Dbamy o porządek w naszej sali

Cele ogólne:

– zachęcanie do dbania o porządek wokół siebie; rozwijanie sprawności manualnej.

Cele operacyjne Dziecko:

– porządkuje zabawki; wykonuje wyklejankę.

Środki dydaktyczne: opowiadanie I. R. Salach Kto posprząta?, sylwety postaci do opowiadania, szarfy w czterech kolorach, zagadki o zabawkach, tamburyn, zabawki z sali w różnych rozmiarach, opaski na oczy, rysunki zabawek, klej, papier kolorowy, słomki po napojach, drewniane klocki, kubeczki po jogurcie, karty pracy, cz. 1, s. 7, Przygotowanie..., s. 2.

Przebieg dnia

1. Zabawa rozwijająca orientację przestrzenną – Szukamy misia. I

Jedno dziecko odchodzi na bok, a pozostałe dzieci z nauczycielem chowają w sali misia. Za-daniem dziecka, które stało z boku, jest jego odszukanie i określenie, gdzie on się znajdował, z zastosowaniem przyimków: na, pod, obok, między, za.

2. Karta pracy, cz. 1, s. 7.

Oglądanie obrazka przedstawiającego salę przedszkolną. Określanie położenia przedmiotów na obrazku względem siebie z wykorzystaniem słów: na, nad, pod, obok, między, za, w.

3. Zabawy imionami.

• Śpiewanie imion.

Dzieci wraz z nauczycielem stają w kole. Zabawę rozpoczyna nauczyciel, śpiewając swoje imię. Potem kolejno dzieci śpiewają swoje imiona na dowolne melodie.

• Rytmiczne wystukiwanie i wypowiadanie imion.

Dzieci wybierają sobie po dwa drewniane klocki. Chodzą po sali i wystukują rytm podany przez nauczyciela.

Ćwiczenia poranne – zestaw nr II.

• Zabawa orientacyjno-porządkowa Kolory do pary.

Dzieci otrzymują szarfy w czterech kolorach; poruszają się w rytm tamburynu. Podczas przerwy w grze tworzą pary zgodnie z kolorami swoich szarf.

• Ćwiczenie dużych grup mięśniowych – Wycieramy kurz.

Dzieci w siadzie podpartym, stopniowo prostują się aż do wspięcia na palce – naśladują rękami wycieranie kurzu z coraz wyższych półek.

• Zabawa ruchowa z elementem czworakowania Szukamy zguby.

Dzieci poruszają się po sali w różnych kierunkach na czworakach, szukając zabawki, która im zginęła. Na uderzenie w bębenek prostują się, podnoszą ręce do góry, pokazują znalezioną zabawkę.

• Ćwiczenie tułowia – Przejście przez szarfę.

Dzieci starają się jak najszybciej przejść przez otrzymaną od nauczyciela szarfę – zakładają ją, zaczynając od nóg, a potem – od głowy.

• Zabawa z elementem biegu Omijamy przeszkody.

Dzieci biegają po sali, omijając rozłożone szarfy. Dziecko, które poruszy szarfę, odchodzi na chwilę na bok.

• Zabawa z elementem równowagi – Zawiązujemy buty.

Przed wyjściem na spacer dzieci muszą zawiązać buty; nie mają gdzie usiąść, więc kolejno podnoszą nogi i – wytrzymując w takiej pozycji – naśladują czynność zawiązywania sznurówek.

• Zabawa uspokajająca Marsz za przewodnikiem.

Dzieci maszerują gęsiego za wybraną osobą; na uderzenie w bębenek prowadzący idzie na koniec, a prowadzi kolejne dziecko.

Słuchanie opowiadania I. R. Salach Kto posprząta?II

1. Rozwiązywanie zagadek o wybranych zabawkach; wskazywanie ich w sali; wyjaśnianie, w jaki sposób należy się nimi bawić.

Z czego dzieci budują Może być mała albo duża, Śmiesznie skacze w górę, domy, mosty, wieże czasami szklane oczka zmruża. gdy pociągniesz go za sznurek.

i nie psują zabawki, Zawsze jest miła, uśmiechnięta, (pajac) choć się ją rozbierze? dlatego lubią ją dziewczęta.

(klocki) (lalka)

Maskę, światła Rzucasz nią, kopiesz,

ma na przodzie. siadasz na niej,

Chociaż ma biegi, a ona w głowie

nie biega – lecz jedzie. ma wciąż skakanie.

(samochód) (piłka)

2. Słuchanie opowiadania (z wykorzystaniem sylwet postaci).

Pani Hania rozdała dzieciom zabawki i zaprosiła je do wspólnej zabawy. Dziewczynki wybrały lalki. Chłopcy wzięli auta. Krysia i Jurek wzięli kolorowe kredki i zabrali się z ochotą do ry-sowania. Marta i Kubuś rozpoczęli budowę wieży z klocków. Kasia usypiała lalkę, śpiewając jej piosenkę, gdy podeszła do niej Ola.

– Co robisz? – zapytała.

– Bawię się lalką, jestem jej mamą – odpowiedziała Kasia. – Musisz być cichutko, bo ona chce spać.

– Zostaw lalkę, zbudujemy duży dom z klocków – zaproponowała Ola.

– Z tych nowych? – zapytała Kasia.

– Z nowych – potwierdziła Ola.

– Doskonale, bierzmy się do pracy. Może zbudujemy zamek? – rozochociła się Kasia. Rzuciła laleczkę w kąt i poszła z Olą. Stanęły przy Marcie i Kubusiu.

– Co budujecie? – zapytała Ola.

– Ogromną wieżę – uśmiechnęła się Marta.

