Panorama Ziemi Gogolińskiej 1996, nr 2 (15).

„Kto się tej krwi napije

„Niech tradycja nie zanika za rok przyjdzie Niedźwiedź

i ta sama klika”

SCHONGAU

MIASTO ZAPRZYJAŹNIONE Z GOGOLINEM

Schongau jest położone w południowo-zachodniej części Bawarii i pod względem administracyjnym należy do obwodu rejencyjnego Górnej Bawarii. W Schongau żyje około 12 000 mieszkańców. Jeśli chodzi o przyna­

leżność religijną to około 7.800 obywateli należy do kościoła rzymsko-katolickiego, a około 1.800 do ewan­

gelickiego.

Miasto, leżące 710 m n.p.m. zawdzięcza swój początek Rzymianom i rozwinęło się w średniowieczu jako węzeł komunikacyjny i ważne miejsce handlowe, położone na dawnym szlaku komunikacyj­

nym Verona - Augsburg. O ówczesnych czasach zaświadczają godne zwiedzenia zabytki: romańska bazylika w Altenstadt (stary Schongau), Ballenhaus, Miinzgebaiide, Maxtor (brama Maxa) z dobrze utrzymanym murem miejskim, z wieżami i chodnikami obronnymi.

Schongau, słynące z kościołów, klasztorów i miejsc pielgrzymek, jest uznawane za najpiękniejszy zakątek w całym rejonie zwanym „Pfaffen- winkiel” (zakątek klechy), a jego ciekawy krajobraz i piękna przyroda są dużą atrakcją dla turystów.

Od XIX wieku stawało się Schongau miastem przemysłowym, w którym dziś produkuje się papier gazetowy, pończochy, sprzęt elektryczny i produ­

kty mleczne, a przerabia drzewo i metal. Naj ważniej szymi przedsiębiorstwa­

mi są firmy: Haidl-Papier (około 800 zatrudnionych), Hoerbiger-Metall (750), Vatter Strumpffabrik (600), Hochland-Feinkaserei (285), Klein-Ele- ktro (200) i Gnettner-Holz (200). Pracująca część mieszkańców jest prze­

ważnie zatrudniona w przemyśle i rzemiośle.

Miejsca użyteczności publicznej i urzędy podkreślają administracyjną funkcję centrum miasta. W Schongau mają siedzibę: sąd rejonowy, urząd zatrudnienia, urząd skarbowy, urząd leśny, urząd zdrowia, policja, staro­

stwo i biuro notarialne. Na czele zarządu miejskiego stoi od 1983 roku burmistrz Luitpold Braun. Wśród 24 członków rady miejskiej 11 należy do frakcji CDU, 6 do SPD, 5 do wolnego związku wyborców (UWV), po jednym do FPD i listy alternatywnej.

Podstawową opiekę w zakresie zdrowia w zachodniej części powiatu Weilheim-Schongau gwarantuje

szpital powiatowy w Schongau z 275 łóżkami. Do dyspozycji star­

szych mieszkańców oddano nowo wybudowany miejski dom star­

ców z 59 miejscami.

Infrastrukturę w Schongau uzu­

pełniają obszerne szkoły i zakłady naukowe. Do nich należą: szkoła podstawowa, szkoła główna, szko­

ła realna, gimnazjum, centrum szkolenia zawodowego oraz po­

wiatowa szkoła dla pielęgniarek.

Od niedawna czynna jest specjalna szkoła pielęgniarska, ukierunko­

wana na opiekę nad ludźmi star­

szymi. Oprócz tego miasto utrzy­

muje własną szkołę muzyczną z przyłączonym do niej chórem i or­

kiestrą oraz uniwersytet ludowy dla kształcenia dorosłych.

Poza tym jest wiele związków, obiektów kultury i użyteczności publicznej, które przyczyniają się do wzbogacenia miejskiego życia.

W miesiących letnich są organi­

zowane wielkie i bardzo znane

koncerty „Uroczyste lato na łące”, a także przedstawienia teatralne na wolnym powietrzu pn. „Czarownice z Schongau”. Spektakle są oparte na sztuce historycznej o prześladowaniach czarownic w Bawarii w XVI wieku.

Drodzy mieszkańcy Gogolina!

Wielkim zaszczytem było dla mnie honorowe obywatelstwo Waszego miasta, nadane mi w 1994 roku. To wysokie wyróż­

nienie jeszcze bardziej wzmocniło związki pomiędzy Schon­

gau i Gogolinem. Jestem dumny z tego, że teraz i ja mogę na­

leżeć do obywateli Waszego miasta.

Dla mnie ważne było zawsze, aby myśl europejska nie ogra­

niczała się jedynie do państw Europy Zachodniej, lecz objęła szersze obszary.

Śląsk wydaje się być odpowiednią platformą do tego, aby przyjaźń między naszymi narodami wzmacniać i wspierać.

Mam nadzieję, że również w tym roku mieszkańcy naszych miast będą mogli spotykać się i lepiej poznawać. W ramach moich możliwości będę nadal dążył do pogłębiania naszej współpracy.

Mieszkańcom Gogolina życzę dużo szczęścia, sukcesów go­

spodarczych, stabilności politycznej w państwie, i pokoju - tak zewnętrznego, jak i wewnętrznego.

Luitpold Braun I Burmistrz Miasta Schongau

Sdjtmgau

Muzeum miejskie umożliwia zwiedzającym zapoznanie się z hi­

storią Schongau i jego okolic. Wy­

liczenie wszystkich miejsc rekre­

acyjnych, które mieszkańcy Schongau mają do swojej dyspo­

zycji, zabrałoby zbyt wiele czasu, warto jednak wymienić najważ­

niejsze: pływalnię krytą i otwartą, bibliotekę miejską, centrum mło­

dzieżowe i sztuczne lodowisko.

Partnerstwo miast Colmar (Francja), Lucca (Włochy), Sint Niklas (Belgia) i Abingdon (An­

glia), jak i przyjacielskie związki z Diibendorf (Szwajcaria), Kurtatsh (Tyrol Płd. - Włochy), a od 1990 roku z Gogolinem, są dowodem trwałego angażowania się Schon­

gau w ideę europejskiego dążenia do zgodnego współżycia. Inten­

sywna wymiana młodzieży i regu­

larne spotkania na różnych płasz­

czyznach przyczyniają się do oży­

wienia tego partnerstwa.

PANORAMA

ZIEMI GOGOLIŃSKIEJ

NR 2/15/96 ISSN 1233-6823

„Wielkie dzieło sztuki na małej skorupce ”

Urząd Miejski Gminy Gogolin ogłasza otwarty konkurs

ZDOBIENIA JAJ WIELKANOCNYCH

dla mieszkańców gminy Gogolin.

Warunki uczestnictwa:

1. Przyniesienie dwóch własnoręcznie wykonanych kroszonek, pisanek lub wydmuszek, a ponadto 2 jaj (gotowanych) i narzędzi.

2. Na miejscu w czasie trwania konkursu (2-3 godziny) każdy uczest­

nik wykona własnoręcznie 1 lub 2 prace.

3. Po zakończeniu przewodu konkursowego uczestnik typuje do oceny jury osobiście wybrane dwie prace.

Postanowienia ogólne:

Prace oceniane będą w następujących kategoriach wiekowych:

- dzieci do lat 14: w dniu 1 marca br. (piątek) o godz. 10.00 - MŁODZIEŻ (powyżej 14 lat) i dorośli: w dniu 16 marca br.

(sobota) o godz. 10.00

Konkurs odbędzie się w sali Urzędu Miejskiego w Gogolinie.

Najlepsze prace zostaną wyróżnione i nagrodznne.

Wszelkich informacji związanych z organizacją knnkursu udziela Wydział Kultury i Sportu, tel. 666 240, 666 347.

Wszystkich chętnych zapraszamy do udziału!

Zarząd Miasta i Gminy Gogolin Uwaga: Wojewódzki Konkurs Kroszonkarski (tylko dla osób dorosłych) odbędzie się w dniu 6 marca br.

>-W minionym 1995 roku „gminna rodzina” powiększyła się o 126 nowo narodzonych obywateli. Na zawsze odeszło 180 najbliższych, zaś na ślubnym kobiercu w gogolińskim USC stanęło 55 par.

^■Ciekawa oferta - ciągniki rolnicze MTC 80 i 82 w cenach fabrycz­

nych na raty, kredyt 18,5 proc, rocznie malejący. Dogodne warunki spłaty, kwartalnie w okresie 3 lat. Rolników odsyłamy do Zakładu Handlowego DAMAR w Opolu, tel. 536 751.

>"Nasze kochane babcie świętowały - najdroższe wnuczki i wnuki przygotowały specjalne programy artystyczne. Tak było np. w Góraż- dżach. W Klubie Seniora w Gogolinie na babcie czekała miła niespo­

dzianka, zaś wszystkie babcie otrzymały kolorowe laurki.

>-VI DNI GOGOLINA - tradycyjnie w czerwcu. Gminne uroczystości zaplanowano w dniach 17-23.06. Wydarzeniem będzie zapewne Wo­

jewódzki Przegląd Orkiestr Dętych. Zanim jednak będzie wielkie granie już 26 lutego w miejskim ratuszu odbędzie się narada kapelmi­

strzów z całego województwa z przedstawicielami organizatorów oraz jury konkursowego.

