usque ad diem 29. mensis Maii 1918 publicatur.

Mutationes status personalis:

Revmus et Doct. D. Antonius Stojan. A. M. Eccl. Canonicus capitularis, nominatus est Consilia­

rius actualis episcopalis consistorii Reginae-Hradecensis.

Pl. R. D. Cyrillus Babinka, decanus capituli colleg. Cremsiriensis, constitutus est administrator archipresbyteratus Cremsiriensis.

Revmus et Doct. D. Joseph Bena. Canonicus senior capituli colleg. Cremsiriensis. constitutus est ad­

ministrator beneficii praeposituralis ad S. Mauritium Cremsirii.

A. R. D. Valentinus H i m m e 1. nominatus est Eminent. Suae a. e. Celsitudinis Consiliarius actualis.»

(8)

— 60 —

Canonice investiti sunt die 26. Martii 1918 R. R. I). 1).:

Coufal Joannes, capellanus jagcmdorfensis, in parochiam Kronsdorfensem (Xr. 4860):

Matuśu Ferdinandus, administrator Hovezensis, in eandem parochiam; (Xr. 5810);

Xeumann Robertus, parochus Purkavensis, in parochiam Magno-Glockersdorfensem (Xr. 5730):

Pavlik Eduardus, parochus Woitzdorfensis, in parochiam Markersdorfensem (Xr. 6118);

Tomdśtfk Franciscus I)r.. administrator Bohemo-Eisenbergensis in eandem parochiam (Xr. 5160i;

Tógel Joseph, capellanus Tribovicnsis, in parochiam Oskavensem (Xr. 4930).

Administratores vacantium parochiarum constituti sunt R. R. 1). 1).:

Dvornik Franciscus. cooperator Wagstadtensis, pro parochia Waltersdorfensi;

Jeżka Carolus. cooperator Pterovensis, pro parochia PFerovensi;

Kovarik Antonius, capellanus Goldensteinensis, pro parochia Woitzdorfensi;

Olsovskv Aloysius, administrator Oskavensis, pro parochia Purkavcnsi.

Translati sunt R. R. 1). I).:

Blaschke Joannes, cooperator Grumbergensis, qua cooperator in parochiam Triboviensem:

Karger Joseph, administrator Kronsdorfensis, qua capellanus in parochiam Barnensem;

Prikryl Joseph, administrator Magno-Lhotensis, qua cooperator in parochiam Bojkovicensem.

Schwarz Gulielmus, administrator Magno-Glockersdorfensis, qua capellanus in parochiam Wagstadtensem.

A munere dispensati sunt propter infirmitatem R. R. D. I).:

Hrdina Franciscus. parochus Waltersdorfensis, ad unum annum;

Xovak Cyrillus. administrator Markersdorfensis, ad quatuor menses.

Pl. R. et Exim. 1). Ignatius Zavfel, decanus et parochus Prerovensis, transiit in statum otii.

A. R. D. Camillus Filipec, hucusque c. et r. curatus militaris, reversus est qua parochus in suam parochiam Magno-Lhotensem.

A. R. 1). Minarik Antonius, catecheta suppi, in gymnasio germanico Hradiśtensi, nominatus est magister religionis def. in eodem gymnasio.

R. I). Hawranek Antonius, hucusque sacerdos O. S. B. in monasterio Altenburgensi. missus est qua cooperator prov. in parochiam Goldensteinensem.

In Domino defuncta est:

25. Martii, Soror Jaroslava Vrana, e Congr. Soror. Misericordiae III. Ord. S. Franc. in domo filiali Prostejovensi.

Cuius anima piae memoriae Venerab. Cleri in Missae sacrificio commendatur.

Nr. 7000.

Actum in Curia archiepiscopali Olomucii die 17. mensis aprilis 1918.

Henricus Geisler,

A. M. Eccl. Canonicus capitularis et Rector infui, ad S. Annam, Vicarius generalis.

Dr. Leopoldus Precari,

Cancellarius.

Tvpis officinae Prine.-Archiep. Olomucii. — 783-18

Cytaty

Powiązane dokumenty

bfezna 1920, nepotfebuji prislusnici roCniku 1897 (dosavadni domobranci), ktefi podle pośledni platnć klasifikace jsou neschopni k vojenske służbę se zbrani, pak ti podle

Auf Grund des Erlasses des Ministeriums fur Schulwesen und Volkskultur vom 9. Juli 1920, Zahl 28.891/20, werden demnach aus dem Religionsfond jenen Seelsorgern, welche bereits

Diese trostvolle Erscheinung soli auch Euch, geliebte Erzdiózesanen, fiir die Jetztzeit zur Ermunterung und Nachahmung dienen. Dieselben Gnadenschiitze, welche Johannes

1 nter Hinweis auf die h. &lt; Iktober 1920, Z 1V-1283/4, wird dem Pfarramte aufgetragen, fiir das Pfarrbenefizium, welches im Bcsitze gegen bai ange- kaufter Kriegsanleihen ist

Solchen bereits errichteten Genossenschaften oder neuen Gesellschaften, welche Stiftungen (Fonden) zur Zeichnung der IV. Staatsanleihe unter Beniitzung der dem

gen zu sollen. Sind doch viele von Euch, geliebte Erz- diózesanen, noch jung, gesund, voll Freude am Leben und Schaffem Ist es da nicht iiberflussig oder doch verfriiht, an den

orte und lasset sie nicht teilnehmen an solchen Sportwanderungen und Ausfliigen, wo sie vicies sehen und horen von dem, was unter Christen nicht einmal genannt werden soli.1)

Wir wissen es gar wohl, dafi wir nicht verlassen, noch auf uns selbst angewiesen sind, wir wissen, dafi in unseren Gottes- hausern im Tabernakel Dcrjenige wohnt, der sich