13
Zawartość rozdziału Odpowiedni MSB
Wytyczne dotyczące informowania o słabościach zidentyfikowanych w kontroli wewnętrznej, które zgodnie z zawodowym osądem biegłego rewidenta, że zasługują na uwagę kierownictwa i osób sprawujących nadzór.
265
13 INFORMOWANIE O SŁABOŚCIACH KONTROLI WEWNĘTRZNEJ strategię badania i plan badania
Dyskusje zespołu wykonującego zlecenie
Ogólna strategia badania
Ryzyko działalności gospodarczej i oszustwa w tym ryzyka znaczące Oszacowanie RIZ3 na:
• poziomie S/F
• poziomie stwierdzenia
Czynność Cel Dokumentacja
1Uwagi:
1. Bardziej kompletna lista wymaganej dokumentacji znajduje się w MSB 230.
2. Planowanie (MSB 300) jest ciągłym, powtarzającym się procesem podczas badania.
3. RIZ = ryzyko istotnego zniekształcenia.
Nr paragrafu Odpowiednie fragmenty MSB
260.10 Dla potrzeb MSB następujące pojęcia mają znaczenie przypisane poniżej:
(a) Osoby sprawujące nadzór – osoba(y) lub organ(y) (np. rada powiernicza) ponoszące
odpowiedzialność za nadzorowanie strategicznego kierunku jednostki oraz obowiązków związanych z rozliczaniem się jednostki. Obejmuje to nadzór nad procesem sprawozdawczości finansowej.
Dla niektórych jednostek w niektórych systemach prawnych, osoby sprawujące nadzór mogą obejmować kadrę kierowniczą, na przykład członków wykonawczych organu nadzorującego jednostki sektora prywatnego lub publicznego lub właściciela sprawującego funkcje kierownika.
W celu zapoznania się z różnorodnością struktur nadzorczych zobacz paragrafy A1-A8.
(b) Kierownik jednostki − osoba(y) ponosząca(e) odpowiedzialność wykonawczą za prowadzenie działalności gospodarczej jednostki. Dla niektórych jednostek w niektórych systemach prawnych, kierownik jednostki obejmuje niektóre lub wszystkie osoby sprawujące nadzór, na przykład członków wykonawczych organu nadzorującego lub właściciela sprawującego funkcje kierownika.
265.6 Dla potrzeb MSB następujące pojęcia mają znaczenie przypisane poniżej:
(a) Słabość kontroli wewnętrznej – istnieje, gdy:
(i) (i)kontrola jest zaprojektowana, wdrożona lub prowadzona w taki sposób, iż nie jest w stanie na bieżąco zapobiegać lub wykrywać i naprawiać zniekształcenia w sprawozdaniu finansowym, lub
(ii) (ii)brak kontroli niezbędnej dla zapobiegania lub wykrywania i korygowania zniekształceń w sprawozdaniu finansowym w odpowiednim czasie,
(b) znacząca słabość kontroli wewnętrznej – pojedyncza słabość lub połączenie słabości kontroli wewnętrznej, które zgodnie z zawodowym osądem biegłego rewidenta, mają na tyle duże znaczenie, że zasługują na uwagę osób sprawujących nadzór. (Zob. par. A5)
265.7 Biegły rewident ustala, czy na podstawie pracy wykonanej w ramach danego badania, zidentyfikował jedną lub więcej słabości kontroli wewnętrznej. (Zob. par. A1–A4)
160
Nr paragrafu Odpowiednie fragmenty MSB265.8 Jeśli biegły rewident zidentyfikował jedną lub więcej słabości kontroli wewnętrznej, ustala czy, na podstawie pracy wykonanej w ramach danego badania, osobno bądź łącznie stanowią one znaczące słabości kontroli wewnętrznej. (Zob. par. A5–A11)
265.9 Biegły rewident informuje na piśmie w odpowiednim czasie osoby sprawujące nadzór o znaczących słabościach kontroli wewnętrznej zidentyfikowanych w trakcie badania. (Zob. par. A12–A18, A27) 265.10 Biegły rewident informuje także w odpowiednim czasie odpowiedzialne kierownictwo odpowiedniego
szczebla: (zob. par. A19, A27)
(a) na piśmie, o znaczących słabościach kontroli wewnętrznej, o których poinformował lub zamierza poinformować osoby sprawujące nadzór, chyba że bezpośrednie poinformowanie kierownictwa nie będzie w danych okolicznościach odpowiednie, oraz (zob. par. A14, A20–A21)
(b) o innych słabościach kontroli wewnętrznej zidentyfikowanych w trakcie badania, które nie zostały zakomunikowane kierownictwu przez inne strony, i które zgodnie z zawodowym osądem biegłego rewidenta, są dostatecznie znaczące, że zasługują na uwagę kierownictwa. (Zob. par. A22–A26) 265.11 W pisemnej informacji o znaczących słabościach kontroli wewnętrznej biegły rewident zamieszcza:
(a) opis słabości oraz wyjaśnienie ich potencjalnych skutków, oraz (zob. par. A28)
(b) wystarczające informacje umożliwiające osobom sprawującym nadzór oraz kierownictwu zrozumienie kontekstu powiadomienia. W szczególności biegły rewident wyjaśnia, że: (zob. par.