>-Przestroga! Włamywacze nie śpią. Przekonały się o tym dwie sąsia­

dujące ze sobą rodziny w Choruli. Z prywatnych domków podczas krótkiej nieobecności domowników „wyparowały” drogocenne rze­

czy. Jednym ze sposobów na złodziei może być dobrosąsiedzka po­

moc. Bądźmy czujni, rozglądajmy się wokół naszych posesji, a gdy zauważymy coś podejrzanego - zaalarmujmy najbliższych sąsiadów lub telefonicznie jeśli to możliwe (telefonów przybywa) wezwijmy pomoc. Ostatnio w Gogolinie w ten sposób przyczyniono się do ujęcia dwóch recydywistów, którzy do naszego miasta przyjechali bynaj­

mniej nie w celach turystycznych.

\ Ekspresem /// przez gminę...

^■Comiesięczne spotkania o zdrowiu przy herbatce mają swoich stałych zwolenników. Pani dr Maria Urbaniec zaprasza do Klubu Labirynt w każdy trzeci poniedziałek miesiąca. Ostatnie spotkanie - 19 lutego - poświęcone było nadciśnieniu tętnicznemu.

>Uiekawą i bogatszą niż w ubiegłych latach ofertę spędzenia wolnego czasu przygotowano na zimowe ferie. Zajęcia odbywały się w szkol­

nych świetlicach i na salach gimnastycznych przy parafiach. Z oferty Domu Kultury w Górażdżach skorzystało ponad 500 dzieciaków. Były wyjazdy do kina, na lodowisko, ale szlagierem był bal karnawałowy z konkursami, na który zaprosili swoich równieśników z Krapkowic.

s-Nie mogli narzekać miłośnicy szaleństw na tanecznych parkietach.

Karnawałowych zabaw było co niemiara. Komitety Rodzicielskie poszczególnych przedszkoli i szkół prześcigały się w pomysłach.

Ubaw był szympański, korzyści obopólne. Zyski netto sięgają nawet kilkadziesiąt starych milionów. Ale będzie sprzętu...

>-Na zlecenie Urzędu Okręgowa Stacja Chemiczno-Rolnicza w Opolu dokonała analiz na zawartość szeregu składników chemicznych w produkowanych przez rolników płodach. W najbliższym czasie pro­

ducenci zostaną zaproszeni na spotkanie celem omówienia poszcze­

gólnych analiz w szczególności na zawartość azotanów. A wszystko po to, aby produkowano coraz zdrowszą żywność...

^■Redaktor naszej „Panoramy” - Krystian Szafarczyk wybrany został sekretarzem Opolskiego Oddziału Związku Literatów Polskich.

J.W.

W numerze:

— Rycerski ród Strzałów

— Dzień Babci w Obrowcu

— Muzeum w Gogolinie?

— Za miedzą - Zdzieszowice

— Na chłopski rozum

— Wodzenie Niedźwiedzia

— Strzelanina w Gogolinie

— „KARLIK” - kolumna najmłodszych

— Mamy tylko jedno zdrowie

— Spis nowych telefonów cz. III

— Ciekawostki piłkarskie

— Horoskop, krzyżówka

MAGAZYN REGIONALNY URZĘDU MIASTA I GMINY GOGOLIN

REDAGUJE ZESPÓŁ.

Redaktor naczelny: Krystian Szafarczyk, Redaktor techniczny: Henryk Kobiela

Adres redakcji: UMiG 47-320 Gogolin, ul. Krapkowicka 6 tel. 666-240, 666-319, 666-247

Skład komputerowy: Pracownia Komputerowa “Virtual” s.c.

Opole, ul. Krakowska 24 tel. 543-371,542-171 w. 218 Druk: NOT Opole

Zdjęcia na okładce: Tadeusz Parcej

Redakcja zastrzega sobie prawo dokonywania skrótów.

ZAWIADOMIENIE Zarządzenie Nr Or/0137/3/96

Zgodnie z art. 61 § kpa /Dz.U. nr 9 z 1980 r.

poz. 26 z późniejszymi zmianami/ oraz Usta­

wą o zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 7 lipca 1994 r. /Dz.U. nr 89 poz. 415 art.

39 ust.1/

Burmistrz Miasta i Gminy Gogolin informuje, że zostało wszczęte postępowanie na wnio­

sek Zakładów Cementowo-Wapienniczych

„Górażdże” w Choruli, w sprawie wydania decyzji o warunkach zabudowy i zagospoda­

rowania terenu dotyczące budowy gazociągu wysokiego ciśnienia, stacji redukcyjno-po­

miarowej l° oraz gazociągu średniego ciśnie­

nia od wsi Obrowiec do kopalni kamienia wapiennego we wsi Górażdże.

W związku z powyższym wszystkie zaintere­

sowane osoby oraz właściciele działek wy­

mienionych poniżej mogą uzyskać informa­

cję w Urzędzie Miejskim Gminy Gogolin, ul.

Krapkowicka nr 6 pokój nr 29 II p. Wykaz działek, przez które przebiegać ma projekto­

wany gazociąg:

Gogolin

545, 15, 548, 306, 302, 589, 308, 593, 557, 437.441,2007,439,440,435,559,643,553, 330.2002/1, 544,550, 464,35,22,312, 313, 319, 63, 320, 528, 318, 328, 550, 2007, 459/1, 317, 558, 439, 440. 526, 444, 445, 560, 523, 13, 438, 19, 546, 548, 65, 20, 21, 32/2, 467, 479, 490, 491,460, 461,462, 61, 516, 515, 519, 36, 529, 12, 475, 325, 326, 453, 37, 2006, 59, 450, 442, 590/2, 337/1, 595, 594, 301,300, 325, 324, 310, 336, 49, 525,14,339,588, 590/1,474,476, 561.542, 543, 551, 552, 486, 549, 141, 45, 47, 483, 23, 27, 32, 33, 521,482, 517, 518, 552, 644, 465, 466,332, 39, 40/1,46, 62, 26, 60, 600, 48,495,472,473, 474,471,477, 585/1,469, 334, 589,

Obrowiec -

589, 6, 7, 5/2,585/2,328,329, 340, 32/1,34, 474, 475, 476, 336, 332, 261.

262, 258

Opole -

5/1,2059,2061,2063, 2068,2018, 2017, 2053, 2055, 2057/1, 2009/1, 2004, 2064, 2060, 2062, 2056, 2054, 2002/2, 260, 263,478, 1, 17, 29, 139, 137, 140, 477, 478, 480, 835, 836, 838, 2052/2

Strzelce Opolskie -

470, 492, 15/3, 242/2, 251/1, 252/1, 252/2, 19/19, 19/20, 245, 118, 115/14, 226/5, 226/7, 114/7, 115/12, 113/16, 115/9, 114/1, 113/15

Krapkowice -

584, 476, 527, 64. 294/13, 436, 451,

Izbicko -

449,

Szczecin -

335,

Zakrzów

- 331,

Jasiona -

464,

Sławięcice -

470, 583

Nie zgłoszenie uwag bądź wniosków w ter­

minie 14 dni od daty ukazania się niniejszego ogłoszenia uważane będzie jako wyrażenie zgody.

Burmistrz Miasta i Gminy Norbert Urbaniec

Burmistrz Gminy Gogolin z dnia 8 lutego 1996 r. w sprawie przeprowadzenia po­

wszechnej, obowiązkowej akcji odszczurzania na terenie miasta Gogolina.

Na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o samorządzie terytorialnym z dnia 8 marca 1990 r. /Dz.U. Nr 16 poz. 95/ i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 września 1980 r.

o utrzymaniu czystości w miastach i osiedlach /Dz. U. Nr 24 poz. 91 z późn. zmianami/

zarządza się co następuje:

§1 1. Przeprowadzić we wszystkich nieruchomościach na terenie miasta Gogolina powszech­

ną, obowiązkową akcję odszczurzania w następujących terminach:

- w dniach od 28.02.1996 r. do 15.03.1996 r. (akcja wiosenna) -w dniach od 16.09.1996 r. do 30.09.1996 r. (akcja jesienna)

§2 1. Właściciele, użytkownicy lub zarządcy nieruchomości mogą:

a. wykonanie prac związanych z odszczurzaniem zlecić Wojewódzkiemu Zakładowi Dezynfekcji, Dezynsekcji i Deratyzacji w Opolu ul. Rybacka 11,

b. dokonać odszczurzania we własnym zakresie zakupując trutkę w Magazynie Towarów Masowych Spółdzielni Handlowo-Usługowo-Produkcyjnej w Gogolinie ul. Konopnic­

kiej.

Przy posługiwaniu się trutką należy postępować zgodnie z instrukcją na opakowaniu.

§3 Nakazuje się wszystkim właścicielom, zarządcom i użytkownikom nieruchomości położonych na terenie miasta Gogolin:

1. dokładne oczyszczenie terenu nieruchomości i opróżnienie wszystkich śmietników i pojemników na nieczystości (odpady) przed rozpoczęciem akcji odszczurzania, 2. utrzymanie czystości w nieuchomościach w czasie trwania akcji.

W okresie trwania akcji należy:

1. wyłożyć trutkę w oznaczonych dniach, w miejscach jej wyłożenia wywiesić nalepki ostrzegawcze,

2. zabezpieczyć miejsca wyłożenia trutki przed dostępem dzieci, a także zwierząt i ptactwa,

3. w przypadku ewentualnego zatrucia człowieka wyłożoną trutką chorego skierować do lekarza,

4. po zakończeniu akcji zebrać pozostałą trutkę i padłe szczury. Nie zużytą trutkę należy po zebraniu zniszczyć przez spalenie, a padłe szczury zakopać na głębokości 1 metra w odlegości conajmniej 40 m od źródła wody pitnej.

