„I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedno-
rodzonego, Pana naszego,“
1. Czego nas nc\y drugi artykuł składu apostol skiego ?
Drugi artykuł uczy nas, że Odkupicielem, któ rego Bóg ludziom obiecał i którego na świat przy słał, jest jednorodzony syn Boga, Pan nasz, Jezus Chrystus.
2. Co znaczy »Jezus?«
»Jezus« znaczy tyle co »Zbawiciel« albo »Od kupiciel«.
»Nazowiesz imię jego Jezus, albowiem on zbawi lud swój od grzechów ich«. Mat. I, 21.
3. Co znaczy »Chrystus?«
»Chrystus«, po hebrajsku »Mesyasz«, znaczy tyle, co Pomazaniec.
4. Dla cxego nazywamy Jezusa Pomazańcem,? Ażeby wyrazić trojaką godność Jezusa: jako najwyższego proroka, (Dzieje ap. III, 22.), kapłana (Hebr. IV, 14.) i króla (św. Jan X V III, 37.); gdyż proroków, kapłanów i królów namaszczano w starym Zakonie.
»Jezusa z Nazaret pomazał Bóg Duchem św. i mocą«. Dzieje ap. X, 38.
(Namaszczenie na najwyższego proroka, kapłana i króla •dawała Jezusowi Jego boska natura.)
5. Dla czego nazywa się Jezus naszym prorokiem, kapłanem i królem?
Jezus nazywa się i jest:
1) naszym prorokiem dla tego, że nam tajemnice Boskie objawił i wszystkiego nas nauczył, w co wie rzyć, czego się spodziewać i co czynić mamy, aby zbawienie osięgnąć;
2) nas tym kapłanem dla tego, że na krzyżu za nas się ofiarował i codziennie na ołtarzu się ofiaruje i jest wreszcie w niebie naszym pośrednikiem;
3) naszym królem dla tego, że założył na ziemi królestwo duchowe (Kościół), którego jest i na wieki najwyższą głową pozostanie.
6. Dla czego natywa się Jezus Chrystus jednorodzo-nym Synem Boga?
Dla tego, że Jezus Chrystus jako druga Osoba Trójcy przenajświętszej jest jedynym, prawdziwym i właściwym Synem Boga, tj. Synem Boga przed wiecznym, jednej z Bogiem Ojcem natury i istoty.
»Któremuż kiedy z aniołów rzekł (Bóg): Synem moim jesteś Ty, jam ciebie dziś (tj. przed wieki) urodził«. Żyd. I, 5.
Tę fundamentalną naukę wiary chrześciańskiej, że Jezus Chrystus ma tę sarnę, co Bóg Ojciec, naturę czyli istotę, wyra ził Kościół katolicki na soborze w Nicei (325 r.) w następujący sposób: »Wierzymy w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bo żego, zrodzonego z Ojca, jednorodzonego, tj. z istoty Ojca, Boga z Boga, światłość z światłości, Boga prawdziwego z Boga praw dziwego, zrodzonego, niestworzonego, Ojcu współistotnego, przez którego wszystko się stało«.
7. Czy i my nie jesteśmy dziećmi Boga?
Jesteśmy; lecz tylko z łaski, a nie z natury i nie od wieków.
»Ilekolwiek ich przyjęli Go (Jezusa), dał im moc, aby się stali synami Bożymi«. Sw. Jan. I. 12.
8. Dla czego nazywa się Jezus Chrystus naszym Panem?
Jezus Chrystus nazywa się i jest naszym Panem:
1) jako Bóg: ponieważ, będąc jednej z Bogiem Ojcem istoty, równym Mu jest Panem i Stwórcą nieba i ziemi;
2) jako człowiek: ponieważ krwią swoją nas so bie kupił*) i w ludzkiej naturze kiedyś naszym sę dzią**), a na wieki naszą najwyższą głową i Panem będzie. ***)
*) Abowiemeście kupieni zapłatą wielką.« I. Kor. VI, 20» **) »On (tj. Jezus Chrystus) jest, który postanowiony jest od Boga sędzią żywych i umarłych.« Dzieje ap. X, 42.
