4. Całka krzywoliniowa nieskierowana w
R3 4.1 Łuki w R 3Łukiem zwykłym w przestrzeni R nazywamy zbiór wszystkich punktów 3 ) 3
, ,
(x y z R
M = ∈ takich, Ŝe
), (t x
x= y= y(t), z=z(t), t∈
[ ]
α,β ,gdzie funkcje x, y,z∈C([α,β]), przy czym róŜnym wartościom parametru t∈
(
α,β)
odpowiadają róŜne punkty M .
Łuk L⊂R3 nazywamy otwartym, jeŜeli x(α)≠ x(β) lub y(α)≠ y(β) lub )
( ) (α z β
z ≠ .
Łuk L⊂R3 nazywamy zamkniętym, jeŜeli x(α)= x(β) i y(α)= y(β) i )
( ) (α z β
z = .
Łuk L⊂R3 nazywamy regularnym (gładkim), jeŜeli funkcje x, y, z∈C1([α,β]) oraz
[ ] [
x′(t)2 + y′(t)] [ ]
2 + z′(t) 2 >0 dla t∈[ ]
α,β .Łuk L⊂R3 nazywamy kawałkami regularnym (kawałkami gładkim), jeŜeli przedział
[ ]
α,β moŜna podzielić na skończoną liczbę podprzedziałów tak, aby w kaŜdym z nich łuk był łukiem regularnym (gładkim).ŁukL⊂R3, w którym wyróŜniono początek i koniec, nazywamy łukiem
skierowanym, w przeciwnym przypadku mówimy, Ŝe L⊂R3 jest łukiem nieskierowanym.
JeŜeli A=(x(α),y(α),z(α)) jest początkiem, a punkt B=(x(β),y(β),z(β)) jest końcem łuku L⊂R3, to łuk ten moŜemy zapisać takŜe
= AB∪
L .
Przykłady
Łuk L⊂R3 mający przedstawienie parametryczne
( )
( )
( )
⋅
− +
=
⋅
− +
=
⋅
− +
=
t z z z z
t y y y y
t x x x x L
1 2 1
1 2 1
1 2 1
: gdzie 0≤t≤1
jest odcinkiem na płaszczyźnie łączącym punkty A=(x1,y1,z1) i B=(x2,y2,z2), czyli AB
L= .
Łuk L⊂R3o przedstawieniu parametrycznym
= +
= +
= h t z
t R y y
t R x x L
π 2
sin cos
: 0
0
gdzie 0≤t≤2π
jest pierwszym zwojem linii śrubowej o skoku h , nawiniętym na walec
2 2 0 2
0) ( )
(x−x + y−y = R .
4.2 Definicja całki krzywoliniowej nieskierowanej w R 3 Niech łuk L⊂R3 ma przedstawienie parametryczne
), (t x
x= y= y(t), z =z(t), t∈
[ ]
α,β ,gdzie funkcje x, y,z∈C1([α,β]) oraz f :L→R, f ∈C(L), f = f(x,y,z). Wtedy całkę krzywoliniową nieskierowaną po łuku L określamy wzorem
[ ] [ ] [ ]
∫
=∫
′ + ′ + ′L
DEF
dt t z t y t
x t z t y t x f dl
z y x f
β α
2 2
2 ( ) ( )
) ( )) ( ), ( ), ( ( )
, ,
( .
Przykład
Obliczyć całkę
∫
=
L
dl
I , gdzie 0 1
2 3 3 :
3
2 ≤ ≤
=
=
=
t t
z t y
t x
L .
Mamy zgodnie z definicją
[ ] [ ] [ ]
∫
+ + =∫
+ + = ⋅∫
+ == 1
0
1
0
1
0
2 2 4
2 2 2 2
2 6 6 9 36 36 3 (1 2 )
3 t t dt t t dt t dt
I
( ) [ ]
∫
+ = ⋅ + =⋅1
0
1 0 3 3 2 2
5 3
2 1
3 t dt t t .
Uwaga
JeŜeli dla określenia łuku L⊂R3 wprowadzimy funkcję wektorową
(
( ), ( ), ( ))
)
(t x t y t z t rr =
, gdzie α ≤t≤β
gdzie funkcje x, y,z∈C1([α,β]), to całkę krzywoliniową nieskierowaną z funkcji R
L
f : → , f ∈C(L) moŜna zapisać w postaci
∫
=∫
⋅ ′L
dt t r t r f dl r f
β α
) ( )) ( ( )
(r r r
, gdzie
(
( ), ( ), ( ))
)
(t x t y t z t rr′ = ′ ′ ′
, rr =
(
x,y,z)
, rr′(t) =[ ] [
x′(t) 2 + y′(t)] [ ]
2 + z′(t)2 .4.3 Zastosowania całki krzywoliniowej nieskierowanej w R3
- Długość łuku
Długość łuku L⊂R3 wyraŜa się wzorem
∫
=
L
dl
L .
W dalszym ciągu będziemy zakładać, Ŝe L⊂ R3 jest łukiem regularnym o gęstości liniowej masy µ =µ(x,y,z), przy czym µ∈C(L). JeŜeli łuk L jest jednorodny, to
0 =const.
=µ µ
- Masa łuku
∫
=
L
dl z y x
m µ( , , ) .