§4 Winni naruszenia postanowień niniejszego Zarządzenia podlegają odpowiedzialności na podstawie art. 117 Ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Kodeksu Wykroczeń /Dz. U. Nr 12 poz. 114 z późn. zm./

Zawiadomienie

Zgodnie z art. 61 § 4 Kpa /Dz.U. Nr 9 z 1980 r. poz. 26 z późniejszymi zmianami oraz Ustawą o zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 7 lipca 1994 r. /Dz.U. nr 89 poz. 415 art. 39 ust. 1/

Burmistrz Miasta i Gminy Gogolin

informuje

że z wniosku Biura Proj. Wodnych Melioracji „PRONAL” Opole w imieniu tutejszego Urzędu zostało wszczęte postępowanie w sprawie wydania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dotyczące budowy zasilania elektroenergetycznego pompowni ścieków przy budowie kana­

lizacji sanitarnej we wsi Kamień Śląski.

W związku z powyższym wszystkie zainteresowane osoby i właściciele działek wymienionych poniżej mogą uzyskać informację w Urzędzie Miejskim Gminy Gogolin pokój nr 29 II piętro:

działki nr - 984, 6073, 974, 975, 981/2, 981/1, 970, 538, 480, 537, 1049, 538, 1007, 993 6002 969, 651,640, 6145, 771,898, 820/3, 6068, 234, 708, 761/3, 759/3, 758, 755/3, 777, 779 786 787’

820/3,

Nie zgłoszenie uwag bądź wniosków w terminie 14 dni od daty ukazania się niniejszego ogłoszenia, uważane będzie jako wyrażenie zgody.

Burmistrz Miasta i Gminy Norbert Urbaniec

Z wielkim smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci

mł. bryg. inż.

Jerzego Kuźnara

Komendanta Rejonowego Państwowej Straży Pożarnej w Opolu zasłużonego oficera pożarnictwa.

Pozostanie On w naszej pamięci jako prawdziwy przyjaciel i życzliwy doradca jednostek Ochotniczych Straży

Pożarnych gminy Gogolin.

Serdeczne wyrazy współczucia rodzinie i najbliższym

składa

Rada i Zarząd Gminy Gogolin

W związku ze śmiercią

Pawła Basczyka

serdeczne wyrazy współczucia rodzinie i najbliższym

składa

Rada i Zarząd Gminy Gogolin

W związku ze śmiercią

Jana Mosińskiego

serdeczne wyrazy współczucia rodzinie i najbliższym

składa

Rada i Zarząd Gminy Gogolin

W dniu 18 stycznia 1996 r. odszedł od nas na zawsze

Paweł Basczyk

wzorowy mąż, ojciec, społecznik.

Urodził się 7 września 1939 roku w Obrowcu.

W całym okresie swojej działalności łączył pra­

cę zawodową z pracą społeczną.

Paweł należał do ludzi wyjątkowo zaangażowa­

nych. Potrafi! wokół siebie skupić szerokie gro­

no ludzi, był wielkim społecznikiem OSP.

Skromnie przyjmowował takie odznaki, jak: Za­

służonemu Opolszczyżnie, za wysługę 35 lat OSP, srebrny i złoty medal za zasługi dla pożar­

nictwa. Był człowiekiem, którego cechowała kompetencja i fachowość. Troszczył się o współmieszkańców naszej wsi, zawsze był go­

towy do udzielenia pomocy. Był dla nas nauczy­

cielem, jak zachować się w czasie powodzi.

Żegnamy Cię, Przyjacielu. W naszych wspo­

mnieniach zostaniesz dla nas wzorem godnym naśladowania i najwyższego szacunku.

CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI!

Zenon Drożyński - sołtys

okresie od XIV do XVI wieku do znaczących rodów rycerskich w na­

szej okolicy zaliczali się Strzałowie. Ich herb przedstawiał czerwony pionowy pas na białym tle oraz trzy strusie pió­

ra w hełmie.

Na Śląsku Strzałowie są wzmiankowani po­

cząwszy od 1312 roku. Byli oni zaprzyjaźnieni z panującymi wówczas na tym terenie książęta­

mi z dynastii piastowskiej. Dlatego zajmowali też szereg odpowiedzialnych stanowisk.

Strzałowie ufundowali kilka kościołów, w tym pierwszy kościół na Górze Św. Anny, wów­

czas nazywanej Górą Chełmską albo Górą Św.

„Jan Strzela Chmelik". Był on osobą zamożną i wpływową. Wielokrotnie był powoływany przez książąt opolskich na świadka sporządze­

nia dokumentów. W roku 1483 został wymie­

niony jako „Jan Chmelik".

Z dziejów Prudnika wiemy, że w dniach 6 sierpnia 1486 roku i 10 listopada 1492 roku Jan Strzela Chmelik z Obrowca występował w tym mieście jako świadek sporządzenia dokumen­

tów. Z treści dwóch dokumentów z 30 maja 1497 roku wynika, że był on osobą powszechnie znaną i cieszącą się wielką przyjaźnią i uzna­

niem ostatnich opolskich książąt. Wymieniają go oni jako „Slowutneho Jana Chmelika z Ob- rowcze wierneho nasseho mileho". W kilku sprawach występował też jako pełnomocnik in­

nych osób.

wkowicach, w roku 1575 nabył następujące wioski: Rozmierkę, Jędrynie i Kosice. W roku 1594 Piotr Strzela kupił od synów swego brata Jana majątek Kalinów za 8500 talarów. Później jeszcze wielokrotnie spotykamy Piotra Strzelę Chmelika z Obrowca w różnych dokumentach.

Pojawia się on też w 1599 roku w Kamieniu Śląskim, gdy Ewa Strzela z Obrowca zawarła związek małżeński. Piotr Strzela zmarł w 1600 roku. Jego tablica nagrobna do dzisiaj znajduje się w kościele w Suchej. Przedstawia ona Piotra Strzelę jako rycerza.

Piotr Strzelapozostawiłcórkę Ludmiłę, która wyszła za mąż za Jana Krzydłowskiego. Z fun­

dacji tej pary został wzniesiony w 1607 roku kościół w Szymiszowie. Ludmiła Strzela „z Ob­

rowca" pochowana została w Kalinowie.

OBRO WIEC BYŁ SIEDZIBĄ

RYCERSKIEGO RODU STRZAŁÓW

Jerzego. Z dziejów Góry Św. Anny wiemy, że około 1480 roku właściciele Poręby - Krzysztof Strzała i jego syn Krystek - zapożyczyli się celem zbudowania na szczycie należącej do nich Góry Chełmskiej kościoła.

Najstarszy dnkument potwierdzający istnie­

nie tego kościoła pochodził z 25 czerwca 1516 roku. Biskup wrocławski Jan Turzo potwierdził w nim oddanie przez Mikołaja Strzałę kościoła Św. Anny pod opiekę proboszcza parafii w Leś­

nicy. Stwierdzić więc należy, że to już Strzało­

wie zapoczątkowali tę rolę duchową Góry Św.

Anny, którą to miejsce pełni do chwili obecnej.

Obchodzone na Górze Św. Anny w 1980 roku wielkie uroczystości 500-lecia Sanktu­

arium nawiązywały bezpośrednio do fundacji Krzysztofa i Krystka Strzałów z 1480 roku.

Strzałowie są też wymienieni na pamiątkowej tablicy znajdującej się na Rajskim Placu na Górze Św. Anny. Dodać w tym miejscu należy, że w późniejszym okresie imponujący rozwój Górze Św. Anny, poprzez rozbudowę kościoła oraz budowę klasztoru i kalwarii, zapewniła hrabiowska rodzina Gaszynów z Żyrowej.

Z upływem czasu pisownia nazwiska Strza­

łów uległa zmianom, przyjmując takie formy jak: Strzela, Strala, Stroi, Stral, a nawet Schil- han. W naszym rejonie Strzałowie mieli swoje siedziby w kilku miejscowościach; wymieniona wyżej Poręba była tylko jedną z nich. Na terenie obejmującym dzisiejszą gminę Gogolin siedzibą Strzałów był Obrowiec. W dokumentach na­

zwisko tej gałęzi rodu zazwyczaj jest wymienia­

ne jako „Strzela". Strzałowie z Obrowca, dla odróżnienia się od pozostałych przedstawicieli swego rodu, przyjęli z czasem dodatkowe na­

zwisko Chmielik (Chmelik). Miało to nawiązy- wać do faktu, że ich przodek miał głowę kędzie­

rzawą, a włosy kręciły mu się jak uprawiany wówczas powszechnie chmiel.

Nie wiadomo dokładnie od kiedy Strzałowie mieli swoją siedzibę w Obrowcu. Pierwsza wzmianka na ten temat pochodzi z 1417 roku, kiedy to został wymieniony „Steffke Stroi" z miejscowości „Obrowicz". Najwybitniejszym przedstawicielem rodu Strzałów z Obrowca był

Dowodem tego, że Jan Strzela Chmelik z Obrowca był osobą wpływową w księstwie, mo­

że być fakt, że w jednej ze spraw występował w Nysie jako przedstawiciel księcia Jana II Dobre­

go wobec biśkupa wrocławskiego. Zresztą w 1512 roku książę uczynił Jana Strzelę Chmelika z Obrowca nawet swoim kanclerzem. Funkcję tę sprawował aż do swojej śmierci. Jan Strzela Chmelik w 1491 roku ożenił się z córką Jana Dresken, noszącą imię „Marussa”.