— 38 —
***) »1 wszystko poddał (Bóg) pod nogi Jego (tj. Jezusa Chrystusa), a Jego dał głową nad wszystkim kościołem«. Efez.
I, 22.
Nauka moralna.
Okazuj najgorętszą miłość i cześć Panu Je zusowi, na którego Imię wszelkie kolano klęka w niebie, na ziemi i pod ziemią. Filip. II, 10. — Wzywaj często z nabożeństwem i ufnością tego świę tego Imienia, mianowicie w chwilach pokusy, i miej zwyczaj pozdrawiać każdego tern pięknem pozdro wieniem: »Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus — na wieki wieków, Amen.« (Uroczystość najsłod szego imienia Jezus.)
§ I. lezus Chrystus obiecanym Mesyaszem.
9. Zkąd wiemy, ze Jezus Chrystus jest przyobiecanym od Boga Mesyaszem czyli Zbawicielem? W iemy to ztąd, iż w Jezusie Chrystusie wszyst ko się spełniło, co prorocy o Mesyaszu przepowie dzieli byli.
10. Co przepowiedzieli prorocy o Mesyaszu?
1) Czas je g o przyjścia, szczegóły Jego narodze nia, cierpienia i śmierci;
2) Jego zmartwychwstanie, wniebowstąpienie i zesłanie Ducha świętego;
3} po Jego śmierci zburzenie Jerozolimy, odrzu cenie Żydów i nawrócenie pogan;
4) założenie, rozszerzenie i trwałość Jego K o ścioła.
II. Jak oznaczyli prorocy czas Jego przyjścia? 1) Prorok Daniel (IX, 24.) przepowiedział, że od rozkazu (Artaxerxesa) odbudowania Jerozolimy aż do śmierci Mesyasza 70 tygodni lat, tj. około 490 lat upłynie.*)
2) Patryarcha Jakób przepowiedział, że Mesyasz przyjdzie, gdy królowie z pokolenia Judy przestaną panować nad narodem żydowskim; znów inni, że
— 39 —
40 —
czasu przyjścia Jego kościół Jerozolimski jeszcze stać będzie i cały świat w wielkiem będzie oczeki waniu. **)
*) »Siedmdziesiąt tygodni ukrócone są na lud twój i na miasto święte twoje, aby się dokonało przestępstwo, a grzech aby wziął koniec, ażeby nieprawość była zgładzona, a przywiedziona sprawiedliwość wieczna, i aby się spełniło widzenie i proroctwo, a był pomazany Święty Świętych«.
**) »Nie będzie odjęty scepter (berło) od Judy, ani wódz z biódr jego, aż przyjdzie, który ma być posłań, a on będzie oczekiwaniem narodów.« I. Mojż. XL,IX, 10. Dan. IX, 26. Ag. 11. 3— 10. Malach. III, 2.
12. Co przepowiedzieli prorocy o Jego narodzeniu? Że się narodzi w Betlehem *) z dziewicy,**) z po kolenia Judy i z rodu Dawida,***) i że kłaniać Mu się będą królowie z dalekich krajów. ****)
*) »A ty Betlehem Efrata, malutkiś jest między tysiącami Judzkimi; z ciebie mi wynijdzie, który będzie panującym w Izra elu (tj. Chrystus Pan.)« Mich. V, 2.
**) »Oto Panna pocznie i porodzi syna i nazową imię jego Emanuel (Bóg z nami).« Izaj. VII, 14.
***) »1 wynijdzie rószczka z korzenia Jessego, a kwiat z k o rzenia jego wyroście, i odpocznie na Nim duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch rady i mocy, duch umiejętności i bo-
gobojności«. Izaj. XI, 1— 3.
****) »Przed nim (Zbawicielem) będą Murzynowie, królo wie Tarsys i wyspy przyniosą dary: królowie arabscy i Saba przy wiozą upominki«. Ps. 71, 9— 10.
13. Co przepowiedzieli z życia Jego?
Publiczne nauczycielstwo,*) cudowne uzdrowie nia,**) Jego miłość ku wszystkim i łagodność, wjazd do Jerozolimy na oślicy***) itp.
