• Nie Znaleziono Wyników

Mieszkańcy Spółdomu przy ulicy Wieniawskiej 6 - Janina Kozak - fragment relacji świadka historii [TEKST]

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "Mieszkańcy Spółdomu przy ulicy Wieniawskiej 6 - Janina Kozak - fragment relacji świadka historii [TEKST]"

Copied!
2
0
0

Pełen tekst

(1)

JANINA KOZAK

ur. 1924; Lublin

Miejsce i czas wydarzeń Lublin, dwudziestolecie międzywojenne

Słowa kluczowe Lublin, ulica Wieniawska 6, ulica Wieniawska 8, Spółdom, sąsiedzi

Mieszkańcy Spółdomu przy ulicy Wieniawskiej 6

Nasz dom przy Wieniawskiej 8 to był sześciopiętrowy dom, w którym mieszkali bardzo zamożni ludzie. Dużo rodzin wojskowych mieszkało, sędziowie, księża, bo to mieszkania były drogie, przeważnie pięciopokojowe. A w suterynach mieszkaliśmy właśnie my, i jeszcze więcej rodzin, mieszkał tam woźny z sądu, szewc, tak że… A obok to był ten Spółdom przy Wieniawskiej 6, który przylegał do naszego domu.

Spółdom to był też duży, zdaje się czteropiętrowy budynek, no to tam mieszkało dużo żydowskich rodzin, ale mieszkał tam też doktor Adamczyk, który miał zakład rentgenowski, więc tak bardzo dużo ludzi przyjeżdżało do niego właśnie na te prześwietlenia, nie wiem dlaczego, chyba ta gruźlica tak panowała przed wojną, bo tylko tym to tłumaczę, bo właśnie tak dużo osób ze wsi przyjeżdżało tam do niego.

Żona jego pracowała w Ubezpieczalni, jako lekarz dentysta, a oprócz tego miała właśnie ten gabinet stomatologiczny u siebie, przyjmowała w swoim mieszkaniu, bo oni zajmowali cały parter, bo to tak od Czystej i na Ogród Saski, tak że duże pomieszczenie na parterze.

Co to był Spółdom? Jak to powiedzieć? Tam mieszkali ludzie, to oni chyba jakieś wkłady mieli w tym. No tak to się nazywało, Spółdom. Ten mój dom, Wieniawska 6, wychodził na ulicę Czystą, to jest taka króciutka ulica, boczna od Wieniawskiej. I do niej, do tego dolegał właśnie ten Spółdom, który wychodził na Ogród Saski i kawałeczek jeszcze na ulicę Wieniawską, tak… I mieszkał tam Zakrisz na parterze, on zresztą całą okupację przemieszkał, bo w pokoju u niego mieszkał jakiś wysokiej rangi oficer, więc on tam sobie spokojnie mieszkał, nikt go tam nie ruszał. Zakrisz to był bardzo znany chirurg w Lublinie. Tacy znani to był Szczerbo i Zakrisz, oni po wojnie umarli. Zakrisz to był w szpitalu na Staszica, a Szczerbo chyba był bodajże w Kolejowym, nie jestem pewna.

Bawiłam się tam, miałam sąsiadkę, z która zresztą na Zamku potem razem siedziałam. To była moja koleżanka, potem w następnym mieszkaniu mieszkała koleżanka, ale jakoś rozeszło się to wszystko, nie wiem, nie spotykam jej. Ja byłam

(2)

bardzo zżyta właśnie z tą sąsiadką zza ściany, że tak powiem. Nazywała się Zyta Kowalczyk, a teraz nie wiem jakie ma nazwisko, bo ona wyszła za mąż, ale w tej chwili nie mam z nią już w ogóle kontaktu, nie wiem gdzie jest.

Data i miejsce nagrania 2005-09-23, Lublin

Rozmawiał/a Tomasz Czajkowski

Transkrypcja Jarosław Grzyb

Redakcja Maria Radek

Prawa Copyright © Ośrodek "Brama Grodzka - Teatr NN"

Cytaty

Powiązane dokumenty

Powstał z tego niesamowity dokument albo też reportaż obejmujący kilkaset znakomitych fotografii.. W tej chwili są [one] historią ogromnej dzielnicy, a właściwie

Jak my nie będziemy odpowiedzialni, to się zdziwimy jak pewnego dnia się okaże, że my nic właściwie nie mamy, że tylko jesteśmy tutaj polskojęzyczni, możemy

Ta szkoła mieściła się przy ulicy Narutowicza 27, nad apteką, to całe takie pierwsze piętro było, a szatnia to była od podwórka, tam jeszcze kawałek w środku

Stary Hartwig początkowo miał zakład fotograficzny na Krakowskim Przedmieściu, tu gdzie jest teraz hotel, to tam w podwórku był ten zakład, a potem to ja nie wiem czy go

Tych księży potem zwolnili po jakimś czasie, ale tak jak mówię, dłuższy czas były takie ograniczenia, ludzi było bardzo dużo, zresztą w tej chwili jak jest rocznica to

To przychodziło się rano do pracy, do Urzędu Wojewódzkiego, listy obecności były wyłożone, no i trzeba było podpisać i szło się.. I też zawsze nas tam gdzieś ustawili,

Bo potem, już po wyzwoleniu, to całe podwórko było zalane cementem, a potem zrobili w ten sposób, że dwa takie kwadraty na tym podwórku, na takim jakimś podwyższeniu

Bo wolność to nie tylko to, że możemy mówić, pisać, słuchać, czytać, wyrażać swoje zdanie o każdej sprawie, o każdej rzeczy, która nas dotyczy, ale między innymi wolność