O CHRONA PRZYRODY

Realizacji podstawowego celu sformułowanego w obszarze „Ochrona przyrody”, a więc zachowaniu bogatej różnorodności biologicznej polskiej przyrody służyły wszystkie działania podejmowane w ramach realizacji Krajowej strategii ochrony i zrównoważonego użytkowania różnorodności biologicznej oraz Programu działań na lata 2007-2013. Zakres strategii obejmuje kierunki działań wyszczególnione w PEP – inwentaryzację i waloryzację składników różnorodności biologicznej, przywracanie właściwego stanu siedlisk przyrodniczych i ostoi gatunków na obszarach chronionych, zachowanie zagrożonych wyginięciem gatunków oraz różnorodności genetycznej, odtworzenie sieci korytarzy ekologicznych, opracowywanie planów ochrony dla obszarów chronionych, zwiększenie świadomości społeczeństwa na rzecz ochrony i równoważonego użytkowania różnorodności biologicznej, działania wynikające z przystąpienia Polski do Konwencji Berneńskiej oraz Europejskiej Konwencji Krajobrazowej.

W latach 2009-2012 nie proces inwentaryzacji i waloryzacji różnorodności biologicznej Polski w zakresie siedlisk przyrodniczych i gatunków chronionych na mocy dyrektyw ptasiej i siedliskowej nie został zakończony. Choć obecnie sieć Natura 2000 w Polsce jest niemal kompletna, to należy zauważyć, że lista obszarów siedliskowych i ptasich sieci Natura 2000 sporządzona w 2004 r.

powstała wyłącznie na podstawie danych archiwalnych, nie była ona weryfikowana i sprawdzana w terenie. Druga tura wyznaczania obszarów Natura 2000 odbyła się w 2008 r., lecz działo się to pod presją czasu ze względu na uruchomienie procedury naruszeniowej przez KE. We wszystkich województwach powołano złożone z ekspertów Wojewódzkie Zespoły Specjalistyczne, które opracowały projekt rozszerzenia sieci na podstawie wizji terenowych. Z tego powodu zebrane w tym czasie dane wymagają weryfikacji, doprecyzowania i uzupełnienia.

W 2013 r. została przeprowadzona pełna inwentaryzacja ptaków lęgowych i wędrownych dla większości obszarów ptasich (do zinwentaryzowania pozostało 28 małych obszarów ze 145).

W zakresie obszarów siedliskowych wykonane zostały częściowe inwentaryzacje. Ok. 40% obszarów siedliskowych Natura 2000 stanowią obszary leśne, na których dokonano inwentaryzacji, natomiast na obszarach łąkowych, które stanowią 16-18% oraz na terenie zbiorników wodnych nie ma pełnych danych (np. dla terenów łąkowych brak szczegółowej bazy danych odnośnie występowania cennych trwałych użytków zielonych). W sumie ok. 20% powierzchni obszarów siedliskowych NATURA 2000 powinno jeszcze mieć zrobioną inwentaryzację konieczną do prowadzenia działań ochronnych.

Działania dotyczące przywracania właściwego stanu siedlisk przyrodniczych (ekosystemów) i ostoi gatunków na obszarach chronionych wraz z zachowaniem zagrożonych wyginięciem gatunków oraz różnorodności genetycznej roślin, zwierząt i grzybów realizowane były przede wszystkim w ramach projektów dofinansowanych ze środków POIiŚ, NFOŚiGW i wfośigw oraz w mniejszym stopniu RPO, PROW i LIFE+ (łączna kwota dofinansowania wyniosła ok. 440 mln PLN). Zrealizowano ponad 460 projektów związanych z czynną ochroną zagrożonych gatunków i siedlisk, głównie poprzez: realizację zabiegów ochronnych, przywrócenie właściwych stosunków wodnych, wykup gruntów, uporządkowanie ruchu turystycznego na obszarach zagrożonych nadmierną antropopresją oraz ograniczenie emisji zanieczyszczeń do wód i powietrza na obszarach chronionych.

