• Nie Znaleziono Wyników

Drukowaliśmy wszystko - Zbigniew Zadora - fragment relacji świadka historii [TEKST]

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "Drukowaliśmy wszystko - Zbigniew Zadora - fragment relacji świadka historii [TEKST]"

Copied!
2
0
0

Pełen tekst

(1)

ZBIGNIEW ZADORA

ur. 1945; Lublin

Miejsce i czas wydarzeń Lublin, PRL, współczesność

Słowa kluczowe Projekt "Rzemiosło. Etos i odpowiedzialność", drukarstwo, drukarnia na ulicy Unickiej, cenzura, praca w drukarni

Drukowaliśmy wszystko

Na wydziale typograficznym, to myśmy wszystko drukowali. Myśmy drukowali i książki, i biuletyn, i gazetki się robiło takie jednodniowe. [Też] jak nakład był pięć tysięcy [egzemplarzy], jak na przykład [w przypadku] „Kameny”, to myśmy drukowali to jeszcze na „arkuszówce”. „Rolnika” i czasopisma rolnicze. Nawet myśmy robili roczniki dla UMCS – u. Dla KUL – u też robiliśmy. Jak zamówienie było, to myśmy wszystko drukowali. Część, jak [na przykład] większe nakłady, to na offsecie, bo więcej można było wydrukować. Jak mniejsze nakłady (jak nieraz annales miał nakład na osiemset czy tysiąc [egzemplarzy]), to wtedy na „typo” się drukowało. Bo [było] taniej, bo to wszystko koszty wchodziły. [Lubelskie gazety (poza „Kameną”), to na przykład] „Głos Budowlanych”, „Głos Świdnika”. Myśmy dużo robili tych gazetek różnych. [Też drukowaliśmy] „jednodniówki”, takie gazety. [Jak kierownik coś dawał, to trzeba to było zrobić]. Skończyłem jedną robotę, brałem drugą. Nie patrzyłem, czyja to jest gazetka, czy to KUL – owska, czy to UMCS – u, czy jakaś tam inna.

Wszystko się drukowało, bo byliśmy zakładem usługowym. I [o tym] się zapomina. Bo zakład produkcyjny [to] jest co innego, a zakład usługowy [to] jest co innego. Tylko, ze kiedyś (do lat dziewięćdziesiątych) była cenzura. Wszędzie na [papierach] musiała być pieczątka cenzury, bo zakład nie mógł przyjąć [zamówienia], jak nie miał zezwolenia na druk. Tylko to było złe. Naprawdę roboty było masę. Myśmy [osobiście, jako drukarze] już z tym nic wspólnego nie mieli. Była redakcja, był dział techniczny u nas (technologiczny inaczej). I oni [to sobie] załatwiali. Jak już [dana]

redakcja (czy z KUL – u, czy z UMCS – u) miała wszystko gotowe, to przenosiła wtedy [wszystko] do drukarni. Także myśmy nie mieli nic do tego. Nikt nie miał z tym nic wspólnego. My [mieliśmy] wykonywać to, co [zostało zlecone].

[Dużo robiliśmy] książek Wydawnictwa Lubelskiego. Bo było coś takiego. To były [też]

bajki Andersena. Jeszcze do tej pory mam [je] nawet [u siebie], bo teraz to [moje]

wnuki [z nich] korzystają. Dużo było takich cieniutkich bajeczek. Już tytułów nie pamiętam, [ale] to masę tego było. I dużo było takich reportażowych książek. Bo jak

(2)

się drukowało, to tam troszkę się czytało. Wybory wszelkiego typu się robiło, kartki [też] się drukowało. Także pracy było naprawdę dużo.

Data i miejsce nagrania 2011-06-29, Lublin

Rozmawiał/a Marek Nawratowicz

Transkrypcja Dominika Mazurkiewicz, Katarzyna Kuć-Czajkowska Redakcja Dominika Mazurkiewicz, Małgorzata Maciejewska Prawa Copyright © Ośrodek "Brama Grodzka - Teatr NN"

Cytaty

Powiązane dokumenty

Tutaj były, gdzie ja mieszkam teraz obecnie, to tu były, nawet mój dziadzio mieszkał tutaj w takiej chałupie i to nie przeszkadzało, mieszkał dziadzio – to był wdowiec,

I tak było, że młocarnia była rozbita, ale to nie jest wina gospodarza, ani wina niczego, tylko po prostu konie [się spłoszyły]. Ciągników było wtedy bardzo

Tego krytyka literackiego, który, chyba w 2000, czy 2002 roku zmarł chyba w Stanach Zjednoczonych, a przecież w PRL-u to był na indeksie.. Widocznie musieli być mądrzy tam

Dzieciństwo moje było takie, że jak ojciec poszedł na wojnę, matka oddzieliła się od dziadka, dał jej kawałeczek pola i ona tam sobie pracowała, a tak to chodziła po

Jak było wprowadzenie stanu wojennego w grudniu, to wieczorem wyszedł do telewizji Jaruzelski w mundurze i ogłosił to.. Myśleliśmy, że może jest wojna, bo nikt nie

Wróciłam akurat na święta Bożego Narodzenia i już potem nie wracałam, bo mąż był na wojnie jako żołnierz i tam był ranny, we Lwowie w szpitalu leżał.. Pod Lwowem

Ale myśmy głównie za młodych lat to figlowali sobie w gliniankach, gdzie ziemia była gromadzona czy w piaskownicach, tam gdzie piasek był zwożony, jak to zwykle dzieciarnia

przyłożył mu serdecznie w twarz, Niemiec się przewrócił, a drugi, i to było dla nas szczęśliwe - kopnął w ten kij, na którym trzymała się gwiazda, kopnął tak ładnie,