A29–A30)
(i) przeprowadzając badanie, miał na celu wyrażenie opinii o sprawozdaniu finansowym, (ii) badanie obejmowało rozważenie działania kontroli wewnętrznej w zakresie dotyczącym
sporządzenia sprawozdania finansowego, w celu zaprojektowania odpowiednich w danych okolicznościach procedur badania, nie zaś w celu wyrażenia opinii o skuteczności kontroli wewnętrznej, oraz
(iii) przekazane sprawy ograniczają się do tych słabości, które biegły rewident zidentyfikował w trakcie badania, i które uznał za dostatecznie znaczące, że zasługiwały na przedstawienie osobom sprawującym nadzór.
13.1 Przegląd
Podczas badania można zidentyfikować słabości kontroli wewnętrznej. Może to mieć miejsce w wyniku zrozumienia i oceny kontroli wewnętrznej (patrz tom 2, rozdział 11 i 12), przy oszacowaniu ryzyka, przeprowadzaniu procedur badania lub w ramach innych obserwacji poczynionych na każdym możliwym etapie procesu badania.
Nie ma ograniczeń, co do tego, które ze słabości kontroli powinny być zakomunikowane osobom sprawującym nadzór i kierownictwu. Jeżeli jednak zostanie zidentyfikowana słabość, którą biegły rewident uzna za znaczącą, omawia ją najpierw z kierownictwem, a potem wymaga się, by powiadomił o niej (podobnie jak o innych znaczących słabościach) na piśmie osoby sprawujące nadzór.
Na poniższej ilustracji przedstawiono niektóre z najczęściej występujących słabości kontroli.
13 INFORMOWANIE O SŁABOŚCIACH KONTROLI WEWNĘTRZNEJ
161
Ilustracja 13.1-1
Możliwe słabości kontroli wewnętrznej
Kontrole rozległe Słabe środowisko kontroli (kontrole rozległe), na przykład nieskuteczny nadzór, niewłaściwe podejście do kontroli wewnętrznej lub wykryte przypadki obejścia kontroli przez
kierownictwo lub oszustw.
Zmiany personelu, w wyniku których powstały wakaty na kluczowych stanowiskach lub sytuacje, w których obecny personel (na przykład w księgowości) nie ma kompetencji do wypełniania wymaganych zadań.
Słabości zidentyfikowane w ogólnych kontrolach IT
Niewystarczające kontrole skierowane na znaczące nierutynowe zdarzenia, takie jak nowy system księgowy, automatyzacja systemu takiego jak sprzedaż lub przejęcie nowej firmy.
Niezdolność kierownika jednostki do nadzoru nad sporządzaniem sprawozdania finansowego.
Może ona obejmować:
• brak ogólnych kontroli monitorujących (takich jak nadzór nad personelem zajmującym się finansami),
• brak kontroli nad systemami zapobiegania i wykrywania oszustw,
• brak kontroli w zakresie wyboru i stosowania znaczących zasad (polityki) rachunkowości,
• brak kontroli znaczących transakcji z podmiotami powiązanymi,
• brak kontroli znaczących transakcji przebiegających poza zwykłym trybem działalności jednostki,
• brak kontroli nad procesem sprawozdawczości finansowej na koniec okresu sprawozdawczego (takich jak kontrole jednorazowych zapisów dziennika).
Znaczące słabości, o których wcześniej poinformowano kierownictwo lub osoby sprawujące nadzór, a które nie zostały skorygowane po pewnym uzasadnionym okresie czasu.
Kontrole na poziomie
stwierdzenia (transakcyjne) Dowody nieskutecznej reakcji kierownictwa na zidentyfikowane znaczące ryzyko (na przykład brak kontroli nad takim ryzykiem).