W Programie rolno-środowiskowym PROW najistotniejsze znaczenie z punktu widzenia ochrony różnorodności biologicznej miały cztery pakiety realizowane w ramach tego programu:

 Pakiet 3: Ekstensywne trwałe użytki zielone – powierzchnia objęta wsparciem, wynikająca z wydanych decyzji przyznających płatność rolno-środowiskową do końca roku 2012, wyniosła ponad 269 tys. ha trwałych użytków zielonych;

 Pakiet 4: Ochrona zagrożonych gatunków ptaków i siedlisk przyrodniczych poza obszarami Natura 2000 – powierzchnia objęta wsparciem wyniosła prawie 81 tys. ha trwałych użytków zielonych, w ramach pakietu najwięcej środków wypłacono dla wariant Ochrona siedlisk lęgowych ptaków;

 Pakiet 5: Ochrona zagrożonych gatunków ptaków i siedlisk przyrodniczych na obszarach Natura 2000 – powierzchnia objęta wsparciem wyniosła prawie 94 tys. ha trwałych użytków zielonych, najwięcej środków wypłacono również w ramach wariantu Ochrona siedlisk lęgowych ptaków;

 Pakiet 9: Strefy buforowe – długość stref buforowych wyniosła ponad 489 tys. mb.

Suma płatności rolno-środowiskowych w ramach powyższych 4 pakietów wyniosła ok. 683 mln PLN.

Działania dotyczące wdrożenia koncepcji korytarzy ekologicznych opisane zostały w rozdziale 4.7 Aspekt ekologiczny w planowaniu przestrzennym.

W skali kraju w latach 2007-2013 dofinansowanych w łącznej kwocie 69 mln PLN zostało 37 projektów dotyczących dot. opracowania planów ochrony, z czego 21 w ramach POIiŚ (ok. 56,5 mln PLN), 14 w ramach NFOŚiGW (blisko 9,4 mln PLN), 2 w ramach EWT (3,1 mln PLN).

Największy z projektów – „Opracowanie planów zadań ochronnych dla obszarów Natura 2000 na obszarze Polski” (dofinansowany ze środków UE w 80% w ramach POIiŚ na kwotę ok. 23 mln PLN, pozostałe 20% z budżetu państwa) prowadzony jest przez GDOŚ od 2009 r. Projekt przewiduje do połowy 2014 r. opracowanie dokumentacji planów zadań ochronnych dla 406 obszarów Natura 2000 (w tym ustanowienie w formie aktów prawa miejscowego co najmniej 370 z nich).

W Departamencie Ochrony Przyrody GDOŚ, opiniuje się zarządzenia dotyczące rezerwatów przyrody, w tym ustanawiające plany ochrony dla rezerwatów. Zgodnie z informacjami DOP GDOŚ, w okresie 2007-2013 ustanowiono 199 planów ochrony dla rezerwatów przyrody, dalszych 38 jest procedowanych (RDOŚ: Gorzów 47, Bydgoszcz 39, Kielce 47 - dalsze 7 w toku, Katowice 10, Kraków 2, Łódź 27 do końca 2013, Olsztyn 5, Opole 5 - dalszych 2 w przygotowaniu, Rzeszów 2, Warszawa 16, Wrocław 1 - dalsze 2 w przygotowaniu, Gdańsk 25), z kolei zadania ochronne ustanowiono dla 28 rezerwatów przyrody (RDOŚ: Bydgoszcz 23, Opole 5). Obecnie plany ochrony posiada mniej niż 30% z 1478 rezerwatów istniejących na terenie Polski.

