Mieszkańcy lasu

Cele ogólne:

– zapoznanie z zachowaniem wiewiórki jesienią; rozwijanie umiejętności współdziałania w ze-spole.

Cele operacyjne Dziecko:

– wymienia zapasy wiewiórki; współpracuje z innymi.

Środki dydaktyczne: rymowanka Coś tam w lesie stuka, wiersz I. R. Salach Zapasy, sylweta wiewiórki pocięta na części (dla każdego dziecka), obrazki roślin i zwierząt spotykanych w le-sie, obrazek lasu, bębenek, sylwety zwierząt lub liczmany, czasopisma przyrodnicze, nożyczki, flamastry, duże arkusze papieru, orzechy – laskowe i włoskie, tamburyn, pastele olejne, książka, s. 17, Przygotowanie..., s. 6, 35, 67, Nauka..., s. 66, Wyprawka plastyczna.

Przebieg dnia 1. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 67.I

Wskazanie długiego sznura korali. Określanie, z czego jest zrobiony, a potem – z czego jest zrobiony krótki sznur korali. Pokolorowanie go. Wskazywanie sznurów korali w kolejności od najkrótszego do najdłuższego.

2. Nauka czytania, pisania, liczenia, s. 66.

• Narysowanie dłuższej skakanki i krótszych torów od tych przedstawionych na rysunkach.

• Narysowanie węższego okna i grubszej książki od tych przedstawionych na rysunkach.

3. Ćwiczenia z książką, s. 17.

Wyszukiwanie na zdjęciu ukrytych zwierząt. Nazywanie ich. Określenie, co robią jeż i wie-wiórka jesienią.

4. Zabawa słuchowa z liczeniem – Zwierzątka na leśnej polanie.

Nauczyciel wyjaśnia, że uderzenia w bębenek symbolizują zwierzątka, które spotkały się na leśnej polanie. Prosi dzieci, aby uważnie słuchały, ile razy uderzy w bębenek, a potem ułożyły przed sobą tyle sylwet zwierząt (lub innych liczmanów), ile uderzeń usłyszą.

5. Dopowiadanie słów rymujących się ze słowami w zdaniach podanych przez nauczyciela, np.:

• Gdy jesienny deszcz cicho sobie pada, to nasza mama parasol… (rozkłada).

• W lesie pod drzewami rosną sobie grzyby, a w rzece pływają różne małe… (ryby).

• W ogrodzie przed domem jest żółty kwiatuszek, wkoło niego lata dużo czarnych… (muszek).

• Na sośnie rosną sobie małe szyszki,

a w norce pod drzewem śpią malutkie… (myszki).

• Na talerzu leży pięć słodkich jabłuszek,

a w misce pod oknem sześć żółciutkich… (gruszek).

• Po stawie pływają brązowe kaczuszki, woda im obmywa ich króciutkie… (nóżki).

• Ruda wiewióreczka, która w dziupli mieszka, trzyma w swoich łapkach laskowego… (orzeszka).

• Idzie sobie jeż, ten kłujący… (zwierz).

Ćwiczenia poranne – zestaw nr IV (przewodnik, s. 60–61).

Słuchanie wiersza I. R. Salach Zapasy. II 1. Ćwiczenia klasyfikacyjne Co to za orzechy?

Dzieci segregują orzechy – laskowe i włoskie. Porównują ich wygląd w łupinach oraz bez nich; próbują ich smaku – dzielą się swoimi spostrzeżeniami.

2. Rozwiązanie zagadki o wiewiórce.

Mam rude futerko, lubię łuskać szyszki

w małej dziupli mieszkam, i schrupać orzeszka.

3. Słuchanie wiersza.

Gdzie wiewiórka śmieszka schowała orzeszka?

Miała trzy żołędzie…

Rozgląda się wszędzie.

Do dębu zaniosła szyszki.

Ciężkie! Dostała zadyszki.

Orzechy włoskie, laskowe upchnęła w dziupli sosnowej.

W bukowej dziupli wysoko pędy sosny cieszą oko.

Koszyk buczyny, grzybów stos – ciężki jest wiewiórki los!

Zebrała wielkie zapasy na zimowe, trudne czasy.

Oby do zimy nie zapomniała, co w której dziupli schowała.

4. Rozmowa na temat wiersza.

– Gdzie wiewiórka schowała swoje zapasy?

– Dlaczego gromadziła zapasy?

– Jakie są przysmaki wiewiórki?

5. Opisywanie wyglądu wiewiórki przedstawionej na obrazku; zwrócenie uwagi na sposób jej życia i zwyczaje; ćwiczenia słownikowe. Wyszukiwanie określeń przymiotnikowych wiewiórki, np. mała, ruda, sprytna, zwinna.

6. Układanie w małych zespołach sylwety wiewiórki z elementów przygotowanych przez na-uczyciela; wskazywanie i nazywanie poszczególnych części jej ciała.

