Praca na działce

Cele ogólne:

– dostrzeganie rytmiczności dnia oraz następstwa czasowego; rozwijanie poczucia rytmu.

Cele operacyjne Dziecko:

– zna pory dnia; opowiada historyjkę z uwzględnieniem kolejności zdarzeń; śpiewa piosenkę i rytmicznie klaszcze.

Środki dydaktyczne: piosenka Pomidorek, historyjka obrazkowa Pracowity dzień babci Honoraty, gazetki reklamowe z produktami spożywczymi, klej, papier rysunkowy, elementy do ułożenia postaci babci, tekst zagadki, obrazki różnych przedmiotów i narzędzi ogrodniczych, tamburyn, szarfy: zielone i czerwone, bębenek, pomidory o różnych kształtach i kolorach, różnej wielkości, warzywa, chustka, papierowa sylweta pomidora, obrazki: warzyw, pomidorów – zielonego i czer-wonego, karta pracy, cz. 1, s. 42, Przygotowanie..., s. 9, 69, Wyprawka plastyczna.

Przebieg dnia 1. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 9.I

Słuchanie nazw wybranych warzyw. Powtórzenie ich. Wskazanie rysunków, na których są te warzywa. Pokolorowanie ich.

2. Odszukiwanie warzyw wśród zdjęć produktów spożywczych umieszczonych, np. w gazetkach reklamowych. Nazywanie ich. Wycinanie obrazków; zespołowe przyklejanie ich na dużych arkuszach papieru – wypowiadanie się dzieci o tym, jakie warzywa odnalazły i w jakiej były one postaci.

3. Zabawa słowna Układamy pytania.

Zabawa polega na ułożeniu jak największej liczby pytań do podanego przez nauczyciela zdania. Dzieci układają pytania, na które odpowiedź znajduje się w zdaniu wypowiedzia-nym przez nauczyciela. Za prawidłowo ułożone pytanie nauczyciel przydziela punkty;

wygrywa to dziecko, które zbierze ich jak najwięcej. Np. Dziadek wiózł na wozie wa-rzywa z ogrodu. Przykładowe pytania dzieci: Kto wiózł na wozie wawa-rzywa z ogrodu?

Co wiózł na wozie dziadek? Na czym dziadek wiózł warzywa z ogrodu? Skąd dziadek wiózł warzywa na wozie?

Ćwiczenia poranne – zestaw nr VI (przewodnik, s. 87).

Historyjka obrazkowa Pracowity dzień babci Honoraty.II

1. Ćwiczenia analizy i syntezy wzrokowej – Poznajemy babcię Honoratę.

Układanie z przygotowanych przez nauczyciela elementów postaci babci Honoraty. Rozwią-zanie zagadki Kim jest babcia?

Nasza babcia wciąż pracuje: sadzi, piele, pielęgnuje.

Tu warzywa, a tam – kwiaty. Jej dzień bardzo jest bogaty.

Już od rana do wieczora na swej działce – zdrowa, chora.

Ale trud się jej opłaci, bowiem na zimowe czasy ze swej działki ma zapasy. (ogrodniczka)

2. Ćwiczenie spostrzegawczości – Narzędzia ogrodnicze.

Dzieci wybierają spośród obrazków te, które przedstawiają narzędzia ogrodnicze (łopatę, grabie, motykę, pazurki, konewkę). Wyjaśniają, do czego używa ich na działce babcia Honorata.

3. Historyjka obrazkowa (Wyprawka plastyczna).

Słuchanie historyjki Jak wygląda dzień babci Honoraty, ilustrowanej obrazkami.

• Rano – Był piękny jesienny dzień. Babcia Honorata podlała kwiaty i warzywa na swojej działce.

Potem poszła na spacer ze swoim psem i zrobiła zakupy w sklepie.

• W południe – Babcia ugotowała obiad, a potem odkurzyła mieszkanie.

• Po południu – Znowu pracowała na działce – wyrywała chwasty, okopywała motyką grządki, zbierała dojrzałe warzywa.

• Wieczorem – Babcia usiadła w swoim ulubionym fotelu i czytała czasopisma ogrodnicze. Z nich dowiadywała się, jak powinna dbać o warzywa i kwiaty na swojej działce, aby pięknie rosły i przynosiły obfite plony.

Dzieci opowiadają, jak wyglądał dzień babci Honoraty. Nauczyciel zwraca uwagę na posłu-giwanie się przez nie nazwami pór dnia.

4. Wypowiedzi chętnych dzieci na temat czynności, jakie wykonują w poszczególnych porach dnia: rano, w południe, po południu i wieczorem.

5. Zagadki pantomimiczne.

Chętne dzieci pokazują, jakie czynności wykonują w poszczególnych porach dnia, wymienio-nych przez nauczyciela, a grupa odgaduje, jakie to czynności.

Zabawa ruchowo-naśladowcza Na działce.

Dzieci poruszają się po sali przy akompaniamencie tamburynu. Na przerwę w grze nauczy-ciel wymienia czynności, a dzieci je naśladują. Np. Wyrywamy marchewkę, grabimy grządki, podlewamy warzywa. Dźwięki tamburynu są sygnałem do ponownego swobodnego ruchu.