Zniekształcenia wykryte przez biegłego rewidenta, którym kontrola wewnętrzna jednostki nie zapobiegła, lub których nie wykryła i nie skorygowała.
Istniejące kontrole wewnętrzne:
• nie były wystarczające do zminimalizowania ryzyka (słabość modelu), oraz/lub
• nie działały zgodnie z modelem (słabość wdrożenia). Może to wynikać ze słabego wyszkolenia, braku kompetencji pracowników lub zasobów niewystarczających, by wykonać wymagane zadania.
UWAGA
W przypadku MŚP stosującego MSB 701 może nasunąć się pytanie, czy KSpB mogą obejmować słabości kontroli.
MSB 265 stanowi, że biegły rewident jest zobowiązany do informowania na bieżąco na piśmie osób sprawujących nadzór o znaczących słabościach kontroli. Ze względu na to, że KSpB są wybierane spośród najbardziej znaczących spraw, o których informowane są osoby sprawujące nadzór, może okazać się, że znaczące słabości kontroli mogą zostać uznane za możliwe KSpB. Nie będzie to jednak dotyczyło wszystkich słabości kontroli.
13.2 Oszustwo
Jeżeli uzyskano dowody popełnienia lub występowania możliwości popełnienia oszustwa, sprawa powinna zostać zgłoszona kierownictwu odpowiedniego szczebla, tak szybko jak to możliwe. Należy tak postąpić nawet wtedy, gdy dana sprawa może być uznana za niemającą znaczenia.
W tej sprawie należy posługiwać się zawodowym osądem, ale za odpowiedni szczebel zazwyczaj można uznać kierownictwo będące przynajmniej o jeden stopień wyżej w hierarchii od osób, co do których istnieje podejrzenie, iż są zamieszane w domniemane oszustwo. Mają tu także wpływ takie czynniki jak prawdopodobieństwo zmowy oraz rodzaj i wielkość podejrzewanego oszustwa. Tam, gdzie oszustwo dotyczy kierownictwa wyższego szczebla, wymaga się przekazania sprawy także do wiadomości osób sprawujących nadzór. Można to zrobić na piśmie lub ustnie.
162
UWAGAOszustwo popełnione przez właściciela zarządzającego swoją działalnością gospodarczą lub osoby sprawujące nadzór
Jeżeli oszustwo ma miejsce na samym szczycie organizacji, nie ma w niej nikogo, komu można to zgłosić.
W takich sytuacjach biegły rewident może uznać za stosowne zasięgnięcie porady prawnej w celu określenia odpowiedniego do okoliczności sposobu postępowania. Pozwoli to uzyskać pewność, jakie kroki (jeśli w ogóle) są niezbędne do uwzględnienia aspektów interesu publicznego w zidentyfikowanym oszustwie.
W większości krajów zawodowym obowiązkiem biegłego rewidenta jest zachowanie w tajemnicy informacji o kliencie. Może to wykluczać informowanie stron zewnętrznych o oszustwie. Jednakże zakres prawnej odpowiedzialność biegłego rewidenta jest różny w różnych krajach i w pewnych okolicznościach obowiązek zachowania tajemnicy informacji może zostać uchylony przez ustawę, przepis prawa lub sąd. W niektórych krajach biegły rewident badający instytucje finansowe ma ustawowy obowiązek informowania właściwych organów nadzoru o wykrytym oszustwie. Także w niektórych krajach, biegły rewident ma obowiązek
informowania odpowiednich władz o zniekształceniach wówczas, gdy kierownik jednostki i osoby sprawujące nadzór nie podjęły działań naprawczych.
13.3 Ocena dotkliwości słabości
Znacząca słabość kontroli wewnętrznej to pojedyncza słabość lub połączenie słabości kontroli wewnętrznej, które zgodnie z zawodowym osądem biegłego rewidenta są na tyle znaczące, że zasługują na uwagę osób sprawujących nadzór.
W ocenie kontroli wewnętrznej (patrz tom 2, rozdział 12) sugeruje się, by czynniki ryzyka, które z dużym
prawdopodobieństwem nie spowodują istotnego zniekształcenia w sprawozdaniu finansowym, zostały wyłączone (ograniczone) ze zrozumienia jednostki przez biegłego rewidenta. Jeżeli biegły rewident postanowi przestrzegać tej wytycznej, większość zidentyfikowanych przez niego słabości kontroli jest prawdopodobnie znacząca.