*) Ja Pan dałem Cię (Mesyasza) za światłość narodom, abyś otworzył oczy ślepych.« Izaj. XLII, 6 i 7; por. Izaj. XEIX, <6; LXI, 1 i 2.
**) »Tedy (tj. gdy Mesyasz przyjdzie) się otworzą oczy śle pych i uszy głuchych będą otworzone, tedy wyskoczy chromy, jako jeleń i otworzony będzie język niemych.« Izaj. X X X V , 5 i 6.
***) »Raduj się wielce córko Syon, wykrzykuj córko Je ruzalem : oto król twój przyjdzie tobie sprawiedliwy i Zbawiciel, on ubogi a wsiadający na oślicę i na źrebię, syna oślice.« Zach. IX , 9.
— 41 —
14. Co przepowiedzieli o Jego męce i śmierci?
Prawie wszystkie i najdrobniejsze szczegóły, np. że będzie zaprzedany za 30 srebrników,*) że będzie bity, w twarz plwany, **) żółcią i octem pojony, że Mu przeszyją ręce i nogi, że o szatę Jego los rzu cą, ***) że przechodnie z N iego szydzić, głową kręcić i wołać będą: ufał w Panu, Pan niech go ocali.
*) »1 rzekłem do n ich : jeśli jest rzecz dobra w oczach wa szych, przynieście zapłatę moję; i odważyli zapłatę tnoję trzy dzieści srebników.« Zach. XI, 12.
**) »Ciało moje dałem bijącym, a policzki moje szczypią cym, twarzy mojej nie odwróciłem od łających i plujących na
mnie.« Izaj. L, 6.
***) »Boże, Boże mój, czemuś mnie opuścił? Jam jest ro bak, a nie człowiek; pośmiewisko ludzkie i wzgarda pospólstwa. Wszyscy, którzy mię widzieli, naśmiewali się ze mnie: mówili usty i kiwali głową. Nadzieję miał w Panu; niechaj go wyrwie, .niechaj zbawi. Zbór złośników obiegł mnie, przebodli ręce moje i nogi moje. Policzyli wszystkie kości moje. Rozdzielili sobie szaty moje, a o suknią moję los miotali.« Ps. 21, 2—20.
»1 dali żółć na pokarm mój, a w pragnieniu mojem na pawali mię octem«. Ps. 68, 22.
»Zapowiadali też prorocy w Mesyaszu wielkiego króla, ale nie króla w rozumieniu tego świata, jakiego się dotąd żydzi jeszcze spodziewają, bo inaczej nie byliby go mogli przedstawiać jako »męża boleści« (Izaj, LIII, 3) i nazywać go »wzgardą pos pólstwa i pośmiewiskiem ludzkiem«, tylko króla nad królestwem duchowem (tj. Kościołem), które wprawdzie na ziemi się miało zawiązać i rozszerzać, lecz w niebie dopiero ma się skończyć i trwać wiecznie.
15. Co mówią prorocy o zmartwychwstaniu i wnie bowstąpieniu Jezusa Chrystusa i o zesłaniu D u cha świętego?
Zwiastując, że grób Jego będzie sławny,*) że ciało Jego nie doświadczy zgnilizny, że zmartwych wstanie, **) wstąpi na niebiosa***), i że Ducha swego wyleje na wszystko ciało,****) t. j. na wszystkich ludzi.
*) »Onego dnia korzeń Jesse, który stoi na znak naro dów, Jemu się narodowie modlić będą, i będzie grób jego sła wny«. Izaj. XI, 10.