Zabawa rytmiczno-ruchowa Spotkanie wiewiórek.

Wiewiórki skaczą po sali w różnych kierunkach przy akompaniamencie tamburynu. Podczas przerwy w grze dobierają się w pary, wypowiadają rymowankę: Wiewióreczki się spotkały, o zapasach rozmawiały; naprzemiennie klaszczą w dłonie partnera.

Zabawa z elementem skoku Wiewiórki – z dziupli.

Dzieci dobierają się trójkami; dwoje podaje sobie ręce – tworzą dziuplę, w której środku stoi trzecie dziecko – wiewiórka. Na hasło: Wiewiórki – z dziupli! dzieci-wiewiórki opuszczają swoje dziuple i skaczą w różnych kierunkach. Hasło: Wiewiórki – do dziupli! jest sygnałem do szybkiego znalezienia się w swojej dziupli. Co pewien czas następuje zmiana ról.

Las i jego mieszkańcy – wykonanie pracy plastycznej w zespołach.

1. Ćwiczenia fonacyjne Leśne echo.

Nauczyciel wypowiada głośno lub cicho nazwy roślin leśnych i zwierząt żyjących w lesie.

Dzieci powtarzają je ciszej, gdy nauczyciel trzyma palec na ustach, lub głośniej – gdy podniesie rękę do góry.

2. Nazywanie zwierząt leśnych przedstawionych na zdjęciach.

3. Zabawa artykulacyjna Coś tam w lesie stuka.

Dzieci powtarzają za nauczycielem słowa rymowanki: najpierw wolno, a przy powtórzeniach coraz szybciej; naśladują pokazywane przez niego gesty.

Nauczyciel:

Coś tam w lesie stuka:

stuku, stuku, stuk, rytmicznie klaszcze, stuku, stuku, stuku,

stuku, stuku, stuk.

Coś tam w lesie puka:

puku, puku, puk, rytmiczne puka ugiętym palcem w podłogę, puku, puku, puku,

puku, puku, puk.

To pan doktor dzięcioł macha rękami jak skrzydłami, leczy sosnę chorą,

wyjada korniki, naśladuje rękami wkładanie czegoś do buzi, co siedzą pod korą. krzyżuje ręce na piersiach, kołysze się na boki.

4. Zagadki słowne Co to za zwierzątko?

Dzieci losują obrazki zwierząt, kolejno opisują ich wygląd, nie podając nazw. Zadaniem grupy jest odgadnięcie, o jakim zwierzątku opowiadają.

5. Oglądanie czasopism przyrodniczych; wycinanie z nich obrazków, zdjęć zwierząt i roślin, które można spotkać w lesie.

6. Wykonanie pracy Las i jego mieszkańcy.

Podział dzieci na zespoły; samodzielne działania w zespołach:

• zachęcanie do podejmowania rozmów na temat rozmieszczenia poszczególnych elementów,

• naklejanie zdjęć, obrazków roślin i zwierząt na powierzchni kartki (duży arkusz),

• dorysowywanie elementów tła łączących je w jedną całość, z wykorzystaniem pasteli olejnych i flamastrów,

• zwracanie uwagi na zgodną współpracę; dzielenie się uwagami; uświadamianie znaczenia wkładu pracy każdego dziecka w powstanie jednej całości.

7. Oglądanie powstałych prac; wypowiedzi dzieci na temat tego, co się na nich znajduje; dzielenie się uwagami na temat pracy całego zespołu.

• Prezentacja prac w kąciku dla rodziców.

1. Ćwiczenia rytmiczne Orzechowe rytmy. III

Dzieci powtarzają za nauczycielem krótkie motywy rytmiczne, wystukują je, uderzając orze-chem o powierzchnię stołu lub podłogi.

Zabawa bieżna Chodzi wiewióreczka.

Dzieci siedzą skrzyżnie w kole, ręce trzymają za sobą. Wybrane dziecko jest wiewiórką i chodzi dookoła nich podczas powtarzania rymowanki: Chodzi wiewióreczka po jesiennym lesie. Ma w łapce orzeszka. Komu go przyniesie? Kiedy dzieci skończą rymowankę, wiewiór-ka wkłada w ręce wybranego dziecwiewiór-ka orzech i uciewiewiór-ka dookoła kółwiewiór-ka, a dzieci powtarzają:

Wiewióreczka szybko mknie. Zdąży dobiec czy też nie? Dziecko, które otrzymało orzech, goni ją. Wiewiórka musi jak najszybciej usiąść na miejscu goniącego ją dziecka. Następnie zamieniają się rolami.

2. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 6.

Otoczenie zieloną pętlą rysunków tych przedmiotów, które wydają ciche dźwięki. Otoczenie czerwoną pętlą rysunków tych przedmiotów, które wydają głośne dźwięki.

3. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 35.

Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie.

Październik