Kryteria pozwalające ustalić, czy słabość jest znacząca lub nie, są podobne do tych odnoszących się do innego ryzyka (patrz tom 2, rozdział 9). Przy ocenie prawdopodobieństwa wystąpienia zniekształcenia oraz potencjalnej skali tych zniekształceń, jeśli wystąpią, należy posłużyć się zawodowym osądem. Jeżeli zniekształcenie rzeczywiście wystąpiło, ocena opierałaby się na zakresie tego faktycznego zniekształcenia.
Mniej poważne lub nawet nieznaczące słabości kontroli mogą także zostać zidentyfikowane także podczas badania.
Identyfikacja ta może wynikać z rozmów przeprowadzonych z kierownictwem lub pracownikami, obserwacji działania kontroli wewnętrznych, wykonywania innych procedur badania oraz z wszelkich innych dostępnych informacji. Kwestią zawodowego osądu jest decyzja, czy ich znaczenie jest wystarczająco duże, by zgłosić je kierownictwu i osobom sprawującym nadzór.
Na ilustracji poniżej przedstawiono pewne zagadnienia, które może rozważać biegły rewident oceniając dotkliwość słabości kontroli.
Ilustracja 13.3-1
Identyfikacja znaczącej słabości
Słabość Ocena Kryteria Prawdopodobieństwo, że słabości doprowadzą w przyszłości do istotnych zniekształceń sprawozdania finansowego.
Podatność składnika aktywów lub zobowiązań na utratę lub oszustwo.
Subiektywizm i złożoność ustalania wartości szacunkowych, jak w przypadku szacunków księgowych wartości godziwej.
Narażenie kwot w sprawozdaniu finansowym na wpływ słabości.
Natężenie działań, które wystąpiły lub mogą wystąpić w saldzie konta lub grupie transakcji narażonych na wpływ słabości.
Znaczenie kontroli w procesie sprawozdawczości finansowej.
Przyczyna i częstotliwość występowania wyjątków wykrytych jako skutek słabości kontroli.
Wzajemne relacje zachodzące między daną słabością i innymi słabościami kontroli wewnętrznej.
13 INFORMOWANIE O SŁABOŚCIACH KONTROLI WEWNĘTRZNEJ
163
13.4 Mniejsze jednostki
Oceniając słabości kontroli w mniejszych jednostkach biegły rewident uwzględniłby wymienione poniżej czynniki.
Ilustracja 13.4-1 Rozważ
Kontrola w małej jednostce Kontrole mogą działać w sposób mniej formalny, przy mniejszej ilości dowodów potwierdzających ich wykonywanie, niż w większych jednostkach.
Niektóre typy działań kontrolnych mogą w ogóle nie być konieczne. Ryzyko może być minimalizowane poprzez kontrole stosowane przez kierownictwo wyższego szczebla (np. kontrole rozległe, takie jak środowisko kontroli, które zapobiegają występowaniu konkretnych błędów lub je wykrywają).
Mniejsze jednostki zatrudniają często mniej pracowników, co może ograniczać możliwy zakres podziału obowiązków. Może to równoważyć bardziej efektywny nadzór ze strony właściciela zarządzającego swoją działalnością gospodarczą (np. kontrole rozległe, takie jak środowisko kontroli), niż byłby możliwy w większej jednostce.
Istnieją większe możliwości obejścia kontroli przez kierownictwo.
Ponadto komunikacja na temat słabości z osobami sprawującymi nadzór może przebiegać w sposób mniej sformalizowany, niż w przypadku większych jednostek.
13.5 Dokumentowanie słabości kontroli
MSB nie stawiają konkretnych wymagań dotyczących dokumentowania słabości kontroli. Zakres wymaganej dokumentacji jest kwestią zawodowego osądu. W przypadku mniej doświadczonego zespołu wykonującego badanie może być wymagana bardziej szczegółowa dokumentacja i wytyczne niż wtedy, kiedy zespół składa się z bardzo doświadczonych osób.
Poniżej przedstawiono możliwy sposób dokumentowania słabości w miarę ich identyfikowania. Dokumentację tą można też użyć do:
• omówienia słabości z kierownictwem,
• oszacowania dotkliwości słabości,
• rozważenia potrzeby wszelkich dodatkowych procedur badania w reakcji na niezminimalizowane ryzyko, oraz
• przygotowania wymaganych informacji dla kierownictwa i osób sprawujących nadzór.
