• Nie Znaleziono Wyników

Z życia izb adwokackich : izba łódzka

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Z życia izb adwokackich : izba łódzka"

Copied!
3
0
0

Pełen tekst

(1)

Juliusz Łeszczyński

Z życia izb adwokackich : izba łódzka

Palestra 26/9-10(297-298), 131-132

(2)

N r »-10 (297-298) Z i y c t a izb adwokackich 131

wokatury za zasługi w pracy zawo­ dowej :

K r z y ż K a w a l e r s k i O r d e r u O d r o d z e n i a P o l s k i otrzymali: adw. Jan Czerwiakowski (Izba war­ szawska), adw. Stefan Kosiński (Izba krakowska), adw. Roman Łyczywek (Izba szczecińska);

Z ł o t y K r z y ż Z a s ł u g i otrzy­ mali: adw. Jerzy Biejat (Izba war­ szawska), adw. Karol Bodziony (Izba katowicka), adw. Stanisław Długopol­ ski (Izba krakowska), adw. Jerzy Ha- liniak (Izba opolska), adw. Zbigniew Jędrzejewski (Izba częstochowska), adw. Wojciech Krajewski (Izba war­

szawska), adw. Tadeusz Kuchta (Izba katowicka), adw. Waldemar Łapkow- ski (Izba wałbrzyska), adw. Jerzy Ma­

linowski (Izba warszawska), adw. Włodzimierz Michalski (Izba kielecka), adw. Mirosław Napiórkowski (Izba olsztyńska);

S r e b r n y K r z y ż Z a s ł u g i o- trzymali: ob. Zofia Gniewiewska (Warszawa), adw. Aleksander Kiwer- ski (Izba warszawska), adw. Katarzy­ na Piasecka-Strużak (Izba wrocław­ ska), ob. Kazimiera Wróbel (Wrocław); B r ą z o w y K r z y ż Z a s ł u g i otrzymali: adw. Teresa Bordzoł (Izba lubelska), ob. Grażyna Grochulska (Warszawa), ob. Maria Lembowicz (Warszawa), adw. Zbigniew Parizek (Izba lubelska), ob. Antonina Siwiń­ ska (Warszawa), adw. Krzysztof Żmu­ dziński (Izba wałbrzyska).

5.

Odznaczenia adwokatów odznaką „Adwokatura PRL>”

Prezydium NRA na posiedzeniu w dniu 30 czerwca br. postanowiło za szczególne zasługi dla adwokatury przyznać z okazji Święta 22 Lipca odznaki „Adwokatura PRL” wymie­ nionym niżej adwokatom.

I. Z ł o t ą O d z n a k ę „ A d w o k a ­ t u r a PRL” otrzymali adwokaci: Raj­ mund Aschenbrenner (Izba rzeszow- slfc), Józef Blacha (Izba lubelska), Piotr Blajer (Izba rzeszowska), Marek Gabryjelski (Izba wrocławska), Zdzis­ ław Gomuliński (Izba kielecka), Wło­ dzimierz Gundelach (Izba krakowska), Jan Gustowski (Izba bydgoska), Wac­ ław Iwańczak (Izba częstochowska), Andrzej Kiszą (Izba wrocławska), Sta­

nisław Klee (Izba wałbrzyska), Poli­ karp Krawczak (Izba wałbrzyska), Ka­ zimierz Markowski (Izba olsztyńska), Karol Pędowski (Izba warszawska), Jerzy Przytocki (Izba olsztyńska), Sta­ nisław Radzki (Izba lubelska), Wło­ dzimierz Sadowski (Izba kielecka), Stanisław Solecki (Izba krakowska), Kazimierz Szpara (Izba krakowska).

II. S r e b r n ą O d z n a k ę „ A d ­ w o k a t u r a PRL” otrzymali adwo­ kaci: Bohdan Baturo (Izba bydgoska), Stanisław Biel (Izba bielska), Stanis­ ław Kuchta (Izba wrocławska), Hie­ ronim Rawa (Izba katowicka), Tade­ usz Roczniak (Izba wałbrzyska), Wła­ dysław Zarachowicz (Izba płocka).

II. Z ŻYCIA IZB ADWOKACKICH

I z b a ł ó d z k a

Rada Państwa uchwałą z dnia K a w a l e r s k i m O r d e r u O d

(3)

132 E r t c h B a i e r N r 9-10 (297-298)

Dawida, członka Zespołu Adwokackie­ go Nr 9 w Łodzi Odznaczenie zostało nadane adw. E. Dawidowi za wybitne zasługi w działalności ruchu oporu w okresie okupacji hitlerowskiej. Adw.