- Momenty statyczne
- względem płaszczyzny Oxy
∫
⋅=
L
xy z x y z dl
MS µ( , , ) ,
- względem płaszczyzny Oxz
∫
⋅=
L
xz y x y z dl
MS µ( , , ) .
- względem płaszczyzny Oyz
∫
⋅=
L
yz x x y z dl
MS µ( , , ) .
- Współrzędne środka masy
(
xC yC zC)
C = , ,
m xC = MSyz ,
m yC = MSxz ,
m zC = MSxy .
- Momenty bezwładności - względem osi Ox
∫
+ ⋅=
L
x y z x y z dl
I ( 2 2) µ( , , ) , - względem osi Oy
∫
+ ⋅=
L
y x z x y z dl
I ( 2 2) µ( , , ) , - względem osi Oz
∫
+ ⋅=
L
z x y x y z dl
I ( 2 2) µ( , , ) , - względem punktu O=(0,0,0)
∫
+ + ⋅=
L
O x y z x y z dl
I ( 2 2 2) µ( , , ) . - NatęŜenie pola elektrycznego
Niech P0 =(x0,y0,z0)∈R3 będzie punktem ustalonym, P=(x,y,z)∈L⊂ R3 - punktem zmiennym łuku regularnego L . Wektory wodzące tych punktów oznaczmy odpowiednio przez rr0 =OP0
, rr =OP
, gdzie O=(0,0,0). NatęŜenie pola indukowane w punkcie P przez 0
ładunek elektryczny o gęstości liniowej (rr) µ
µ = , rozłoŜony w sposób ciągły na łuku L wyraŜa się wzorem
∫
− −⋅⋅
= −
L
dl r
r
r r
E r 3
0 1 0
0
) ( ) ) (
4
( r r
r r
r πε r µ ,
gdzie ε0 - stała dielektryczna próŜni, rr−rr0 = PP0 = (x−x0)2 +(y−y0)2 +(z−z0)2 .
Przykład
Wyznaczyć połoŜenie środka masy odcinka AB , gdzie A=(1,2,3), B=(0,2,2), jeŜeli gęstość liniowa masy tego odcinka jest równa µ(x,y,z)= xyz.
Odcinek AB ma opis parametryczny
−
=
=
−
= t z
y t x AB
3 2 1
: 0≤t≤1.
Masa tego odcinka wynosi
( ) ( ) ( )
∫
=∫
⋅ − ⋅ − ⋅ − + + − = ⋅∫
− + ==
AB
dt t t dt
t t dl
xyz m
1
0
1
0
2 2
2
2 0 ( 1) 2 2 3 4
) 1 ( 3
1 2
[
3 2]
22
2 ⋅ − 2 +31 3 10 =83
= t t t .
Obliczymy teraz momenty statyczne
( )
∫
⋅ =∫
⋅ − ⋅ − ⋅ = ⋅∫
− + − ==
AB
xy z xyzdl t t dt t t t dt
MS
1
0
1
0
3 2
2 2 2 2 9 15 7
) 3 ( ) 1 ( 2
[
9]
22
2 ⋅ −152 2 + 37 3 −41 4 10 = 436
= t t t t ,
( )
∫
⋅ =∫
⋅ − ⋅ − ⋅ = ⋅∫
− + ==
AB
xz y xyzdl t t dt t t dt
MS
1
0
1
0
3 2 16
2 4
3 2 4 2 ) 3 ( ) 1 (
4 ,
( )
∫
⋅ =∫
⋅ − ⋅ − ⋅ = ⋅∫
− + − ==
AB
yz x xyzdl t t dt t t t dt
MS
1
0
1
0
3 2
2 (3 ) 2 2 2 3 7 5
) 1 ( 2
[
3]
22
2 ⋅ −27 2 +35 3 −14 4 10 =116
= t t t t .
Wobec tego
16 11 2
2
3 8 6
11 =
C =
x , yC =2,
16
= 43
zC ,
(
16)
43 16 11,2,
=
C .
Przykład
Wyznaczyć momenty bezwładności odcinka AB , gdzie A=(1,2,3), B=(0,2,2), jeŜeli gęstość liniowa masy tego odcinka jest równa µ(x,y,z)= y⋅(z−x).
Korzystając z przedstawienia parametrycznego tego odcinka, podanego w poprzednim przykładzie mamy kolejno
(
13 6)
4 2[
13 3]
22 4 ) ( )
( 10 1243
1
0
3 3 2 1 2
2
2 + ⋅ ⋅ − = ⋅ − + = ⋅ − + =
=
∫
y z y z x dl∫
t t dt t t tI
AB
x ,
(
10 8 2)
4 2[
10 4]
22 4 ) ( )
( 10 803
1
0
3 3 2 2 2
2
2 + ⋅ ⋅ − = ⋅ − + = ⋅ − + =
=
∫
x z y z x dl∫
t t dt t t tI
AB
y ,
(
5 2)
4 2[
5]
22 4 ) ( )
( 10 523
1
0
3 3 2 1 2
2
2 + ⋅ ⋅ − = ⋅ − + = ⋅ − + =
=
∫
x y y z x dl∫
t t dt t t tI
AB
z ,
( )
3 2128 2
1⋅ + + =
= x y z
O I I I
I .