**) »Nie zostawisz dusze mojej w piekle, ani dasz święte mu twemu oglądać skażenia.« Ps. XV, 19.
***) »Wstąpiłeś na wysokość, pojmałeś pojmane; nabrałeś «larów w ludziach.« Ps. 67, 19.
— 42 —
****) »Wyleję, (ja, Mesyasz) ducha mego na wszelkie ciało* a prorokować będą synowie waszy i córki wasze.« Joël II, 28.
16. Co przepowiedzieli prorocy o zburzeniu Jerozo limy i odrzuceniu żydów?
Przepowiedzieli : 1 ) że po zabiciu Mesyasza obcy naród przyjdzie ze swoim księciem, Jerozolimę i świą tynię zburzy, i że spustoszenie świątyni trwać będzie aż do końca wieków, i 2) że żydzi zaślepieni, odrzu ceni od Boga i pomiędzy wszystkiemi narodami roz proszeni, ani ofiar, ani świątyni mieć nie będą: lecz że ich Bóg nie wytępi, ażeby w końcu ci, co pozo staną, jeszcze do Niego się nawrócili.*)
*) »A po tygodniów sześćdziesiąt i dwu (tj. od wybudo wania drugiej świątyni) będzie zabit Chrystus. A miasto i świą tynią skazi lud z wodzem, który przyjdzie: a koniec jego spu stoszenie, a po skończeniu wojny postanowione spustoszenie; a w pół tygodnia ustanie ofiara i ofiarowanie, i będzie w ko ściele obrzydłość spustoszenia, i aż do skończenia i końca będzie trwać spustoszenie.« Daniel IX, 26—27. — Por. Ps. 68, 24—26 i Ps. 108.
»Ostatek się nawróci, ostatek mówię Jakóba do Boga mo cnego.« Izaj. X, 21 i DIX, 20.
17. Co oznajmili prorocy o nawróceniu pogan, o za łożeniu, rozszerzeniu i trwałości Kościoła? Zgoła to wszystko, co się już spełniło, lub się spełnia. Przepowiedzieli n. p. 1) że Mesyasz będzie światłem pogan*), i że w Nim wszystkie narody ziemi będą błogosławione;**) 2) że ustanowi nową ofiarę i nowe kapłaństwo ***) i założy nowe kró lestwo Boże, które od morza do morza, do ostate cznych krańców ziemi sięgać będzie i na wieki nie zginie. *’)
*) »Ja Pan dałem cię (tj. Mesyasza) za przymierze ludu, za światłość narodom«. Izaj. 42, 6.
**) »1 będą w Nim (tj. Mesyaszu) błogosławione wszystkie pokolenia ziemskie, wszyscy narodowie wielbić Go będą«. Ps. 71, 17. — Por. I Mojż. X X II, 18.
***) »Nie mam chęci do was, mówi Pan zastępów, i daru nie przyjmę z ręki waszej, bo od wschodu słońca aż do zachodu wielkie jest imię moje między narody, a na każdem miejscu poświęcają imieniowi memu ofiarę czystą, bo wielkie jest imię
— 43 —
moje między narody, mówi Pan zastępów. Mai. I. 10 i 11; por.. Izaj. 66, 21.
*’) »A we dni onych królestw wzbudzi Bóg niebieskie kró lestwo, które się na wieki nie rozproszy, a królestwo Jego nie będzie dane ludowi innemu, a połamie i zniszczy te wszystkie królestwa, a samo stać będzie na wieki«. Dan. II. 44.
18. Czy dawno przed przyjściem Chrystusa przepo wiadali o Nim prorocy?
Bardzo dawno, bo ostatni z nich Malachiasz na 450 lat przed Chystusem swoje proroctwa ogłaszał.
19. A czy też ich proroctwa przed Chrystusem były pomiędzy żydami powszechnie znane ?
W iele wieków przed Chrystusem były one już znane i za święte słowa uważane przez żydów, a na wet na inne języki tłomaczone i między poganami rozszerzone.
20. Czy Chrystus Pan i apostołowie powoływali się na świadectwa proroków?
Tak, powoływali się; bo Chrystus Pan i apo stołowie dowodzili żydom z pism prorockich, że Me- syasz przyszedł, i że tym Mesyaszem jest Jezus z Nazaretu.
»Rozbierajcie pisma (mówił Jezus do Żydów); one są, któ re świadectwo dają o mnie«. Jan V, 39.