Przykład takiej dokumentacji przedstawiony jest poniżej (bez odniesień do dokumentacji uzupełniającej lub innych dokumentów roboczych).
Ilustracja 13.5-1 Jaki wpływ ma czynnik ryzyka lub
stwierdzenie? Opisz zidentyfikowaną słabość
Jaki jest możliwy wpływ na sprawozdanie finansowe?
Znacząca słabość?
(Tak/Nie) Reakcja w badaniu Kierownictwo nie zarządzającego ufają sobie nawzajem i niechętnie
wprowadzają kosztowne polityki i tym podobne, które odnoszą się do ryzyka oszustwa.
Kierownictwo może obchodzić kontrole oraz w istotny sposób manipulować w związku z zapisami dziennika, stronami powiązanymi i ujmowaniem przychodów.
164
Jaki wpływ ma czynnik ryzyka lubstwierdzenie? Opisz zidentyfikowaną słabość
Jaki jest możliwy wpływ na sprawozdanie finansowe?
Znacząca słabość?
(Tak/Nie) Reakcja w badaniu Sprzedaż/usługi
zarejestrowane w niewłaściwym okresie
sprawozdawczym.
Nie występują żadne kontrole, które mogłyby temu zapobiec, a w naszych testach szczegółowych wykryliśmy wiele błędów dotyczących przyporządkowania operacji do właściwego okresu sprawozdawczego.
Klient nie dostarcza właściwie żadnych dokumentów
potwierdzających swoje szacunki.
Z uwagi na rozmiar szacunków, pojawienie się błędu może spowodować założenia i ponownie dokonać obliczeń.
UWAGA
Rejestrowanie słabości w jednym miejscu
Przeznacz jeden szczególny formularz badania do zarejestrowania stosownych szczegółów słabości kontroli, w miarę ich identyfikacji. Pozwoli to uzyskać pewność, że wszystkie zidentyfikowane słabości są rejestrowane w sposób konsekwentny i w jednym miejscu. Zapisując je w wielu miejscach w aktach, można je przeoczyć.
Może to skutkować niekompletną reakcją w badaniu na towarzyszące im ryzyka oraz przekazanie niepełnych informacji kierownictwu i osobom sprawującym nadzór.
Opisz konsekwencje
Dokumentując słabości należy starannie opisać konsekwencje słabości (”co może pójść źle”) i proponowaną reakcję w badaniu (o ile wystąpi) na zminimalizowane ryzyko.
Jaki jest rekomendowany kierunek działań?
Nie wymaga się przedstawienia zaleceń na temat kierunku działań kierownictwa w celu skorygowania słabości kontroli. Takie zalecenia mogą jednak być przydatne kierownikowi jednostki w celu ustalenia właściwego kierunku działań naprawczych. Tam, gdzie istnieje prawdopodobieństwo przekazania kierownictwu zaleceń, należy udokumentować propozycje udoskonalenia w tym samym czasie, kiedy rejestrowane są słabości. Jeżeli to działanie odłoży się na później, może to prowadzić do konieczności ponownego zapoznawania się z faktami i do straty czasu.
13.6 Ustne dyskusje z kierownikiem jednostki
Najlepszą praktyką przed przekazaniem pisemnej informacji jest ustne omówienie ustaleń (na przykład dyskusja na podstawie projektu pisma) z właściwą osobą lub kierownictwem właściwego szczebla oraz ewentualnie z osobami sprawującymi nadzór. Właściwą osobą może być ten, kto jest w stanie ocenić słabości i podjąć konieczne działania naprawcze. Krok ten pomaga biegłemu rewidentowi w upewnieniu się, że ustalenia są rzeczywiście poprawne i ujęte w słowach stosownych do danych okoliczności. Może to także umożliwić biegłemu rewidentowi uzyskanie wstępnego wskazania, jaka będzie reakcja kierownictwa na ustalenia.
W przypadku znaczącej słabości, właściwym poziomem kierownictwa prawdopodobnie będzie najwyższy szczebel w danej jednostce, np. właściciel zarządzający swoją działalnością, dyrektor zarządzający lub dyrektor finansowy (lub osoby im odpowiadające). W przypadku innych słabości kontroli wewnętrznej odpowiednimi osobami mogą być osoby z kierownictwa operacyjnego, ponieważ są one bezpośrednio zaangażowane w te obszary kontroli, w których stwierdzono słabości. Należy wziąć pod uwagę, że w przypadku gdy wszystkie osoby sprawujące nadzór
13 INFORMOWANIE O SŁABOŚCIACH KONTROLI WEWNĘTRZNEJ
165
są także zaangażowane w zarządzanie jednostką, przekazanie informacji najwyższemu kierownictwu może nie oznaczać wystarczającego poinformowania wszystkich osób odpowiedzialnych za nadzór.