– Może zbudujemy do niej zamek? – zapytała Kasia.

– Dobry pomysł – uradował się Kubuś.

– Ale weźmy nowe klocki, one są lepsze – zaproponowała Ola.

Dzieci porzuciły miejsce zabawy. Wyjęły z pudełka nowe klocki. W pewnej chwili podszedł do nich Marcin.

– Co budujecie? – zapytał.

– Zamek dla lalek – odpowiedzieli zgodnym chórem.

– Eee... zobaczcie, jakie mam samochody. Zbudujemy dla nich garaże, to będziemy mogli urządzić wyścigi – powiedział Marcin.

– Dobrze – powiedziała Ola – ale te klocki się nie nadają. Garaże najlepiej buduje się z drew-nianych.

– Więc weźmy drewniane! – krzyknął Marcin i ruszył w stronę półki z klockami. Gromadka dzieci pospieszyła za nim, pozostawiając nieporządek w miejscu zabawy. Pani Hania opowiadała bajkę Ali i Jackowi. Nie przerywając, spojrzała z niepokojem na rozrzucone zabawki. Widok był przykry. Wieża z klocków rozsypała się, kilka kredek leżało pod stołem, lala – w kącie, a samochody wjechały pod regał. Wstała i smutnym głosem zapytała:

– I kto to wszystko posprząta?

Dzieci zawstydziły się ogromnie. Dopiero teraz zauważyły, jak bardzo rozrzuciły zabawki. Marta szepnęła coś Kubusiowi, Oli i Marcinowi do ucha. Gromadka zabrała się do pracy: klocki złożono w pojemnikach, samochody zostały ustawione na półce, lalka wróciła na tapczan, a kredki – do pudełka. Pani Hania skończyła opowiadać bajkę, wstała, rozejrzała się po sali i zapytała zdziwiona:

– Czyżby były u nas krasnoludki?

– Nie! – zawołały radośnie dzieci, widząc uśmiech pani. – To my!

– Obiecujemy, że zawsze będziemy sprzątać zabawki – powiedział Kubuś.

– Tak, będziemy porządni – dodały dziewczynki.

Na twarzy pani pojawił się ciepły uśmiech, który dzieci tak bardzo lubią i który jest dla nich zawsze nagrodą.

3. Rozmowa na temat opowiadania.

– Jakimi zabawkami bawiły się dzieci?

– Co robiły po przerwaniu zabawy?

– W jaki sposób się do siebie odnosiły?

• Wyjaśnienie przez dzieci, dlaczego należy dbać o porządek w sali.

• Określenie, na czym polega zgodna zabawa; podawanie przykładów zachowań niewłaściwych.

• Nazywanie zabawek zgromadzonych przed dziećmi; określanie, z jakiego kącika pochodzą;

odkładanie ich na właściwe miejsca.

4. Ćwiczenia słuchowe Co to za zabawka?

Dzieci rozpoznają i nazywają zabawki (np.: bączek, nakręcany samochód, lalka płacząca, odbijana piłka, układane klocki) na podstawie usłyszanych odgłosów.

Zabawa ruchowo-rytmiczna Przedszkolak dobrze wie.

Dzieci poruszają się po sali w rytm tamburynu. Podczas przerwy w grze rytmizują tekst: Każdy przedszkolak dobrze wie, że zabawki sprząta się – wykonują proste ruchy zaproponowane przez nauczyciela.

Kolorowe zabawki – wyklejanka z kolorowego papieru.

1. Wypowiedzi dzieci na temat różnic i podobieństw w wyglądzie zabawek – nowych i zniszczo-nych; uświadomienie przyczyny i skutku: niewłaściwa zabawa – zepsucie zabawki.

2. Zagadki pantomimiczne Czym się bawię?

Dzieci próbują odgadywać nazwy zabawek na podstawie wykonywanych przez nauczyciela, a potem chętne dziecko, ruchów, np.: usypianie lalki, wprawianie w ruch samochodu, odbijanie piłki, budowanie z klocków.

3. Ćwiczenie zmysłu dotyku – Jakiej zabawki dotykam?

Dzieci rozpoznają zabawki za pomocą dotyku, mając zasłonięte oczy.

4. Wykonywanie pracy plastycznej.

• Wyklejanie małymi kawałkami kolorowego papieru rysunku zabawki, przygotowanego przez nauczyciela (dziewczynki – lalka lub miś; chłopcy – samolot lub samochód).

• Pokaz wykonania pracy przez nauczyciela; samodzielne działania dzieci.

• Porządkowanie stolików; oglądanie powstałych prac. Zorganizowanie wystawy w kąciku dla rodziców.

Opisywanie urządzeń służących do zabaw na placu przedszkolnym; przypomnienie zasad bezpiecznego korzystania z nich; zachęcanie do zabaw w małych zespołach oraz opieki nad dziećmi młodszymi i nowo przybyłymi.

1. Wprowadzenie pojęcia sylaba. III

Nauczyciel pokazuje dzieciom obrazki. Wypowiada ich nazwy, a potem dzieli je na sylaby, łącząc tę czynność z klaskaniem. Wyjaśnia dzieciom, że te cząstki, z których składa się po-dzielona nazwa, to sylaby.

• Kończenie nazw obrazków, których pierwszą sylabę powiedział nauczyciel.

2. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 2.

Nazwanie rysunków. Podzielenie ich nazw na sylaby. Narysowanie pod rysunkami tylu kresek, z ilu sylab składają się ich nazwy.

3. Ćwiczenia oddechowe Wrzucamy papierki do kosza.

Dzieci przenoszą kawałeczki papierków do plastikowych kubeczków po jogurtach za pomocą słomek do napojów.