W 1538 roku Jan Strzela Chmelik zmarł, a jego następcą został syn Mikołaj Strzela Chme­

lik z Obrowca. Ożenił się on z Małgorzatą, córką Mikołaja Piklera. Mikołaj Strzela Chme­

lik był właścicielem dóbr m.in. w Kalinowie, Szymiszowie, Ligocie Czamborowej i Otmi- cach. Zmarł w 1560 roku. Pozostało po nim trzech synów: Jan, Jerzy i Piotr, którzy podzie­

lili się odziedziczonym majątkiem.

W dniu 15 lipca 1563 roku Jan Strzela z Obrowca, który otrzymał Kalinów, zawarł związek małżeński z Ewą Prószkowską. W czerwcu 1581 roku ożenił się po raz drugi z Sabiną Donat. W roku 1591 wymieniono go jako świadka sporządzenia testamentu przez Jerzego Buchtę z Otmętu. Jego brat Jerzy Strze­

la był właścicielem Ligoty i Otmic. Natomiast trzeci z rodzeństwa Piotr Strzela posiadał Szy- miszów i część Suchej.

Piotr Strzela ożenił się z Zuzanną, córką Jerzego Żyrowskiego. Swój majątek znacznie powiększył. W roku 1570 kupił dobra w Dzie-

Materiały historyczne nie pozwalają niestety na odtworzenie dokładnej genealogii rodu Strzałów z Obrowca. Zazwyczaj z treści doku­

mentów wynika bowiem tylko jakiś pojedyńczy fakt, na okoliczność którego dany dokument został sporządzony.

Wywodzący się z Obrowca Strzałowie byli jeszcze wymieniani w dokumentach w XVII wieku. Przykładowo można wskazać, że po Pio­

trze Strzeli właścicielem Dziewkowic był Jaro­

sław Strzała „z Obrowca na Dziewkowicach", który w latach 1641-1647 piastował urząd pi­

sarza ziemskiego. W roku 1682 sprzedał on Dziewkowice hrabiemu Gustawowi de Colon- na. Podpis Jarosława Strzały figuruje m.in. na dokumencie z 1641 roku dotyczącym przyna­

leżności Januszkowie do klasztoru w Jemielni­

cy.

W Boguchwałowie koło Baborowa znajduje się kościół zbudowany w 1602 roku przez Ka­

spra Strzelę i jego żonę Ewę z Obrowca („z Obrowie"). Kasper Strzela miał tytuł Rycerza Grobu Świętego i w zbudowanym przez niego kościele wyraźnie widoczne są treści kontrrefor- macyjne. Zwłaszcza jest to widoczne w tym, że sceną centralną głównego ołtarza jest „Korona­

cja Matki Boskiej". Nie podobało się to ewange­

lickiej większości mieszkańców Boguchwałowa.

W literaturza można następnie spotkać pogląd, ża ta właśnie okoliczność była przyczyną za­

mordowania Kaspra Strzeli w listopadzie 1603 roku. Dodać należy, że siedzibą Kaspra Skrzeli były Dzielawy.

Niestety nie zachowały się źródła, które po- zwlałyby jasno odpowiedzieć na pytanie, do którego roku Obrowiec był siedzibą rycerskiego rodu Strzałów. Nie wiadomo też w jaki sposó nastąpiła tutaj zmiana właścicieli. Faktem jest, że w rejonie Strzelec Opolskich Strzałowie byli jeszcze wymieniani aż do XVIII wieku. Do dzi­

siaj po Strzałach, w tym także po ich obrowiec- kiej gałęzi, pozostały wzniesione przez nich ko­

ścioły oraz pamiątkowe tablice.

Józef Szulc

Dzień Babci i Dziadka w Obrowcu

W styczniu przypada jedno z najmilszych świąt, jakie możemy obchodzić a mianowicie

„Dzień Babci i Dzień Dziadka”.

Babcia i Dziadek odgrywają ważną rolę w rodzinie, biorą udział w pracach domowych, po­

magają w wychowywaniu dzieci, i za to należy o nich pamiętać. Aby ukazać miłość dziecka do osób starszych dzieci z Przedszkola w Obrowcu zorganizowały Święto Babci i Dziadka.

Przygotowanie się do tej uroczystości spra­

wiło dzieciom wiele radości. Dzień wcześniej dzieci 6-letnie przygotowały sałatkę jarzyno­

wą, Rano, po śniadaniu, nakładały na talerzyki, formowały, dekorowały i układały na stole.

Natalia i Michał, pełniący dyżur w szatni, zapraszali gości do sali. Jednym z gości była pani Wizytator Danuta Kałuża. Po przywitaniu wszystkich gości przez dyrektorkę Przedszko­

la, średniaki - Emilia Kaptur i Kasia Gładysz - powiedziały:

„Chociaż jestem mała Pani mnie wybrała, żebym wszystkie Babcie mile przywitała.

Witam na lewo witam na prawo.

A teraz - pięknie poproszę o brawo”.

Program był urozmaicony, były wiersze, piosenki, zabawy i inscenizacje. Piosenkę pt.

„Zielony gość” śpiewała z dziećmi również babcia Krzysia”; pamiętała ją z lat szkolnych.

Jola i Patrycja powiedziały taki oto wierszyk:

„Zimowe słonko wesoło patrzy i ciepły uśmiech posyła Babci, i ja też Babciu mam dziś dla Ciebie uśmiech jak słonko jasny na niebie”.

\Bfi8w

r ... ... ... »

^l T oiwn I

A oto wierszyk najmłodszego, 3-letniego Łukaszka:

„Niechaj Dziadzio z Babunią tak nam długo żyje póki komar i mucha morza nie wypije”.

Po dużych brawach dzieci składały życzenia wręczając babciom serduszka i igielniki, a dziadkom - laurkę rękawicę. Potem gości za­

proszono na poczęstunek: na stole czekała sa­

łatka jarzynowa przygotowana przez dzieci, ciasto upieczone przez mamy i pączki upieczo­

ne przez kucharkę.

Kosztując pyszności Babcie wspominały dawne czasy, zaś pani wizytator Danuta Kałuża podkreśliła, jak ważną rolę w wychowaniu dzieci odgrywa przedszkole. A ja, jako dyrektor Przedszkola, podziękowałam wszystkim Bab­

ciom za wychowanie swoich dzieci, czyli rodzi­

ców przedszkolaków, którzy chętnie niosą po­

moc w ulepszaniu warunków przedszkolnych.

Następnie Babcie podziwiały swoje portrety wykonane przez dzieci.

Z tak miłego spotkania z ludźmi starszymi na pewno dzieci wyniosą pożądane treści wycho­

wawcze.

Aniela Lempart

Koleżance

Kindze Kaptur

wyrazy głębokiego współczucia z powodu śmierci ojca

składają nauczyciele i pracownicy Szkoły Podstawowej nr 3 w Gogolinie

Z Wydziału Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej Urzędu Wojewódzkiego w Opolu otrzymaliśmy informację, że rozpoczęty przed trzema laty konkurs „Piękna Wieś” będzie kontynuowany w roku bieżącym. II edycja konkursu, zapowiedziana na początku 1995 roku, nie odbyła się z. przyczyn formalnych. Mając na uwadze przede wszystkim rozwój wsi opolskiej, poprawę wizerunku i inte­

grację jej mieszkańców Wydział Rolnictwa zaprasza wszystkie Samorządy do udziału w tym konkursie.

W roku 1996 organizatorem konkursu „Piękna Wieś” będzie Wojewoda Opolski przy współudziale:

1. Funduszu Ochrony Środowiska, 2., Rolniczego Ośrodka Doradztwa 3. Fundacji Rozwoju Śląska

4. Wojewódzkiego Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych,

Na początku 1996 r. powołana zostanie Wojewódzka Komisja Konkursowa, która przygotuje również regulamin konkursu w trzech kategoriach:

- na najbardziej zadbaną zagrodę wiejską, - na najbardziej uporządkowaną wieś, - na nąjbardziej uporządkowaną gminę.

Finał konkursu przewidziany jest w miesiącu wrześniu/paździer- niku na Dożynkach Regionalnych.

SZKOLNY KONKURS MATEMATYCZNY

W dniu 19 stycznia br. uczniowie szkół podstawowych wzięli udział w miejsko-gminnym etapie XXIX Konkursu Matematyczne­

go. Startowały cztery szkoły. Kolejne miejsca zdobyły:

I - Szkoła Podstawowa nr 3 w Gogolinie, II - Szkoła Podstawowa nr 1 w Gogolinie III - Szkoła Podstawowa nr 2 w Gogolinie IV - Szkoła Podstawowa w Zakrzowie.

Tytuły najlepszych matematyków wśród ośmioklasistów naszej gminy wywalczyli:

Im. - Mateusz Skałecki (SP nr 3 Gogolin), II m. - Anna Pierskała (SP nr 1 Gogolin), III m. - Przemysław Wijata (SP nr 3 Gogolin).

Oni też reprezentować będą gminę Gogolin w dalszych zmaga­

niach konkursowych na szczeblu regionu. Eliminacje rejonowe od­

będą się w marcu w Krapkowicach.

Życzymy powodzenia!

Muzeum w Gogolinie?