W skali kraju w latach 2007-2013 projekty z zakresu zwiększania świadomości społeczeństwa w zakresie potrzeb i właściwych metod ochrony przyrody i krajobrazu uzyskały dofinansowanie na łączną kwotę ponad 101 mln PLN, z czego prawie 67 mln PLN z NFOŚiGW, 16 mln PLN w ramach POIiŚ, prawie 15 mln PLN w ramach LIFE+ oraz 3,5 mln PLN w ramach RPO.

W 2010 r. MŚ przeprowadziło kampanię społeczną Bioróżnorodność, obejmującą działania promocyjne (kalendarz nt. różnorodności biologicznej; konkurs fotograficzny oraz wystawa pokonkursowa pn. Różnorodność biologiczna to życie - zwycięskie zdjęcia, można było oglądać na wystawie w najbardziej turystycznych regionach Polski; wystawa plakatów pn. Bioróżnorodność a klimat) oraz akcje edukacyjne (konkurs dla organizacji pozarządowych, parków narodowych, parków krajobrazowych i szkół leśnych na przeprowadzenie akcji edukacyjnej pn. Nietypowa lekcja różnorodności biologicznej; Dzień Ziemi – podczas pikniku dzieci mogły wziąć udział w grach i zabawach edukacyjnych; Green Wave - podczas akcji uczniowie ze szkół leśnych sadzili lokalne

drzewa; Green Week - na konferencji w Brukseli zostały zaprezentowane działania prowadzone w Polsce w ramach Międzynarodowego Roku Różnorodności Biologicznej; Piknik naukowy – dzieci i młodzież, dzięki interaktywnej grze pn. Znajdź mnie, czyli sztuka kamuflażu mogły poznać życia zwierząt w ich naturalnym środowisku; Obchody Międzynarodowego Roku Różnorodności Biologicznej – w warszawskim ZOO odwiedzający mogli podejrzeć życie zwierząt oraz wziąć udział w grach i zabawach edukacyjnych; Letnia kampania nt. skarbów przyrody polskiej - w ramach akcji w największych miastach na Pomorzu zostały rozwieszone billboardy, a w dwóch wybranych miastach zostały przeprowadzone happeningi). Ponadto wydano pakiet materiałów i gier edukacyjnych. Działaniami edukacyjno - promocyjnymi w ramach kampanii nt. różnorodności biologicznej zostało objętych ok. 850 000 osób.

Projekty realizowane w Wydziale ds. Projektów i Krajowej Sieci „Partnerstwo: Środowisko dla Rozwoju” w Departamencie Informacji o Środowisku w GDOŚ:

 Sieć Natura 2000- drogą do rozwoju (POIS.05.04.00-187/09), 2009-2012; Odbiorcy projektu:

Jednostki samorządu terytorialnego (gminy i powiaty), RDOŚ, Osiągnięte wskaźniki: Strona internetowa, Platforma e- learningowa i szkolenia on-line dot. ESE Natura 2000, Przeszkolenie osób z zakresu procedur ocen oddziaływania na środowisko, Kompendium wiedzy o sieci Natura 2000, Warsztaty komunikacyjne dla RDOŚ, Aktualizacja i uzupełnienie strategii komunikacji dla sieci Natura 2000, Organizacja spotkań eksperckich dla JST, Materiały szkoleniowe i poszkoleniowe, Udział w Kongresie Regionów, Publikacje w prasie;

 Partnerstwo: Środowisko dla Rozwoju - krajowa sieć organów środowiskowych oraz instytucji zarządzających funduszami unijnymi (POPT. 03.01.00-00-222/11-00) – od 2011 r. (nadal realizowany); odbiorcy projektu: Przedstawiciele MŚ, GDOŚ, RDOŚ, MRR -instytucji zarządzającej Programami Operacyjnymi, zarządy województw jako IZ zarządzające RPO;