Jeżeli słabość dotyczy bezpośrednio kierownictwa (np. jego uczciwości lub kompetencji), omawianie jej
bezpośrednio z kierownictwem nie jest właściwe. Ustalenia takie powinny być omawiane z osobami sprawującymi nadzór.
UWAGA
Jeżeli znacząca słabość dotyczy zachowań lub kompetencji właściciela zarządzającego swoją działalnością gospodarczą lub osób sprawujących nadzór, to w jednostce nie ma wyższego szczebla, któremu można byłoby zgłosić ustalenia. W takich sytuacjach biegły rewident rozważa swoją zdolność do kontynuowania badania. Może to wymagać także zwrócenia się biegłego rewidenta o poradę prawną.
Dyskusja z kierownikiem stwarza okazję do omówienia ustaleń oraz rozpoznania reakcji kierownika jednostki przed ostatecznym sformułowaniem ustaleń i poinformowaniem o nich na piśmie, tak jak zilustrowano poniżej.
Ilustracja 13.6-1
Korzyści Dyskusje z kierownikiem
jednostki Ostrzeganie kierownika jednostki na czas o występowaniu słabości.
Stanowi też okazję do uzyskania istotnych informacji do dalszych rozważań, takich jak:
• potwierdzenie, że opis słabości i związanych z nimi faktów (takich jak zakres rzeczywistego zniekształcenia) jest dokładny,
• istnienie innych możliwych kontroli kompensujących,
• reakcja kierownika jednostki i zrozumienie faktycznych lub podejrzewanych przyczyn słabości, oraz
• występowanie wyjątków wynikających ze słabości zauważonych przez kierownika jednostki.
Uzyskanie wstępnej reakcji kierownika jednostki na ustalenia.
13.7 Informacje pisemne
Znaczące słabości należy zgłaszać na piśmie. Odzwierciedla to wagę przywiązywaną do takich kwestii i może pomóc kierownikowi jednostki i osobom sprawującym nadzór w wypełnieniu różnych obowiązków.
Wymóg, by informować o znaczących słabościach na piśmie, odnosi się do jednostek wszelkich rozmiarów, w tym również jednostek zarządzanych przez właściciela zarządzającego swoją działalnością gospodarczą i bardzo małych. Informowanie o takich sprawach na piśmie pozwala uzyskać pewność, że osoby sprawujące nadzór zostały rzeczywiście poinformowane o problemach.
Możliwie najszybciej po ustaleniu istnienia znaczącej słabości, biegły rewident omawia ją najpierw z kierownikiem jednostki, a potem powiadamia o niej na piśmie osoby sprawujące nadzór. Choć nie jest to wymagane, pismo może także zawierać pewne propozycje działań naprawczych. Podejmując te kroki, kierownik jednostki może w odpowiednim czasie zacząć działania naprawcze.
13.8 Reakcja kierownika jednostki na informację
Odpowiedzialnością kierownika jednostki i osób sprawujących nadzór jest odpowiednie zareagowanie na pismo biegłego rewidenta dotyczące znaczących słabości w kontroli wewnętrznej oraz ewentualnych propozycji działań naprawczych. Może to przyjąć formę:
• zainicjowania działań naprawczych w celu skorygowania słabości zidentyfikowanych przez biegłego rewidenta,
• decyzji o niepodejmowaniu żadnych działań. Kierownik jednostki i osoby sprawujące nadzór mogą być już świadome znaczących słabości i mogły uznać, że nie ma potrzeby podejmowania działań zaradczych z uwagi na koszty lub inne przyczyny, lub
• braku jakichkolwiek działań. Może to wskazywać na niewłaściwą postawę wobec kontroli wewnętrznej, co ma konsekwencje dla oszacowania ryzyka na poziomie sprawozdania finansowego. W niektórych sytuacjach, taki brak działania może sam w sobie stanowić znaczącą słabość.
Niezależnie od działań podjętych przez kierownika jednostki wymaga się, by biegły rewident poinformował o wszystkich znaczących słabościach na piśmie. Obejmuje to również znaczące słabości już zgłaszane