E. Dawid był w tym czasie członkiem KEDYWu AK.

adw. dr Juliusz Leszczyński

A D W O K A T U R A T A G R A A / I C Ą

ERICH BAIER

P rz e w o d n ic z ą c y K o le g iu m A d w o k a tó w w D re źn ie

W SPRAWIE WŁASNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI

CZŁONKÓW KOLEGIÓW ADWOKACKICH *

Ważną przesłanką działalności adwokackiej, w szczególności stosunku zaufania pomiędzy adwokatem a klientem poszukującym pomocy prawnej, stanowi zasada własnej odpowiedzialności członków każdego poszczególnego kolegium, ustano­ wiona wyraźnie w § 1 ust. 3 ustawy1 z 17 grudnia 1980 r. o kolegiach adwokatów w NRD (Dziennik Ustaw NRD I 1981 r., nr 1, str. 1) oraz w § 15 ust. 2 statutu wzorcowego kolegiów. Zasada ta określa w istotny sposób pozycję adwokata w so­ cjalistycznym społeczeństwie oraz w postępowaniu sądowym, w samym kolegium i w stosunku do klienta.

Pogląd, że nikt nie jest upoważniony udzielać adwokatowi nakazów przy wyko­ nywaniu powierzonych mu zleceń bądź w inny sposób wpływać na doradztwo i zastępstwo prawne obywatela, był wyrażany jeszcze przed wejściem w życie ustawy. W tym konteście mówiono najczęściej o „niezależności” adwokata.1 Również § 16 kodeksu postępowania karnego (NRD — przyp. tłum.) stanowi, że obrońca broni praw oskarżonego niezależnie od innych uczestników procesu. Postanowienie to dotyczy jednak przede wszystkim stosunku między adwokatem a innymi uczestni­ kami procesu karnego (w szczególności sądem i prokuratorem), natomiast jeśli chodzi o stosunek do oskarżonego lub innych zleceniodawców, to należy wówczas uwzględnić okoliczności szczególne.

Stosunek między adwokatem a zleceniodawcą

Wysuwane w ostatnich latach zastrzeżenie co do określenia stosunku adwokata wobec zleceniodawcy jako stosunku niezależnego wynikały głównie z tego, że adwokat wybierany jest przez obywatela,* 1 2 który może w każdej chwili cofnąć

* T łu m a c z e n ie z ję z y k a n ie m ie c k ie g o a r t y k u ł u z a m ie sz c z o n e g o w „ N e u e J u s t i z ” n r 12 z 1981 r . (str. 544—545). 1 P o r. n p . B.G . H f i u s s l e r : A d w o k a c i o b r a d u ją n a d w y k o n a n ie m u c h w a ły R a d y P a ń ­ s tw a z d n ia 30 sty c z n ia 1961 r ., „ N e u e J u s t i z ” 1961, z e s z y t 13, s tr . 463. 2 S to so w n ie do § 14 u s t. 3 s t a tu t u w z o rc o w e g o p r z e p is y te g o s t a tu t u i k o d e k s u c y w iln e g o o z le c e n iu o d n o sz ą się o d p o w ie d n io d o a d w o k a ta , k t ó r y z o s ta ł w y z n a c z o n y p e łn o m o c n ik ie m p ro c e s o w y m lu b u s ta n o w io n y o b ro ń c ą .

Cytaty

Powiązane dokumenty

W narożniku pd.-wschod­ nim dworu — mieści się sala, której wnętrze dzieli się na dwie części kolumnadą z czterech klasycystycznych, drewnianych kolumn o

W 1955 roku usunięto płyty cem entowe pokryw a­ jące kościół dookoła oraz zabezpieczono budynek przed niebezpiecznym w ych y le­ niem.. Obecnie pokryto dach gontem

Zarys historii ochrony zabytków w Europie obejm uje czasy od starożytnego Rzymu (R. A utor wiąże je z rozwojem metod pracy konserw ator­ skiej. VII) różnorakie

Na podstaw ie pozostałości m urów oraz analizy układu urba­ nistyczn ego m iasta można oznaczyć ich przypuszczalny, pierw otny przebieg. Linią przerywaną oznaczono

Wałki przeno­ szono na ramionach bezpośrednio do ogrzew a­ nych wagonów (brankardów), a kufry tran sp o r­ towano za pomocą dźwigu n a specjalnie przez port

które związane były spoiwem białkowym (prawdopodobnie chuda tempera). Ogni­ ska skupiały się we wschodnich partiach stro­ pu nad nawam i bocznymi oraz w środkowym

Hanna Jędrzejewska, H..

Instrukcja w eryfi­ kacyjna przewidywała: skreślenie z ewidencji tych obiektów, które nie posiadają wyraźnego charakteru zabytkowego lub mają tylk o nikłe cechy