Osiągnięte wskaźniki: Spotkania tematycznych grup roboczych powołanych w ramach sieci celem wypracowania stanowisk, ekspertyz, wytycznych i metodologii w celu integracji tematyki, dotyczącej ochrony środowiska w programy i działania współfinansowane z funduszy unijnych – w latach 2011-2012 odbyło się 50 spotkań (w tym posiedzenia robocze, warsztaty, wizyty studyjne krajowe i zagraniczne); opracowano 4 ekspertyzy z zakresu gospodarki wodno-ściekowej, gospodarki odpadami oraz ochrony powietrza i energetyki;

 Natura i gospodarka – podstawy dialogu (POIS.05.04.00-266/09), 2011-2013; Odbiorcy projektu: Przedstawiciele Instytucji Otoczenia Biznesu, przedsiębiorcy; Osiągnięte wskaźniki:

Baza gmin z obszarami Natura 2000 i aktywnymi podmiotami gospodarczymi, Baza Instytucji Otoczenia Biznesu, Szkolenia dla IOB, Spotkania informacyjne dla przedsiębiorców, Spotkania z przedstawicielami samorządów terytorialnych, Utworzone Partnerstwa Narodowe, Ogólnopolskie spotkania tematyczne, Raport podsumowujący panele dyskusyjne, Platforma dialogu on-line, Raport podsumowujący badanie świadomości przedsiębiorców i IOB, Informator dla przedsiębiorcy;

 Złap Równowagę, Odkryj Naturę (POIS.05.04.00-267/09); 2010-2012; Odbiorcy projektu:

młodzież (18-25 lat), w szczególności młodzież studiująca; Osiągnięte wskaźniki: Opracowanie i upowszechnienie certyfikowanego szkolenia on- line (e-learning)o sieci Natura 2000, Organizacja 30 obozów ekologicznych na obszarach Natura 2000, Organizacja 3 edycji Akademii Menadżera Zrównoważonego Rozwoju dla 24 najbardziej aktywnych społecznie studentów (każda), Działania Informacyjno-promocyjne: Kampania w Internecie, Kampania radiowa, Kampania w TV, Kampania prasowa, Działania OOH (Out of home) - promocja zewnętrzna (np. citilighty, wiaty przystanków, akademiki, schody, kina), Komunikacja bezpośrednia - eventy ekologiczne tj.: koncerty, festiwale, juwenalia.

W Departamencie Ochrony Przyrody GDOŚ prowadzone były prace odnośnie podnoszenia świadomości społecznej w zakresie potrzeb ochrony gatunkowej oraz krajobrazu. Prace te polegały na organizacji konferencji, wydawaniu materiałów informacyjnych i promocyjnych, jak również udział w imprezach masowych celem dotarcia do jak największej liczby odbiorców:

 Konferencja Ochrona siedlisk zwierząt w miastach (2012 r., odbiorca: administracja rządowa i samorządowa, organy ścigania, organizacje pozarządowe, instytucje naukowe, osoby prywatne (ok. 100 osób);

 Konferencja Ochrona dużych drapieżników aspekcie transgranicznym (2012 r., odbiorca:

administracja rządowa i samorządowa, organizacje pozarządowe, służby ochrony przyrody, instytucje naukowe, osoby prywatne (ok. 110 osób);

 Konferencja Bioróżnorodność a zmiany klimatyczne - zagrożenia, szanse, kierunki działań (2010 r., odbiorca: administracja rządowa i samorządowa, organizacje pozarządowe, instytucje naukowe (ok. 80 osób);

 Konferencja Wdrażanie Europejskiej Konwencji Krajobrazowej w Polsce (2012 r., odbiorca:

administracja rządowa i samorządowa, naukowcy, służby ochrony przyrody (ok. 110 osób);

 Udział w Dniu Ziemi 2011 – maj 2011 r. Celem akcji było promowanie postaw ekologicznych w społeczeństwie (odbiorca: dzieci i młodzież, społeczności lokalne, osoby zajmujące się ochroną przyrody, przedstawiciele administracji samorządowej, przedstawiciele sektora prywatnego, mieszkańcy Warszawy i okolic (około 3 tyś uczestników);