Zabawy przy piosence Pomidorek.

1. Ćwiczenie inhibicyjno-incytacyjne Hop! Stop!

Dzieci poruszają się swobodnie po sali, reagując określonym ruchem na hasła podawane przez nauczyciela. Hop! – wykonują wyskok w górę. Stop! – zatrzymują się bez ruchu. Już! – za-trzymują się i klaszczą. Bęc! – przykucają.

2. Słuchanie piosenki Pomidorek (sł. H. Łochocka, muz. M. Sawa).

Dzieci:

I. Wyrósł pomidorek mały i zielony, powoli wstają z przysiadu do postawy stojącej, pięknie się rozejrzał na obie strony. rozglądają się na boki, ręce mają złożone przy

oczach,

Tam czerwony goździk, tutaj różę widzi, wskazują ręką na prawo, a następnie – na lewo, więc się zieloności swojej zawstydził. obejmują rękami głowę, kiwają się na boki, Ref.: Pomi, pomi, pomidorek rytmicznie klaszczą,

krasnym okrył się kolorem, gładzą policzki,

płaszczyk włożył gładki, nowy – kołyszą się na boki, ręce mają oparte na biodrach, pomi, pomi, pomidorowy. rytmicznie klaszczą,

II. A ten pomidorek

dobrze jest nam znany, tworzą koło wiązane, maszerują po jego obwodzie, dobrze jest nam znany, bardzo lubiany.

Bo i kolor ładny, i potrawa zdrowa – zmniejszają koło, schodzą się małymi krocz-

kami do jego środka,

zupa lub sałatka pomidorowa. powiększają koło, idą małymi kroczkami na

zewnątrz,

Ref.: Pomi, pomi, pomidorek... jak wyżej.

3. Rozmowa na temat piosenki.

Określanie tempa i nastroju piosenki; wypowiedzi dzieci na temat jej treści; zwrócenie uwagi na różnice w wyglądzie pomidorów na różnym etapie dojrzewania.

4. Oglądanie pomidorów o różnych kształtach, kolorach i różnej wielkości, porównywanie ich wyglądu; podawanie przykładów, do czego można wykorzystać pomidory, jakie potrawy z nich ugotować – zapisywanie propozycji dzieci na papierowej sylwecie pomidora.

5. Zabawa rytmiczna Pomi, pomi, pomidorek.

Dzieci poruszają się po sali przy akompaniamencie tamburynu. Podczas przerwy w grze za-trzymują się i rytmizują tekst refrenu, rytmicznie klaszcząc.

Pomi, pomi, pomidorek płaszczyk włożył gładki, nowy – krasnym okrył się kolorem, pomi, pomi, pomidorowy.

Najpierw klaszczą w swoje dłonie, a przy powtórzeniu zabawy dobierają się parami: klaszczą w swoje dłonie i, naprzemiennie, w dłonie partnera.

Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał – Zielone pomidorki i czerwone pomidorki.

Nauczyciel dzieli dzieci na dwie grupy: zielone pomidorki i czerwone pomidorki (zakłada im szarfy w odpowiednich kolorach). Dzieci-pomidorki poruszają się po sali przy melodii pio-senki; podczas przerwy w grze czerwone pomidorki gromadzą się pod obrazkiem czerwonego pomidora, a zielone – zielonego. Przy powtórzeniach zabawy dzieci zamieniają się szarfami.

1. Karta pracy, cz. 1, s. 42. III

Czytanie całościowe nazw warzyw. Rysowanie brakujących warzyw.

Ilustracja ruchowa piosenki Pomidorek (przewodnik, s. 93).

2. Zabawa rozwijająca analizę i syntezę wzrokową – Warzywne szeregi.

Nauczyciel prezentuje kilka warzyw, układając je w szeregu przed dziećmi, wymienia ich nazwy, a dzieci starają się zapamiętać wskazany układ. Następnie nauczyciel zasłania szereg warzyw chustką, a wskazane dziecko mówi, w jakiej kolejności są ułożone warzywa. Jeśli odpowie prawidłowo, otrzymuje punkt (przy powtórzeniach zabawy nauczyciel zmienia układ warzyw, a potem dokłada dodatkowe).

Drugi wariant zabawy: dzieci otrzymują zestawy obrazków warzyw; nauczyciel z prawdziwych warzyw tworzy kompozycję, a dzieci odwzorowują ją za pomocą obrazków; potem nauczyciel tworzy inną kompozycję, ale zakrywa ją chustką – zadaniem dzieci jest prawidłowe odtworzenie z pamięci układu warzyw, utworzonego przez nauczyciela. Za prawidłowe wykonanie zadania dzieci otrzymują punkty. Wygrywa to dziecko, które zbierze ich najwięcej.

3. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 69.

Narysowanie różowych kuleczek na rysunku szerokiej butelki, a niebieskich kuleczek – na rysunku wąskiej butelki.