Podobnie i niedowiarstwo uczniów swych zawstydził Jezus proroctwami: np. Łuk. XXIV, 25—27 i 44—47. — Św. Piotr przemówił do przekonania owych 3, czy 5 tysięcy, którzy się ochrzcić dali w dzień Zesłania Ducha św. przez przepowiednie proroków. Dzieje ap. II i III. ŚwT. Paweł uroczyście zaręczał królowi Agrypie, że świadczył mniejszemu i większemu, nic nie powiadając prócz tego, co opowiedzieli, że przyjść miało, pro rocy i Mojżesz. Dzieje ap. XXVI. 22. — Ewangeliści odwołują się ustawicznie w swem opowiadaniu na proroków. Także i o Apolonie donoszą Dzieje ap., iź »potężnie przekonywał Żydy,. jawnie okazując z pisma, iż Jezus jest Chrystusem« tj. obiecanym
Mesyaszem. Dzieje ap. XVIII, 28.
21. Czy nic innego oprócz proroctw na Chrystusie się nie spełniło?
Spełniły się także na Nim wszystkie figury czyli obrazy, które wiele wieków przedtem na czy ny i cierpienia Mesyasza wskazywały.
22. Które są najważniejsze figury Mesyasza?
1) Figurami Jego cierpienia i śmierci są: Abel, Izak, Józef, Dawid, baranek ofiarny żydów, ofiary pojednania i wąż miedziany:
2) figurą Jego kapłaństwa jest Melchizedech; 3) figurą Jego urzędu prorockiego i orędo wnictwa przed Bogiem Mojżesz;
4) figurą zmartwychwstania Jonasz w wnę trznościach ryby;
5) figurami Kościoła i Sakramentów świętych b y ły : arka przymierza, morze czerwone, manna i świą-, tynia z całem swem urządzeniem i ofiarami. Hebr. IX.
Jakże szczęśliwym jesteś, że znasz i posiadasz przyobiecanego Zbawiciela świata, za którym św. patry ar chowie tak długo i tak gorąco tęsknili! Oby tylko zawsze w sercu twojem miły sobie przybytek znajdował! Przeto miej każdego czasu, mianowicie zaś w św. adwencie, serce twoje na Jego przyjście gotowe.
§ 2. Jezus Chrystus prawdziwym Bogiem.
23. Zkąd wiemy, że Jezus Chrystus, jednorodzonysyn Boga jest prawdziwym Bogiem ?
W iem y to 1) z przepowiedni proroków, 2) ze świadectwa Ojca niebieskiego, 3) z Jego własnego o sobie świadectwa, 4) z nauki apostołów i 5) z nauki Kościoła katolickiego.
23. Jak brzmią przepowiednie proroków?
Prorocy nazywają obiecanego Mesyasza: »Bo giem, Bogiem z nami, Najświętsznym, Cudownym, Ojcem przyszłego wieku«. Izajasz mówi o nim (X X X V . 4.): »Bóg sam przyjdzie i zbawi was«, a Jeremiasz (X X III, 6.): »to jest imię, którern Go zwać będą: Pan sprawiedliwy nasz.«
Nauka moralna.
— 45 —
25. Jak brzmi świadectwo Ojca niebieskiego?
Przy chrzcie Chrystusa Pana w Jordanie i przy Jego przemienieniu na górze Tabor odezwał się głos z Nieba: »tenże jest Syn mój miły, w którymem sobie upodobał.« Mat. III i X V III.
26. W jaki sposób éiviadcxyb Chrystus Pan sam o sobie ?
Chrystus Pan 1) oświadczył, że jest synem Bo ga i równie prawdziwym, jak Ojciec Jego niebieski, Bogiem; 2) stwierdził swoje świadectwo tak przez świętość swego życia, jak przez cuda i przepowie dnie i 3) przypieczętował to świadectwo swoją śmiercią.
Ja i Ojciec jedno jesteśmy; wierzcież uczynkom, abyście poznali i wierzyli, że Ojciec jest we mnie a ja w ojcu.« Jan X, 30 i 38.
»Kto mię widzi, widzi i Ojca,« Jan XIV. 9.
»Nie może Syn sam od siebie nic uczynić, jedno co ujrzy Ojca, czyniącego, albowiem cokolwiek On czyni, to i Syn także czyni. Albowiem jako Ojciec wzbudza umarłe i ożywia, tak i Syn, które chce, ożywia. Aby wszyscy czcili Syna jako czczą Ojca. Kto nie czci Syna nie czci Ojca, który go posłał.« Jan V. 19, 21 i 23.