 Obchody 20-lecia Dyrektywy siedliskowej (1 czerwca 2012 r., Park Narodowy „Ujście Warty”

oraz gmina Słońsk) z udziałem przedstawicieli Komisji i Niemiec, zaliczone do kluczowych wydarzeń rocznicowych;

 Publikacje: Rośliny obcego pochodzenia w Polsce ze szczególnym uwzględnieniem gatunków inwazyjnych, Udział społeczeństwa w ochronie, zarządzaniu i planowaniu krajobrazu - podręcznik dobrych praktyk;

 Broszury: Inwazyjne gatunki obce, Ochrona wodniczki w Polsce w ramach Międzynarodowego Porozumienia o Ochronie Wodniczki (Acrocephalus paludicola), Europejska Konwencja Krajobrazowa, Konwencja Berneńska, Konwencja Ramsarska.

Instrumentem zapewniającym egzekwowanie wymogów ochrony przyrody w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego jest strategiczna ocena oddziaływania na środowisko, zgodnie z art. 46 ustawy OOŚ. Organem uzgadniającym zakres informacji wymaganych w prognozie oddziaływania na środowisko i opiniującym projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest regionalny dyrektor ochrony środowiska. Przed przyjęciem planu organ go opracowujący musi wziąć pod uwagę opinię RDOŚ. Plan nie może też zostać przyjęty, jeżeli ze strategicznej oceny oddziaływania na środowisko wynika, że może on znacząco negatywnie oddziaływać na obszar Natura 2000 - o ile nie zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 34 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody.

W ramach przeprowadzonej ankiety CAWI ok. 36% gmin zadeklarowało, że w latach 2009-2012 w planach zagospodarowania przestrzennego formułowano ograniczenia związane z koniecznością ochrony przyrody, głównie wynikające z zakazów obowiązujących na terenach objętych prawnymi formami ochrony przyrody, m.in. związanych z lokalizacją inwestycji czy ograniczeniami zabudowy.

W zakresie ochrony cennych przyrodniczo zadrzewień przydrożnych oraz terenów zieleni miejskiej, ustawą z dnia 5 lipca 2010 r. o zmianie ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego

ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 119, poz. 804) został dodany art. 83 ust. 2a ustawy o ochronie przyrody, który nakłada obowiązek uzgodnienia projektu decyzji na usunięcie drzew w obrębie pasa drogowego z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska.

Ponadto Minister Administracji i Cyfryzacji, we współpracy z MŚ i GDOŚ, prowadzi projekt zmiany przepisów w zakresie ochrony terenów zieleni i zadrzewień w ramach projektu ustawy o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw. Zaproponowane zmiany dotyczą uporządkowania i doprecyzowania przepisów w zakresie ochrony terenów zieleni i zadrzewień. Rada Ministrów w dniu 17 czerwca 2014 r. przyjęła projekt ustawy.

W latach 2009-2012 powstały 2 publikacje dotyczące ochrony alei przydrożnych, wydane przez Fundację Ekorozwoju, a dofinansowane przez NFOŚiGW : Aleje – podręcznik użytkownika, Aleje – skarbnice przyrody.

W latach 2009-2012 nie udało się utworzyć żadnego nowego parku narodowego, ani powiększyć istniejącego. Podejmowane były próby powiększenia Białowieskiego Parku Narodowego, jednak nie przyniosły one rezultatu z uwagi na nieuzgodnienie zmiany granic przez lokalne samorządy.

Aktualnie prowadzone są prace zmierzające do powiększenia Karkonoskiego Parku Narodowego oraz Drawieńskiego Parku Narodowego.

W Departamencie Ochrony Przyrody GDOŚ, opiniuje się zarządzenia dotyczące rezerwatów przyrody.