Czas ucieka szybko. Świat się zmienia. Zmie­

nia się także nasze otoczenie. Wraz z tymi zmia­

nami zmieniają się zwyczaje i obyczaje, a w związku z tym i nasz sposób życia. /.../Mam pewien pomysł, aby to, co się jeszcze da z prze­

szłości zatrzymać i uratować od zapomnienia, aby młode pokolenie i przyszłe generacje miały jako takie wyobrażenie, jak ten nasz gogoliński świat wyglądał dawniej.

W Gogolinie przy ul. Strzeleckiej stoi nie­

czynny kompleks budynków gospodarskich:

stodoła, chlew i część mieszkalna. Z takich mniej więcej obiektów składało się typowe go­

spodarstwo w Gogolinie i okolicy. Być może w tych obiektach nie wiele pozostało z dawnego wyposażenia, ale właśnie tam - po niezbędnej

Pisali o nas

W ostatnim numerze miesięcznika „Śląsk” - pięknie wydawa­

nym przez Górnośląskie Towarzystwo Literackie w Katowicach - znaleźliśmy artykuł T. Soroczyńskiego o weselu śląskim w Obrowcu. Pismo ma zasięg ponadregionalny (czytane jest rów­

nież na Zaolziu), więc z tym większą satysfakcją odnotowaliśmy ten fakt. Za zgodąautora przedstawiamy ten tekst w całości.

Swaczyna w Obrowcu

Panuje w niektórych miejscowościach na Śląsku Opolskim taki zwyczaj, że w niedzielne popołudnie zbiera się rodzina, przychodzą sąsiedzi, aby przy śląskim kołaczu i kawie „porospra- wiać” o sprawach rodzinnych, wiejskich, gminnych, o polityce czy też zwyczajnie „obgadać” tego i owego. Mówi się wówczas o sprawach ważnych i mniej ważnych. Rozwiązuje przy niedzielnym stole różne problemy. Gadu, gadu, a czas szybko upływa. Nazajutrz uczestnicy niedzielnych pogwarek wypoczęci, wyluzowani, w poczuciu rozwiązania problemów małych i dużych, raźniej zabierają się do powszednich obowiązków.

Ten piękny i pożyteczny zwyczaj zachował się m.in. w gminie Gogolin. Tam gminna władza, aby tradycji stało się zadość, każdego roku, w coraz to innej miejscowości przypomina śląski zwyczaj - Swaczynę.

Poczęstunek, kołocz, kawę, piwo, wyroby ze świniobicia (krupnioki i zemloki) i inne specjały ze śląskiej spiżarni, funduje z gminnej kasy. Mieszkańcy wsi, zaproszeni gości zabezpieczają we własnym zakresie - strawę duchową.

Tym razem Swaczyna odbyła się w sali remizy strażackiej w Obrowcu. Przypomniano na Swaczynie śląskie wesele, takie sprzed lat, ze starostami, parą młodych,

druhnami i drużbami, orszakiem weselnym i kapelą. Było to wesele jakich mało. Gwara przeplatała się z piękną polszczyzną, były też powin­

szowania w niemieckim języku. Prym wiedli: Jerzy Lipka - starosta, twórca ludowy urodzony w Obrowcu, mieszkaniec Gogolina; Gertruda Hadamek - starościna, „tutejsza”, członkini grupy obrzędowej; Antek Kaptur (czytaj; Józef Post) - debiutujący w roli pana młodego; Dorka Śmiatek (Urszula Soluch) - panna młoda, która w tej roli występuje od szesnastego roku życia.

Na wesele przyszła prawie cała wieś. Młodzi i starzy. Jedni za stołami.

Inni tłoczyli się przy wejściu. Jak to na wiejskim weselu.

Weselny korowód bogaty był w śląskie przyśpiewki weselne, wiązaną mową (gwarą) popisywali się starościna i starosta, zaś abecadła miłości uczyła Marta Świentek (siostra Jerzego Lipki). Było - jak to na weselu - śmiechu wiela i larma kupa.

Nie ukrywam, byłem tą imprezą w Obrowcu autentycznie wzruszony;

w dobie komercjalizacji życia, pomyślałem sobie, przypomniano w Obrowcu nie tylko piękny śląski obrzęd weselny, „odkurzono” tradycję Swaczyny, nasycając ją współczesnymi realiami, ale też, co najważniej­

sze, znaleziono formułę na aktywne teatralne wypełnienie wolnego czasu lokalnej społeczności. I to się gogolińskiej władzy udało!

T.S.

modernizacji - można by zorganizować coś w rodzaju muzeum gminy.

Gdyby tak poszukać, to w każdym domu znalazłaby się jakaś rzecz, która dawniej była w użyciu, a dziś jest już niepotrzebna i zapomnia­

na, a którą szkoda wyrzucić. Może by tak zebrać to wszystko, wszystkie te „graty" i w tych obiektach wyeksponować?

W gospodarstwach Gogolina i okolicy spoty­

ka się jeszcze dawne proste młocarnie, fachle, sita i tym podobny sprzęt, który stanowił wy­

posażenie stodoły. W oborach, gdzie trzymano zwierzęta, można jeszcze dziś znaleźć uprząż końską i krowią (również i takie bywały). Moż­

na by pokazać dawne sposoby wiązania zwie­

rząt do stawiska, jak i w czym przygotowywano

i podawano paszę, warunki, w jakich dawniej w gospodarstwie trzymano zwierzęta.

Budynek mieszkalny tego kompleksu przy ul. Strzeleckiej można byłoby wyposażyć w dawne meble i sprzęty, które stanowiły wypo­

sażenie domu gospodarzy.

Ja sam często znajduję w punktach skupu złomu stare żelazka, piece pokojowe (kanonki), kochmaszyny, kanki, itp. Wielu z obecnych mie­

szkańców Gogolina nie wie jak to wyglądało i do czego to służyło.

Każde gospodarstwo było dawniej producen­

tem masła, serów, każda rodzina dla swoich potrzeb piekła chleb. Dla tych wszystkich czyn­

ności posiadano odpowiedni sprzęt, który być może jest jeszcze gdzieś w użyciu. Jeżeli nie - to stoi odstawiony na górze (strychu) i czeka, aż młodsze pokolenie przy okazji modernizacji do­

mu po prostu go wyrzuci, bo nie będzie wiedzia­

ło, do czego służył.

Stare kredensy i wertiki gogolinian zawiera­

ją jeszcze dużo niemodnych już lub niekomplet­

nych zastaw stołowych, używanych w kuch­

niach na co dzień, oraz takich, które używano tylko w niedziele lub święta. Były też takie, które stawiano na stole tylko na wielkich fajerach.

Mój pomysł sprowadza się do tego, by w odremontowanych budynkach przy ulicy Strzeleckiej zebrać te wszystkie dawne narzę­

dzia, sprzęty, zastawy stołowe i meble. W ten sposób nasz Gogolin wzbogaciłby się o cenny obiekt, który nazwać by można: zabytkowe go­

spodarstwo gminy Gogolin, dawne gospodar­

stwo gogolinian lub muzeum gminy. Nad na­

zwą się zastanowimy, gdy pomysł „chyci".

Czy sprawa dojdzie do skutku, to zależy od mieszkańców Gogolina, radnych gminy, no i jej szefa pana Burmistrza. Tych, którzy się przy­

czynią do powstania tego obiektu i jego wypo­

sażenia, już dzisiaj zapraszam na fajną Swaczy­

nę w tych nowo pomalowanych z porolowany- mi ścianami izbach.

Franciszek

Nocoń

Autor artykułu (z prawej) w towarzystwie burmistrza N. Urbańca

na obrowieckiej Swaczynie

DITER PRZEWDZING

BURMISTRZ ZDZIESZOWIC

Kiedy z okazji 35-lecia pracy zawodowej i 20-le- cia pracy w Urzędzie Miasta i Gminy Zdzieszowice burmistrzowi Diterowi Przewdzingowi wręczano gratulacyjny dyplom, opatrzono go mottem z K.

Dickensa: „Patriotąjest ten, który nie ze wszystkiego jest zadowolony w swej ojczyźnie, to człowiek, który pragnie i walczy o to, by było w niej lepiej”. Słowa te jak ulał pasują do D. Przewdzinga, który swoją ojczyznę upatruje w Ziemi Zdzieszowickiej, i który codzienną robotę na jej rzecz nazywa pokonywa­

niem „ściany płaczu”.

- „Widzi pan - mówi - szansę na zrobienie czegoś naprawdę pożytecznego i użytecznego ma­

ją tylko ci, którzy ciężkiej roboty się nie boją, potrafią zakasać rękawy, wziąć - jak trzeba - łopatę i kilof do ręki. To sprawa nie tylko przykładu dla innych,

gospodarności, a nagroda była na miarę właśnie tamtych czasów - zamiatarka uliczna, która „wypo­

życzana” była również i do Gogolina. Bo takim sprzętem niewiele miast mogło się wówczas po­

chwalić. Dziś burmistrz Diter Przewdzing szanse dla całej gminy również upatruje w społecznym „zaka­

saniu rękawów”: - „Przejęliśmy oświatę, a ona po­

chłonie około 50 procent naszego budżetu. Nauczy­

ciele są nasi, i dzieci są nasze, więc środki muszą się znaleźć, chociaż odbędzie się to kosztem innych zadań społeczno-gospodarczych. Mam nadzieję, że ludzie to potrafią zrozumieć i za wiele spraw wezmą się sami. Pierwsze jaskółki już są: członko­

wie Związku Hodowców Gołębi sami wybudowali funkcjonalne pomieszczenia, które służą zarówno im, jak i Szkole Podstawowej nr2 na osiedlu Kaczo- rownia. Już dzisiaj ini­

cjatorami wielu prac społecznych na rzecz swojego środowiska są:

Jan Lepich ze Zdzieszo­

wic, Helmut Sitko z Roz- wadzy, Józef Wilczek i Albert Koszyk z Żyro- wej, Jan Arndt z Krę- pnej, Jerzy Suchor z Ja­

nuszkowie. Mam nad­

zieję, że za nimi pójdą inni”.