Zaprawdę mówię wam: pierwej niż Abraham się stał jam jest.« Jan VIII, 58. Gdy Piotr do Jezusa rzekł: »Tyś jest Chrystus, Syn Boga żywego« (św. Mat. XVI. 16) i Tomasz: Mój Pan i mój Bóg«, (św. Jan XX, 28) Chrystus Pan ich wiarę i wyrzeczenie potwierdził.
27. Co są cuda?
Cuda są to nadzwyczajne czyny lub zjawiska, które tylko wszechmocą Boską, a nie siłą przyro dzoną wykonanemi być mogą.
28. Które są najznaczniejsze cuda Jezusa Chrystusa? W odę przemienił w w ino; nakarmił pięciu Chle bami kilka tysięcy ludzi; uspokoił wiatry i bałwany morskie jednem słowem; uzdrawiał najrozmaitsze choroby; wypędzał czartów i wskrzeszał umarłych. Gdy umarł, okryła się smutkiem cała natura: zmar twychwstał • dnia trzeciego i wstąpił w obec swych uczni do nieba.
— 46 —
Cuda Chrystusa Pana działy się tak publicznie, że cała Judea wiedzieć o nich musiała. Jednakże nikt. nawet najza ciętsi nieprzyjaciele, ich cudowności w wątpliwość nie podawali. Owszem tysiące dla wiary w nie wszystko, nawet życie swoje, poświęcały.
29. W jaki sposób są cuda Chrystusa Pana dowodem deyo bóstwa?
W ten sposób, iż wykazują 1) że świadectwo Chrystusa o s o b ie , iż jest Bogiem, jest prawdziwe; ponieważ niepodobną jest rzeczą, ażeby Bóg kłam stwo cudami miał wsławiać*), i 2) że Chrystus po siada m oc Boską, ponieważ czynił cuda z własnej mocy.**)
*) »Chociażbyście mnie (słowom moim) wierzyć nie chcieli, wierzcież uczynkom, abyście poznali i wierzyli, że Ojciec jest we mnie, a ja w Ojcu.« Jan X, 38.
**) Cokolwiek on (Ojciec) czyni, to i Syn także czyni. Abo- wiem jako Ojciec wzbudza umarłe i ożywia, tak i syn, które chce, ożywia.« Jan V, 19. 21.
30. Jak doicodzą proroctua Chrystusa Jego bóstwa? Dowodzą przez to, iż Chrystus Pan przepowie dział wiele rzeczy, które tylko jako Bóg m ógł wie dzieć: n. p. zdradę Judasza, zaprzanie Piotra, ro dzaj swej śmierci, swoje zmartwychwstanie, wniebo wstąpienie i t. p.
31. Które proroctwa Chrystusa spełniają się jeszcze teraz przed naszemi oczami?
Proroctwa, 1) że ewangelia na cały świat ma być opowiadaną, (Mat. X X IV , 14.); 2) że moc czar- towska Kościoła nie przemoże, (Mat. X V I. 18.); 3) że ze świątyni Jerozolimskiej kamień na kamieniu nie pozostanie. (Mar. X III, 2.)
Ażeby sprzeciwić się przepowiedni Zbawiciela i proroków kazał Cesarz Julian, który od Kościoła odpadł, (r. 3b3) świątynię Jerozolimską na nowo odbudować. Ze wszech stron spieszyli się żydzi do Jerozolimy, ażeby się przyłożyć do tego dzieła i spiesznie uprzątnęli gruzy starej świątyni, tak iż rzeczywiście kamień na kamieniu nie pozostał; lecz zaledwo budowę zaczęli, powstały nagłe wybuchy ognia z ziemi, które robotników czę ścią o śmierć przyprawiły, częścią rozproszyły. To się powta rzało za każdą razą, ilekroć na nowo do budowy się brano; aż wreszcie przedsięwzięcia zupełnie zaniechać musiano. R ó wnocześnie pisarze, chrześcianie i poganie zarówno, świadczą o tern cudownem zjawisku.