W przypadku rezerwatów przyrody, regionalne dyrekcje ochrony środowiska decydują o potrzebie utworzenia nowych, likwidacji lub zmiany granic rezerwatów już istniejących. Ponadto w 2013 r.

trwały prace nad powołaniem nowych obszarów do listy Ramsar –przygotowano karty informacyjne dla 7 proponowanych obszarów (Zbiornik Jeziorsko, Pradolina Warszawsko – Berlińska, Zbiornik Goczałkowicki, Stawy Przemkowskie, Ujście Wisły, Zalew Wiślany, Dolina Dolnej Wisły), które następnie będą procedowane celem wpisania na listę Ramsar. Z informacji GDOŚ wynika, że w latach 2007-2012 utworzono łącznie 62 rezerwaty przyrody, kolejne są w planach (utworzono odpowiednio: w woj. lubuskim 6 rezerwatów, śląskim 2, małopolskim 2 (otulina dla dwóch następnych), warmińsko – mazurskim 7,opolskim 2, wielkopolskim 2, zachodniopomorskim 26, mazowieckim 7 - planowanych 5 kolejnych, pomorskim 8). Zarządzanie siecią rezerwatów, w tym ich tworzenie oraz likwidacja, ma charakter pracy ciągłej.

W latach 2009-2012 nie opracowano krajowej strategii dot. postępowania z inwazyjnymi gatunkami obcymi, jednak prowadzone były i są planowane wielokierunkowe działania służące realizacji przepisów Konwencji Berneńskiej w zakresie obcych gatunków inwazyjnych:

 Instytut Ochrony Przyrody PAN w Krakowie od 1999 r. prowadzi projekt Gatunki obce w Polsce, polegający m.in. na opracowaniu, prowadzeniu i uzupełnianiu bazy danych o gatunkach obcych w Polsce. Obecnie całkowita liczba gatunków obcych roślin, zwierząt i grzybów w bazie danych wynosi 1240. Baza danych została włączona do sytemu NOBANIS (European Network on Invasive Alien Species). W latach 2007-2008 i 2011-2013 projekt uzyskał dofinansowanie NFOŚiGW. IOP PAN w 2011 r. wydał publikację: Gatunki obce w faunie Polski;

 W dniu 5 kwietnia 2012 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 września 2011 r. w sprawie listy roślin i zwierząt gatunków obcych, które w przypadku uwolnienia do środowiska przyrodniczego mogą zagrozić gatunkom rodzimym lub siedliskom przyrodniczym;

 realizowane były zadania i projekty dot. ograniczania wpływu i usuwania obcych gatunków inwazyjnych z terenów rezerwatów i parków narodowych (dofinansowane m.in. ze środków NFOŚiGW, LIFE+);

 GDOŚ wydał publikacje: Rośliny obcego pochodzenia w Polsce ze szczególnym uwzględnieniem gatunków inwazyjnych (2012, dofinansowanie z NFOŚiGW) – zawierającą listę gatunków roślin inwazyjnych w skali kraju, regionów lub lokalnie oraz gatunków potencjalnie inwazyjnych, spośród których wyróżniono 24 gatunki stanowiące największe zagrożenie; Kodeks postępowania w zakresie ogrodnictwa i inwazyjnych roślin obcych (tłumaczenie opracowania Rady Europy); Nie pozbywaj się inwazyjnych gatunków obcych - folder informacyjny;

 w 2012 r. Instytut Ochrony Przyrody PAN na zlecenie GDOŚ opracował Projekt wytycznych, którymi należy się kierować podczas rozpatrywania wniosków dotyczących realizacji czynności zakazanych w stosunku do gatunków obcych zagrażających rodzimym gatunkom lub siedliskom przyrodniczym, który ma na celu określenie i ujednolicenie zasad postępowania z inwazyjnymi gatunkami. W ramach ekspertyzy zleconej przez GDOŚ w celu opracowania ww. dokumentu wyznaczono gatunki zwierząt obcych stanowiących szczególne zagrożenie;