Diter Przewdzing, już całkiem demokraty­

cznie, zosta wybrany burmistrzem Zdzieszo­

wic w roku 1990. Widać radni docenili pracę na­

czelnika w różnie dziś ocenianym okresie. On

już wtedy nie był z tych, których przywożono w

„teczkach”. Urodził się w Rozwadzy, więc znał w gminie każdy bez mała kamień. A przede wszystkim znał ludzi i ich codzienne problemy. Byłtaki sam, jak jego sąsiedzi z Rozwadzy, Krępnej, Żyrowej czy Zdzieszowic. Nie stworzył dystansu, a jego sponta­

niczność i bezpośredniość pozwalała na zjednanie sobie wielu sprzymierzeńców.

- „To przecież nie moja zasługa, że główne założenia programowe, jakie przedstawiłem Ra­

dzie, zostały wykonane - mówi. Dzisiaj cała gmina jest już zwodociągowana. Gaz mają całe Zdzieszo­

wice i dwie wsie: Rozwada i Żyrowa. Z gazem trochę przystopowaliśmy: myśleliśmy o gazyfikacji całej gminy, ale na przeszkodzie stoi rachunek ekonomi­

czny. W tym roku jednak będzie gaz w Januszkowi- cach - tak zadecydowało około 80 proc, mieszkań­

ców. Przed nami kanalizacja wszystkich wsi. To co zrobiliśmy, jest rezultatem pracy wielu ludzi”.

O Gogolinie Diter Przewdzing mówi z senty­

mentem i bez zazdrości o gogolińskich dokona­

niach. - „Jesteśmy z jednej drużyny - mówi o bur­

mistrzu Gogolina. - Myślimy podobnie i w podo­

bnych działamy warunkach. Ludzie ze Zdzieszowic i Gogolina takie same mają problemy".

Bliskie sąsiedztwo obu gmin powoduje, że bywa na wszystkich imprezach w Gogolinie: „Ciągnąmnie tam wspomnienia wczesnej młodości. Wszak do kawiarni „Karolinka” chodziliśmy na młodzieżowe zabawy i dancingi (dyskotek wtedy jeszcze nie by­

ło). Od nas do Gogolina jeden krok. A i burmistrz Norbert Urbaniec wraz z małżonką chętnie odwie­

dza Zdzieszowice”.

szaf DiterPrzewdzing

prywatnie

Lat 52, zodiakalna Ryba, żonaty, jedna córka (aktualnie w Niemczech), oczekuje na drugiego wnuka. Właściciel (od 1988 roku) 15-hektarowego gospodarstwa w Krępnej, dwóch krów, czterech kóz, jednej owcy i konia o imieniu Basia. Poranne nakarmienie posiadanego inwentarza wymaga co­

dziennego wstawania już o godzinnie piątej. Uważa się za fachowca w dziedzinie dojenia krów i kóz.

ale udowodnienia przede wszystkim sobie, że moż­

na. Jak się tak naprawdę bardzo chce!"

Do Urzędu Miasta i Gminy trafił w roku 1975 z Instytutu Ciężkiej Syntezy Organicznej w Kędzierzy­

nie. Najpierw powierzono mu funkcję sekretarza Urzędu, później był zastępcą naczelnika, a w roku 1985 Rada (wtedy Narodowa) wybrała go naczelni­

kiem. Przeżył więc w Urzędzie czasy gierkowskie i burzliwe lata osiemdziesiąte. Przeżył też kilku woje­

wodów i choć różne są opinie o sposobie sprawo­

wania przez nich „zwierzchniej władzy”, w dobrej pamięci zachował wojewodę K. Dzierżana, który umiał docenić dobrą robotę w terenie.

„Już w latach osiemdziesiątych wiedzieliśmy, że nic z nieba nie spadnie. Z województwa wyszar- pywaliśmy tyle ile się tylko dało, ale zawsze było to za mało na miarę naszych potrzeb. To wtedy zasły­

nęliśmy w całym niemal kraju z czynów społecz­

nych. I proszę mi wierzyć, nie były to działania w ramach tzw. „czynów partyjnych”.

To właśnie wtedy w gminie wybudowano wiele remiz strażackich, które służą do dziś, Dom Spor­

towca w Żyrowej, kanalizację burzową, chodniki.

Mieszkańcy Kaczorowni - dzielnicy Zdzieszowic - sami założyli sobie sieć gazową, a w Krępnej - kościół. Dzisiaj burmistrz Zdzieszowic z sentymen­

tem wspomina tamte, niełatwe przecież, czasy: -

„Pracowaliśmy dla siebie. I proszę wierzyć, nikt się od roboty nie migał. To właśnie wtedy nauczyłem się murarki. Garnitur naczelnika gminy zostawiałem w domu”.

Tamte działania zostały dostrzeżone „na górze”:

Zdzieszowice zdobyły tytuł krajowego wicemistrza

Gmina Zdzieszowice leży we wschodniej części województwa opolskiego. Graniczy z gminami:

Leśnica, Kędzierzyn-Koźle, Wal­

ce, Krapkowice, Gogolin, Strzelce Opolskie, Reńska Wieś. W skład jej wchodzą: miasto Zdzieszowice oraz sześć sołectw: Januszko wi­

ce, Krępna, Rozwadza. Oleszka, Żyrowa i Jasiona. Zajmuje 57kilo­

metrów kwadratowych powierzch­

ni, liczy około 17 tys. mieszkań­

ców, z czego 12,500 mieszka w Zdzieszowicach. Zdzieszowice prawa miejskie otrzymały w roku 1962. Najwcześniejszy zapis - Zduieszowicz - pochodzi z roku 1405. W roku 1484 pojawia się nazwa Zdziechowicz.

Do czasu wybuchu II wojny świa­

towej Zdzieszowice były dwujęzy­

czne: w kościele msze św. odpra­

wiano w języku polskim i niemiec­

kim; od roku 1991 ponownie wpro­

wadzone zostały msze w języku niemieckim.

Wielki przemysł rozwinął się w okresie międzywojennym. W roku 1930przystąpiono do przygotowa­

nia terenu pod budowę „Koksow­

ni". W latach 1931-32 ukończono budowę Zakładów Koksochemicz­

nych. Pierwsza bateria typu „Stil"

została uruchomiona w roku 1932.

W latach 1939-1945 wytwarzano tu koks, benzynę syntetyczną, ole­

je lekkie i ciężkie oraz gaz parafi­

nowy. w wyniku działań wojen­

nych zakłady uległy znacznemu zniszczeniu. Rozruch pierwszej baterii miał miejsce w roku 1951.

Dzisiaj Zakłady Koksownicze im.

Powstańców SI. wchodzą w skład Kombinatu Metalurgicznego „Huta Katowice".

Wgminie istnieje3 577ha użytków rolnych (66 proc, ogólnej po wierz­

chni). Lasy zajmują 789 ha, grunty orne - 2 656 ha, łąki - 557 ha, pastwiska 53 ha, sady - 256 ha.

Rolnicy indywidualni gospodarzą na 2 228 ha (367gospodarstw rol­

nych). Średnia wielkość gospodar­

stwa indywidualnego wynosi 6.07 ha.

Miasto Zdzieszowice jest dość ubogie w zabytki sztuki, znajduje się tu jedynie XIX-wieczna kapli­

czka dzwonnicza. Dla turystów Zdzieszowice są przede wszy­

stkim dogodnym i bliskim punktem wypadowym pieszych wypraw na Górę Św. Anny (6 km). Atrakcją Ziemi Zdzieszowickiej są walory krajobrazowe oraz zabytki miej­

scowości Żyrowa i Jasiona.

Żyrowa

Jak wynika ze źródeł historycz­

nych. wieś należaca początkowo do klasztoru cysterskiego z Je­

mielnicy. a potem do rodziny Żyro-

wskich, od której odkupił ją w 1631 roku - fundator klasztoru francisz­

kanów na Górze Św. Anny - hra- biaMelchiorPerdynatGaszyna. W Żyrowej magnat ten postawił sobie Stylowy, wczesnobarokowypałacz 1631-1644, wchodzący w skład większego zespołu zabudowań. Do zespołu pałacowego należy park krajobrazowy. W bezpośrednim są­

siedztwie pałacu wznosi się kościół filialny św. Mikołaja, zbudowany około 1300 roku w stylu gotyckim, a powiększony i przebudowany w du­

chu barokowym w pierwszej poło­

wie XVIII wieku. Zdobiące boczne ołtarze dwa obrazy z II połowy XVIII stulecia wyszły spod pędzla znako­

mitego artysty śląskiego. Francisz­

ka Sebastiniego.

Jasiona

W dokumentach historycznych wieś wzmiankowana jest po raz pierwszy w 1285 roku. Przebywa­

jąc w Jasione) warto zajrzeć do kościoła parafialnego św. Marii Magdaleny (1311 r.). Na szczegól­

ną uwagę zasługuje pochodzące z XIV wieku dwuprzęsłowe prezbite­

rium, służące obecnie za boczną kaplicę. Zaliczono ją do najcen­

niejszych zabytków architektury gotyckiej na Śląsku Opolskim.