— 47 —
32. Jak to rozumieć należy, że Chrystus przypieczę tował śmiercią naukę o swojem bóstwie?
Chrystus przypieczętował swą naukę o bóstwie swojem śmiercią w tern znaczeniu, że gdy przysiągł uroczyście na żywego Boga w obec sądu żydow
skiego, iż jest Synem Bożym, iż na prawicy Bożej siedzieć będzie i w obłokach niebieskich na sąd się okaże, wskutek tego wyznania śmierć na krzyżu Go spotkała. Mat. X X V I, 63 i 64 i Jan św. X IX , 7.
Jak byłoby największym grzechem udawać się za Boga, tak też największem jest nieuszanowaniem Jezusa Chrystusa, Jego uroczystemu oświadczeniu, że jest Bogiem, nie wierzyć.
33. Jnka jest nauka apostołów o Chrystusie?
Apostołowie uczą wyraźnie: 1) że Jezus Chry stus prawdziwym jest Bogiem;*) że posiada w całej pełni Bóstwo i nieskończone doskonałości Boga;**) 3) że Mu się należy cześć Boska od wszystkich stworzeń.***)
*) »Wiemy, iż Syn Boży przyszedł. Ten jest prawdziwy Bóg i żywot wieczny.« I. Jan V. 20,
»Chrystus, który jest nad wszystkiem Bóg błogosławiony na wieki. Amen. Rzym. IX. 5.
**) »W nim (Chrystusie) mieszka wszystka zupełność bóstwa cieleśnie (t. j. istotnie).« Kol. II. 9.
O Chrystusie, Synu Bożym, mówi Jan św.: »na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo. To było na początku u Boga. Wszystko się przez nie stało, a bez niego nic się nie stało, co się stało.« Jan I. 1— 3.
»W nim (Chrystusie) wszystkie rzeczy są stworzone na niebie i na ziemi, widzialne i niewidzialne, choć trony, choć państwa, choć księstwa, choć zwierzchności; wszystkie przezeń i w Nim jest stworzone; a On jest przed wszystkimi, a wszystko w Nim stoi.« Kol. I. 16, 17.
»Na ostatek tych dni mówił (Bóg) do nas przez Syna, którego postanowił dziedzicem wszystkiego, przez którego uczy nił i wieki, który, gdyż jest jasnością chwały i wyrażeniem istności Jego, a nosząc wszystko słowem mocy swej, sprawiwszy oczyszczenie grzechów, siedzi na prawicy majestatu na wyso kościach.« Żyd. I. 2 i 3.
»Bóg wywyższył Go (Chrystusa) i darował mu imię, które jest nad wszelakie imię, aby na imię Jezusowe wszelkie kolano klękało, niebieskich, ziemskich i podziemnych, a iżby wszelki język wyznawał, iż Pan Jezus Chrystus jest w Chwale Boga
Ojca « Filip. II. 9— 11.
— 48 —
»Niech się Mu (Jezusowi) kłaniają wszyscy aniołowie boży.« Żyd. I. 6.
Apostołowie stwierdzili naukę swoję o bóstwie Jezusa przez niezliczone cuda, które w imię Jezusa czynili, a mianowi cie przez nawrócenie świata, co jest cudem nad cudami.
34. Czego naucza, Kościół katolicki o Osobie Chrystusa? Kościół katolicki od wieków wierzył i nauczał, że Jezus Chrystus jest prawdziwym Bogiem i jednej z Bogiem Ojcem istoty, i w obronie tej fundamen talnej prawdy chrześcijańskiej na Soborze w Nicei r. 325 ułożył osobne wyznanie wiary, a przeciwną naukę potępił.
Tę wiarę w bóstwo Jezusa wyznawali także w pierwszych wiekach chrześciaństwa św. Męczennicy, ponosząc za nią ocho tnie nieopisane katusze nawet śmierć ; pr/,yczem nieraz podobało się Bogu wyznanie ich stwierdzić niezaprzeczonęmi cudami. Mianowicie pamięci godny jest cud, zaręczony przez wiarogo- dnych świadków, który się zdarzył w Afryce w r. 484. Gdv bo