 SGGW we współpracy z DGLP zorganizowała w dniach 29-30 marca 2012 roku konferencję z cyklu Aktywne metody ochrony przyrody w zrównoważonym leśnictwie, której tematem przewodnim były gatunki obce w lasach;

 W 2013 r.opracowano Kodeks Dobrych Praktyk Ogrodnictwo wobec roślin inwazyjnych obcego pochodzenia, na podstawie Europejskiego Kodeksu postępowania w zakresie ogrodnictwa i inwazyjnych roślin obcych opracowanego przez Radę Europy. We wrześniu 2012 r. GDOŚ zorganizowała konferencję pn. Dobre praktyki w zakresie stosowania roślin gatunków obcych w ogrodnictwie, będącą wstępem do opracowania ww. kodeksu;

 Uchwalono ustawę z dnia 24 września 2010 r. o zmianie ustawy o rybactwie śródlądowym znowelizowano ustawę z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym, dostosowując do rozporządzenia Rady (WE) nr 708/2007 z dnia 11 czerwca 2007 r. w sprawie wykorzystania w akwakulturze gatunków obcych i niewystępujących miejscowo (Dz. Urz. UE L 168 28.06.2007, str. 1);

 Wydano rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 16 listopada 2012 r.

w sprawie wykazu gatunków ryb uznanych za nierodzime i wykazu gatunków ryb uznanych za rodzime oraz warunków wprowadzania gatunków ryb uznanych za nierodzime, dla których nie jest wymagane zezwolenie na wprowadzenie.

W 2013 r. Komisja Europejska przedstawiła projekt rozporządzenia ws. inwazyjnych gatunków obcych. Powstał on z myślą o przyszłej liście inwazyjnych gatunków obcych, które stanowią poważny problem dla UE – lista ta zostanie sporządzona wspólnie z państwami członkowskimi, przy użyciu ocen ryzyka i dowodów naukowych. Wymienione na tej liście gatunki zostaną objęte zakazem importu do UE oraz kupna, stosowania, uwalniania do środowiska i sprzedaży w UE. Po wejściu w życie rozporządzenie będzie musiało być w sposób kompleksowy wdrożone w Polsce.

W latach 2009-2012 nie została także opracowana krajowa strategia ochrony dużych drapieżników, jednak prowadzone były i są liczne działania, które można wpisać w realizację takiej strategii:

 w latach 2009-2011 w ramach projektu Opracowanie krajowych strategii gospodarowania wybranymi gatunkami zagrożonymi lub konfliktowymi (dofinansowanego ze środków UE w ramach POIiŚ oraz z ze środków NFOŚiGW) koordynowanego przez SGGW, powstały projekty Programu ochrony rysia Lynx lynx w Polsce; Programu ochrony wilka Canis lapus

w Polsce oraz Programu ochrony niedźwiedzia brunatnego Ursus arctos w Polsce. Projekty te zostały przekazane GDOŚ i obecnie dwa z nich znajdują się w trakcie opiniowania wewnątrzresortowego, po którym nastąpi proces uzgodnień i konsultacji zewnętrznych,

 współpraca międzynarodowa w zakresie zarządzania transgranicznymi populacjami dużych drapieżników (w ramach polsko-słowackiej grupy ds. dużych drapieżników oraz polsko- -niemieckiej grupy roboczej ds. ochrony wilka, planowane współpraca z Białorusią w zakresie ochrony wilka),

 wypłata odszkodowań za szkody wyrządzone przez duże drapieżniki w hodowlach zwierząt oraz pomoc w zabezpieczaniu gospodarstw przed atakami dużych drapieżników (nieodpłatne przekazywanie ogrodzeń),

 szkolenia i konferencje z zakresu ochrony oraz monitoringu dużych drapieżników,

 coroczna inwentaryzacja dużych drapieżników z udziałem wybranych RDOŚ, co ma zasadnicze znaczenia dla monitoringu stanu ich populacji,

 planowanie działań ochronnych w skali lokalnej i krajowej m.in. stworzenia banku genów dużych drapieżników, zapewnienia dostępności bazy pokarmowej czy zachowania ciągłości korytarzy ekologicznych.