Moi kochani!

Dzisiaj chciałabym se z wami podzielić moimi rozmyśleniami na temat ginących zawodów.

Pamiętam dobrze czasy, kiedy to w każdej miejscowości (nie ino w naszej gminie) było sporo bardzo dobrych „łachmanów" - czyli fa­

chowców, po których to już dzisiaj nie ma śladu. Pamientom dobrze jeszcze jak to w moim Obrowcu były dwie kuźnie, a w nich dobrzy mistrzowie swojego rzemiosła, wtó­

rzy to obrowczanom świadczyli swoje usługi.

Mioł tyż Obrowiec rymarza, ko­

łodzieja, młynołrzy, cieśli i wiela in- kszych łachmanów, o wtorych dzi- siej nawet starsi już zapomnieli; a cóż dopiero młodzież.

Tak jak w Obrowcu jest wszan- dzie i kiż tygo mom do wołs mili czytelnicy wielkoł prośba, abyście mi napisali kogo znoicie jeszcze ze

fachowców w swojej wsi, a jołprzy- jadam do wołs i to wszystko opisza w naszej „Panoramie". Niechtore zawody są po prostu unikatowe, choćby na przykład kamieniarze.

Mom to na myśli pana Tkocza z Kamienia Śląskiego, a także in­

nych. To są fachowcy słynący nie ino w naszym kraju - to po prostu ludzie światowi. Proszą wołs bar­

dzo - napiszcie - a joł przyjadam, jak se ino ociepli, bo na moim kole wta zima niechca se ruszać z cha­

łupy.

Jak ech już jest przy temacie, to chcam tyż napisać, że Ministerstwo Kultury i Sztuki przeznaczyło spe­

cjalne pieniądze dla ratowania lub odtworzenia ginących zawodów, ale jak mi wiadomo, do naszej gmi­

ny jeszcze nie dotarły żołdne pinią- dze. Myślą, że musimy wszystko zrobić (wspólnie), aby opracować co i kaj chcemy zrobić a wtedy na pewno Wydział Kultury i Sportu Urzędu Wojewódzkiego w Opolu przyznoł nom - w miara istnieją­

cych możliwości - piniądze dloł ra­

towania lub „reanimacji" tych poży­

tecznych zawodów.

Jaksę wszyscy za to żabi ery my do kupy, to coś zrobimy, bo nasza Rada Narodowoł i pan Burmistrz tyż na pewno nom pomogom w tym skromnym dziele ocalenia od zapo­

mnienia wielkich, a ginących (na naszych oczach) zawodów.

Wasza Ciotka Marika

Prawo na co dzień

NA CHŁOPSKI ROZUM

NIP DLA KAŻDEGO PODATNIKA

Przyznacie drodzy czytelnicy, że obecnie dzieje się w naszym kraju wiele ciekawych, choć nie zawsze pozytywnych, spraw. Ostatnio ze wszystkich publikatorów dowiadujemy się o „sprawie” byłego Pre­

miera Oleksego. Wiele jest wrzawy wokół tej sprawy. Jest obwiniony o „domniemaną współpracę z obcym wywiadem”.

Trudno wierzyć, na chłopski rozum, aby przed objęciem tegoż stanowiska nie sprawdzono pod tym kątem jego osoby. Szczytem zaś wszystkiego było już, gdy się dowiedziałem wczoraj z telewizora, że odpowiadając przed specjalnie powołaną przez Sejm komisją - nie zaprzeczył, gdy przedstawiono mu owe zarzuty, mówiąc na koniec przesłuchania: „I cóż z tego!”.

Wcześniej dowiedzieliśmy się też z publikatorów, że „pan Premier mógł nie mieć świadomości, że chodzi o kontakt z pracownikiem KGB”. Myślę, że tym gorzej to o nim świadczy.

Za wcześnie orzekać nam o jego ewentualnej winie, ale jak mówią

„na chłopski rozum” wszystko się rozmydli - jak zawsze u nas.

Szkoda, że tą samą miarą nie mierzy się zwykłych śmiertelników, też oskarżonych o współpracę z obcym wywiadem.

Wkrótce czeka nas referendum, gdzie to my, zwykli ludzie, mamy dać odpowiedź na kilka pytań, na które to w większości odpowiedź dali nam już rządzący. Teraz się pytają, czy przeznaczyć część środ­

ków pochodzącyoh z prywatyzacji na Fundusz Emerytalny. Ponad 60 proc, naszego majątku już sprywatyzowano. Większość już sprywaty­

zowanych firm oddano za bezcen zagranicznym i krajowym biznes­

menom. To wszystko zakrawa - na chłopski rozum - co najmniej na kpinę ze społeczeństwa, które przez lata wyrzeczeń i ciężkiej pracy tworzyło ten ogólnonarodowy majątek, a który obecnie dzieli się pomiędzy różnych „biznesmenów” za grosze.

Dzisiaj już wiem, że biedni ludzie pracy, a także renciści i emeryci, skorzystają na tym tyle, co kot napłakał. Obiecanek mieliśmy już wiele; obiecywano nam na przykład co najmniej 10 tysięcy dolarów każdemu z prywa­

tyzacji w naszym kraju.

Kochani, domagajmy się swoich 6 tysięcy dola­

rów (60 proc.) z już sprzedanego kapitału. Proszę pamiętać, że ludzie milczą, ale nie akceptują tych bezmyślnych i krzywdzących większość naszego społeczeństwa „posunięć” rządzących.

Historia dowiodła, że ludzie potrafią w imię sprawiedliwości rozliczać nieuczciwych i bezmy­

ślnych - róbmy wszystko, aby tak było i teraz.

Jeżeli ktoś chce znać co ludzie mówią o obe­

cnym „stanie rzeczy” w naszym kraju, to niech pójdzie do szpitali, domów dziecka, aptek, do rol­

ników, bezrobotnych i tych wszystkich, gdzie do­

chód w rodzinie nie przekracza 50-100 złotych na osobę miesięcznie.

„Nie zrozumie syty głodnego” - mówi stare mądre przysłowie. Święta prawda - bo jak tu milczeć, kiedy niektórzy upajają się „kolejnymi sukcesami” rządzą­

cych, kosztem skromnych, prawych i pracowitych współrodaków. Oni też są ludźmi - nie tylko w dniu kolejnych wyborów czy referendów.

Jerzy Lipka Wszystkie osoby fizyczne, prawne oraz jednostki organizacyjne nie mające oso­

bowości prawnej będą podlegać obowiązkowi ewidencyjnemu i otrzymają tym samym numer identyfikacji podatkowej (NIP).

Ustawa zakłada stworzenie dla ponad 20 milionowej rzeszy podatników (podatku dochodowego od osób fizycznych, prawnych i podatku od towarów i usług oraz akcyzowego) systemu powszechnej ewidencji i identyfikacji podatkowej.

Każdemu podatnikowi zostanie nadany numer identyfikacyjny, którym będzie się posługiwał niezależnie od rodzaju płaconego podatku. Nadanie tego numeru będzie podstawą stworzenia rejestrów w urzędach skarbowych. Według tych rejestrów zosta­

nie stworzona krajowa ewidencja podatników, czyli wykaz wszystkich zobowiązanych do płacenia podatków.

Nadanie NIP następować będzie w drodze decyzji administracyjnej. Osoby fizyczne będą miały obowiązek zgłosić wniosek o nadanie NIP wraz z zeznaniem podatkowym.

Natomiast podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych będą zobowiązani skła­

dać wniosek o nadanie NIP nie później niż w terminie złożenia pierwszej, od dnia wejścia w życie ustawy, deklaracji dotyczącej zaliczki na ten podatek.

Ustawa zezwala na korzystanie z dokumentacji związanej z nadaniem NIP: orga­

nom administracji rządowej i samorządowej, organom kontroli skarbowej, przedstawi­

cielom NIK, płatnikom i inkasentom podatków i niepodatkowych należności budżeto­

wych.

Udostępnianie danych będzie możliwe w sprawach z zakresu zobowiązań podat­

kowych oraz niepodatkowych należności budżetowych. W tych też przypadkach przepisy zobligowały podatników do posługiwania się NIP w dokumentach. Numer identyfikacyjny nie przechodzi na następcę prawnego, z wyjątkiem sytuacji, o których mówi ustawa.

Ustawodawca zakłada, że dzięki przepisom o numerze identyfikacyjnym zwiększy się wykrywalność przypadków uchylania się od płacenia podatków.

Mecenas Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników /Dz.U. Nr 142, poz. 702/ - obowiązuje od 1 stycznia 1996 r.

Szanownym Jubilatom państwu

Agnieszce i Wilhelmowi Rygolom

z Gogolina

z okazji 55 rocznicy zawarcia związku małżeńskiego serdeczne gratulacje i życzenia wielu radosnych chwil w życiu, dobrego zdrowia

na dalsze lata wspólnego życia w imieniu Rady Miejskiej, Zarządu Gminy

i swoim własnym składa

Norbert Urbaniec - burmistrz

/ed/ te&w, cu&ttett.

W gminie Gogolin „wodzono niedźwiedzia”... od zawsze. Tak twierdzą ci, którzy - dziś już wie­

kowi - sami w tym obrzędzie bra­

li udział za czasów swej młodo­

ści, a wcześniej słyszeli o nim od swoich rodziców i dziadków.

Niedźwiedź to typowy „kozioł ofiarny”, na którego cała lokalna społeczność zrzuca winę za wszy­

stko, co złe, za wszystkie nieudane wydarzenia w wiosce, za „dopusty Boże”. Tak zwane „zło” przyjmuje każdorazowo odmienny kształt i inne zjawiska, gdyż jest ono tym, co w danej chwili ludziom najbar­

dziej dokucza.

W ostatnich dniach karnawału po wsiach chodził, i chodzi do dziś,

Przeląd Grup Obrzędowych „Wo­

dzenie Niedźwiedzia”. Impreza chwyciła i przez trzy kolejne lata byliśmy świadkami i uczestnikami przepysznej zabawy z udziałem żywo reagującej publiczności.

Każdorazowo obrzędowe pre­

zentacje oceniało profesjonalne ju­

ry były nagrody, wyróżnienia...

Ale nie to było najważniejsze.

Chodziło przede wszystkim o popularyzację jednego z najbar­

dziej barwnych obrzędów, wystę­

pujących tylko na Śląsku Opol­

skim.

W roku bieżącym władze Go­

golina i Tamowa Opolskiego po­

stanowiły wspólnie zorganizować w dniu 11 lutego I Regionalny

WODZENIE NIEDŹWIEDZIA ’96

I REGIONALNY PRZEGLĄD GRUP OBRZĘDOWYCH

każdej gospodyni otrzymująjajka, wędzonkę, pieniądze. A potem do białego rana trwa zabawa.

Cały ten obrzęd ma charakter widowiskowo-teatralny, znakomi­

cie nadający się do publicznej pre­

zentacji. Nic więc dziwnego, że trzy lata temu władze Gogolina postanowiły nadać mu formę zor­

ganizowaną i wymyśliły Gminny

Przegląd Grup Niedźwiedzio- wych. Na miejsce przeglądu wy­

brano Tarnów Opolski, a do udzia­

łu w nim zaproszono po dwa ze­

społy z gminy Gogolin, Krapkowi­

ce, Tarnów Opolski oraz po jed­

nym z gminy Zdzieszowice i Izbic­

ko.

Kto tego dnia nie był w Tarno­

wie - niech żałuje. Punktualnie o magiczny korowód z niedźwie­

dziem, któremu towarzyszą obo­

wiązkowo: Żandarm (Szandara), Leśniczy (Feszter), Śmierć, Dia­

beł, Rzeźnik (Masorz), Młodzi Państwo, muzykanci, a także inne charakterystyczne dla wiejskiej społeczności postacie. Wodząc Niedźwiedzia od chałupy do cha­

łupy wśród śmiechu, żartów i tań­

ców, poszturchują i obwiniają go głośno za wszelkie zło, jakie ostat­

nio się wydarzyło. Kiedy już obej­

dą całą wioskę, zwołują wszy­

stkich i po osądzeniu niedźwie­

dzia, zabijają go. Wcześniej jed­

nak - jako nagrodę za tę swoistą kolędę po gospodarstwach - od

Było na co popatrzeć...

SPONSORZY

• Urząd Miejski Gminy Gogolin

• Urząd Gminy Tarnów Opolski

• Zakłady Cementowo-Wapiennicze „Górażdże" SA w Choruli

• Śląskie Zakłady Przemysłu Wapienniczego „OPOLWAP" SA w Tarnowie Opolskim

• Urząd Miejski Gminy Krapkowice

• Urząd Gminy Izbicko

• Urząd Wojewódzki - Wydział Kultury i Sportu

• Bank Spółdzielczy w Gogolinie

• Zakład Transportu Samochodowego „Górażdże” sp. z o.o.

• Zakład Materiałów Przeciwwybuchowych „LABTAR”

w Tarnowie Opolskim

• Zygmunt Pietruszka - właściciel firmy „ZOBIK" z Tarnowa Opolskiego

• Stanisław Grabowiecki - właściciel Rozlewni Piwa i Napoi w Tarnowie Opolskim

• Opolskie Towarzystwo Kulturalno-Oświatowe w Opolu

Wszystkim darczyńcom oraz osobom, które w jakikolwiek sposób przyczyniły się do zorganizowania imprezy

składamy serdeczne podziękowania.

Bronisław Pietruszka Norbert Urbaniec Burmistrz Wójt Gminy Tarnów Op. MiG Gogolin

godzinie czternastej z placu przy ulicy Ks. Klimasa wyruszył barw­

ny korowód przebierańców, wzbu­

dzając powszechne zainteresowa­

nie mieszkańców. Wśród szpaleru widzów wszyscy uczestnicy wido­

wiska udali się do miejscowego Domu Kultury. Naprzodzie, w ga­

lowych mundurach, orkiestra dęta Zakładów Wapienniczych

„OPOL-WAP”. Konkursowe pre­

zentacje rozpoczęły się o godzinie 15.00, a sala widowiskowa Domu

Z niedźwiedziem tańczy wójt Tamowa p. Bronisława Pietruszka

Kultury nie mogła pomieścić wszystkich chętnych.

Przegląd otworzyli burmistrz Gogolina p. Norbert Urbaniec i wójt Tarnowa Opolskiego pani Bronisława Pietruszka. Wśród go­

ści widzieliśmy m.in. dyrektora Wydziału Kultury i Sportu Urzędu Wojewódzkiego pana Tadeusza Soroczyńskiego, burmistrzów Krapkowic pana Piotra Sollocha i Zdzieszowic pana Ditera Prze- wdzinga.

Prezentacje konkursowe, które wzbudzały prawdziwy entuzjazm

le nagród i wyróżnień, na estradzie rozbawiał publiczność „Gościniec śląski” pod kier. Lucjana Czerne­

go. Całą zaś imprezę bardzo sprawnie i z dużym znawstwem

„niedźwiedziowych zwyczajów”

prowadziła pani Halina Nabrdalik z Polskiego Radia w Opolu. Za komentarz reakcji publiczności niech wystarczy fakt, że nikt z obe­

cnych w Domu kultury nie opuścił sali przed ogłoszeniem werdyktu jury...

(szaf) nadkompletu publiczności, trwały blisko pięć godzin. Przeplatane by­

ły występami znakomitej kapeli ludowej Zespołu Pieśni i Tańca

„Olza” z Czeskiego Cieszyna. Po­

za konkursem wystąpił gogoliński kabaret „Na luzie”, który jako je­

dyny podjął się obrony niedźwiedzia, obwinianego tego dnia przez wszystkich i za wszy­

stko.

W czasie, gdy obradowało jury przeglądu i decydowało o rozdzia-

Kabaret „Na luzie”

PROTOKÓŁ

posiedzenia jury

I Regionalnego Przeglądu Grup Obrzędowych

„Wodzenie Niedźwiedzia ’96”,

które odbyło się w Tarnowie Opolskim 11 lutego 1996 r.

Jury w składzie:

- Helena Gruszka - Muzeum Wsi Opolskiej, - Jerzy Lipka - twórca ludowy z Gogolina,

- Konrad Mientus - działacz i propagator kultury z Dańca, - Teresa Smolińska - Katedra Folklorystyki, Uniwersytet Opolski po obejrzeniu 8 prezentacji postanowiło, co następuje:

- I miejsce i nagrodę w wysokości 700 zł ufundowaną przez Pa­

nią Bronisławę Pietruszka Wójta Gminy Tarnów Opolski i Pana Norberta Urbańca Burmistrza Miasta i Gminy Gogolin, przyznano grupie folklorystycznej z Kątów Opolskich, (kier.

Jan Zając).

- dwa równorzędne wyróżnienia I Stopnia i nagrody w wysoko­

ści po 400 zł każda otrzymują:

Grupa obrzędowa z Kosorowic, (kier. Józef Schlappa) Grupa obrzędowa z Górażdży,(kier. Waltrauda Wicher) - pozostałe zespoły, czyli grupy obrzędowe z:

Obrowca, (kier. Zenon Drożyński), Krępnej, (kier. Karol Go­

łąbek), Steblowa, (kier. Diter Drzymota), Izbicka, (kier. Ry­

szard Lipok), Rogowa (kier. Bernard Kapicą)

otrzymują wyróżnienie i nagrodę pieniężną w wysokości po 300 zł.

Ponadto jury postanowiło nagrodzić wyróżniające się postaci ob­

rzędowe:

- Księdza z zespołu z Kątów Opolskich, - małego Niedźwiedzia z Krępnej, - dużego Niedźwiedzia z Krępnej,

nagrodą w wysokości po 50 zł. każda - ufundowaną przez Wy­

dział Kultury i Sportu Urzędu Wojewódzkiego w Opolu.

Wszystkie zespoły uczestniczące w tegorocznym przeglądzie otrzymują nagrody książkowe „Kalendarz Opolski 96” i „Trady­

cyjne zwyczaje i obrzędy śląskie. Wypisy” ufundowane przez Opolskie Towarzystwo Kulturalno Oświatowe w Opolu.

Zespół „Na Luzie” otrzymuje specjalną nagrodę w wysokości 100 zł. (ufundowaną przez Wydział Kultury i Sportu UW w Opo­

lu oraz Urząd Miasta i Gminy Gogolin.

Jury bardzo wysoko oceniło poziom prezentowanych widowisk, biorąc pod uwagę zgodność z z tradycją regionu i pielęgnowa­

nie rodzimych zwyczajów.

Jury w imieniu własnym i uczestników pragnie podziękować organizatorom za sprawne przeprowadzenie imprezy, a dar­

czyńcom za ufundowane nagrody.