W 2012 r. w Departamencie Leśnictwa i Ochrony Przyrody MŚ przygotowano wniosek o ratyfikację Porozumienia o ochronie afrykańsko-azjatyckich wędrownych ptaków wodnych, wynikającego z Konwencji o ochronie wędrownych gatunków dzikich zwierząt (Konwencji Bońskiej). Wniosek przygotowany został w oparciu o ekspertyzę zrealizowaną przez Instytut Ochrony Środowiska.

W 2010 r. w GDOŚ utworzono Krajowy Sekretariat Konwencji Krajobrazowej, który dzięki środkom pozyskiwanym z NFOŚiGW prowadzi działania na rzecz wdrażania Europejskiej Konwencji Krajobrazowej w Polsce. Od 2010 r., w ramach prac Sekretariatu zrealizowano między innymi:

 wykonanie opracowań dotyczących ochrony krajobrazu (Ocena możliwości wdrożenia postanowień Europejskiej Konwencji Krajobrazowej w kontekście ochrony, planowania i zarządzania krajobrazem – rekomendacje do zmian uregulowań prawnych w Polsce; Udział społeczeństwa w ochronie, zarządzaniu i planowaniu krajobrazu - podręcznik dobrych praktyk),

 zadania związane z angażowaniem społeczeństwa i wszystkich zainteresowanych stron (zgodnie z art. 5 i 6 EKK) w proces ustanawiania i wdrażania polityki krajobrazowej w Polsce, poprzez organizacje konferencji, w których uczestniczą zarówno przedstawiciele instytucji zarządzających krajobrazem, jak i instytucji naukowych oraz podnoszenie świadomości społeczeństwa w zakresie roli krajobrazów oraz potrzeby ich ochrony,

 wykonanie materiałów promocyjnych (kalendarze, torby wielorazowe, ulotki) oraz edukacyjnych (scenariusze lekcji) na rzecz podnoszenia świadomości społecznej o potrzebie ochrony krajobrazu,

 w 2012 r. ogłoszono pierwszą edycję konkursu na Polską Nagrodę Krajobrazową, której laureatem został Dolnośląski Zespół Parków Krajobrazowych.

Od 2012 r. Sekretariat jest zaangażowany w prace nad prezydenckim projektem ustawy o zmianie niektórych ustaw w związku ze wzmocnieniem narzędzi ochrony krajobrazu. Projekt został w lipcu 2013 r. skierowany pod obrady Sejmu RP, a w 2014 wpłynęło stanowisko rządu.

Rządowy projekt ustawy Prawo o organizmach genetycznie zmodyfikowanych został opracowany w 2009 r., jednak nie udało się doprowadzić do przyjęcia ustawy przez parlament. Prace zakończyły

się na początku 2011 r. na etapie podkomisji nadzwyczajnych Sejmu, powołanych do rozpatrzenia projektu ustawy. MŚ uczestniczy w pracach grupy roboczej do spraw rozpatrzenia wniosku KE w sprawie zmiany dyrektywy 2001/18/WE w zakresie umożliwienia państwom członkowskim do ograniczania lub zakazania uprawy roślin genetycznie zmodyfikowanych na swoim terytorium.

Do 2013 r. nie udało się wypracować kompromisowego stanowiska w Radzie UE.

W 2012 r. przygotowano projekt ustawy o zmianie ustawy o organizmach genetycznie zmodyfikowanych, którego głównym celem jest dokonanie właściwej transpozycji do polskiego

W 2012 r. przygotowano projekt ustawy o zmianie ustawy o organizmach genetycznie zmodyfikowanych, którego głównym celem jest dokonanie właściwej transpozycji do polskiego